წარმოიდგინეთ, მეგობრებო, თაბაშირისგან დამზადებულ აი ასეთ კორსეტს ატარებდა ჩვენი სტატიის გმირი, გაწამებული ანა 6 წლის ასაკიდან. ექვსი რთული ოპერაცია, „დიდი“ ქართველი პროფესორების ექვსი მტკიცე დაპირება. როგორ გადაიტანე ეს ყველაფერი, პატარავ?! იცოდე, რომ ჩვენი გულები ნაწილ-ნაწილ იფლითება შენდამი თანაგრძნობით!
წარმოიდგინეთ, მეგობრებო, თაბაშირისგან დამზადებულ აი ასეთ კორსეტს ატარებდა ჩვენი სტატიის გმირი, გაწამებული ანა 6 წლის ასაკიდან. ექვსი რთული ოპერაცია, „დიდი“ ქართველი პროფესორების ექვსი მტკიცე დაპირება. როგორ გადაიტანე ეს ყველაფერი, პატარავ?! იცოდე, რომ ჩვენი გულები ნაწილ-ნაწილ იფლითება შენდამი თანაგრძნობით!
კეთილო ადამიანო, დაუყოვნებლივ გააზიარე ეს პოსტი! დაეხმარე შენს მეგობრებს, იპოვონ უფლის გზა!
თქვენ შეგიძლიათ გადაარჩინოთ ვინმეს სიცოცხლე და დაუახლოვდეთ ღმერთს! გაგზავნეთ SMS ნომერზე 97100
ხერხემალზე პირველი ოპერაციის შემდეგ ის თაბაშირის კორსეტში ჩასვეს, რომელსაც წლების განმავლობაში ატარებდა. კორსეტის ქვეშ კანი იწვებოდა, წყლულებით იფარებოდა და ტკივილს იწვევდა.
ანა: მახსოვს, გაუსაძლისი ტკივილის მიუხედავად, ბავშვობაში ძალიან მინდოდა თამაში, სიარული, სირბილი... მაგრამ გაუნძრევლად ვიჯექი და ვტიროდი, ვტიროდი... ბანაობაც არ შეიძლებოდა ჩემთვის!
ბავშვობის წლები ცუდი სიზმარივით მახსოვს. ვერ წარმომიდგენია, როგორ გავუძელი ბავშვმა ამ ყველაფერს?! როგორ მძულდა ყველა, ვინც მაიძულებდა მძიმე ბორკილების ჩაცმას! წლების შემდეგ ღმერთი ვირწმუნე და სიძულვილი გამიქრა. მაგრამ როგორ მინდა ვკითხო იმ ექიმ-პროფესორებს, რომლებიც ასე სასტიკად დამცინოდნენ: თვითონ რა არ იბანავებდნენ და არ იმოძრავებდნენ თვეობით?! რა ძნელია, როცა ცოცხლად ლპები, ტყავი ხორცს სცილდება და აუტანელ ტკივილს ისეთი ქავილი ცვლის, რომ ლოცულობ კიდეც, რომ ის სწრაფად შეიცვალოს ტკივილით!
ნატრული (ანას დედა): ჩემი ქალიშვილი ქართველი ექიმებისთვის გასანადგურებლად რომ არ მიმეცა და სასწრაფოდ თურქეთში წამეყვანა, ახლა ჩემი ანა ჯანმრთელი იქნებოდა და ამდენი ტკივილის ატანა არ მოუწევდა... (უბედური ქალი. მწარედ ტირის!)
ანა: დედა, გაჩერდი! აბა, საიდან იცოდი?! შენ ენდე პროფესორებს და მათ ექსპერიმენტები ჩაატარეს...
ნატრული: საქართველოში პირველი ოპერაციის დროს გავყიდე ყველაფერი, რაც შესაძლებელი იყო. ახლა ვალებში ვცხოვრობთ, ვალები კი თოვლის ბურთივით იზრდება! უკიდურესობამდე მივედით!
— ანა, მესმის, რომ ძალიან გიჭირს შენი ავადმყოფობის ყველა დეტალის თქმა. მესმის, რადგან ფონდის ყველა მეგობარი ვერ შეძლებს, პოსტის კითხვა ცრემლების გარეშე დაასრულოს, მაგრამ მაინც... ექვსი ოპერაციადან ერთმა მაინც მოგიტანა შვება?
ახლა ასჯერ, ათასჯერ მაპატიეთ საუბრის დასრულება. ძალიან მტკივნეული იყო ჩემთვის ამ ყველაფრის გახსენება! მაგრამ მეტს ვერაფერს გეტყვით, ძალიან მიჭირს საუბარი... საშინლად დავიღალე.
ღმერთო, დაგვეხმარე, სწრაფად შევაგროვოთ $30,000 თურქეთში სამკურნალოდ! უშველე საწყალ გოგოს!!! მას ხომ სხვა იმედი არა აქვს! ის ჩვენია — ჩვენი ტკივილი და პასუხისმგებლობა!
— ღმერთო ჩემო! და არც ერთმა ოპერაციამ არ მოგცათ არანაირი გაუმჯობესება? მაშინ რატომ გაგჭრეს ამდენჯერ? ეს უკვე ოპერაცია კი არა, უბრალოდ დანაკუწებაა...
ანა: როცა მესამე ოპერაციის შემდეგ ტკივილი გამიძლიერდა და სხეული უფრო მეტად აგრძელებდა დეფორმაციას, დედამ ექიმს ჰკითხა, რატომ მტანჯავდნენ.
ნატრული: მუხლებზე ვიდექი, ვტიროდი, ვთხოვდი, არ ეწამებინათ ჩემი ქალიშვილი. ვეხვეწებოდი, სიმართლე ეთქვათ, რატომ ექცეოდნენ ასე. ფული ფულად, მაგრამ ნერვები აღარ შეგვრჩა! ვეღარ ვუყურებდი ანას ტანჯვასა და წამებას. ოპერაციამდე ტკივილები მაინც არ ჰქონდა. სიარული შეეძლო. სკოლაში დადიოდა, ბავშვებთან ერთად თამაშობდა და ხალისიანი იყო, ახლა კი ჩემი ქალიშვილი გარიყულ ადამიანად აქციეს.
ჩემი პატარა გოგო, ასე რისთვის ისჯები?! იცით, მთელი 16 წელი ღმერთს მის თავს ვევედრებოდი. სხვის შვილებს ვუვლიდი და ყოველდღე, მუხლებზე დაჩოქილი, ღმერთს ვევედრებოდი, შვილი მოეცა. და აი, ჩემი ლოცვა შესრულდა და საჩუქრად ანა მივიღე! ღმერთო, რა ბედნიერი ვიყავი! მთელი ჩემი ცხოვრების ოცნება ახდა! (ტირის.)
ანა: დედას ძალიან უჭირს საუბარი. ხანდახან ვფიქრობ, რომ მისი მდგომარეობა ჩემზე ასჯერ უარესია. ახლა თბილისში ვართ ჩემი მდგომარეობის გამო. ნებისმიერ მომენტში შეიძლება დავიხრჩო ან გავითიშო და ჰოსპიტალიზაცია იქნება საჭირო, ამიტომ დედა იძულებული გადა მამაც და თავისი ძმაც სოფელში მარტო დაეტოვებინა. ის მათზეც ძალიან ღელავს. ჩვენთან ერთად თბილისში გადმოვიდა ჩემი უმცროსი ძმაც.
დედა ხანდახან მიდის სოფელში, რომ მამას და ბიძას საჭმელი მოუმზადოს და სახლი დაალაგოს. მეჩვენება, რომ ჩემი არსებობით მათ ნორმალური ცხოვრება მოვაკელი. თვითონ ვერაფერს აკეთებენ. მამას რაღაც სჭირს ნერვებზე, ბიძა კი ძლივს დადის, სახსრები აქვს ამოვარდნილი. დედა რომ მიდის, ძმასთან ვრჩები, რომელიც ჩემზე ზრუნავს. თუ დედაჩემი არ არის, ხანდახან მგონია, რომ ავად გავხდები და მოვკვდები... მიჭირს სუნთქვა... ახლა ბევრი მოძრაობა მეკრძალება. არის იმის შესაძლებლობა, რომ ხერხემალი უბრალოდ გადამიტყდეს.
— ანა, გვითხარი, რაშია ხსნა? ცრემლებს ძლივს ვიკავებ...
ანა: ბოლო ოპერაცია 16 წლის ასაკში გამიკეთეს. და ეს საერთოდ არ იყო ოპერაცია. უბრალოდ გამხსნეს, ქირურგმა შემხედა და თქვა, რომ ოპერაციას არ გააკეთებდა, რომ ყველაფერი ძალიან რთულად იყო. ამის შემდეგ ყველაფერზე უარი ვთქვი. ვფიქრობდი, ვიცოცხლებდი იმდენ ხანს, რამდენსაც შევძლებდი. თავის მოკვლა არ შემიძლია. ან ტკივილი მომკლავს, ან დავიხრჩობი... მაგრამ მერე კეთილმა ხალხმა მითხრა, არ დანებდეო, დამარწმუნეს, ყველა ანალიზი და ყველა სამედიცინო დოკუმენტი თურქეთში გამეგზავნა.
– და რა თქვეს თურქმა ექიმებმა?
ანა: თქვეს, რომ არასწორად მკურნალობდნენ… უფრო სწორად, თქვეს, რომ დამასახიჩრეს. მაგრამ მათ შეუძლიათ ყველაფრის გამოსწორება. თქვეს, ტკივილი გამივლის, თავისუფლად ვისუნთქებ და დამოუკიდებლად ვივლი... მოდელის გარეგნობას არ მპირდებიან, მაგრამ ეს არც მჭირდება. ერთი რამ მინდა, რომ არ მტკიოდეს და ხერხემალმა ნელ-ნელა შეწყვიტოს ჩემი მოკვლა... დიახ, უმტკივნეულო ცხოვრების იღბლიანი ბილეთი მომცეს, მაგრამ საშინელება ისაა: ამ იღბლიან ბილეთს თავისი ფასი აქვს და ის ჩვენთვის ასტრონომიულია. ჩვენ ვერასდროს შევძლებთ 30 000 დოლარის შეგროვებას. სახელმწიფო გვაძლევს 13 300 ლარს, მაგრამ ეს ზღვაში წვეთია.
