„ბელა! მომეხმარე!“ - დაიკოს ეძახის გიო. ისეთი შთაბეჭდილება იქმნება, თითქოს საკონდიტრო ფაბრიკის საწყობში მოხვდა. გიოს გარშემო 8 ყუთი დევს, სხვადასხვანაირი ნამცხვრებით. დათვლა უნდოდა, მაგრამ აერია, მან ხომ მხოლოდ ათამდე იცის. ყუთში კი უზომოდ ბევრია. თან ისეთი გემრიელია და ხრაშუნა. და შეუმჩნევლად იჭმევა.

 „ჯერ იმას შევჭამთ, ჯემით რომ არის, - გადაწყვეტა უფროსმა დამ. - მერე შოკოლადით, მერე კი, აი იმას, ჩუქურთმებით. კიდევ თითო-თითოც, და მორჩა. კაი, ორ-ორიც და მორჩა“.

 „შეხედეთ ჩემს შვილებს, რამდენი ხანია, ასეთი გახარებული არ მინახავს...“ - ამბობს დედა ნათია. სწორედ ის ნათია, რომლის ისტორიამაც ყველაზე გაქვავებული გულიც კი ააკანკალა.

ეპილეფსიით დაავადებული, ორი შვილის მარტოხელა დედა. ოჯახური ძალადობის მსხვერპლი, დაღლილი, დაუძლურებული, რომელიც როგორც დაჭრილი მხეცი, უკანასკნელი ძალებით იბრძოდა საკუთარი შვილების სიცოცხლისთვის... მაინც რა დროულად ავღმოჩნდით მის გვერდით!!! რა დროულად! კიდევ ცოტაც და ბავშვები შეიძლება დაობლებულიყვნენ... მაგრამ თქვენ, ჩვენო კეთილო მეგობრებო, ამქვეყნად ყველაზე გულისხმიერმა ადამიანებმა, შეძელით და დაანახეთ მას თანაგრძნობისა და მოყვასისადმი სიყვარულის ძალა!

 „მადლობა როგორ გადაგიხადოთ? - ღელავს და განიცდის ნათია. - რა ვთქვა, როგორ მოვიქცე? თქვენთვის გემრიელი ბლინები დავაცხვე! იქნებ დადგეს ეგ დროც? ერთი რამის გაკეთება ახლავე შემიძლია - ქედს ვიხრი თითოეული თქვენთაგანის წინაშე და მხურვალედ ვლოცულობ თქვენთვის“.

აი, ასე უციმციმებდა და უბრწყინავდა გიოს თვალები, როცა ყველა საჩუქარი გახსნა

ნათია: ყოველთვის ვფიქრობდი, ვის ვჭირდებით მე და ჩემი შვილები? ცხოვრებაში რა მქონდა ნანახი, გარდა ძალადობისა და დამცირების? მაგრამ ასე აღარ ვიფიქრებ. თქვენ იმდენი მზრუნველობა და სიკეთე დამანახეთ, იმდენი ყურადღება. ეს პირველი შემთხვევაა, როცა ჩვენს ცხოვრებაში რაღაცა იცვლება. პირველი დიდი სიხარული.

თქვენ საუკეთესო სარეცხი მანქანა გვაჩუქეთ. როგორც იქნა, ბავშვების ტანსაცმელი კარგად გაირეცხება... ახლა, ახალი მაცივარიც გვაქვს: ნახეთ რამხელაა, და როგორი ლამაზი! ისე უხარიათ ბავშვებს, მეც გადავიტანე ყურადღება და გამუდმებით ჩემს ავადმყოფობაზე აღარ ვფიქრობ. პირველად ხდება ასეთი რამ ჩემს ცხოვრებაში, რომ ვიღაც ინტერესდება ჩემი ჯანმრთელობის მდგომარეობით, მკითხულობს, ზრუნავს. როგორ გვაკლდა ეს ყველაფერი! ყურადღება, სითბო, სიყვარული, სულ ცოტაოდენი, უბრალო, ადამიანური ბედნიერება... და თქვენ ის გვაჩუქეთ!

გიო: „ვიცი, რომ აქ საჭმელი უნდა იდოს. რადგან ეს რაღაცა გვაჩუქეს, ესე იგი გვექნება, არა?“

ნათია: ის მომენტი, როდესაც საჩუქრები მოგვიტანეს. ბავშვების სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა! კიოდნენ, ვერ ჩერდებოდნენ! გასაგებიც არის: ეს მათთვის უჩვეულოა. სიმარტოვეში ვცხოვრობდით, ჩვენი პრობლემებით, და უცებ, ასეთი ყურადღება! მადლობას ვუხდი ფონდის ყველა მეგობარს, რომ გულთან ახლოს მიიტანეს ჩვენი გასაჭირი, რომ მოისურვეს ჩემი საბრალო შვილების გახარება, მზრუნველობითა და ყურადღებით გაუთბეს გულები.

გიო ნამცხვრების აღრიცხვას აკეთებს, მალე რომ არ „შეიჭამოს“ 

ნათია: იმოქმედა! როგორც კი პოსტი გამოქვეყნდა, ერთჯერადი დახმარება მივიღეთ ქალაქ კასპის ადგილობრივი გამგეობიდან. პროდუქტი მოგვიტანეს: მაკარონი, შაქარი, ზეთი, ფქვილი. სამწუხაროდ, ცოტა ხანს გვეყო. მაგრამ, ამისთვისაც მადლობა, როგორც იტყვიან. გვაქვს მინიმალური დახმარება 290 ლარის ოდენობით. ამასაც ვეჭიდები, რა ვქნა, აბა?

           - ნათია, ყველაზე მეტად გვიხარია ის, რომ ამდენი იმედგაცრუების შემდეგ, დაგიბრუნდათ ადამიანებისა და უანგარო დახმარების რწმენა. ამჟამად როგორია თქვენი ემოციები?

ნათია: გულში წყენისა და სასოწარკვეთილების გრძნობა აღარ მაქვს. თქვენ მე იმედი მომეცით, რომ ყველაფერი, ჯერ კიდევ შეიძლება, უკეთესობისკენ რომ შეიცვალოს. რომ ეს ჯერ კიდევ არ არის ცხოვრების დასასრული, რომ მხოლოდ ტკივილი, შიმშილი და გაჭირვება არ მელის წინ! რომ შესაძლებელია, ჩვენს ცხოვრებაშიც რაღაც კარგი რომ მოხდეს. რომ ასეთი ავადმყოფი ქალისთვისაც კი, როგორიც მე ვარ, შესაძლებელია, დღესასწაული რომ დადგეს. უფალი მოწყალეა, გვეხმარება და გვიგზავნის კეთილ ადამიანებს. არც კი ვიცი, რა გვეშველებოდა ამ აუცილებელი დახმარების გარეშე. ბევრი წამიკითხავს თქვენი ფონდის შესახებ, თუ რამდენი სიკეთე გაქვთ გაკეთებული ადამიანებისთვის და საკუთარ თავს ვეკითხებოდი: „ იქნებ ჩვენც გაგვიმართლოს? ჩვენც ხომ ვიმსახურებთ მცირეოდენ ბედნიერებას? გულისხმიერი ადამიანების ძალიან დიდი იმედი მქონდა და ჩემი მოლოდინი გამართლდა! რა ემოციები მქონდა? სიხარული! ბედნიერება! პატარა გოგოსავით ვტიროდი... ისედაც სულ ვტირი, მაგრამ სიხარულისგან, პირველად,  ამდენი წლის მანძილზე, იმიტომ, რომ გულზე მომეშვა.

მინდა მადლობა გადავუხადო ყველას, ვინც გამოიჩინა დიდსულოვნება და დაგვეხმარა! აღფრთოვანებული ვარ თქვენი გულკეთილობით! ღმერთს ვევედრები, რომ როდესმე, მომცეს შესაძლებლობა, მოყვასს დახმარების ხელი მეც გავუწოდო. ვფიცავ, პურის ბოლო ლუკმასაც გავუყოფ!

გიოს აერია სათვალავი. მხოლოდ ათამდე იცის დათვლა. ყუთში კი, ნახე რამდენი ნამცხვარია. ბელა შეეშველა: „ჯერ ჯემიანი ორცხობილა შევჭამოთ, დანარჩენი ყუთები კი დავმალოთ“

ბელა (10 წლის): სარეცხი მანქანა ძალიან მაგარია! დედასთვის ხომ არ შეიძლება ფეხზე დგომა და ხელით რეცხვა. სულ მეშინოდა, რომ სარეცხის რეცხვის დროს, შეიძლება ცუდად გახდეს, და რაღაც საშინელება  მოხდეს... ძალიან სუსტად არის. (ეხუტება დედას). მე თვითონ გავრეცხავ. ოღონდ მაჩვენეთ, თითი სად დავაჭირო და რა გავაკეთო. დედა, გინდა, დღეს სარეცხ მანქანას მე ჩავრთავ?

 (ნათია კოცნის შვილს და იღიმის.)

ოცნება კი... უბრალოდ გემრიელად მინდა ვჭამო. ეს შეიძლება, ოცნებად რომ ჩავთვალო?!

ბელა: უნდა დავფიქრდე... მაგრამ საჭმელი ჯობია, გთხოვთ. იქნებ ძეხვი? ერთხელ მაქვს გასინჯული, და ძალიან მომეწონა. კიდევ, მინდა, მქონდეს სხვა ქურთუკი - თბილი, ამაში მცივა, თანაც ისეთი ჭუჭყიანი და უშნოა. და კიდევ თბილი ფეხსაცმელი, ისეთი, რომ ფეხზე არ მომიჭიროს. ესენი დამიპატარავდა და სიარულის დროს მტკენს. მაგრამ, ყველაზე მეტად ძეხვი მინდა და ტკბილეული! ვიზოგავთ იმ ტკბილეულს, რაც გვაჩუქეთ. მერე მაინც გამოილევა. მაგრამ ისეთი გემრიელია!

გიორგი (5 წლის): დედა ამბობს, რომ კარგად ვართ. იცი, რამდენი ნამცხვარი გვაქვს? მაგრამ, როცა საჩუქრები მოგვიტანეს, სათამაშოები იქ ვერ ვნახე. 

გიორგი: არ ვიცი, ძირს რასაც ვიპოვი, იმით ვთამაშობ.

ბელა: შეიძლება, მის ნაცვლად მე რომ გიპასუხოთ? გიოს საერთოდ არ აქვს სათამაშოები. მე კი ზუსტად ვიცი, რომ მანქანებზე ოცნებობს!

ნათია: ვაიმე, მგონი ჩემს ცხოვრებაში, პრობლემები არ დაილევა... თქვენი, ძალიან მადლობელი ვარ ყველაფრისთვის. მაგრამ, თუ შეძლებთ, კიდევ რომ გაგვიწიოთ დახმარება, ეს ნამდვილი საახალწლო საჩუქარი იქნებოდა! რაც მთავარია, ძალიან გვჭირდება საჭმელი. არ აქვს მნიშვნელობა, რა იქნება, პური, ხორცი, ცოტა ტკბილეული ბავშვებისთვის... გიოსა და ბელას შიმშილობის ცქერა არ შემიძლია. ძალიან ძნელია, მშიერი კუჭით რომ დააძინო, ტირიან, ჭირვეულობენ. კიდევ, ჩემი წამლები... მაგრამ, მე ნამდვილად არ მახსოვს, რომელი, მე ხომ ყველაფერი მავიწყდება. მოსაძებნია. ნეტავ ექიმთან წამიყვანა, თორემ ტკივილი მატულობს, შეტევები გახშირდა, მე კი ვერ ვმკურნალობ. ბავშვების გამო მეშინია, რა ეშველებათ უჩემოდ?! თავადაც ხედავთ, რომ ამაზე უარესი პირობები რთული მოსაძებნია. ასეთ ბეღელში, ადამიანი ცხოველსაც არ შეუშვებდა, ჩვენ კი აქ დღემდე ვარსებობთ როგორღაც. ყველაფერი გაგვიხარდება, ტანსაცმელიც და საწოლებიც... კეთილი სიტყვაც! თუ შეგიძლიათ, გთხოვთ, დაგვეხმარეთ!

                                 ***

მეგობრებო, აფციაურების ოჯახისთვის, სახსრები უკვე ერთხელ შევაგროვეთ. ახლაც ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ გავერთიანდეთ! ოჯახი მადლობელი იქნება ნებისმიერი სახის დახმარებისთვის: პროდუქტი, წამლები, ზამთრის ტანსაცმელი, საწოლები, მობილური ტელეფონი. თქვენს მიერ გადმორიცხული თითოეული ლარი, ცოტათი მაინც  უკეთესს გახდის ამ უმოწყალოდ მიტოვებული ოჯახის ცხოვრებას... ძალიან გთხოვთ, დაწყებული საქმე ბოლომდე მივიყვანოთ, ვაჩუქოთ ნათიას და მის შვილებს საახალწლო სასწაულის ციცქნა ნაწილი მაინც, მათ ხომ ეს არასდროს გამოუცდიათ!

თანამოქალაქეებო, აფციაურების ოჯახი, სიღარიბის ზღვარს ქვევით ცხოვრობს. სიტყვებით ძნელია აღწერა, რა სიღატაკესა და გაუსაძლის პირობებში იზრდებიან ეს ბავშვები! და მხოლოდ ასეთ გულისხმიერ ადამიანებს, როგორიც ჩვენ ვართ, და თქვენ, შეუძლიათ საბრალო, ავადმყოფი, მარტოხელა დედის, ნათიას დახმარება შვილების გადარჩენაში!

და თუ კი გიმძიმთ საყოფაცხოვრებო სირთულეებისა და გადაუჭრელი პრობლემების გამო, - რამდენიმე წამით გადაიტანეთ ყურადღება ჩვენს პოსტებზე... ან უმჯობესია დაურეკოთ ნებისმიერ ჩვენს ბენეფიციარს და ყველა თქვენი პრობლემა უმნიშვნელოდ მოგეჩვენებათ, იმასთან შედარებით, ვისაც დაეხმარეთ მისთვის ცხოვრების ყველაზე მძიმე მომენტში. 

             ამასთან შედარებით ჩვენი პრობლემები არაფერია! აი, ნამდვილი გაჭირვება! ის თქვენს წინაშეა! უფალს მადლობა შესწირეთ იმისთვის, რაც გაგაჩნიათ! თქვენ უბედნიერესი ადამიანი ხართ! გახსოვდეთ ეს და დაეხმარეთ გაჭირვებულებს. 

      სამწუხაროდ, ამ ოჯახისა და კიდევ ბევრი სხვა გაჭირვებულის პრობლემები არ დასრულებულა. გთხოვთ, ხანდახან დაათვალიერეთ  ამ საბრალო ხალხის ისტორიები ჩვენს ვებგვერდზე. ყოველთვის, როცა მორიგი გაჭირვებულის ნომერს აკრეფთ, უფალი დაგლოცავთ. თქვენ ამას იგრძნობთ! აუცილებლად! გთხოვთ, შემდგომშიც დაეხმაროთ ამ ოჯახებს, ესაა საუკეთესო ღვთისმსახურება!

         თქვენი სიკეთე -  იმის შანსია თქვენც ყოველთვის ბედნიერი რომ იყოთ! 

         კიდევ ერთხელ, დიდი მადლობა თითოეულ თქვენთაგანს!

   თანხა შეგიძლიათ ჩარიცხოთ: 

#GE15TB7194336080100003

#GE42LB0115113036665000

#GE64BG0000000470458000

(დანიშნულება: აფციაურების ოჯახი)

 ვებ-გვერდიდან:  https://chernovetskyifund.ge/ge/projects/finished/714-aptsiauri/description/ 

       ასევე, თანხის ჩარიცხვა შესაძლებელია TBCpay და ExpressPay ტერმინალებიდან. ქვეთავში “ქველმოქმედება“ მოძებნეთ ჩვენი ფონდი (ფონდის დამატებით უფლება-მოვალეობებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus). 

თქვენთვის კარგი ამბავი გვაქვს - ახლა ჩვენი ბენეფიციარების ისტორიები შეგიძლიათ წაიკითხოთ: 

ინსტაგრამზე: https://www.instagram.com/chernovetskyi.fund/ და 

ტელეგრამზე: https://t.me/ChernovetskyiFund.

მხოლოდ ერთ ზარს სპეციალურ ტელეფონის ნომერზე: 0901 200 270 შეუძლია ვიღაცის სიცოცხლე გადაარჩინოს! 

          ვიფიქროთ იმაზე, რომ გაჭირვებულთა დახმარებით და მათი ტკივილის გაზიარებით, ჩვენ ვზრუნავთ ჩვენს სულზე და ვუახლოვდებით უფალს!