ცრემლები და სასოწარკვეთა! ჩემსა და მკვდარს შორის სხვაობა მხოლოდ ისაა, რომ მიწაში არ ვწევარ!
2023 მარტი 10
2563
„უკვე მკვდარი ვარ, მკვდრისგან მხოლოდ იმით განვსხვავდები, რომ ცივ საფლავში არ ვწევარ, შავი მიწა ჯერ არ დამაყარეს. 20 წელიწადზე მეტია, საწოლს ვარ მიჯაჭვული, ფეხები არ მემორჩილება, ხელებს ძლივს ვამოძრავებ, მაგრამ ვერაფრით შევეგუე ასეთ მდგომარეობას! სიზმარში ვხედავ ხოლმე, როგორ დავდივარ, მდინარეში როგორ ვბანაობ, მეგობრებთან ერთად ვთამაშობ ფეხბურთს, მერე კი თვალებს ვახელ, ვცდილობ ხელ-ფეხის გამოძრავებას, მაგრამ არაფერი გამომდის... გულის ტკივილით ვაცნობიერებ, რომ ეს მხოლოდ სიზმარი იყო, ძალიან ვდარდობ, თითქოს უზარმაზარი ბურთი მეჩხირება ყელში და მახრჩობს. თითქოს ჩემივე სხეულის ტყვე ვარ“ - გვიამბობს 50 წლის მამუკა სოლომნიშვილი. კაცს თვალზე ცრემლი აქვს მომდგარი, დამალვას ცდილობს, მაგრამ სასოწარკვეთილება მაინც ჟღერს მის თითოეულ სიტყვაში.
საქველმოქმედო ნომერი:
შეგროვებულია
6,988 ₾
(
452 დონორი )
სოფიო ხუციშვილი
4 თვის წინ
200 ₾
კოლხიტაშვილი ბექა
4 თვის წინ
1 ₾
მეტონიძე დავით
4 თვის წინ
5 ₾
იაგო გუზიტაშვილი
4 თვის წინ
5 ₾
ანონიმი
8 თვის წინ
15 ₾
'გიორგი თურმანიძე
8 თვის წინ
10 ₾
მსგავსი პროექტები:
|