Պատկերացնու՞մ եք, որ մահամերձ, դեռ երիտասարդ 41-ամյա կին-մայրը, 39-40 աստիճան ջերմությամբ, գտնվելով մահվան շեմին՝ եթե նրան հաջողվի դուրս գալ անկողնուց՝ գնում է մետաղի ջարդոն հավաքելու, որ իր և իր ծանր հիվանդ երեխաների համար դեղորայք գնի և, իհարկե, գոնե մի քիչ սնունդ․․․  Գոնե նրանց համար, երեխաների համար, ում նա սիռւմ է կյանքից առավել։ Սարսափ, որը չի կարելի նկարագրել բառերով։ Աստվա՜ծ մի արասցե, որ մեզանից որևէ մեկը այսպիսինն վերապրի։

Այս տղայի աղոթքներն աննկատ չեն մնա։ Ափսոս, որ ծնողները ավելի վաղ չեն դիմել։ Սարսափելին այն է, որ եթե մենք չօգնենք, նա նույնիսկ չի կարողանա ծնկի գալ Աստծո առաջ: 17-ամյա Լուկայի երջանիկ կյանքը նոր պետք է սկսվի, բայց նրա համար ասես ավարտվում է այն ամենը, ինչ դեռևս չի սկսվել։ Բարի մարդիկ, այն ամենը, ինչ դուք կարող եք անել հիմա, դա է դառնալ այս խեղճ տղայի պահապան հրեշտակները և փրկել նրան դժոխային տանջանքներից:

«Դժբախտությունն այն է, որ ես ինքս հաճախ եմ տառապում սարսափելի գլխացավերից: Բայց գումար չկա խորհրդատվության գնալու համար։ Եվ հետո ես անշարժանում եմ… Եվ իմ սիրտը կոտրվում է երեխայի համար»։ Ի՞նչ է պատրաստ մայրը անել իր երեխայի առողջության համար: Ի՞նչ կարող է նա անել: Քանի՞ օր կարելի է սոված մնալ և քանի՞ տարի կրել նույն պատռված կոշիկները, որպեսզի որևե բանից չզրկի իր միակ ուրախությանը։ Որքա՞ն ժամանակ նա կարող է անտեսել իր դժոխային գլխացավերը, որոնք սպանում են նրան: «Իմ աղջիկն ինձ համար ամբողջ աշխարհն է: Նրանից բացի ես ոչ ոք չունեմ, և մենք մենակ ենք ամբողջ աշխարհում։ Ես չգիտեմ, թե ինչպես է մեզ հաջողվում գոյատևել։ Բայց Աստված, հավանաբար, սիրում է իմ Ջուլիետային և չի թողնի մեզ»։

Մեր սիրելի Վրաստանում շատերը ոչ միայն աղքատության շեմիՆ  են, այլ մեծ դժվարությունների մեջ են։ Իսկ ամենավատն այն է, որ նրանք բացի քեզնից ու ինձնից ոչ հույսը չունեն։ Եթե ​​մենք չօգնենք, ոմանք կդառնան անբուժելի հաշմանդամ ցմահ, մյուսները կմահանան, ոմանք  կմահանան անհավատալի տառապանքներից: Դպրոցականները դպրոց չեն գնա, քանի որ հագնելու բան չունեն. Նրանք չունեն տարրական իրեր: