SOS! მეუღლის ტრაგიკული გარდაცვალებისა და უმცროსი შვილის, გოჩას უმძიმესი დაავადების გამო, ოდესღაც ბედნიერი მრავალშვილიანი ქართული ოჯახი სიკვდილ-სიცოცხლის ზღვარზე აღმოჩნდა!

ბოლო ბრძოლა ყველაზე რთულია! ვინ გაიმარჯვებს: სიცოცხლე თუ სიკვდილი?!

ბავშვებს ეშინოდათ, ჩემს ზურგს უკან იმალებოდნენ და კითხულობდნენ: „ეს ძია ვინ არის?“

მტანჯველი და სწრაფი სიკვდილი თუ ბედნიერი ცხოვრება ქართველი გმირი ჯარისკაცისთვის, რომელიც მზად იყო, ნებისმიერ წუთს საკუთარი სიცოცხლე დაეთმო ჩვენთვის და საყვარელი საქართველოსთვის!

მეგობრებო, ღრმად ჩახედეთ თვალებში ამ ბავშვს! რამხელა ადამიანურ ტკივილს, ტანჯვას და მუდარას დაინახავთ: „მიშველეთ, გთხოვთ!“ არა, არა, ის გიჟი არ არის! მძიმედ არის დაავადებული ეს ბიჭი! მის მშობლებს მკურნალობის კი არა, საჭმლის ყიდვის საშუალებაც არ გააჩნიათ! ჩვენი ადამიანური ვალდებულება არის, გიორგის აუტანელი ტანჯვა შევუმსუბუქოთ!

კიდევ ერთ ბავშვს ტანჯვისთვის არასდროს გავწირავდი! ექიმები მეუბნებოდნენ, რომ ცერებრული დამბლა არ მეორდება. „გააჩინე, მალე გააჩინე და მშვიდად იქნებიო!“ მეც დავუჯერე! ღმერთო, რამხელა ტკივილია! ღმერთმა აშოროს ყველას!

პატარა ბექასთვის საფუძვლიანი და მრავალმხრივი გამოკვლევების ჩატარება თბილისის საუკეთესო ექიმებთან, კიდევ ერთი საბრალო ქართველი ბავშვის სიცოცხლის გადარჩენის საკითხი არის!

ის 75 წლისაა, მისი მეუღლე კი 86-ის! თავად უსინათლოა, მან კი მეხსიერება დაკარგა და მხოლოდ მას ცნობს - ყველაზე საყვარელ და მზრუნველ ადამიანს! ორივე ბავშვივით გულთბილი და კეთილი არის! მათ გვერდით რაც შეიძლება დიდხანს დარჩენა და მათი გულისამაჩუყებელი მზრუნველობით ტკბობა მოუნდება ადამიანს! რომელსაც ჩვენს დროში იშვიათად თუ ნახავთ!!!

დაუჯერებელი საშინელება ხდება! გულგრილს თუ დაგვტოვებს, ეს ნიშნავს იმას, რომ ადამიანობა არ გაგვაჩნია! ღმერთმა ხომ, თავის ხატად და მსგავსად შეგვქმნა! და თუ, არ არის ასე - ეს სამყაროს აღსასრულს ნიშნავს!

„ნაგვის ურნაში ჩააგდე!“ - მხეცმა ქმარმა მომცა ასეთი რჩევა. საკუთარი შვილი სანაგვეზე როგორ უნდა გადააგდო?! ნუთუ, ასეთი ადამიანები არსებობენ ამქვეყნად? და ამის მერე, თავს ადამიანებად თვლიან? დავუჯერე, ოღონდ შვილი კი არა ის მოვიშორე, მე და ჩემმა გოგონამ კი, ცალკე დავიწყეთ ცხოვრება! ნაგვის ურნაში კი, მისი ნამუსი და ღირსება აღმოჩნდა! დაე, ამის შესახებ იცოდეს ყველამ! „ან მე, ან ის!“ - ასე მითხრა და წავიდა სამუდამოდ. თავის ცხოვრებიდან მხოლოდ მე კი არა, საკუთარი ღირსება და ნამუსი ამოშალა!

„შეხედეთ, უფეხო ბიჭი მოდის, საწყალი!“ - გამვლელთა ასეთი სიტყვები, დანასავით აპობს ქართველი ახალგაზრდის, ბექას გულს. მეგობრებო, ბექა ხომ, ჩვენგან არაფრით განსხვავდება, ისიც მსოფლიოში ყველაზე ამაყი ერის შვილია!

მოკრძალებული ულამაზესი გოგოსთვის რომელმაც სკოლა დაამთავრა სულ ცოტა ხნის წინ, რა უნდა იყოს იმაზე დიდი ტკივილი ვიდრე ის, რომ ახლა, ეტლს არის მიჯაჭვული და ცხოვრების ბოლომდე შეიძლება ხეიბრად დარჩეს! რამხელა განსაცდელია, შვილო!!! ანა, ყველანი ვეცდებით, რომ დაგეხმაროთ! ოღონდ, გული არ გაიტეხო! შენ ღმერთს უყვარხარ!

სიბერეში მარტო დარჩენისგან დაზღვეული არავინ არის. მძიმედ სნეული ანა უკვე შეეგუა იმ აზრს, რომ სიკვდილი ისე მოაკითხავს, რომ ამის შესახებ ვერავინ გაიგებს. ხოლო როდესაც გაიგებენ, არც არავის გაახსენდება!

სამი ბავშვი შიმშილისგან გონებას კარგავს! ხმელი პური, წყალი და 500 გრამი მაკარონი - მათი საკვების დღიური ულუფა უფრო მცირეა, ვიდრე საკონცენტრაციო ბანაკში!

ისინი განწირულები არიან. თუ არ დავეხმარებით, გავწირავთ სიკვდილისთვის. მათი უყურადღებოდ დატოვება იგივეა, რაც ახალშობილის დატოვება უყურადღებოდ!

უხელფეხოდ დარჩენილი, გუდასავით... ის არავის სჭირდება, თავად კი, ძლივს უმკლავდება ყველაფერს და სიცოცხლისთვის იბრძვის...

„იყო ცოცხალი, არ ნიშნავს ცხოვრობდე... ჯოჯოხეთში ვარ! ცოცხლად ყოფნა ახლა წყევლაა ჩემთვის “.

ეს ბავშვი მოკვდება, თუ საჭირო მკურნალობას ვერ მიიღებს.