ბავშვები ძალიან სასტიკები არიან. ისინი ყველაფერს ამბობენ, რასაც ხედავენ და ყველაფერს თავის სახელს არქმევენ. ჩვენ კი, უფროსებს, ასე არ შეგვიძლია. ჩვენ ვამბობთ: „ცხრა წლის ალიონას დაბადებიდან არ ესმის“, ქუჩაში ბავშვები კი მისკენ ხელს იშვერენ და ყვირიან: „ის ყრუა!“

ამ საბრალო დედას, რომელსაც არც ფული აქვს და არც ყველაზე ელემენტარული საცხოვრებელი პირობები, ოთხი შვილი ჰყავს; მეხუთე შვილი კი მისი უსინათლო, მოხუცი დედაა.

ანა ერთი წლისაა და ის სიცოცხლის პირველივე დღიდან იბრძვის. ექიმებმა თქვეს, რომ მისთვის ყოველი წუთი შეიძლება უკანასკნელი აღმოჩნდეს. მის გარშემო ყველა განიცდის და ნერვიულობს. მიუხედავად იმისა, რომ ოჯახში კიდევ ხუთი ბავშვია, ყველა მხოლოდ ანაზე ლაპარაკობს: ეძინა? ჭამა? იტირა? რატომ არის ასეთი მშვიდი? რატომ არის ასეთი მოუსვენარი?

დედამ, მარი ხახალაშვილმა, გოგას სიცოცხლე ორჯერ აჩუქა: პირველად - როცა გააჩინა, მეორედ კი მაშინ, როცა, მწუხარებისგან გონების დაკარგვამდე მისულმა, საკუთარ თავში იპოვა იმის ძალა, რომ შვილის სიცოცხლე გადაერჩინა, სანამ ის საოპერაციო მაგიდაზე კვდებოდა!

ის თექვსმეტი წლისაა. მაკარონის სუპი, „გოჭი პეპა“ და დედა უყვარს, მაგრამ დედა - უფრო მეტად! ნინო დაბადებიდან ავად არის. წერა-კითხვა არ შეუძლია. დედის გარეშე სიარულიც კი არ შეუძლია. არადა, როგორ უნდა!.. მას მხოლოდ დედის დაძახება შეუძლია, როცა რაღაც აწუხებს.

მისი ცხოვრება ყოველ 30 წამში იწყება და მთავრდება. ანა ვერ ლაპარაკობს, მაგრამ აშკარად ბევრი რამ ესმის და თავის ემოციებს ძალიან მძაფრად გამოხატავს. მის ბებიასაც ბევრი რამ ესმის, მათ შორის ისიც, თუ რამხელა ძალა სჭირდება, რომ ამ ყველაფერს გაუმკლავდეს.

მეგობრებო, შეგიძლიათ წარმოიდგინოთ, რომ თქვენი ყველაზე კარგი და ყველაზე ლამაზი შვილი ტკივილგამაყუჩებელ აბებზე ცხოვრობს, რომლებიც მის პატარა სხეულს ნელ-ნელა კლავს?

აი, წაიკითხეთ! ეს არის ზღაპარი ნამდვილი მწუხარების შესახებ, რომელშიც სულ სამი გმირია: 6 წლის ნიკოლოზი, მისი დედა - ნანა და ბებია - ირმა. მას შემდეგ, რაც ნიკოლოზს მანქანა დაეჯახა, მან მეტყველების უნარი დაკარგა.

თვენახევრის განმავლობაში 18 ოპერაცია და 18 ნარკოზი გაუკეთდა. ფილტვები ნაწილ-ნაწილ ამოაჭრეს - ჯერ ერთი, მერე მეორე... ახლა ფილტვის მეოთხედიღა დარჩა. მან 18 სიკვდილი გადაიტანა, მაგრამ სიცოცხლეს ყოველ ჯერზე უბრუნდებოდა. ის ახლა ცოცხალია, თუმცა დრო შეზღუდული აქვს. მან ეს იცის... მისმა მშობლებმაც იციან... მაგრამ ეყოთ ძალა, რომ ამ სინამდვილეს შეჰგუებოდნენ.