„ტკივილი მსჭვალავს, ისევ და ისევ... და ყოველი ნაბიჯი წამებას ჰგავს...“ - ამბობს თეონა, 5 წლის დემეტრესა და 14 წლის ლუკას დედა. მისი თვალები ცრემლებით და უნუგეშო სასოწარკვეთილებით არის სავსე. „ყველაფერი, რაც მიყვარს, ბეწვზე ჰკიდია... წელიწადზე მეტია, ექიმები დიაგნოზს ვერ მისვამენ, ჩვენ კი, უკვე სრულიად ყველაფერი კონსულტაციებზე, ანალიზებზე, გამოკვლევებზე დავხარჯეთ და დღემდე, ამას დასასრული არ უჩანს... ვაიმე, ვაიმე!“ თეონამ თვალები ცისკენ აღაპყრო და ლოყებზე ცრემლები ჩამოუგორდა. „დედიკო, მე შენს თავს არავის დავუთმობ, არავის!“ - ამბობს 5 წლის დემეტრე და დედას ძლიერად ეხუტება. რა არის გაფანტული სკლეროზი? თეონა ამ კითხვას ასე პასუხობს: „ხვალ, როდესაც გავიღვიძებ, არ ვიცი, მემახსოვრება თუ არა, რომ ეს ჩემი შვილები არიან...“

ჩვენი გმირების ისტორიების მოსმენისას ზოგჯერ გგონია, რომ ეშმაკი მათ ბოროტ თამაშს ეთამაშება გადარჩენისთვის. „საცხოვრებლის გარეშე გადარჩებით? საჭმლის გარეშე? სიცივეში? იქნებ დამატებით ავადმყოფობაც გაჩუქოთ?“ - სიკვდილი მათ გვერდით დგას და უფრო და უფრო ართულებს სასტიკი თამაშის წესებს, რომელშიც ადამიანები უბრალოდ უნდა დაიღუპონ. ისინი კი, ყველაფრის მიუხედავად, სიცოცხლეს მაინც აგრძელებენ; არ უნდათ ეშმაკს მის სასიკვდილო თამაშში აჰყვნენ.

„შეეხეთ, დედას თავზე შვიდი ნაკერი ადევს!“ - ამბობს მშვენიერი ბელა. – „მას ისეთები ემართება... ძირს ეცემა, თვალებს ატრიალებს და მთელი სხეულით კანკალებს!“ ღმერთო, რამხელა სევდაა ამ მშვენიერ, გულუბრყვილო თვალებში! ეს გოგონა ჯერ მხოლოდ 9 წლისაა, მაგრამ ყოველდღე იმის ყურება უწევს, მისი საყვარელი დედიკო საშინელ კრუნჩხვებში როგორ ვარდება და ეს საზარელი სენი სასიცოცხლო ძალებს როგორ უმოწყალოდ აცლის; პატარა გული ძალიან სტკივა, რადგან დედა შეიძლება ნებისმიერ წამს დაეცეს და თავი დაარტყას... მას ყველაფერი შეიძლება დაემართოს!

„როცა საფლავის ქვას ვეხუტები, ვგრძნობ, რომ ჯერ კიდევ ცოცხალი ვარ... აქ ჩემი ცხოვრების სიყვარული განისვენებს, ჩემი საყვარელი ცოლი, ტანიუშა“, - ცრემლებად იღვრება 75 წლის ჯუმბერი ბაბუა. – „წავიდა და ყველაფერი თან წაიყოლა: ჩემი ჯანმრთელობა, ჩემი გული და სული. დავბრმავდი. რაში მჭირდება თვალები, თუკი მას ვეღარასოდეს ვიხილავ?“ მან ყველა ახლობელი დამარხა, ვინც კი ოდესმე ჰყვარებია: მშობლები, დები, ძმები და რომელიღაც დისშვილებს თუ ძმისშვილებს შორისაც კი. საშინელებაა! მაგრამ საყვარელი მეუღლის დაკარგვა მისთვის დიდი დარტყმა აღმოჩნდა, რის შემდეგაც ფეხზე უკვე ვეღარ წამოდგა.

„დეიდა, ყურადღებით იყავით: დედას მოულოდნელად ტუჩები თუ გაულურჯდა, საშველად ვინმეს უნდა მოვუხმოთ! - ზრდასრული ადამიანის სერიოზულობით მაფრთხილებს 7 წლის ირმა და თვალებში უნდობლად მიყურებს. - მე ნემსის გაკეთება არ ვიცი; თქვენ იცით? აუცილებლად ვისწავლი! მალე!“

„დაიძინე, გენაცვალე, დაიძინე, მე აქ ვარ, შენ გვერდით! ნუ გეშინია! მშვიდად ისუნთქე, მე დაგეხმარები... რომ შემეძლოს, შენ ნაცვლად ვისუნთქებდი; რომ შემეძლოს, შენთან ერთად კი არა, შენ ნაცვლად დავიტანჯებოდი! დედა, შენ ხარ მთელი ჩემი ცხოვრების აზრი. არ დამტოვო!“ - 33 წლის ბაჩო ამ სიტყვებს ლოცვასავით იმეორებს და მძიმედ ავადმყოფ დედას სულის ხუთვის შეტევების დროს თვალებში შეჰყურებს.

გაიცანით, მეგობრებო! ცხოვრებაში ასეც ხდება ხოლმე... აი, რა დარჩა ამ ორი წლის წინანდელი სიცოცხლით სავსე, ქართველი ლამაზმანისგან! შეუცნობელ არს გზანი უფლისანი, მეგობრებო! სიცილი და სიხალისე ცრემლებმა და მწარე ტირილმა ჩაანაცვლა. ის ადრე ციბრუტივით ტრიალებდა, ახლა კი დამოუკიდებლად წამოდგომა, წყლის დალევა და საბნის დაფარებაც კი აღარ შეუძლია.