„ერთხელ, როდესაც ვიყინებოდით, იცი, რა გააკეთა დედამ? ადგა, და ჩვენი კარადა დაამტვრია. ხელებს და ფეხებს ურტყამდა და ისე ამტვრევდა, შეშა რომ გამოსულიყო, მერე კი, ღუმელში შეყარა. სხვანაირი სუნი ჰქონდა, ისეთი არა, როგორც ყოველთვის. ოთახშიც რაღაც შავი ღრუბელი იდგა... მაგრამ, გავთბით“, - ამბობს რვა წლის ნინო გვაჩვენებს იმას, კარადისგან რაც დარჩა.

როდესაც ბავშვები იყინებიან, ღუმელში იყრება ყველაფერი: ავეჯი, ნაგავი და ტანსაცმელი

როდესაც სცივათ, ყველაფერს წვავენ: ავეჯს, ნაგავს და ხანდახან, ტანსაცმელსაც კი. დიდად არ ათბობს და ძალიან ყარს, მაგრამ, ღუმელში რაღაც რომ იწვის, თითქოს, უკეთ გრძნობენ თავს. ჩნდება იმედი, რომ იმ დღეს სიცივით არ დაიხოცებიან.

ასმათი მესამე შვილს ელოდებოდა, როდესაც დაქვრივდა. ანასტასიას, მამის სახე ნანახიც არ აქვს. მას შემდეგ, საბრალო ქალი გადარჩენისთვის იბრძვის და არც კი იცის, მისთვის და მისი შვილებისთვის თუ დადგება ხვალინდელი დღე. მაგრამ, ხვალინდელი დღე მოდის - ახალი დღე, ახალი სატანჯველისთვის. კეთილი მეზობლები რომ არა, დიდი ხანია, ცოცხლებიც აღარ იქნებოდნენ. სწორედ მეზობლებმა მიმართეს ჩვენს ფონდს, დახმარება გვთხოვეს, რათა სიკვდილს გადაგვერჩინა დედა და მისი შვილები.

მათ საცხოვრებელში რომ მოხვდე, უნდა გაიარო ეს ეზო და თან შეეცადო, ცხვირი არ გაიტეხო

უნდა გადააბიჯო დახეული ტანსაცმლისა და სათამაშოების გროვას 

ეს შემოსასვლელი ისე უნდა გაიარო, რომ არ შეგეშინდეს

და ფეხი არ წამოჰკრა წყლის ბოთლების საშინელ საწყობს

მხოლოდ ამის შემდეგ, მოხვდები საშინელ სამარხში. ამ ოთახს ვერაფერს დაარქმევ სხვას

აი, ამ ფანჯრიდან შემოდის შუქი

         - გვიამბეთ, ასმათ, აქ როგორ ცხოვრობთ?

        ასმათი: ეს ჩემი მეუღლის სახლია. აქ ვცხოვრობდით ყველანი ერთად: მეუღლე, დედამთილი, მე და ბავშვები. მაშინ, თითქოს უკეთ გამოიყურებოდა ეს ყველაფერი. დედამთილიც კარგი მყავდა და მეუღლეც. ძალიან მეხმარებოდნენ. ახლა კი, სულ მარტო დავრჩი და აღარაფერი გამომდის.

        - რატომ დარჩით მარტო?

       ასმათი: მეუღლე მანქანამ გაიტანა. ვერ გადაარჩინეს. რამდენიმე დღე კომაში იყო, მერე მოკვდა. ჩემი დედამთილი კი, რამდენიმე თვეში დარდს გადაჰყვა. ორივე შვილი დაკარგა - ვერ გაუძლო დედის გულმა. ოჰ, როგორ მეხმარებოდა. ღმერთმა ყველას მისცეს ასეთი დედამთილი! ორივე მუშაობდნენ, ისიც და მეუღლეც. მე ბავშვებს ვუვლიდი. ასე ვცხოვრობდით. ვის რაღაში ვჭირდებით ახლა?

         - რა არის თქვენი საარსებო წყარო?

         ასმათი: დახმარებას ვიღებ - 600 ლარს. არაფერში არ გვყოფნის. ან, იქნებ მე ვერ ვანაწილებ? არ ვიცი. ფულს კარგად ვერ ვითვლი. ბავშვებს ვაჭმევ. სულ მშივრები არასდროს არ მყავს, მაგრამ, არც ტანსაცმლის, არც სხვა ნივთების საყიდლად, არასდროს არ გვყოფნის ფული. ვერც ვაბანავებ ბავშვებს - წყალი არ გვაქვს. ალბათ, უკვე ნახეთ ჩვენი „წყლის საწყობი“. გზაზე უნდა გადახვიდე, სახლში წყალი რომ მოიტანო.

        - მაინც, რაში არ გყოფნით ფული? პირველ რიგში რას იყიდიდით?

        ასმათი: საწოლებს ვიყიდიდი, ჩვენი იშლება. კიდევ, საჭმელს და ტელევიზორს, მაცივარს და გაზქურას.

         ნინო (8 წლის): მე უნდა მეთქვა ტელევიზორი!

         ნიკა (6 წლის): მეც ტელევიზორი მინდა! 

         ანასტასია (4 წლის): მეც... მე-ე-ეც!!! ბაღში დავდივარ, იქ ბევრი სათამაშოა, და „თმებიანი“ თოჯინაც მომიტანე! მომიტან?

        ნინო: მე კი, ფანქრები მომიტანე და რვეულები.

 „აქ ყველაფერი ულამაზო გვაქვს.“

        ნინო: შეხედე, რანაირი კედლებია... იატაკიც... ჩვენც ულამაზოები ვართ! 

         - თქვენ ძალიან ლამაზები ხართ, და ალბათ, მოვახერხებთ, თქვენი ოთახიც რომ მოვაწესრიგოთ.

         ნინო: ეს? ან, აი ეს?

 „აი, როგორ შეიძლება ამის „გალამაზება“?“

 „ამ ტაშტში, ბინძური ტანსაცმელი კი არ ირეცხება, უარესად „ბინძურდება“

ასმათ: ჩვენი სახლი ჭვარტლის და ბოლის სუნად ყარს. ზამთარში შეშა რომ არ მქონდა, კარადას კარებები მოვაძრე და მაგით ვათბობდი ოთახს. ღუმელსაც რაღაც სჭირს. მთელი ბოლი სახლში შემოდის. გაზქურაც არ მაქვს. ბევრი რამ არ გვაქვს. არც მაცივარი.

          - მაცივარში შესანახი თუ გაქვთ რამე?

          ასმათი: ჩვენმა გამგებელმა, იაგო კენჭუაშვილმა, დიდი საქმე გაგვიკეთა: წნორის სოციალური სასადილოდან სპეციალურად ჩვენთვის ჩამოაქვთ სადილი! ეს სადილები ძალიან გვშველის! ვცდილობ, შევინახო მაგრამ, მალე ფუჭდება. აი, პატარა მაცივარი რომ მქონდეს, მოვახერხებდი საჭმლის შენახვას. კიდევ, მეზობლებს რომ მოაქვთ რძე, ან მაწონი. მაშინვე თუ არ შეჭამ - მორჩა!

ნიკა: მაცივარი არ არის საინტერესო! ტელევიზორი ჯობია! ჩვენი უბრალოდ დგას და არ მუშაობს!

 „ამ ტელევიზორში არაფერი არ ჩანს, ხანდახან, ხმა ისმის,  ან ნახევარი თავი ჩანს“

„კიდევ, „ბოტასი“ მაჩუქე. ფეხები მისველდება და მეყინება“

ანასტასია: ჩვენ კი, ჩვენს ნახატებს გაჩუქებთ. ოღონდ ამას არა, სხვას! ქაღალდს და ფანქრებს თუ მოგვიტან, ახალს დაგიხატავთ.

        ნინო: ასე ლამაზად აღარ გამომივა! მაგრამ, შენთვის არ მენანება. თუ „სახატავები“ გვექნება, კიდევ დავხატავთ.

ეს ნახატები, ერთადერთი სილამაზეა ამ სახლში. მხოლოდ ეს მიანიშნებს იმაზე, რომ აქ ბავშვები ცხოვრობენ

        - ძალიან კეთილი ბავშვები ხართ! ჩემი აზრით, ყველა სურვილი აუცილებლად აგიხდებათ!

        ნინო: არ გვჯერა, მაგრამ ვნახოთ, იქნებ აგვიხდეს! და თუ ახდება, მაშინ სოსისიც, კანფეტებიც და ჩიპსებიც ახდეს! კარგი?

         - შევთანხმდით!

 „გემრიელი პურიც გვინდა, ისეთი, კბილები რომ არ გვატკინოს“

*** 

        აი ასე იღუპება საქართველოში ოჯახი, ჩვენს გვერდით, ჩვენი შვილების გვერდით. ეშინიათ სიცივისა და შიმშილის. კვდებიან ისე, რომ თავად ვერ ამჩნევენ ამას, ნელი და მტანჯველი სიკვდილით. რაღაა დასაწერი, ან სათქმელი? თქვენ საკუთარი თვალით ნახეთ ყველაფერი. მხოლოდ სურათებიც საკმარისია, რომ კიდევ დიდი ხნის განმავლობაში ვერ დაივიწყო ეს საშინელება!

ნუთუ, ასეთ პირობებში უნდა ცხოვრობდნენ ქართველი ბავშვები?

ნუთუ, მათი სახეები ბედნიერებით არ უნდა ბრწყინავდეს?

        როგორ გავაბედნიეროთ ეს საბრალო ობლები? როგორ ვასწავლოთ ღიმილი? როგორ დავუბრუნოთ დაკარგული ბავშვობა, რომელსაც ფუნთუშებისა და კანფეტის სურნელი უნდა ჰქონდეს, და ჭვარტლით, ობითა და გაჭირვებით არ უნდა ყარდეს? იქნებ, თქვენ იცით პასუხი?

         ვინმეს თუ ეყოფა გამბედაობა, მოინახულოს ეს ოჯახი და ამ საშინელ გაჭირვებას თვალებში ჩახედოს, მათი მისამართი ეს არის: გურჯაანის მუნიციპალიტეტი, სოფელი ჯიმითი.

ყოველ ჯერზე, როდესაც ვინმეს დახმარება შეგიძლიათ, უბრალოდ გააკეთეთ ეს და გიხაროდეთ, რომ ღმერთი თქვენი მეშვეობით პასუხობს ვიღაცის ლოცვებს!

         გვჯერა, რომ ერთად შევძლებთ, ისინი გარდაუვალ დაღუპვას გადავარჩინოთ!

არ დაგავიწყდეთ ამ პოსტის გაზიარება, რათა თქვენმა მეგობრებმაც შეიტყონ ამ ოჯახის გასაჭირის შესახებ! ეს ძალიან მნიშვნელოვანია!

მეგობრებო, კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს თქვენთან: თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს სჭირდება დახმარება, გთხოვთ, გამოიჩინოთ გულისხმიერება და მოგვწეროთ ამის შესახებ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge

ჩვენი ფონდის ანგარიში:

#GE15TB7194336080100003

#GE42LB0115113036665000

#GE64BG0000000470458000

(დანიშნულება: ფროდიაშვილების ოჯახი).

        თანხის ჩარიცხვა ასევე შეგიძლიათ ჩვენი ვებ-გვერდის მეშვეობით

ასევე, თანხის ჩარიცხვა შესაძლებელია TBCpay და ExpressPay ტერმინალებიდან. მოძებნეთ ჩვენი ფონდი ქვეთავში “ქველმოქმედება“ (ფონდის დამატებით უფლება- მოვალეობებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus).

        ერთად, ჩვენ უკვე ათასობით გაჭირვებულს დავეხმარეთ. გავუმართოთ ხელი ამ ოჯახსაც! ვინ იცის, იქნებ სრულიად უცხო ადამიანების დახმარება ოდესმე თავადაც დაგვჭირდეს?! რადგან არავინ იცის, რას გვიმზადებს ცხოვრება ხვალ!

შესანიშნავი სიახლე გვაქვს! ახლა შეგიძლიათ ჩვენი ბენეფიციარების ისტორიების წაკითხვა ინსტაგრამზე: https://www.instagram.com/chernovetskyi.fund/ და ტელეგრამზე: https://t.me/ChernovetskyiFund

თქვენს მიერ სპეციალურ ნომერზე განხორციელებულ მხოლოდ ერთ ზარს კი, ადამიანის სიცოცხლის გადარჩენა შეუძლია: 0901200270! დალოცვილები ყოფილიყავით!