„მწუხარებისაგან სული მეხუთებოდა... იცით, როგორია, როდესაც წლების მანძილზე, სრულ სიჩუმესა და  სასოწარკვეთილებაში, პირველად გესმით ტელეფონის ზარი?!.. და კეთილი ხმა: „თქვენი მონახულება შეიძლება? გვინდა, სოფიას დავუმეგობრდეთ...“ ღმერთო, დიახ! რა თქმა უნდა, შეიძლება!..“ - სიხარულისაგან ტიროდა ნონა თოფურია...

„ჩემი საბრალო გოგონა, სოფია - როგორი უმწეო და გაწამებულია! არც საუბარი შეუძლია, არც სიარული. დაბადებიდან მას მხოლოდ ტანჯვა და უიმედობა არგუნა ავადმყოფობამ, მაგრამ ახლა, პირველად ცხოვრებაში, მას მეგობრები გამოუჩნდა! ღმერთო, ალბათ მთელი საქართველო მირეკავდა, ყველა მხრიდან და ეს ყველაფერი თქვენი წყალობით ხდება! 

თქვენ ახალი სიცოცხლე შთაგვბერეთ! პირველად, 17 წლის მანძილზე, ვიგრძენით, რომ ჩვენ ოჯახი გვყავს! მთელი საქართველო ჩვენი დიდი, მეგობრული ოჯახია! მადლობა თქვენ, ძვირფასებო!“

  ჩემო ოჯახო, ჩემო საქართველოვ, მხოლოდ ავადმყოფი სოფიას გამო გავბედავ - მას ძალიან სჭირდება საწოლი -  ეს ჩემი ერთადერთი ოცნებაა... სხვას არაფერს ვითხოვ... დაე, უფალმა ყურად-იღოს თქვენი ლოცვები ისევე, როგორც თქვენ ისმინეთ ჩვენი ტკივილი!

„ნება მომეცით, გულში ჩაგიკრათ! მე ამ წუთს ისე ველოდი! თქვენ უფალმა გამოგგზავნათ ჩემთან! და ყველა ის ადამიანი, ვინც მე დამეხმარა! ჩათვალეთ, რომ ეს მე ვეხვევი მათ და ვლოცავ! - ნონა თოფურია, მძიმედ ავადმყოფი სოფია გრიგოლიას დედა.

მეგობრებო, სოფიას სულისშემძვრელი ისტორია ჩვენ სულ ახლახან მოგიყევით პოსტში „სულიერი სიმდიდრე - ყველაზე დიდი ბედნიერებაა!“ 

როდესაც გოგონას სასოწარკვეთილმა დედამ - ნონამ, ჩვენს ფონდს დახმარებისათვის მომართა, ეს საბრალო ოჯახი უფსკრულის პირას იმყოფებოდა. ყოველ დღე, ისინი ერთადერთი შვილის სიცოცხლის გადასარჩენად იბრძოდნენ! მათ უამრავი კითხვა აწუხებდათ: როგორ შეეძლოთ სოფიასთვის ღირსეული ცხოვრების უზრუნველყოფა, როგორ გამოეკვებათ იგი და საიდან მოეტანათ მისი საფენების ფული? დახმარებისათვის ისინი უფალს ევედრებოდნენ! და აი, უფალმაც ისმინა მათი! მაღალმა ღმერთმა ამ ოჯახს ფონდის ყველა მეგობარი გაუგზავნა დასახმარებლად! თქვენ ამ ოჯახს დაღუპვის საშუალება არ მიეცით, გახდით მათი მაშველი რგოლი, რომელიც მათ ასე სჭირდებოდათ!

თქვენ წარმოდგენაც კი არ გაქვთ, რამდენს ნიშნავს ამ მარტოხელა, ყველასგან მიტოვებული ადამიანებისათვის თქვენი მხარდაჭერა! თქვენ მათ რწმენა და უკეთესი ცხოვრების იმედი აჩუქეთ! როდესაც ამ ოჯახის შესახებ პოსტი გამოვაქვეყნეთ, ისინი საერთოდ არ ელოდნენ, რომ მათ ვინმე დაეხმარებოდა; მაგრამ თქვენ კიდევ ერთხელ დაამტკიცეთ, რომ სიკეთე არსებობს! თქვენ გახდით მათი საყრდენი, იმედი და რწმენა!

ამიერიდან, ნონას სახე ბედნიერებისაგან ანათებს და მან იცის, რომ სოფია მშიერი არ დარჩება, სახლში კი საფენების მთელი არსენალი აქვს! უძლურმა გოგონამაც კი გაიღიმა... და ამ მშვენიერ ღიმილს სოფია თქვენ გჩუქნით, მეგობრებო!

ნონა: მადლობა უფალს, რომ თქვენთან გამომგზავნა. იცით, არანაირი იმედი აღარ გვქონდა; მეუღლესთან ერთად, ადგილს ვეღარ ვპოულობდით. ფული საკვებისთვისაც კი არ გვქონდა, საფენებზე ხომ აღარაფერს ვამბობ. თქვენ ჩვენი ზეციერი საჩუქარი ხართ! არც კი ვიცი, როგორ გამოვხატო მადლიერება.  ამის აღწერა შეუძლებელია... ჩვენ დროში ძალიან რთულია, გჯეროდეს კეთილი ადამიანების არსებობის, მაგრამ შეხედეთ ჩვენს მშვენიერ მაცივარს, სარეცხ მანქანას, ტელევიზორს! ეს ყველაფერი საპირისპიროს ამტკიცებს! ნამცეცა სოფიამაც კი გაიხარა, ამ ყველაფრის შემხედვარემ... 

ნონა: უდაოდ, ყველაფერი მომეწონა! შეხედეთ, რამხელა მაცივარი მოგვიტანეს! როგორი ლამაზი და პრიალაა, თანაც სულ ახალი. ასეთი მხოლოდ სიზმრებში მაქვს ნანახი! და სარეცხი მანქანა?! როგორც იქნა, ჩემი ხელები დაისვენებენ! ტელევიზორი ხომ საერთოდ ზღაპარია! ნეტავ, იცოდეთ, სოფიას როგორ უხარია! ჩემი საბრალო გოგონა! როგორ მოსწონს! დიდი მადლობა. ძალიან სასიამოვნოა იმის გააზრება, რომ ვიღაცას სჭირდები... რომ შენზე ზრუნავენ... დიდი ხანია, მსგავსი არაფერი განმიცდია... 

ნონა: დახმარებისათვის თქვენ სწორედ ჩვენი გოგონას გამო მოგმართეთ. ის სრულიად უძლურია. მას საუბარი არ შეუძლია და თითქოს, არც არაფერი ესმის... მაგრამ მე მის სახეზე ღიმილი შევნიშნე, მართლა! როდესაც ტელევიზორი მოიტანეს და ჩართეს... ის მას ისეთი ცნობისმოყვარეობით მიაჩერდა და გაიღიმა! უფალო, მომეცი შეძლება, რომ ის წუთი მუდამ მახსოვდეს... არასდროს ვყოფილვარ ისეთი ბედნიერი, როგორიც იმ წამს... ჩემმა პაწაწინა გოგონამ ალბათ ცხოვრებაში პირველად განიცადა ბედნიერება... ის ახლა გამუდმებით ტელევიზორს უყურებს. მოსწონს, როგორ იცვლებიან სურათები, როგორ უკრავს მუსიკა, ისმის ხმები... რომ უყურებს, ბედნიერებისაგან ზმუის...  რომ შეეძლოს, სოფია ძალიან, ძალიან ძლიერ ჩაგეხუტებოდათ, როგორც მე! და გეტყოდათ, რომ უყვარხართ... იმიტომ, რომ ჩვენი სოფია ასეთია... ნამდვილი ანგელოზი! 

ნონა: რა თქმა უნდა. ჩვენ იმდენი ახალი მეგობარი გამოგვიჩნდა! ჩვეულებრივი ხალხი მოდიოდა, მოჰქონდათ სურსათი და საფენები - სოფიასთვის. მათი სახელები არ მახსოვს. მაპატიეთ, ემოციების ბრალია... ჩვენ არასდროს არავინ დაგვხმარებია და უცებ - ამდენი მსურველი! საოცრად აღტაცებული ვიყავი! ადგილობრივი მოძღვარიც გვესტუმრა და უამრავი სანოვაგე მოგვიტანა! სოფიას აკოცა და დალოცა! 

მადლობელი ვარ ყველასი, თითოეული თქვენგანის! მათი, ვინც პირადად გვეწვია და მათიც, ვინც უბრალოდ დაგვირეკა. ეს ჩემთვის ძალიან ბევრს ნიშნავს! მე კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი, რომ ჩვენ, ქართველები, ერთ მუშტად შეკრული და მტკიცე ერი ვართ. ცოტანი ვართ, მაგრამ ჩვენი ერთობის ბევრს შეშურდება. მზად ვართ, გაჭირვებულს უკანასკნელი პურის ნაჭერი გავუზიაროთ. არასდროს ვტოვებთ მარტო ჩვენს თანამემამულეს. 

 ნონა: სამწუხაროდ, არა... არანაირი რეაგირება არ ყოფილა. ჩვენი ერი - ამიერიდან, სწორედ ეს არის ჩემი სახელმწიფო!  

ნონა: ძალიან ბევრს… თქვენ მე სიცოცხლე დამიბრუნეთ! ძალიან ბევრი მირეკავდა, თანადგომას მიცხადებდა, მეუბნებოდნენ, რომ ჩვენი გოგონასთვის ლოცულობენ. ამ ყველაფერმა მე, ეს სასოწარკვეთილებით სავსე ქალი, გამომაცოცხლა და დანებების საშუალება არ მომცა. თუკი ამდენი კეთილი ადამიანი მიდგას გვერდში და მათ ჩემი სჯერათ, მე ყველაფერთან გამკლავებას შევძლებ!    

მაგრამ ყველაზე მთავარი ისაა, რომ მე რწმენა დამიბრუნდა. რწმენა კეთილი ადამიანებისა! იცით, მე ის ყოველთვის მქონდა, მაგრამ ის ახლა ჩემ სულშია განმტკიცებული! ახლა არათუ მწამს, არამედ ვიცი! დიახ, კეთილი ადამიანები არსებობენ და სოფიამ, ცხოვრებაში პირველად, სწორედ მათი წყალობით გაიღიმა...

ნონა: განა არსებობს სამყაროში ისეთი სიტყვები, რომლითაც ჩემი გრძნობების გადმოცემას მოვახერხებ?! ასე ვიტყოდი - როდესაც საჩუქრები მოგვიტანეს და სახლში შემოტანა დაიწყეს, მე ძალა მომეცა. არადა, უკვე ნიათგამოცლილი ვიყავი... იმიტომ, რომ როგორც არ უნდა ცდილობდეს ადამიანი პრობლემებთან გამკლავებას, ერთხელაც იქნება - ხელს ჩაიქნევს და დანებდება. სწორედ ამ დროს უნდა გამოჩნდეს მის ცხოვრებაში ის, ვინც მას ჩაძირვის საშუალებას არ მისცემს... და აი, მე კვლავ ზედაპირზე ამოვცურე, კვლავ ცოცხალი ვარ! ეს ყველაფერი თქვენი დამსახურებაა! ახლა უკვე ახალი ძალებით, ფიქრებითა და რაც მთავარია - იმედით ვიბრძვი!

ნონა: ჩვენ ყველას წინაშე ქედს ვიხრით, ვინც დაგვეხმარა. დამიჯერეთ! ყველას პატივს ვცემთ და გვიყვარს! ამიერიდან, ყველა ეს ადამიანი - ჩვენი მეგობარია. მეგობრები კი ჩვენთვის წმინდაა! მეუხერხულება კიდევ რამის თხოვნა, მაგრამ სოფიას მუდმივად ესაჭიროება საფენები, მუდმივად... თვეში, სულ ცოტა, 3 შეკვრა სჭირდება, რაც ძალიან ძვირია, ჩვენ კი ამის საშუალება არ გვაქვს... ჯერჯერობით საფენები კი გვაქვს, მაგრამ ხომ გამოილევა, არა?.. თუკი ვინმეს აქვს საშუალება, რომ ამ საკითხში დაგვეხმაროს, უზომოდ მადლიერები ვიქნებით... და კიდევ ერთხელ, მადლობას ვუხდი ყველას! ყველანი ძალიან გვიყვარხართ! ახლა უკვე ჩვენც ვიწამეთ სასწაულის! 

----

თუკი გიმძიმთ საყოფაცხოვრებო სირთულეებისა და გადაუჭრელი საკითხების გამო, რამდენიმე წამით გადაიტანეთ ყურადღება ჩვენ FB პოსტებზე, ან უმჯობესია, დაურეკოთ ნებისმიერ ჩვენს ბენეფიციარს და ყველა თქვენი პრობლემა უმნიშვნელოდ მოგეჩვენებათ იმასთან შედარებით, ვისაც მისი ცხოვრების ყველაზე მძიმე მომენტში დაეხმარეთ.

სამწუხაროდ, ამ და კიდევ უამრავი სხვა ოჯახის პრობლემები არ დასრულებულა, ამიტომ დროდადრო დაათვალიერეთ ხოლმე ამ საბრალო ხალხის ისტორიები ჩვენს ვებ-გვერდზე და ესაუბრეთ მათ. ყოველ ჯერზე, როდესაც მორიგი უბედური ადამიანის ნომერს აკრეფთ, თქვენ აუცილებლად იგრძნობთ უფლის კურთხევას! აუცილებლად! გთხოვთ, განაგრძოთ ამ ოჯახების დახმარება. სწორედ ეს არის საუკეთესო ღვთისმსახურება! 

კიდევ ერთხელ, დიდი მადლობა თითოეულ თქვენგანს, მეგობრებო!

GE15TB7194336080100003

GE42LB0115113036665000

GE64BG0000000470458000

თანხის გადმორიცხვა შეგიძლიათ ჩვენი ვებ-გვერდის მეშვეობით: https://chernovetskyifund.ge/ge/projects/562-sofiagrigolia/ 

თანხის ჩარიცხვა ასევე შესაძლებელია Nova Technology, TBCpay, ExpressPay ტერმინალებიდან. ქვეთავში “ქველმოქმედება“ მოძებნეთ ჩვენი ფონდი (ფონდის დამატებით უფლება-მოვალეობებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus ).

ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს - 0901 200 270

დაფიქრდით იმაზე, რომ გაჭირვებულთა დახმარებით და მათი ტკივილის გაზიარებით, ჩვენ ვზრუნავთ საკუთარ სულზე და ვუახლოვდებით უფალს!