Նայեք այս հրեշտակ աղջկան, ինչ դառը արցունքներով է նա լաց լինում։ Ի՞նչ եք կարծում, նա խաղալիք է գցել, թե՞ կոնֆետ է ուզում, դրա համար է նա լաց լինում: Ախ, երանի այդպես լիներ։ Աղջիկը լաց է լինում, քանի որ շշի մեջ կաթ չկա, բայց նա դեռ սոված է։ Այո, նա դեռ սոված է, բայց… Աստված, որքան դժվար է գրել այս խոսքերը։ Սկզբունքորեն խոսքեր պետք չեն, քանի որ այս կադրերն ավելի խոսուն են, քան ցանկացած բառ։ Սա Մանուկյանների մեծ ընտանիք է։ Յոթ փոքրիկ երեխաներ… Տիրոջ կողմից երկիր ուղարկված յոթ փոքրիկ հրեշտակներ։ Յոթ տխուր երեխաների աչքեր… Ինչո՞ւ, ինչո՞ւ։ Երկիր, ինչպե՞ս կարող ես հանդուրժել այդքան անարդարությունը։ Որոշ մարդիկ ամեն ինչից այնքան շատ ունեն, որ նույնիսկ կորցրել են ուրախության զգացումը: Իսկ որոշ մարդիկ միայն երազում են տաք մահճակալի մասին։ Բարի մարդիկ, այս երեխաների գլխավոր երազանքը ջերմոցը ծածկելն է։ Եթե ​​այս աշխատասեր երեխաները ջերմոց ունենան, նրանք ոչ միայն իրենց ընտանիքի համար սնունդ կաճեցնեն, այլ նույնիսկ կկարողանան վաճառել: Մանուկյանների ընտանիքը կունենա ապրուստի միջոց, և գուցե մի օր այդ երեխաներից մեկը, դառնալով ձեռներեց, օգնի կարիքավոր երեխաներին։ Բայց մինչ այդ պետք է օգնության ձեռք մեկնել Մանուկյանների ընտանիքին։ Այս հրեշտակ երեխաները երբեք չեն մոռանա այս բարությունը: Իսկ շատ տարիներ անց, վերևում, մեկ այլ աշխարհում, մենք կհայտնվենք Տիրոջ առջև, և Հայր Աստված կբացի մեր առջև Արքայության դռները, որտեղ մենք հավերժ կլինենք Տիրոջ հովանու ներքո:

Սա 11-ամյա Անգելինան է՝ նուրբ և գեղեցիկ, ինչպես հրեշտակ։ Բայց բավական է գոնե մեկ անգամ նայել երեխայի աչքերին, և անմիջապես կհասկանաք, թե ինչպես է նա տառապում: Աղջիկը երկու վիրահատության է ենթարկվել. Նրա ուղիղ աղիքը մասամբ անդամահատվել է։ Սակայն ստույգ ախտորոշում դեռ չի տրվել։ Երեխային դեռ պետք է վիրահատություն՝ հեռացնելու համար տհաճ աճվածքն, որը դուք տեսնում եք նրա ստամոքսի վրա: Մեկ աճվածքն արդեն հանվել է։ Բարի մարդիկ, եթե մենք միավորվենք, ապա այս փոքրիկ հրեշտակները ձմռան ցրտերին այլևս չեն նստի ցուրտ ու մութ սենյակում։ Այո, շուտով ձմեռը կգա, և արևի ճառագայթներն այլևս չեն տաքացնի խեղճ քույրերին։ Բարի մարդիկ, եկեք հիվանդ Անգելինային ու նրա քույրերին նման նեղության մեջ չթողնենք։ 

Բարի Մարդիկ, Նարեկի ու նրա խեղճ մոր միակ հույսը հիմա միայն ձեզ վրա է։ Մայրն ու որդին իսկական հերոսներ են։ Բոլորի կողմից մոռացված հերոսներ։ Բայց ոչ։ Մենք նրանց չենք մոռանա: Մենք նրանց դժվարության մեջ չենք թողնի: Բարի մարդիկ, միայն ձեր բարությամբ է հնարավոր թերթել այս մոր ու որդու պատմության տխուր էջերը և նոր պատմություն գրել նրանց համար։ Բարությունը և սերը կարող են հրաշքներ գործել:

Սա 7-ամյա Ալինան է։ Նայեք այս լուսանկարներին և անմիջապես կհասկանաք, որ փոքրիկ հրեշտակն ամբողջ ուժով պայքարում է մահվան դեմ։ Աղջիկը չի հանձնվում, բայց նրա փոքրիկ սիրտիկն այլեւս չի դիմանում։ Նա այլևս չի դիմանում… և ով գիտի, մի օր նա ընդմիշտ կհանձնվի մահվանը։ Ո՛չ, մենք չպետք է թույլ տանք, որ դա տեղի ունենա: Մենք չպետք է մենակ թողնենք փոքրիկ աղջկան մահվան առջև, այլապես մենք երբեք չենք ների մեզ: Ալինայի բարի սիրտը մեզ կների, բայց մեր խիղճը երբեք, երբեք չի ների մեզ։ Բարի մարդիկ, աղոթեք Ալինայի համար։ Աղոթքն ունի ամենամեծ զորությունը: Ով կարող է, օգնության ձեռք մեկնեք Համբարձումյանների ընտանիքին, և այս բարությունը Ձեզ անպայման կվերադարձվի։ Փոքրիկ Ալինան պետք է ապրի: Աղջկա խամրած աչքերը պետք է նորից փայլեն։

Իրման շղթայված է մութ սենյակում հինգ քառակուսի մետր ժանգոտած մահճակալին ու տանջվում… Կինը ոչ ամուսին ունի, ոչ երեխաներ։ Մահացել են նաև նրա ծնողները։ Այո, խեղճ կինը բոլորովին մենակ է և չի կարողանում նույնիսկ անկողնուց վեր կենալ ջուր խմելու։ Իրման լիովին առողջ էր, բայց սիրելի մոր մահն այնքան ազդեց նրա վրա, որ նենգ հիվանդություն զարգացավ։ Կինը շարժունակության հետ կապված խնդիրներ ուներ 2009 թվականից։ Սակայն աղքատության պատճառով նա չի կարողացել բժշկի դիմել։ Խեղճ Իրմայի առողջական վիճակը վատացել է մոր մահից հետո։ 2019 թվականին բժիշկները խեղճ կնոջ մոտ ցրված սկլերոզ են ախտորոշել։

Ես գիտեմ, որ հիմնադրամի գոյության 12 տարիների ընթացքում դուք փրկել եք բազմաթիվ երեխաների կյանքեր։ Հիմնադրամի շնորհիվ բազմաթիվ անկողնուն գամված երեխաներ նորից ոտքի կանգնեցին։ Խնդրում եմ, որդու պատմությունը հասցրեք բարի մարդկանց ականջին։ Ես՝ միայնակ, դժբախտ մայրս, աղաչում եմ Ձեզ այս մասին»։ Ժողովուրդ ջան Ժաննան Գիգիի հետ տուն է վարձում։ Խեղճ կինը վաճառելու բան էլ չունի։ Արդեն ամիսներ շարունակ նա պայքարում է հիվանդ որդու համար սնունդ գնելու համար։ Կինը չի կարող աշխատել, քանի որ չի կարող թողնել մեկ ծանր հիվանդ երեխա։ Սակայն բժիշկներն ասում են, որ արտասահմանում բուժվելու դեպքում Գիգին կկարողանա շարժվել ու խոսել։ Բարի մարդիկ, Դուք հավանաբար գիտեք, թե սա ինչ է նշանակում: Հավանաբար Դուք էլ եք հասկանում, որ Ձեր օգնությամբ Գիգին նորից կծնվի։ Նրա անսիրտ հայրը, հավանաբար, առողջանալուց հետո Գիգիին կճանաչի իր որդի, բայց ո՞ւմ է պետք հայրը, որը տղամարդ չէ: Գիգին կիմանա, որ բարի մարդկանց շնորհիվ ապաքինվել է, և երախտապարտ կլինի Ձեզ իր ողջ կյանքում։ Եվ ձեր տված բարությունը կվերադարձվի Ձեր երեխաներին իրենց ճանապարհին: Փրկենք Աստծո զավակին՝ Գիգիին։