– შენ კი ჩვენკენ მოგვმართე!
ანა: კიდევ ვისთვის უნდა მიმემართა? მე ვნახე ავადმყოფი ადამიანების სასწაულებრივი გარდაქმნები, რომლებსაც ხელი ჰქონდათ ჩაქნეული. მაგრამ თქვენმა მხარდაჭერამ ისინი, ფაქტობრივად, თამამად ვიტყვი, მკვდრეთით აღადგინა ისინი. მე ვნახე ერთი გოგო ისეთივე პრობლემებით, როგორიც მე მაქვს. ის მადლობას გიხდიდათ დახმარებისთვის... აღარ გავაგრძელებ, ყველამ იცის, რომ ჩერნოვეცკის ფონდი სასწაულებს ახდენს. ამიტომ მოგმართეთ, იქნებ დამეხმარონ, იქნებ, მშვიდად დავიძინო, რამდენიმე წელი მაინც ვიცხოვრო ტკივილების გარეშე.
კეთილო ადამიანო, დაუყოვნებლივ გააზიარე ეს პოსტი! დაეხმარე შენს მეგობრებს, იპოვონ უფლის გზა!
ინტერვიუს შემდეგ მთელი ძვლები მტკიოდა და კანი მეწვებოდა. თვალწინ მედგა პატარა გოგონა აცრემლებული და საშინელი თაბაშირის კორსეტით, რომელიც ეჭიდებოდა მის პატარა სხეულს და ართმევდა ყველაფერს, რაც უყვარდა — ბავშვობა, თამაშები, მეგობრები... კორსეტი, რომელიც ტკივილს და ტანჯვას იწვევდა.
ახლა უცნობი მომავლის წინაშე მდგომი ანა მიმართავს ყველას, ვისაც მისი ხმა ესმის. ის მოუწოდებს, არ დაივიწყონ ისინი, ვინც ჯერ კიდევ იტანჯება, ისინი, ვისაც დახმარება და თანადგომა სჭირდება. მისი ისტორია არის ბრძოლა, იმედი და გამარჯვება. მას სჯერა, რომ ყველა, ვინც წაიკითხავს ამ სიტყვებს, იპოვის ძალას, დაეხმაროს გაჭირვებულებს.
თუ გსურთ ოჯახის მონახულება და პირადად დახმარება, მათი მისამართია: თბილისი, მნათობის ქუჩა, სახლი №10.
ყოველ ჯერზე, როდესაც მორიგი შეჭირვებული ადამიანის ნომერს აკრეფთ, თქვენ აუცილებლად იგრძნობთ უფლის კურთხევას! აუცილებლად! განაგრძეთ ამ ოჯახების დახმარება! სწორედ ეს არის საუკეთესო ღვთისმსახურება!
თქვენი სიკეთე, არის შესაძლებლობა, თავადაც ყველაფერში ბედნიერი რომ იყოთ!
მეგობრებო, კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა ყველას!
მეგობრებო, კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს თქვენთან — თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს სჭირდება დახმარება, გთხოვთ გამოიჩინოთ გულისხმიერება და ამის შესახებ მოგვწეროთ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge
ჩვენი ფონდის ანგარიშები:
საქართველოს ბანკი GE64BG0000000470458000
თი ბი სი ბანკი GE15TB7194336080100003
ლიბერთი ბანკი GE42LB0115113036665000
(დანიშნულება: ანა ნარსია).
თანხის ჩარიცხვა შესაძლებელია ჩვენი ვებგვერდის მეშვეობით: „საქართველოს ბანკი“ (e-commerce), „TBC ბანკი“ (GeoPay), „ლიბერთი ბანკი“ (PayGe), PayPal.
თანხის ჩარიცხვა ასევე შესაძლებელია ტერმინალებიდან: ExpressPay, TBCpay, PayBox (OPPA). ჩვენს ფონდს იპოვით ქვეთავში “ქველმოქმედება“. ინფორმაციას ფონდის დამატებითი უფლება-მოვალეობების შესახებ შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე: https://goo.gl/GY2Gus
ერთად, ჩვენ დავეხმარეთ უკვე ათასობით შეჭირვებულს. გავუმართოთ ხელი ამ ოჯახსაც! ვინ იცის, იქნებ სრულიად უცხო ადამიანების დახმარება ოდესმე თავადაც დაგვჭირდეს?! რადგან არავინ იცის, რას გვიმზადებს ცხოვრება ხვალ!
სპეციალურ ნომერზე: 0901200270 განხორციელებულ მხოლოდ ერთ ზარს ადამიანის სიცოცხლის გადარჩენა შეუძლია! დალოცვილები ყოფილიყავით!
მსგავსი პროექტები:
