მწუხარება, უბედურება, სიღარიბე, ტკივილი, სულიერი ტანჯვა - ამ ოჯახის გახსენებისას სწორედ ასეთი ფიქრები გიჩნდება. ამ საწყლებს ნამდვილად ბოროტი ბედი სდევს თან. სხვაგვარად მთელი ეს უბედურება და ტანჯვა როგორ ავხსნათ?

„დეიდა, ნახე! ადრე გრძელზე გრძელი თმა მქონდა. აი, აქამდე!“ - მიყვება 10 წლის სოფიკო და ზურგზე მიჩვენებს. – „მაგრამ მოვიჭერი.“

3 წლის ლუკასთვის, 5 წლის გაბრიელისთვის, 13 წლის ვაჟასთვის და 15 წლის ლევანისთვის სიტყვა „დედა“ აკრძალულია!

„ფრთხილად! გაჩერდი! გაჩერდი, თორემ შეიძლება სასიკვდილოდ დაშავდე!“ - ალბათ დანაღმულ ველზე სიარული უფრო უსაფრთხოა, ვიდრე ამ სახლში. რამდენი წელია ფონდში ვმუშაობთ, პირველყოფილი საცხოვრებელი პირობებიც ბევრჯერ გვაქვს ნანახი და ზოგჯერ გვგონია, რომ მსგავსი სახლების დანახვას უკვე შეჩვეულები ვართ, მაგრამ ვაი, რომ ამასთან შეჩვევა უბრალოდ შეუძლებელია!

ოდესმე გინახავთ ბავშვის სევდიანი თვალები? არა, რა თქმა უნდა! ბავშვების თვალები ხომ ყოველთვის უზომო სიხარულს გამოხატავს! მათ პრობლემები არ აქვთ... თუმცა ეს მათ არ ეხებათ, ვის შესახებაც დღეს მოგიყვებით, მეგობრებო!

„თამაში და სირბილი შიმშილის დავიწყებაში გვეხმარება“, - გვიყვებიან პატარა გვანცა და საბა, რომლებმაც, პატარა ასაკის მიუხედავად, უკვე იციან, რა არის ნამდვილი შიმშილი.

6 წლის პატარა ამიკო ამ სიტყვებით შეგვეგება: „დედიკოს სტკივა, მუდმივად სტკივა... ტირის და ჰგონია, რომ ვერ ვხედავ... მე კი ყველაფერს ვხედავ... და სასწრაფოდ მომაქვს მისთვის წამლები...

სულ რაღაც ერთი წლისაა, მაგრამ კისკისის ნაცვლად, შიმშილისგან ტირის... ღმერთო, რა საშინელებაა! შიმშილი... თანაც არა ომის დროს, არამედ მშვიდობიან საქართველოში!

დახმარება რომ ეთხოვათ, წმინდა იაკობს, მამა გაბრიელს, დიდმოწამე გიორგის, ნიკოლოზ საკვირველთმოქმედს და მთავარანგელოზ მიქაელს თუ დაეხმარებოდით?

თუ ეს სიმართლეა, - თქვენს მეგობრებს და ფონდის მეგობრებს სთხოვეთ, რომ ჩემთან და დედაჩემთან ერთად ილოცონ - გამჭოლი მზერით მიყურებს ნაადრევად გაზრდილი, ლამაზი ნინო, - ლაგვილავას მრავალშვილიანი ოჯახის უფროსი შვილი! - მაშინ ხომ ღმერთი აუცილებლად შეისმენს ჩვენს ლოცვას? ხომ ასეა? - მისი დიდი და ცრემლიანი, ლამაზი, ქართული თვალები ვედრებით მიყურებენ!

ხანძარმა ყველაფერი გაგვინადგურა: ტანსაცმელი, საყვარელი საბავშვო წიგნები, სათამაშოები, ჩვენი მოკრძალებული სარჩო-საბადებელი - ოთხმა სახანძრო მანქანამაც კი ვერაფერი გადაარჩინა... ოთხი პატარა ბავშვი, შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე დედასთან ერთად, სრულიად შიშველი და ფეხშიშველა დარჩა... გარშემო მხოლოდ ფერფლი და ნანგრევებია...

„მინდა ფონდის ყველა მეგობარს ვუხმო!.. მე ჩემი პატარა კუთხე მაქვს, მაგრამ დედა ამბობს, რომ მისი წართმევა უნდათ... მერე მე და ჩემს პატარა დაიკოებს რა გვეშველება? ვიცი, ფონდის მეგობრებს ყველაფერი შეუძლიათ!“ - დავითმა (9 წლის) თავის დებს, მარის და ანის გადახედა და თავი დახარა.

რას ნიშნავს თქვენთვის ნამდვილად დიდი ოჯახი? 4 – 5 ადამიანი? იქნებ 6? ალბათ გაგიკვირდებათ, რომ გიამბოთ 8-სულიანი ოჯახის შესახებ, რომელიც ცხოვრობს დანგრევის პირას მისული შენობის მხოლოდ ერთ ოთახში?

14 წლის მარიამის ყველაზე დიდი ოცნებაა ავტომატიზირებული ეტლი, რომელიც მისცემს მას შესაძლებლობას, ბოლოსდაბოლოს ნახოს არა მხოლოდ ოთახის გაქუცული კედლები, არამედ უფლის მიერ შექმნილი ნათელი სამყაროც, მზიანი ბათუმის ცა, ზღვა და ტალღები, ლამაზი სანაპირო.