„დედა, დედიკო, მიშველე! ვკვდე...“ - და სიტყვის დასრულებაც კი ვეღარ მოასწრო... ამის მერე კი, დამიჯერეთ, ყოველგვარი გაზვიადების გარეშე ვამბობ, ასზე მეტჯერ სამუდამოდ დავემშვიდობე ჩემს შვილს! უფალმა ასჯერ დაუბრუნა მას სიცოცხლე, როდესაც კომაში იყო! მაგრამ, სიკვდილი მაინც ებღაუჭება და ჩემი სისხლისა და ხორცის წაყვანას ცდილობს! და აი, სწორედ ეს არის სასწაული! ჩემი შვილი დამოუკიდებლად წამოდგა ფეხზე, მაგრამ მყარად რომ დადგეს, ფონდის მეგობრებო, თქვენი კეთილი გულების თანადგომა სასწრაფოდ გვჭირდება!

კეთილო ადამიანო, დაუყოვნებლივ გააზიარე ეს პოსტი! დაეხმარე შენს მეგობრებსაც მონაწილეობა მიიღონ ღვთისნიერ საქმეში!

ინგა (დედა): წარმოიდგინეთ, 2016 წელს, უცებ ცუდად გახდა 20 წლის ჯანმრთელი ბიჭი. ჩაიჩურჩულა: "დედიკო, მიშველე! ვკვდე...“ და სიტყვის თქმაც კი ვერ დაასრულა. აი, დღეს ასე გამოიყურება ჩემი შვილი!

"შანსი არ აქვს", - მეუბნებოდნენ ქართველი ექიმები. „გწამდეს და გამაგრდი!“ პასუხობდა უფალი ჩემს დედობრივ ლოცვას. მან შეისმინა დედის ლოცვა და შვიდი წლის შემდეგ, თურქეთში ექიმებმა დაუსვეს დიაგნოზი! მათ ძვირადღირებული ოპერაცია ჩაუტარეს და ახლა, მხოლოდ ხელოვნური სუნთქვის აპარატი სჭირდება, რომელიც ასევე ძვირი ღირს! ჩვენ კი, მისი შეძენის საშუალება საერთოდ არ გაგვაჩნია!

– ინგა, როგორი იყო მისი მდგომარეობა? ამჟამად როგორ არის?!

ინგა: საქართველოში, თანდათან სულ უფრო მძიმდებოდა ჩემი შვილის მდგომარეობა. მცდარი დიაგნოზი დაუსვეს! ერთ-ერთი შეტევის დროს, მხედველობაც კი დაკარგა! გავყიდეთ ყველაფერი, რაც ძვირფასი გაგვაჩნდა, რომ გვემკურნალა. მაგრამ, მხოლოდ დამძიმდა გიორგის მდგომარეობა. იწვა, გაყინული მზერით უყურებდა ერთ წერტილს და არაფერზე რეაგირებდა. უამრავი მილი ჰქონდა ამოშვერილი, დიდი თუ პატარა... ცხვირიდან იკვებებოდა ჩემი შვილი. "ნეტავ, როგორ გადარჩი საერთოდ, ჩემო საბრალო ბიჭო?" (მოულოდნელად, თითქოს, საკუთარ თავს ეკითხება ატირებული დედა) ნამდვილი სასწაულია! თურქმა ექიმებმა ეს შეძლეს! ახლა, გამოჯანმრთელების შანსი ნამდვილად გვაქვს! გიორგი ფეხზე წამოდგა და რამდენიმე ნაბიჯის გადადგმაც კი შეუძლია!

„თითქოს, უკვე გამისტუმრეს კიდეც ექიმებმა იმ ქვეყნად. მაგრამ, მე მაინც შევძელი ადგომა... მე ეს შევძელი!"

- ღმერთო! ნამდვილი სასწაულია, თქვენ რასაც ამბობთ!