Պատկերացնու՞մ եք, որ մահամերձ, դեռ երիտասարդ 41-ամյա կին-մայրը, 39-40 աստիճան ջերմությամբ, գտնվելով մահվան շեմին՝ եթե նրան հաջողվի դուրս գալ անկողնուց՝ գնում է մետաղի ջարդոն հավաքելու, որ իր և իր ծանր հիվանդ երեխաների համար դեղորայք գնի և, իհարկե, գոնե մի քիչ սնունդ․․․  Գոնե նրանց համար, երեխաների համար, ում նա սիռւմ է կյանքից առավել։ Սարսափ, որը չի կարելի նկարագրել բառերով։ Աստվա՜ծ մի արասցե, որ մեզանից որևէ մեկը այսպիսինն վերապրի։

Այս տղայի աղոթքներն աննկատ չեն մնա։ Ափսոս, որ ծնողները ավելի վաղ չեն դիմել։ Սարսափելին այն է, որ եթե մենք չօգնենք, նա նույնիսկ չի կարողանա ծնկի գալ Աստծո առաջ: 17-ամյա Լուկայի երջանիկ կյանքը նոր պետք է սկսվի, բայց նրա համար ասես ավարտվում է այն ամենը, ինչ դեռևս չի սկսվել։ Բարի մարդիկ, այն ամենը, ինչ դուք կարող եք անել հիմա, դա է դառնալ այս խեղճ տղայի պահապան հրեշտակները և փրկել նրան դժոխային տանջանքներից:

«Դժբախտությունն այն է, որ ես ինքս հաճախ եմ տառապում սարսափելի գլխացավերից: Բայց գումար չկա խորհրդատվության գնալու համար։ Եվ հետո ես անշարժանում եմ… Եվ իմ սիրտը կոտրվում է երեխայի համար»։ Ի՞նչ է պատրաստ մայրը անել իր երեխայի առողջության համար: Ի՞նչ կարող է նա անել: Քանի՞ օր կարելի է սոված մնալ և քանի՞ տարի կրել նույն պատռված կոշիկները, որպեսզի որևե բանից չզրկի իր միակ ուրախությանը։ Որքա՞ն ժամանակ նա կարող է անտեսել իր դժոխային գլխացավերը, որոնք սպանում են նրան: «Իմ աղջիկն ինձ համար ամբողջ աշխարհն է: Նրանից բացի ես ոչ ոք չունեմ, և մենք մենակ ենք ամբողջ աշխարհում։ Ես չգիտեմ, թե ինչպես է մեզ հաջողվում գոյատևել։ Բայց Աստված, հավանաբար, սիրում է իմ Ջուլիետային և չի թողնի մեզ»։

Մեր սիրելի Վրաստանում շատերը ոչ միայն աղքատության շեմիՆ  են, այլ մեծ դժվարությունների մեջ են։ Իսկ ամենավատն այն է, որ նրանք բացի քեզնից ու ինձնից ոչ հույսը չունեն։ Եթե ​​մենք չօգնենք, ոմանք կդառնան անբուժելի հաշմանդամ ցմահ, մյուսները կմահանան, ոմանք  կմահանան անհավատալի տառապանքներից: Դպրոցականները դպրոց չեն գնա, քանի որ հագնելու բան չունեն. Նրանք չունեն տարրական իրեր: