„ვკვდები და წამლების ფულის გარეშე დამტოვეს! დამეხმარეთ, ძვირფასებო,“ - ლოგინად ჩავარდნილი საბრალო მოხუცი დახმარებას ითხოვს. ჩვენი, ქართველი, ტანჯული მოხუცი! ნუთუ, მის გასაჭირზე თვალებს დავხუჭავთ და დავივიწყებთ?! მოხუცები ხომ, ბავშვებივით არიან, მეგობრებო!

კარალეთიდან მოვდივარ და ვტირი! ასეთი რამ პირველად დამემართა! ჩვენ ფონდში ათასგვარ გასაჭირს ვუყურებთ ყოველდღე... მაგრამ ეს სულ სხვაა... თან მომყვება გურამის სიკვდილის შიშით სავსე თვალები, მას ხომ, 13 წლიდან სისხლის კიბო არ ანებებს თავს! სალაპარაკო ენაზე ამ დაავადებას სისხლის გათეთრება, მეცნიერულ ენაზე კი - ლეიკოზი ჰქვია!

ღმერთო, შენ ხომ, ყველაფერი შეგიძლია! დედიკო ამბობს, რომ შენ ბავშვები ძალიან გიყვარს! მეც პატარა ვარ! გთხოვ, შემომხედე! გააკეთე ისე, რომ ჩემს ძამიკოსთან ერთად სირბილი შევძლო! ცოტა ხანს მაინც! ძალიან, ძალიან გთხოვ!!!

მათ, ვინც ბედს ემდურის, ვურჩევთ ამ სახლში გაატარონ ერთი დღე მაინც!

იმდენი ვიტირე, დედას მაგრად ვეხუტებოდი, ხელს არ ვუშვებდი და ვემუდარებოდი, რომ დარჩენილიყო! ცრემლებს ვღვრიდი, ვყვიროდი: „დედა, დედიკო, არ წახვიდე, გთხოვ!!! მე ხომ, უშენოდ მოვკვდები...“ მან კი არც შემომხედა, ისე წავიდა და დასამშვიდობებლად არ ჩამეხუტა

დაეხმარე მოყვასს და მიუახლოვდი ღმერთს!

ნინა: „ნუ გეშინია, დეიდა, უბრალოდ ახლა ჩემი დედიკო არის პატარა ბაიასავით! ცრემლებს ვწმენდ, რომ ტირის. კოვზით ვაჭმევ! ასე ვთამაშობთ ხოლმე! ვერ დადის და ვერ ლაპარაკობს, მაგრამ მე ვიცი, რომ ჩემს დედიკოს ძალიან, ძალიან ვუყვარვარ!“

ლოდებისა და რკინის გროვაში, ორი ტკივილი ცოცხლობს! სიცივეს, ავადმყოფობას და შიმშილს ებრძვიან! დახმარებას ითხოვს ეს ორი სული! გვერდს ნუ აუვლით, მეგობრებო!

ვკვდები!.. ჩემო ძვირფასებო, გულთან ახლოს მიიტანეთ ჩემი ტანჯვა და შიში! მე ხომ, წამლების საყიდლად ერთი თეთრიც არ დამრჩენია! მერწმუნეთ, კეთილი და კარგი ადამიანის ღირსეული ცხოვრებით ვიცხოვრე!

გადარჩებიან თუ არა, ჩვენი გადასაწყვეტია, მეგობრებო! ოთხი პატარა ბავშვი გაყინულ ვაგონში ცხოვრობს, ყველაზე საშინელი კი ის არის, რომ მათ მამას ტუბერკულოზი და С ჰეპატიტი აქვს, შესაძლოა, მომაკვდინებელი და გადამდები ფორმით!..

ნუთუ პატარა საბა მოკვდება?! ქართველი ექიმები მხრებს იჩეჩავენ... ამჟამად ჩვენს ხელთაა ამ პატარა ბიჭუნას სიცოცხლე, რომელიც საშინელი ტკივილებით იტანჯება! მისი უკანასკნელი იმედი ჩვენ ვართ. ჩვენ კი, უფლის იმედი გვაქვს! საბა ხომ, ჯერ ძალიან პატარაა და თვითონ ვერ ილოცებს...

მარიამი (5 წლის): „ეს ჩემი დათუჩაა, დეიდა! ჩვენს სახლში უფრო ცივა ვიდრე გარეთ, ვეხუტები, რომ არ გაიყინოს! ცოდოა!“

შემდეგი გაჩერება - ბავშვების შიმშილითა დ სიცივით სიკვდილი! მრავალშვილიანი ოჯახი საქონლის ფერმებსა და დანგრეულ, მიტოვებულ შენობებს აფარებს თავს და ეს მათ სიცოცხლეს საფრთხეს უქმნის!

ბებიას ეშინია, რომ მისი ობოლი შვილიშვილი შიმშილს ან ავადმყოფობას შეეწირება! ჯობს თავად წაიკითხოთ მათი უბედურების ისტორია.

დაღუპვის პირას ვართ! უკანასკნელი ძალებით ვიბრძვით! მაგრამ, თუ სიკვდილი მაინც არ აგვცდა, გთხოვთ, ჩვენს შვილებს ნუ მიატოვებთ! მოიხსენიეთ ლოცვებში, მოიკითხეთ ხოლმე, როგორ არიან, როგორ ცხოვრობენ! ჩვენც ზუსტად ასე მოვიქცეოდით!

ეს ხორციელი და სულიერი ტანჯვა აუტანელია!

უკვე 12 წელია, გოგონას დედა, ქეთევანი შიშის ქვეშ ცხოვრობს: „თუ ჩამეძინა და შვილის კვნესა ვერ გავიგონე, ის შეიძლება მოკვდეს!“

მწუხარება ყოველთვის აერთიანებს ღვთის ხალხს!