ინგა: დიახ! ეს ნამდვილი სასწაულია! ჩემი შვილი, რომელიც ერთი წელი იწვა რეანიმაციაში, ძლიერი წამლების ქვეშ, აპარატზე დამოკიდებული და რომელიც, თითქმის სიკვდილის პირას მისული თურქეთში წავიყვანეთ, თვითმფრინავით, საკუთარი ფეხით დაბრუნდა სახლში! წარმოგიდგენიათ?

უბრალოდ გთხოვთ ჩვენს გასაჭირთან პირისპირ მარტოს ნუ დაგვტოვებთ! სულ ცოტა დარჩა!

 - მაგრამ ახლა, გიორგი ჩვენთან ერთად ზის და გვესაუბრება, როდის დაიწყო მისი მდგომარეობის გაუმჯობესება?

 ინგა: ეს სასწაულია! თურქმა ექიმებმა სამ კვირაში შეუძლებელი შეძლეს! არ ვიცი, ეს როგორ მოხდა. ჩვენს ექიმებზე ცუდის თქმა არ მინდა, მაგრამ შედეგი აშკარაა. როგორც ჩანს, სხვა მიდგომები არსებობს.

გიორგი: რეანიმობილით წამიყვანეს აქედან თურქეთში. გზაში რამდენჯერმე დამჭირდა რეანიმირება... არავის ეგონა, მგზავრობას რომ გავუძლებდი, არავის სჯეროდა, რომ თურქეთში ცოცხალი ჩავაღწევდი - დედაჩემის გარდა. ის იყო ერთადერთი, ვისაც სჯეროდა ჩემი.

”მილები და მავთულები ყველგან მქონდა ამოშვერილი.. გავიდა 3 წელი და ნაწიბურები ჯერ კიდევ არ მოშუშებულა.”

ინგა: ხანდახან, როდესაც ექიმებს ვეუბნებოდი, რომ გიორგი არ მოკვდებოდა, მხრებს იჩეჩავდნენ და მპსუხობდნენ: „შენი დედობრივი ინტუიცია გღალატობს. შენი ვაჟი ძალიან ავად არის და ვერ გადარჩება“.

 - ასეთი რა გააკეთეს თურქეთში, რაც აქ ვერ გაკეთდა?

 გიორგი: ფეხზე დამაყენეს! არ ვიცი, როგორ მოახერხეს. აქ, წამლებით გამჭყიპეს და საწოლზე ვიყავი მიჯაჭვული, სკამზე ჯდომაც კი არ შემეძლო. იქ კი, სანამ დედაჩემი თეთრეულს მიცვლიდა, მაიძულებდნენ ფეხით მევლო. სასაცილოდ მომეჩვენა, როდესაც მითხრეს, რომ უნდა ავდგე. გათიშეს ჟანგბადის აპარატი, მასწავლეს რამდენიმე ვარჯიში, თავიდან მასწავლეს სუნთქვა, დგომა და ნაბიჯების გადადგმა. და რამდენიმე დღის შემდეგ, მე ეს შევძელი.

ინგა: სიტყვებით ვერ აღვწერ რა დღეში ვიყავი! მუხლებზე დავეცი და ღმერთს მადლობას ვწირავდი, რომ მეორედ მაჩუქა შვილი! ფეხზე რომ წამოდგა და რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა, ეს იყო მისი მეორედ დაბადება!

 - ღმერთო! რა სასწაულებს ყვებით!

 ინგა: დიახ! ეს ნამდვილი სასწაულია! ჩემი შვილი, რომელმაც ერთი წელი გაატარა რეანიმაციაში ძლიერი წამლების ქვეშ, აპარატთან შეერთებულმა, რომელიც თითქმის მკვდარი წაიყვანეს თურქეთში, სახლში საკუთარი ფეხებით დაბრუნდა! წარმოგიდგენიათ?

 - თურქეთიდან ჩამოსვლის შემდეგ, გიორგის მდგომარეობა უცვლელია?

 ინგა: სწორედ ეს არის ყველაზე სამწუხარო! თითქოს, ფინიშთან ვდგავართ, მაგრამ გამოჯანმრთელებისკენ წინ ვეღარ მივდივართ...

 - ეს როგორ გავიგოთ?

 ინგა: გიორგის სჭირდება რეაბილიტაცია, სპეციალური პროცედურები, რათა კუნთები გაძლიერდეს, მყარად რომ დადგეს ფეხზე. ახლა, მისი მდგომარეობა არამდგრადია, დადის, მაგრამ ეშინია, არ უმტყუნოს ფეხებმა და არ წაიქცეს. უკანასკნელი ბრძოლისთვის გვჭირდება თანხა, მაგრამ საერთოდ არ გვაქვს! ყოველთვის არ გვაქვს იმის საშუალება, ყველა ეს სანიტარული მილი რომ ვიყიდოთ მისი ბრონქების გასასუფთავებლად. მასაც სჭირდება მაღალკალორიული საკვები, წამლები... მაგრამ, როგორ უნდა ვიყიდოთ ეს ყველაფერი?  ჩვენი ერთადერთი შემოსავალია ჩემი შვილის პენსია - 340 ლარი. ჯერ არ ვარ საპენსიო ასაკის, შემწეობა კი მოგვიხსნეს.

 - ჩვენს ქვეყანაში ჯანმრთელ ადამიანებსაც უჭირთ, ასეთი დაავადებით კი...

 ინგა: ნებისმიერ სამსახურზე თანახმა ვიქნებოდი, გიორგის რეაბილიტაციისთვის ფულს შევაგროვებდი, მაგრამ ერთი წუთითაც ვერ ვტოვებ... ტრაქეოსტომა იჭედება და ყოველ 5-10 წუთში ერთხელ სჭირდება გასუფთავება. მხოლოდ ერთ რამეზე ვოცნებობ: გიორგიმ გაიაროს რეაბილიტაცია და მისი სხეული იქამდე გაძლიერდეს, რომ შეძლოს ამ საზიზღარი ნივთის „მოშორება“!

 - როგორც ვიცი, ასეთი მილით ყელში ვერ ლაპარაკობენ, ან ძლივს გასაგონად, მხოლოდ ჩურჩულით... გიორგი, ლაპარაკი როგორ „ისწავლე“?

 გიორგი: რაღაცნაირად, ბუნებრივად მოხდა. მას შემდეგ რაც თურქეთიდან ჩამოვედით. ოთახში ვიჯექი, ტელეფონით დედას დავურეკე. ჩურჩულით, როგორც ყოველთვის, მერე კი უცებ ხმა ამოვიღე... თავს უცნაურად ვგრძნობდი. დედა ისე მოვიდა, ვითომც არაფერი მომხდარა, მილი გაასუფთავაა და წავიდა. ისევ დავუძახე...

 ინგა: მაშინ, როდესაც მივხვდი, რომ ლაპარაკობდა, "დედას", მეძახდა, ფეხები წამერთვა, ჩემი შვილის წინ მუხლებზე დავეცი და ტირილი დავიწყე... ისიც ტიროდა... ეს იყო ენით აღუწერელი ბედნიერება, მხოლოდ დედები თუ გამიგებენ. ჩემნაირი უბედური დედები!

 - გისურვებთ კიდევ უამრავი ასეთი მომენტი გქონდეთ! შევაჯამოთ: თქვენ დაამარცხეთ თავად სიკვდილი! თქვენ არ დანებდით და ახლა, სულ ცოტა რჩება...

 ინგა: ჯერ ვერ დავძლიეთ სიკვდილი, ჩვენ მას გავასწარით... მაგრამ, თუ არ განვაგრძობთ გამოჯანმრთელებისკენ წინსვლას, შეიძლება მაინც წამოგვეწიოს და გიორგი ვეღარ გადარჩება, ისევ ხელოვნური ვენტილაციის აპარატზე რომ შეაერთონ. ჩვენ ახლა წინ ვართ, მაგრამ სიკვდილი ფეხდაფეხ დაგვსდევს. ამიტომ მოგმართეთ! ჩვენთან ღმერთმა გამოგგზავნათ. გთხოვთ, დაგვეხმარეთ! ჩემს შვილს რეაბილიტაცია სჭირდება, მის გარეშე დიდია ალბათობა იმისა, რომ ისევ გავივლით ჯოჯოხეთის იმ წრეებს, საიდანაც გამოსავალი არ არის. გთხოვთ! ღმერთმა ეს გადარჩენის შანსი მოგვცა და ახლა, წვრილმანებიღა დარჩა. სარეაბილიტაციო კურსის გასავლელად თანხა გვჭირდება, მაგრამ ფული საერთოდ აღარ გვაქვს. ზოგჯერ, საჭმლის ფულიც კი არ გვაქვს, კლინიკაში მისასვლელად და კონსულტაციის კი არა. გთხოვთ მაჩუქეთ შვილის სიცოცხლე, აჩუქეთ მას სიცოცხლე!

 მათ გაიმარჯვეს პირველ ბრძოლაში, გადალახეს დაძლიეს სიკვდილის ჩრდილი, მაგრამ ახლა, მათ ნაბიჯ-ნაბიჯ უნდა განაგრძონ გამოჯანმრთელებისკენ წინსვლა. უფლის ნებამ მიგვიყვანა ამ ოჯახში და ახლა, ჩვენი ვალია, ალბათ, დახმარება რომ გავუწიოთ. გიორგის ესაჭიროება რეაბილიტაცია, რომლის გარეშეც, დიდია რისკი ტანჯვის იმ საშინელ მორევში დაბრუნების, საიდანაც გამოსავალი არ არის. ჩვენ, როგორც საზოგადოებას, შეგვიძლია გზა გავუხანგრძლივოთ მას, იცხოვროს ისე, როგორც იმსახურებს.

„დაეხმარეთ მათ, ვინც საკუთარ თავს თავად ვერ ეხმარება.“ —ბიბლიის სიტყვები სიკეთისა და თანაგრძნობის მნიშვნელობის შესახებ გვახსენებს. გიორგის ამბავი სიბნელეზე გამარჯვების ისტორიად ვაქციოთ! 

თუ გსურთ, მოინახულოთ და დახმარება პირადად გაუწიოთ ამ ოჯახს, მათი მისამართია: თბილისი, ვარკეთილი, მესამე მასივი, კორპუსი №5, ბინა 22.

ყოველ ჯერზე, როდესაც ვინმეს დახმარება შეგიძლიათ, უბრალოდ დაეხმარეთ და გაიხარეთ, რომ ღმერთი თქვენი მეშვეობით პასუხობს ვიღაცის ლოცვებს!

გვჯერა, რომ ერთად ნამდვილად შევძლებთ მათ გადარჩენას!

 არ დაგავიწყდეთ ამ პოსტის გაზიარება, რათა თქვენმა მეგობრებმაც შეიტყონ ამ ოჯახის გასაჭირის შესახებ! ეს ძალიან მნიშვნელოვანია!

მეგობრებო, კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს თქვენთან: თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს სჭირდება დახმარება, გთხოვთ, გამოიჩინოთ გულისხმიერება და მოგვწეროთ ამის შესახებ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge

ჩვენი ფონდის ანგარიში:

საქართველოს ბანკი GE64BG0000000470458000

თი ბი სი ბანკი GE15TB7194336080100003

ლიბერთი ბანკი GE42LB0115113036665000 

 (დანიშნულება: გიორგი ჩიტაძე)

თანხის ჩარიცხვა შესაძლებელია ჩვენი ვებგვერდის მეშვეობით: „საქართველოს ბანკი“ (e-commerce), „TBC ბანკი“ (GeoPay), „ლიბერთი ბანკი“ (PayGe), PayPal.