„მკვდარი მკვდარს აეკიდა, სამარემდე მიმიყვანეო“ - ზუსტად ჩემზე და ჩემს ცოლზეა ნათქვამი“ - ამბობს აკაკი და სევდიანად უყურებს დალის, რომელსაც ფეხი მოჰკვეთეს დიაბეტის გამო, დაკარგა...

როდესაც პურის საყიდელი ფულიც კი არ აქვს, იუზა ხელის გულზე დაიდებს ხოლმე და სინანულით უყურებს თავის ყველაზე ძვირფას ნივთს - ღირსების ორდენს. საინტერესოა, თუ გაყიდის, ნეტავ...

ციალა: ალბათ, მაქვს, მაგრამ ისეთი ვერაგია ჩემი დაავადება, ყველაფერი მავიწყდება. უფრო სწორად, ყველაფერი კარგი, რაც იყო ჩემს ცხოვრებაში. ხანდახან ვფიქრობ, იქნებ, არც ყოფილა? მახსოვს...

„მთელი ორგანიზმი განადგურებული მაქვს! ინფარქტი სამჯერ გადავიტანე, ინსულტი - ორჯერ. გულზე სამი ოპერაცია მაქვს გაკეთებული, თვალებზე - ოთხი. ცალი თვალი არ მივარგა. ექიმმა თქვა...

„ნუ გეშინია, ზღაპრის გმირ საშინელ მოხუცებს კი ვგავარ, მაგრამ გულით ახალგაზრდა ვარ. იცი, ცხოვრებაში რამდენი ტკივილი და ტანჯვა მაქვს ნანახი? ჰოდა, ვერ გავუძელი. ამიტომაც გამიჩნდა...

ზინაიდას მდგომარეობა იმდენად მძიმეა, რომ სიტყვებით ვერ აღვწერთ. ეს საბრალო ქალი, მთელი ცხოვრება მხოლოდ ტირის და იტანჯება. ბავშვობიდან მუდმივად სასაფლაოზე ცხოვრობს და ეხვევა...