გარდა ამისა, დროთა განმავლობაში ნინო თარგამაძეს სხეულის მარჯვენა მხარე გაუკავდა. წარმოიდგინეთ, მას არ შეუძლია დამოუკიდებლად ჭამოს, დაიბანოს და ჩაიცვას... ამის მიზეზი კი დიაბეტი და გულის პრობლემებია. 

„ყველა უბედურება ჩემი ქმრის გარდაცვალების შემდეგ დაიწყო, მე ის დავკარგე, დავკარგე საყრდენი და იმედი... მან თან გაიყოლა ჩემი გულის, ჩემი ცხოვრების ნახევარი. მაგრამ ჩვენ ქალიშვილი დაგვრჩა და მისი მარტო მიტოვების უფლება არ მქონდა. თავიდან მე მას ვუვლიდი, ახლა კი, უკვე 16 წელია, რაც ის მივლის და ზრუნავს ჩემზე. საბრალომ, პედაგოგიური ინსტიტუტი დაასრულა, მაგრამ ჩვენს პრობლემებში ჩაეფლო და პროფესიით მუშაობა ვერ შეძლო“, - იხსენებს უბედური ქალი. ნინო თარგამაძე თავის ცხოვრებას ჯოჯოხეთს უწოდებს. ამბობს, რომ დის დაკრძალვაზეც კი ვერ წავიდა. 

-თქვენ, ხანგრძლივი ცხოვრება განვლეთ, ყველაზე მეტად ახლა რა გინდათ?

ნინო თარგამაძე: არ შემიძლია ჩემს ცხოვრებას დაუვიწყარი ვუწოდო, მაგრამ როდესაც სრულფასოვანი ოჯახი მქონდა, მაშინ ბედნიერი ვიყავი. ახლა ვწევარ ამ საწოლში, რომლის ატანა აღარ მაქვს! ჩემ სოფელში წასვლა მინდა, ეზოში დაჯდომა, ჩიტების ჭიკჭიკის მოსმენა, ერთი თვალით მაინც შემახედა რა ხდება ჩემს ეზოში. ჩემი და გარდაიცვალა, მე კი გასვენებაში ვერც წავედი... განა ეს ცხოვრებაა? ეს ჯოჯოხეთია!

-როგორია თქვენი მდგომარეობა დღეს? რა არის თქვენი მთავარი პრობლემა?

ნინო თარგამაძე: შვილო, ისე ვნერვიულობ ნათიაზე... დამოუკიდებლად ჭამაც  კი არ შემიძლია, მარჯვენა მხარე სულ გამიშეშდა. ჩემი შვილი მაჭმევს, მბანს, მაცმევს და სამსახურში მიდის. კურიერად მუშაობს და ძალიან ცოტას უხდიან. მე ძალიან ავად ვარ, მაგრამ ჩემი დრო მიილია და მინდა, რომ ჩემი გოგონა კარგად ცხოვრობდეს, ჩემზე ზრუნვით კი ის ძალიან გაწვალდება. (ტირის)

ნინო თარგამაძე და მისი შვილის ძლივს ირჩენენ თავს. მათ დაავიწყდათ ხორცის გემო. მორიდებულად აცხადებენ, რომ ელემენტარული ჰიგიენური საშუალებების ყიდვაც კი არ შეუძლიათ. 

-რა შემოსავალი გაქვთ, გყოფნით ყველაფრის საყიდლად?

ნინო თარგამაძე: ჩემი პენსია 200 ლარია, ჩემ გოგოს კი ხელფასი ამაზე ნაკლები აქვს. წამლების ზღვა მჭირდება! არ ვიცი როგორ გადავანაწილო ეს თანხები კომუნალურებზე, საჭმელზე, წამლებზე. ძალიან მრცხვენია, მაგრამ პამპერსები მჭირდება... არ დაწეროთ ამაზე... (ტირის)

-სიღარიბის ზღვარს მიღმა მყოფი ოჯახის სტატუსი ხომ გაქვთ, დახმარებას არ იღებთ? სახელმწიფო არ გეხმარებათ?

ნინო თარგამაძე: სტატუსი გვაქვს, და მერე რა?! ვიღებდით დახმარებას, მაგრამ წინა წელს სოციალური აგენტი მოვიდა და სარეიტინგო ქულები, 1 000-დან 150 000 ქულამდე მოგვიმატეს და 120 ლარიანი დახმარება მოგვიხსნეს. გვითხრეს, რომ ჩემი პენსია და ჩემი გოგოს მცირედი შემოსავალი გვეყოფოდა. განა ეს სახელმწიფოა, თვითონ ჭამენ, სვამენ, ჯიბეში იდებენ ფულებს, ჩვენ გაჭირვებულებს კი ლუკმაპურის ფულს გვართმევენ და ბედის ანაბარა გვტოვებენ. შეხედეთ რა პირობებში ვცხოვრობთ, ყველაფერი ძველი გვაქვს: რემონტი ძველია, ტექნიკაც ძველია... რატომ ჩათვალეს, რომ მოემატებინათ ქულები, არ ვიცი. ყოველწლიურად ძვირდება ცხოვრება და უპოვრებს კი დახმარებასაც კი არ უხსნიან. 

-ვინმე თუ დაგხმარებიათ კერძო პირებიდან?

ნინო თარგამაძე: ერთადერთი ვინც გვეხმარება ჩერნოვეცკის ფონდია. თქვენი თანამშრომლები მოდიან და პამპერსები მოაქვთ ჩემთვის. ვერ გადმოგცემთ იმ მადლიერებას, რომელსაც თქვენ მიმართ მაქვს. რამდენიმე წლის წინ ერთმა კეთილმა ადამიანმა ეტლი მაჩუქა, რომლითაც სახლში ვსარგებლობ. მეტი არავინ არ დამხმარებია, სახელმწიფოს განკარგულებით კი იმით უნდა დავკმაყოფილდეთ რაც გვაქვს. თუმცა ჩემი პენსია მხოლოდ კომუნალურების გადასახდელად გვყოფნის. პურის ფულიც კი არ გვრჩება, ხორცის გემო კი აღარ გვახსოვს...

-მოგვიყევით, ავადმყოფობამდე როგორ ცხოვრობდით?

ნინო თარგამაძე: თბილისის სამედიცინო ტექნიკუმი დავამთავრე და 13 წლის განმავლობაში ფსიქონევროლოგიურ საავადმყოფოში ვმუშაობდი. არაჩვეულებრივ კაცს - ბონდოს გავყევი ცოლად და კარგად ვცხოვრობდით, გოგონა გვეყოლა... ვერც წარმოვიდგენდი, რომ სიბერე ასეთი დაუნდობელი იქნებოდა. ალბათ, თქვენც არ ფიქრობთ ახლა თქვენს სიბერეზე. მაგრამ ის აუცილებლად მოვა, და ღმერთმა ქნას, რომ ის უფრო კარგი გქონდეთ, ვიდრე მე მაქვს.

მეგობრებო, ადრე თუ გვიან ყველა გავიგებთ, რა არის სიბერე! მოდით, გამოვიჩინოთ გულისხმიერება და გავითავისოთ სხვისი ტანჯვა. საბრალო პენსიონერი ხომ დახმარებას გვთხოვს. მას ბევრი რამ სჭირდება, ყველაზე მეტად კი წამლები და ჰიგიენური საშუალებები. 

თუ არ შეგიძლიათ მატერიალურად დაეხმაროთ მას, გააზიარეთ ეს ისტორია თქვენს გვერდზე. მოდით ამ მოხუცის უბედურების შესახებ ყველას ვაცნობოთ!

ჩვენი ფონდის ანგარიშია GE15TB7194336080100003, GE42LB0115113036665000 ან GE64BG0000000470458000 (დანიშნულება: ნინო თარგამაძე). თანხის გადარიცხვა შეგიძლიათ ჩვენი საიტიდანაც. 

თქვენ, ასევე, შეგიძლიათ თანხის გადარიცხვა სწრაფი გადახდის ტერმინალებიდან NovaTechnology, TBCpay და ExpressPay. განყოფილებაში „ქველმოქმედება“ აირჩიეთ ჩვენი ფონდი (ფონდის დამატებით უფლებებს და მოვალეობებს გაეცანით ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus).