Պատկերացնու՞մ եք, որ մահամերձ, դեռ երիտասարդ 41-ամյա կին-մայրը, 39-40 աստիճան ջերմությամբ, գտնվելով մահվան շեմին՝ եթե նրան հաջողվի դուրս գալ անկողնուց՝ գնում է մետաղի ջարդոն հավաքելու, որ իր և իր ծանր հիվանդ երեխաների համար դեղորայք գնի և, իհարկե, գոնե մի քիչ սնունդ․․․  Գոնե նրանց համար, երեխաների համար, ում նա սիռւմ է կյանքից առավել։ Սարսափ, որը չի կարելի նկարագրել բառերով։ Աստվա՜ծ մի արասցե, որ մեզանից որևէ մեկը այսպիսինն վերապրի։

«Դժբախտությունն այն է, որ ես ինքս հաճախ եմ տառապում սարսափելի գլխացավերից: Բայց գումար չկա խորհրդատվության գնալու համար։ Եվ հետո ես անշարժանում եմ… Եվ իմ սիրտը կոտրվում է երեխայի համար»։ Ի՞նչ է պատրաստ մայրը անել իր երեխայի առողջության համար: Ի՞նչ կարող է նա անել: Քանի՞ օր կարելի է սոված մնալ և քանի՞ տարի կրել նույն պատռված կոշիկները, որպեսզի որևե բանից չզրկի իր միակ ուրախությանը։ Որքա՞ն ժամանակ նա կարող է անտեսել իր դժոխային գլխացավերը, որոնք սպանում են նրան: «Իմ աղջիկն ինձ համար ամբողջ աշխարհն է: Նրանից բացի ես ոչ ոք չունեմ, և մենք մենակ ենք ամբողջ աշխարհում։ Ես չգիտեմ, թե ինչպես է մեզ հաջողվում գոյատևել։ Բայց Աստված, հավանաբար, սիրում է իմ Ջուլիետային և չի թողնի մեզ»։

Մեր սիրելի Վրաստանում շատերը ոչ միայն աղքատության շեմիՆ  են, այլ մեծ դժվարությունների մեջ են։ Իսկ ամենավատն այն է, որ նրանք բացի քեզնից ու ինձնից ոչ հույսը չունեն։ Եթե ​​մենք չօգնենք, ոմանք կդառնան անբուժելի հաշմանդամ ցմահ, մյուսները կմահանան, ոմանք  կմահանան անհավատալի տառապանքներից: Դպրոցականները դպրոց չեն գնա, քանի որ հագնելու բան չունեն. Նրանք չունեն տարրական իրեր:

Լուկան ընդամենը մեկ շաբաթական է։ Երեխան անընդհատ լաց է լինում սովից, առանց մի պահ կանգ առնելու։ Մոր կաթը չի հերիքում, բայց որդուն կերակրելու բան չկա, քանի որ խեղճ ծնողները մանկական սննդի փող չունեն։ Դժվար է հասկանալ ուրիշի վիշտը, եթե ինքդ դա գոնե մեկ անգամ չես զգացել։ Պարզապես պատկերացրեք, իսկ եթե ձեր երեխաները, Աստված մի արասցե, սոված մնան։ Ի՞նչ կզգայիք, երբ տեսնեինք նրանց սովից լաց լինելուց: Ընտանիքի միակ սնունդը անվճար ճաշարանից բերված հացն է։ Այսպիսի՞ սննդակարգ պետք է ունենան կերակրող մայրը և նրա երեխաները:

Նայեք այս հրեշտակ աղջկան, ինչ դառը արցունքներով է նա լաց լինում։ Ի՞նչ եք կարծում, նա խաղալիք է գցել, թե՞ կոնֆետ է ուզում, դրա համար է նա լաց լինում: Ախ, երանի այդպես լիներ։ Աղջիկը լաց է լինում, քանի որ շշի մեջ կաթ չկա, բայց նա դեռ սոված է։ Այո, նա դեռ սոված է, բայց… Աստված, որքան դժվար է գրել այս խոսքերը։ Սկզբունքորեն խոսքեր պետք չեն, քանի որ այս կադրերն ավելի խոսուն են, քան ցանկացած բառ։ Սա Մանուկյանների մեծ ընտանիք է։ Յոթ փոքրիկ երեխաներ… Տիրոջ կողմից երկիր ուղարկված յոթ փոքրիկ հրեշտակներ։ Յոթ տխուր երեխաների աչքեր… Ինչո՞ւ, ինչո՞ւ։ Երկիր, ինչպե՞ս կարող ես հանդուրժել այդքան անարդարությունը։ Որոշ մարդիկ ամեն ինչից այնքան շատ ունեն, որ նույնիսկ կորցրել են ուրախության զգացումը: Իսկ որոշ մարդիկ միայն երազում են տաք մահճակալի մասին։ Բարի մարդիկ, այս երեխաների գլխավոր երազանքը ջերմոցը ծածկելն է։ Եթե ​​այս աշխատասեր երեխաները ջերմոց ունենան, նրանք ոչ միայն իրենց ընտանիքի համար սնունդ կաճեցնեն, այլ նույնիսկ կկարողանան վաճառել: Մանուկյանների ընտանիքը կունենա ապրուստի միջոց, և գուցե մի օր այդ երեխաներից մեկը, դառնալով ձեռներեց, օգնի կարիքավոր երեխաներին։ Բայց մինչ այդ պետք է օգնության ձեռք մեկնել Մանուկյանների ընտանիքին։ Այս հրեշտակ երեխաները երբեք չեն մոռանա այս բարությունը: Իսկ շատ տարիներ անց, վերևում, մեկ այլ աշխարհում, մենք կհայտնվենք Տիրոջ առջև, և Հայր Աստված կբացի մեր առջև Արքայության դռները, որտեղ մենք հավերժ կլինենք Տիրոջ հովանու ներքո:

Սա 11-ամյա Անգելինան է՝ նուրբ և գեղեցիկ, ինչպես հրեշտակ։ Բայց բավական է գոնե մեկ անգամ նայել երեխայի աչքերին, և անմիջապես կհասկանաք, թե ինչպես է նա տառապում: Աղջիկը երկու վիրահատության է ենթարկվել. Նրա ուղիղ աղիքը մասամբ անդամահատվել է։ Սակայն ստույգ ախտորոշում դեռ չի տրվել։ Երեխային դեռ պետք է վիրահատություն՝ հեռացնելու համար տհաճ աճվածքն, որը դուք տեսնում եք նրա ստամոքսի վրա: Մեկ աճվածքն արդեն հանվել է։ Բարի մարդիկ, եթե մենք միավորվենք, ապա այս փոքրիկ հրեշտակները ձմռան ցրտերին այլևս չեն նստի ցուրտ ու մութ սենյակում։ Այո, շուտով ձմեռը կգա, և արևի ճառագայթներն այլևս չեն տաքացնի խեղճ քույրերին։ Բարի մարդիկ, եկեք հիվանդ Անգելինային ու նրա քույրերին նման նեղության մեջ չթողնենք։

Մի փոքրիկ հյուծված աղջիկ օգնություն է խնդրում, նա հավատում է հրաշքներին և սպասում է, որ մենք փրկենք իրեն սարսափելի ցավոտ ցավից և առողջանալու հնարավորություն տանք։ Ի՞նչ եք կարծում, հրաշքներ չեն լինում։ Պատահում է. Մեր հիմնադրամում հաճախ է դա լինում: Ամեն անգամ, երբ մեզ հաջողվում է հավաքել անհրաժեշտ գումարը, մեզ մոտ զգացվում է, որ իսկական հրաշքի ենք ականատես լինում։ Օգնեք դժբախտ ընտանիքին, և Տերը կօգնի ձեզ կյանքի ամենադժվար իրավիճակներում: Դուք կտեսնեք.

Պատկերացնու՞մ եք, որ մահամերձ, դեռ երիտասարդ 41-ամյա կին-մայրը, 39-40 աստիճան ջերմությամբ, գտնվելով մահվան շեմին՝ եթե նրան հաջողվի դուրս գալ անկողնուց՝ գնում է մետաղի ջարդոն հավաքելու, որ իր և իր ծանր հիվանդ երեխաների համար դեղորայք գնի և, իհարկե, գոնե մի քիչ սնունդ․․․  Գոնե նրանց համար, երեխաների համար, ում նա սիռւմ է կյանքից առավել։ Սարսափ, որը չի կարելի նկարագրել բառերով։ Աստվա՜ծ մի արասցե, որ մեզանից որևէ մեկը այսպիսինն վերապրի։

«Դժբախտությունն այն է, որ ես ինքս հաճախ եմ տառապում սարսափելի գլխացավերից: Բայց գումար չկա խորհրդատվության գնալու համար։ Եվ հետո ես անշարժանում եմ… Եվ իմ սիրտը կոտրվում է երեխայի համար»։ Ի՞նչ է պատրաստ մայրը անել իր երեխայի առողջության համար: Ի՞նչ կարող է նա անել: Քանի՞ օր կարելի է սոված մնալ և քանի՞ տարի կրել նույն պատռված կոշիկները, որպեսզի որևե բանից չզրկի իր միակ ուրախությանը։ Որքա՞ն ժամանակ նա կարող է անտեսել իր դժոխային գլխացավերը, որոնք սպանում են նրան: «Իմ աղջիկն ինձ համար ամբողջ աշխարհն է: Նրանից բացի ես ոչ ոք չունեմ, և մենք մենակ ենք ամբողջ աշխարհում։ Ես չգիտեմ, թե ինչպես է մեզ հաջողվում գոյատևել։ Բայց Աստված, հավանաբար, սիրում է իմ Ջուլիետային և չի թողնի մեզ»։

Մեր սիրելի Վրաստանում շատերը ոչ միայն աղքատության շեմիՆ  են, այլ մեծ դժվարությունների մեջ են։ Իսկ ամենավատն այն է, որ նրանք բացի քեզնից ու ինձնից ոչ հույսը չունեն։ Եթե ​​մենք չօգնենք, ոմանք կդառնան անբուժելի հաշմանդամ ցմահ, մյուսները կմահանան, ոմանք  կմահանան անհավատալի տառապանքներից: Դպրոցականները դպրոց չեն գնա, քանի որ հագնելու բան չունեն. Նրանք չունեն տարրական իրեր: