1988-ի Սպիտակի երկրաշարժից հաշմանդամ դարձած 14-ամյա աղջիկը, ով այժմ 50-ամյա միայնակ մայր է, իսկական տղամարդ է դաստիարակում Հայաստանի համար, ապրում է ծայրահեղ աղքատության մեջ։ Խեղճ կնոջ անվասայլակի մարտկոցը վաղուց խափանվել է, և այդ պատճառով նա իր տանից մի քանի մետր անգամ չի կարողանում շարժվել։
Աստվա՜ծ, սա սարսափելի է։

ԿԻՍՎԻ՛Ր ՀԵՆՑ ՀԻՄԱ ԲԱՐԻ ՄԱՐԴ։ ՔՈ ԸՆԿԵՐՆԵՐԻՆ ԵՎՍ ՕԳՆԻՐ ԳՏՆԵԼ ԱՍՏԾՈ ՃԱՆԱՊԱՐՀԸ։

Այս հուզիչ պատկերները մնացել են աշխարհում մարդկության պատմության ամենասարսափելի երկրաշարժից՝ Սպիտակի երկրաշարժից հետո։ Երկրաշարժի հետևանքով զոհվել է առնվազն 25000 մարդ։ Հազարավոր երեխաների սրտերը փլատակների տակ իրենց վերջին շունչն առան ու ընդմիշտ դադարեցին բաբախել։ Իսկ հրաշքով փրկված երեխաների մեծ մասը պարզվեց, որ անդամալույծ կամ հաշմանդամ է։ Անցան տարիներ… եկավ նոր դար, և թվում է, թե «փոշին» նստել է այս սարսափելի պատմության վրա այնպես, ինչպես գրադարանի վերջին դարակի գրքերի։ Մի քանի օր առաջ Չեռնովեցկի հիմնադրամի գրասենյակ զանգ է ստացել և լսվել դողդոջուն ու լացող կանացի ձայն․ «Ես Նելանն եմ Հայաստանից։ Ես ու միակ տղաս ձեր օգնության կարիքն ունենք, քանի որ մեզ այլեւս ոչ ոք չի հիշում»։ Եվ իսկապես, Չեռնովեցկու հիմնադրամի աշխատակիցները գնացին Հայաստան։ Երբ մտանք Նելանի տուն, նա անմիջապես հասկացավ, որ մենք Վրաստանից ենք։ Ուրախության ու երախտագիտությանարցունքներ հոսեցին խեղճ կնոջ աչքերից։

Նայեք կնոջ արցունքոտ աչքերին և անմիջապես կհասկանաք, թե որքան խորթ էր նրա համար մեկնած կարեկցանքի ձեռքը: Նելանի պատմությունը պետք է լսի ողջ աշխարհը, և ով գիտի, մի օր ինչ-որ ռեժիսոր ֆիլմ կնկարահանի նրա ողբերգական կյանքի մասին։ Միևնույն ժամանակ, Չեռնովեցկի հիմնադրամը կլինի առաջինը, որը ձեզ կպատմի կնոջ ոգեշնչող պատմությունը։ Նելանի ողբերգական կյանքը սկսվում է 1988 թվականի Սպիտակի երկրաշարժի օրը։ Նա այդ ժամանակ 14 տարեկան էր, և այդ օրհասական պահին նստած էր իր դպրոցական գրասեղանի մոտ:

Վայրկյանների ընթացքում ամեն ինչ փլուզվեց ու գետնին հավասարվեց։ Դրանց թվում էր դպրոցն, որտեղ 14-ամյա Նելանը նստած էր իր գրասեղանի առաջ։ Քաղաքը չէր կարող տեղավորել երեխաների մարմինները… Երկինքը մթնեց… Այն, ինչ պատմելու եմ Ձեզ, կստիպի, որ արյունը սառչի Ձեր մարմնում։ Պարզվում է, որ երկրաշարժից մի քանի օր առաջ Նելանը երազ է տեսել, որ դպրոցի ու մանկապարտեզի շենքերի տանիքին գայլ է նստած։ Երբ 14-ամյա աղջիկն արթնացավ, այլաշխարհիկ ուժը ստիպեց նրան զգալ, որ դա պարզապես երազ չէ, ինչպես նախորդ անգամներում։ Դա նման էր տեսիլքի, որը զգուշացնում էր, որ շատ շուտով մեծ աղետ է գալու Հայաստան։ Նույն օրը 14-ամյա Նելանը ուսուցիչներին և ծնողներին զգուշացրել է երեխաներին դպրոց և մանկապարտեզ չուղարկել։ Իհարկե, ոչ ոք չլսեց աղջկան։ Եվ այդ օրհասական օրը՝ դեկտեմբերի 7-ի առավոտյան, Նելանն արդեն հաստատ գիտեր, որ մոտենում են մշուշոտ ժամանակները։ Հերոս աղջիկը չվախեցավ, արագ հագնվեց ու վազեց դպրոց՝ փրկելու մյուս երեխաների կյանքը։ Չէ՞ որ, սա հերոսություն է: Փոքրիկ աղջիկը վտանգել է իր կյանքը մյուս երեխաներին փրկելու համար։ Եվ իսկապես, երբ նա դպրոց եկավ, ուսուցիչներին խնդրեց, որ երեխաներին բաց թողնեն, քանի որ այդ օրը մեծ աղետ է լինելու։ Նելանին ոչ ոք չլսեց, իսկ ամենավատն այն է, որ հենց ինքը՝ Նելանին, ով ուզում էր փախչել դպրոցից, տնօրենը ստիպողաբար դասի է վերադարձրել․ «Դու լավագույն ուսանողն ես, և չես կարող գտնել նման պատճառներ և վախեցնել երեխաներին դասերը բաց թողնելու համար»: 

Խեղճ Նելանը նստել էր իր գրասեղանի մոտ, և նա այդ պահին հաստատ գիտեր, որ մահն ավելի ու ավելի է մոտենում Հայաստանի երկնքին… Եվ իսկապես, մի ​​քանի րոպեից մի ձայն լսվեց, կարծես երկիրը բացվել էր և պատրաստվում էր ամեն ինչ կուլ տալ։ Մի քանի վայրկյանում գետնին հավասարվեցին հսկայական շենքեր, տներ, մանկապարտեզներ, դպրոցներ։ Եվ այո… ճիշտ հասկացաք, սիրելի ընթերցող… այն դպրոցը, որտեղ Նելանը նստած էր իր գրասեղանի մոտ, նույնպես գետնին հավասարվեց։ Նելանի համադասարանցիների մեծ մասը՝ 14-ամյա հրեշտակ աղջիկներն ու տղաները, մնացել են փլատակների տակ, իսկ մեծ մասը մահացել է։ Նելանը նույնպես հայտնվեց  փլատակների տակ, սակայն հրաշքով փրկվեց մահից։ Սակայն պարզ աչքերով, գեղեցիկ ու բարի աղջիկը ընդմիշտ հաշմանդամ մնաց։ Այո՛, փայլուն աշակերտուհին, ում կանխատեսում էին մեծ ապագա, 14 տարեկանում հայտնվեց հաշմանդամի սայլակին ընդմիշտ գամված։ Աստված, Աստված, սա անհավանական է:

Նելանը մանկ ժամանակ։ Այս լուսանկարն արվել է 47 տարի առաջ։ Աղջիկը այն ժամանակ հաճելի մանկություն է ունեցել։ Պարզվում է, թե ինչ դժբախտություն է պատրաստել նենգ ճակատագիրը այս փոքրիկ հրեշտակ աղջկա համար։

Անցան տարիներ, հաշմանդամ աղջիկը մեծացավ։ Նելանն այժմ 50 տարեկան է։ Եթե ​​նա այդ օրը դպրոց չգնար, գուցե հաշմանդամ չդառնար։ Չնայած դրան՝ Նելանը ոչ մի վայրկյան չի զղջում դրա համար․ «Եթե ես կարողանայի հետ տալ ժամանակը, կվերադառնայի դպրոց, նույնիսկ եթե ինձ հաջողվեր փրկել գոնե մեկ երեխայի կյանքը», — ասաց կինը հիմնադրամի թղթակցին։ Աստվա՜ծ, ինչ մեծ սիրտ ունի նա:

Նելանի գլխավոր երազանքը երեխա ունենալն էր։ Տերը լսեց հաշմանդամ աղջկա խնդրանքը և նրան մի տղա տվեց որպես հրեշտակ և պաշտպան:

Ահա այսպիսի հայրենասեր է 10-ամյա Նարեկը։ Նա իր մահճակալի կողքի պատից կախել է հայաստանի դրոշը, ու օր չի անցնում, որ տղան դրոշի առաջ հայրենասիրական երգ չերգի։ Տղան ունի մարտական ​​ոգի և մեծ սիրտ, ինչպես մայրը։ Հայաստանը դեռ չգիտի, թե Նարեկի կերպարով ինչպիսի հերոս է մեծանում։ Տղան ընդամենը 10 տարեկան է, բայց սիրտը բաբախում է միայն հայրենիքի հանդեպ սիրուց։

Ահա թե ինչպես է Նարեկը հոգո տանում իր սիրելի մոր մասին։  Ամեն օր նա իր ձեռքերով սանրում է նրա մազերը և քաջալերում նրան։ Սակայն տղան շատ ընկճվացէ և սիրտը կոտրված։ Իսկ գիտե՞ք ինչու։ Որովհետև մոր մանկասայլակի մարտկոցը վաղուց խափանվել է, և տղան չի կարող մորը նույնիսկ տան մոտ գտնվող այգի տանել մաքուր օդի։ Դուք ճիշտ լսեցիք։ Խեղճ կինը, ում մանկությունն ավարտվել է հայրենիքի ավերակներում, այսօր մոռացված է այս հայրենիքի իշխանությունների կողմից։

Նելան (50 տարեկան): «Բազմիցս դիմել եմ պատկան մարմիններին ու կազմակերպություններին, բայց, ցավոք, — խեղճ կինը չկարողացավ ավարտին հասցնել նախադասությունը, ձայնը դողաց, զգաց, ասես մի գունդ է կոկորդում խրվել և. արցունքները հոսեցին.
— Ինչ վերաբերում է Հայաստանում գործող բարեգործական հիմնադրամներին ու կազմակերպություններին, որոնց թիվը շատ է, ես նույնպես կապ հաստատեցի նրանց հետ, բայց… գտա միայն մեկ հիմնադրամ, որն ինձ նախկինում օգնել էր։ Եթե ​​որևէ այլ երկիր ինձ առաջարկի տեղափոխվել իրենց մոտ և ապրել ոսկե աշտարակում, ես երբեք չեմ հեռանա Հայաստանից։ Առանց հայրենիքիս կյանքն չեմ պատկերացնում։ Իմ փոքրիկ տղան էլ է այդպիսին։ Առավոտյան ուզում եմ դուրս գալ, բայց քանի որ մանկասայլակի մարտկոցը փչացել է, ես չեմ կարողանում։ Միայն այս երկու փոքրիկ սենյակներում կարող եմ տեղաշարժվել սայլակով։ Ես այս տունը վարձում եմ և մեկ ամսվաընթացքում դժվարությամբ եմ գումար հավաքում։ Քանի անգամ է եղել, որ Նարեկին ուղարկել եմ խանութ և միայն հացի փող եմ տվել։ Ի՞նչ եք կարծում, մենք սոված չէինք և ուտելիք չէի՞նք ուզում։ Բայց ամսվա վերջը մոտենում էր, և ես չէի ուզում ոչինչ վերցնել այն գումարից, որը խնայել էի տան վարձը վճարելու համար։ Այլևս չեմ կարող վարձավճար տալ, քանի որ ինձ ազատել են աշխատանքից։ Մինչ այդ աշխատում էի հեռավար, տնից, բայց հետո պայմանները փոխվեցին, և ինձ խնդրեցին վերադառնալ աշխատանքի կամ ամբողջությամբ հեռանալ։ Ես չեմ կարող նույնիսկ խանութ գնալ այս սայլակով, էլ ինչպե՞ս կարող եմ գնալ աշխատանքի: Ես մնացի առանց աշխատանքի, միայնակ մայր, կապված այս անիծյալ սայլակին։ Իմ խեղճ տղան մեծանում է։ Նա կարատեի չեմպիոն է դարձել, բայց աղքատության պատճառով չեմ կարող օգնել նրան ավելի մեծ հաջողություններ ունենալ։ Այսօր ինձ բազմիցս զանգել է բնակարանի տերը։ Ինչպե՞ս եմ վճարելու վարձը: Այնուամենայնիվ, ես նրան ոչ մի բանում չեմ մեղադրում։ Երբ ես հարցրի համապատասխան բաժնի ներկայացուցչին (ձեռնպահ կմնամ հստակեցնելուց) բնակարանի մասին, ինձ ասացին, որ երեխան նույնպես պետք է հաշմանդամ լինի, որպեսզի բավարարվի օգնության խնդրանքը։ Հասկանու՞մ եք, թե ինձ ինչ են ասել։ Արդյո՞ք սա մարդկային մոտեցում է: Չնայած այս ամենին, դուք կարծում եք, որ ես կատաղած եմ նրանց վրա: Բայց սրտիս բոլոր թելերը կոտրվեցին, երբ լսեցի այս խոսքերը։ Երևի այսօր իմ վերջին գիշերը կլինի այս տանը… Երևի վաղը 10-ամյա տղայիս հետ ստիպված լինենք գիշերել դրսում, այսպիսի ցուրտ եղանակին։

Ի՞նչ կարող է անել 10 տարեկան տղան, ինչպե՞ս բաժակը հանել պահարանից, երբ նույնիսկ աթոռով չի կարող դրան հասնել։ Այդ պատճառով է, նականգնում մոր ծնկների վրա: Ի վերջո, մայրերն իրենց երեխաների պատճառով են դիմանում ամեն տեսակի «դժվարությունների»։ Չէ՞ որ Նելանի միակ հրեշտակը Նարեկն է՝ Տիրոջ կողմից երկնքից երկիր ուղարկված։

Նարեկը գիտի, որ մայրը նույնիսկ սայլակից չի կարողանում վերկենալ, ուստի տղան բարձրանում է մահճակալի եզրին, որպեսզի հասնի առաստաղին և նայեք, թե ինչպես է նա մաքրում իր փոքրիկ ձեռքերով:

«Մայրիկ, նայիր հայելու մեջ. Դու ամենագեղեցիկն ես»

Տեսեք, սա մի թե՞ մահճակալ  է:

Այս սառնարանը հավանաբար պատրաստվել է 19-րդ դարում։ Երբ Նելանը դժվարանում է ապուր պատրաստել, օրվա վերջում ապուրը թթվում է, քանի որ սառնարանը կոտրվել է։

Հիասթափված երեխան հիմնադրամի թղթակցին ցույց է տվել, որ սառնարանը դատարկ է։

Տեսեք, Հայաստանում իսկական չեմպիոն է մեծանում։ Նարեկը կարատեի բազմակի հաղթող է և ոսկե մեդալակիր։ Թեև տղան աղքատության մեջ է մեծանում, բայց նա դեռ փորձում է ինքնուրույն հաղթահարել այս ամենն ու կռիվ է տալիս… բայց ի տարբերություն մյուս երեխաների, մրցումների ժամանակ ոչ միայն գորգի վրա է կռվում, այլև կռվում է ամբողջ ուժով իր կյանքում այս փոքրիկ հրեշտակը: Երբ նա մեծանա ու համաշխարհային մասշտաբով փառաբանի Հայաստանը, գուցե միայն այդ դեպքում հայրը «կհիշի», որ Նարեկ անունով որդի ունի։ Հաշմանդամ կնոջից ծնված երեխան հոր կողմից անցանկալի է եղել։ Փոխարենը, Աստված է դաստյարակում այս հրաշք տղային: Նարեկի տաղանդը դրանով չի ավարտվում։ Երեխան այնպես է երգում, որ երբ լսում է նրա ձայնը,  ամբողջ մարմինդ փշաքաղվում  է։  Այնուամենայնիվ, սա դեռ ամենը չէ: Նարեկը նաև գեղեցիկ նկարում է։ Երեխան իր նկարները ցույց է տվել Հիմնադրամի թղթակցին: Աստվա՜ծ, նա իսկական նկարիչ է:

Նայեք այս դրոշակներին, ուշադիր նայեք, և անմիջապես կտեսնեք, բացի նրա հայրենասիրությունից, թե որքան խելացի է այս տղան։ Որքան խորն ու բովանդակալից է այս պատկերը։ Թող մի օր Նարեկի համար նույն կերպ շողա իր հայրենիքի արևը։ Թող այլեւս երբեք չխոնարհվի Հայաստանի դրոշը, ինչպես Սպիտակի երկրաշարժի ժամանակ էր։ Թող խաղաղություն լինի Հայաստանում և ամբողջ աշխարհում։

Սա բոլորի սիրելի ֆուտբոլիստ Լեո Մեսսին է։ Ո՞վ գիտի, գուցե այս լուսանկարը հասնի Մեսսիին…

Այո՛, կյանքն անարդար է։ Այս հիանալի տղան միայն մեկ զույգ նոր շոր ունի, որը տատիկը դժվարությամբ գնել է իր թոշակի գումարով:

Այս վերնաշապիկը և կոստյումը տղայի միակ նոր հագուստն են։

Նելանը մշտապես մտահոգված է որդուն կրթություն տալու հարցով։ Այժմ նա նրան անգլերեն է սովորեցնում։

Սայլակին նստած խեղճ կինը դժվարությամբ է ամանները լվանում։

Նելանն իսկապես խնդրել է Չեռնովեցկու հիմնադրամի թղթակիցներին փորձել իր պատրաստած սուրճը։ «Դուք Վրաստանից եկել եք Հայաստան՝ օգնելու և սփոփելու կարիքավոր մարդկանց։ Աստված, ես նույնիսկ չեմ կարող հավատալ դրան: Ես երազու՞մ եմ»։   

Նարեկի սիրտը լի է Աստծո սիրով։ Տղան ամեն օր աղոթում է Աստծուն։ Ի՞նչ եք կարծում, նա իր համար է ինչ-որ բան  խնդրում։ Չէ… միայն հանուն իր սիրելի մոր աղոթում է Տիրոջը, որ բարի մարդիկ օգնեն իր խեղճ մորը, որ սայլակի մեջ մարտկոց դրվի, կինը կարողանա դուրս գալ մաքուր օդի։ Ավելին, մի քանի քառակուսի մետրանոց այս վարձով տունը խոնավ է, ինչը սպառնում է թե Նելանի, թե տղայի առողջությանը։

Նելանն ու փոքրիկ Նարեկը

Մայրն ու երեխան միմյանցից բացի ոչ ոք չունեն։

Այս հրեշտակ տղան հենց այդպես գրկել է Չեռնովեցկու հիմնադրամի թղթակցին, երբ վերջինս հրաժեշտ է տվել։ Ահա, տղայի տխուր ու դալկացած աչքերում հիմա հույս է երևում ու աստղերի պես փայլում են դրանք։

Բարի Մարդիկ, Նարեկի ու նրա խեղճ մոր միակ հույսը հիմա միայն ձեզ վրա է։ Մայրն ու որդին իսկական հերոսներ են։ Բոլորի կողմից մոռացված հերոսներ։ Բայց ոչ։ Մենք նրանց չենք մոռանա: Մենք նրանց դժվարության մեջ չենք թողնի: Բարի մարդիկ, միայն ձեր բարությամբ է հնարավոր թերթել այս մոր ու որդու պատմության տխուր էջերը և նոր պատմություն գրել նրանց համար։ Բարությունը և սերը կարող են հրաշքներ գործել:

ԿԻՍՎԻ՛Ր ՀԵՆՑ ՀԻՄԱ ԲԱՐԻ ՄԱՐԴ։ ՔՈ ԸՆԿԵՐՆԵՐԻՆ ԵՎՍ ՕԳՆԻՐ ԳՏՆԵԼ ԱՍՏԾՈ ՃԱՆԱՊԱՐՀԸ։

Եթե ​​ցանկանում եք անձամբ այցելել և օգնել այս ընտանիքին, նրանց հասցեն է՝ Հայաստան, Երևան, փ. Արարատյան, 2-րդ նրբ., շենք 38/4.

Մեր ֆոնդի հաշիվները.

– Վրաստանի Բանկում GE64BG0000000470458000

– Թի Բի Սի  Բանկում GE15TB7194336080100003

– Լիբերթի Բանկում GE42LB0115113036665000

Թի ԲԻ ՍԻ բանկ 

SWIFT: TBCBGE22

GE86TB7194336180100002  AMD (Հայկական դրամ)

GE32TB7194336180100004  $, EUR (Դոլար, Եվրո)

(նպատակ՝ Չարչյանների ընտանիք).

Գումարը կարող է փոխանցվել նաև մեր կայքից՝ Վրաստանի Բանկ (Bank of Georgia (e-commerce)), Թի Բի Սի  Բանկ (TBC Bank (GeoPay)), Լիբերթի Բանկ (Liberty Bank (PayGe)), Փեյփալ (PayPal):

Դուք կարող եք նաև գումար փոխանցել ExpressPay, TBCpay և PayBox (OPPA) տերմինալներից: Գտեք մեր հիմնադրամը «Բարեգործություն» բաժնում (հիմնադրամի լրացուցիչ իրավունքներն ու պարտականությունները կարող եք գտնել https://goo.gl/GY2Gus հղումով):

Եկեք մտածենք, որ օգնելով կարիքավորներին և կիսելով նրանց ցավը, մենք հոգ ենք տանում մեր հոգու մասին և ավելի ենք մոտենում Աստծուն: