„ბავშვთა კვების მორიგი კოლოფი რომ გამოილევა, და ნინო ტირის, მინდა, მიწა გამისკდეს, გული მიკვდება...“

„ყურებზე ხელები მაგრად მიიფარე და მალე შემოდი, თორემ ახლა დაიწყება!“ - მეუბნება ექვსი წლის ამირანი. „მორჩა, უკვე დაიწყო! დიდხანს გაგრძელდება, უნდა შეეგუოთ“, - მეუბნება რეზიკო და ხელებს ყურებზე იფარებს. ხუთი თვის ნინო და სამი წლის ლუკა ერთხმად, უნისონში ტირიან. ნინოს შია, ლუკა კი ბანს აძლევს. „ეგ ოღონდ ატირე“. - მეუბნება ამირანი და ბიჭუნა ოთახიდან გაჰყავს, რომ დაელაპარაკოს და დაამშვიდოს.

რვა წლის რევაზი კი, ცდილობს თავის და, ნინო რომ დაამშვიდოს. როდესაც შია და გულამოსკვნილი ტირის, მხოლოდ ის ახერხებს, რომ დაამშვიდოს და ანუგეშოს. სანამ უფროსი ძმა, პაწუკას უხსნის, რომ საჭმელი არ არის და მალე მოიტანს დედიკო, საბრალო ქალი გიჟივით დარბის და ცდილობს იშოვოს, ისესხოს, ხვეწნა-მუდარით გამოართვას ვინმეს მორიგი კოლოფის თანხა, რომელიც მხოლოდ სამი დღე ეყოფა. ან, თუნდაც მაწონი... პატარა ხომ, თავისი ძმებივით ხმელი პურის ქერქს ჯერ ვერაფრით ვერ შეჭამს.

სანამ დედა ითხოვს მაწონს მეზობლებთან, ან მაღაზიაში, ნინოსთან უფროსი ძმა რჩება, მხოლოდ მას შეუძლია მისი დამშვიდება

ნატალია: ასე ვცხოვრობთ... თქვენ ყველაფერი საკუთარი თვალით ნახეთ! ბავშვები შიმშილისგან ტირიან. ვერასდროს ვიფიქრებდი, რომ მათთვის საჭმელი არ მექნებოდა. ყველაფერს ავიტან, ოღონდ ჩემმა პატარებმა არ იშიმშილონ. განსაკუთრებით ნინომ, ის ხომ ჯერ ძალიან პატარაა! როგორია, როდესაც მთელი დღე ტირის, მერე კი, რომ დაიღლება, იძინებს?!

ნატალია: დავრბივარ, მეზობლებისგან ვსესხულობ. ღმერთო, ეს ბავშვთა კვება ისედაც ძვირია, და სულ იზრდება ფასი. ყველაფერი მესმის, კრიზისია, ყველაფერი გაძვირდა... მაგრამ ბავშვთა კვება? ასე როგორ შეიძლება? რა ვქნათ დედებმა, ვისაც რძე არ გვაქვს? შიმშილით დავხოცოთ შვილები? რა ვაჭამო? წყალში დამბალი პური? თუ ის საჭმელი, რომელიც სოციალური სასადილოდან მომაქვს? კი ბატონო, მაგრამ, ის ჯერ ძალიან პატარაა, არ შეიძლება.

 „სასადილოს საჭმელი არც მე მომწონს, მაგრამ ხომ არ ვტირი!“

        - ასე, საარსებო წყაროს გარეშე როგორ დარჩით?

        ნატალია: დიდი სიყვარულით გავთხოვდი და იცით, ერთხელაც  არ მინანია! სერგო, ჩემი მეორე მეუღლეა, ის ყველაზე კეთილი და მზრუნველი მამაა. საკუთარი ბინა არცერთს არ გვაქვს. თვითნებურად შევსახლდით ამ შენობაში, და უკვე ცხრა წელია აქ ვცხოვრობთ. მე და ჩემს მეუღლეს გვეგონა, რომ დროთა განმავლობაში ყველაფერს შევაკეთებდით და გავარემონტებდით, მაგრამ სამწუხაროდ... სერგო მძიმედ ავად არის, ახალგაზრდობაში მაგრად სცემეს. ძლივს გადარჩა. არ აქვს ხუთი ნეკნი, აკრძალული აქვს ფიზიკური დატვირთვა. სოციალური დახმარების დარიცხვიდან დარიცხვამდე ვცხოვრობთ და ყოველდღე ვლოცულობთ, ბავშვები მშივრები არ დარჩნენ. ვიცოდი, რომ ჯანმრთელობის პრობლემები ჰქონდა, ვიცოდი, რომ გაგვიჭირდებოდა, მაგრამ ერთმანეთი ძალიან შეგვიყვარდა.

 „მოსიყვარულე ცოლ-ქმარი ცულის ტარზეც დაეტევაო. მაგრამ ამ „იდილიით ბავშვებს ვერ დაანაყრებ“

         - გვიამბეთ, როგორ გაიცანით თქვენი სიყვარული?

         ნატალია: პატარა მაღაზიაში ვმუშაობდი და იქ დამინახა! დავიწყეთ მეგობრობა. მე ჩემს რთულ ცხოვრებას ვუყვებოდი, ის - თავისას. მივხვდით, რომ ერთად, სიძნელეებთან გამკლავება უფრო მარტივი იქნებოდა და ოჯახი შევქმენით. ამდენი ხანი გავიდა, ერთად ამდენის გადალახვა მოგვიხდა მაგრამ, ურთიერთობა უცვლელია. ყველა ქალისთვის ხომ ყველაზე მნიშვნელოვანია, გრძნობდეს, რომ უყვართ.

ნათელა: დახმარებისთვის ვერავის მივმართავთ. ყველა საკუთარი პრობლემებით ცხოვრობს. ნათესავებთან, მაინცდამაინც კარგი ურთიერთობა არ გვაქვს. სიმართლე გითხრათ, არავის უნდოდა, ოჯახი რომ შეგვექმნა. აი, ასე ვცხოვრობთ.

 „ნახე, კედელში რამხელა ფანჯარა გვაქვს!“

          - კი მაგრამ, როგორ ცხოვრობთ ამ ნახევრად დანგრეულ სახლში პატარა ბავშვებთან ერთად?

ნატალია: აბა, სად წავიდეთ? ასეა, თუ ისე, ჭერი მაინც გვაქვს თავზე... რა თქმა უნდა, ქარიან ამინდში ცოტა გვეშინია. გეგონება, სახურავი უნდა დაგვემხოს თავზე, კედლები იქეთ-აქეთ ქანაობს. კარ-ფანჯარა არაფრად ვარგა. აქ ყველაფერი ძველია, იშლება. დანგრეულ საწოლებზე გვძინავს, არ გვაქვს კარადა, ტანსაცმელი რომ შევინახოთ.

 „ბავშვებს მარტო ვერ ვუშვებ, მეშინია. სანამ სახლში ამოაღწევ, ათჯერ მოკვდები“

რეზიკო (8 წლის): მე არ მეშინია! კედელთან ახლოს უნდა დადგე და ისე გაიარო. ჩახტომისაც არ მეშინია!

რეზიკო: არა-ა, მხოლოდ სკოლაში. ყველა ფეხსაცმელი დახეული მაქვს, როგორ მიმიღებენ სპორტზე? სამაგიეროდ, სკოლა ძალიან მომწონს. ყველა საგანი მიყვარს იმიტომ, რომ ლამაზი მასწავლებელი მყავს! ყველაზე მეტად კი, ქართული ენა. ხატვაც მიყვარს. სახლში „სახატავები“ არ მაქვს, ამიტომ მხოლოდ სკოლაში ვხატავ. ჩემს ნახატებსაც კი ვერ განახებთ.

 „ჩემი ოცნებაა, სხვა ბავშვებივით ვიცხოვრო“

         - რაზე ოცნებობ? როგორ ისურვებდი ცხოვრებას?

        რეზიკო: ისე, როგორც სხვა ბავშვები ცხოვრობენ. მაგრამ იქაც დედა, მამა და ნინო რომ მყავდეს. ძმებზე მოვიფიქრებ. 

          - რატომ? გაბრაზებენ?

          რეზიკო: ამირანი „ისე რა“, ლუკა კი - ძალიან! თამაშის წესებს არ იცავს, მერე კი ტირის. დედა კი მე მეუბნება: „დაუთმე, პატარაა“. სულ ასეა.

 „ჩემთან თამაში არ უნდათ, მერე რა, რომ ვტირი?“

         - რა აქვთ სხვა ბავშვებს ისეთი, რაც შენ არ გაქვს?

         რეზიკო: ლამაზი სახლი აქვთ, სათამაშოები. „დაუხეველი“ ფეხსაცმელი. კიდევ, „გემრიელობები“ მოაქვთ სკოლაში და დასვენებებზე ჭამენ.

ლუკა (3 წლის): არ მინდა შენთან ლაპარაკი! მარტო დედას ველაპარაკები!

 „მე თქვენ არ გეთამაშებით, და არც დაგელაპარაკებით“

        რეზიკო: ხედავთ, როგორი ბრაზიანია?! სულ ასეა!

        ამირანი (6 წლის): კი, მე და ჩემს ძმას ნორმალურად არ გვათამაშებს. სულ გვაბრაზებს და მერე ტირის.

          ამირანი: რა თქმა უნდა, მე! ბაღში მეუბნებიან, რომ ძალიან კარგი ბიჭი ვარ. იქ, ბავშვები სათამაშოებს ყრიან, მე კი ვალაგებ!

 „ბაღში კარგია, იქ სათამაშოები გვაქვს“

         - სად გირჩევნია, სკოლაში თუ ბაღში?

        ამირანი: იქაც და აქაც! იქ კუბიკებია და ბევრი სათამაშო, აქ კი რეზიკო, დედა და ნინო. და ლუკაც.

- არაჩვეულებრივი შვილები გყავთ, ნატალია! ჩემი აზრით, თქვენს რთულ ბედთან შეგუებაში, სწორედ ისინი გეხმარებიან! რაზე ოცნებობთ?

ნატალია: რაზე უნდა იოცნებოს დედამ? ჩემი ერთადერთი ნატვრაა, რომ ჩემს შვილებს ელემენტარული არ მოაკლდეთ, საჭმელი რომ ჰქონდეთ, სითბო და სიმყუდროვე. ვოცნებობ, მონახონ საკუთარი ცხოვრების გზა და ბედნიერები იყვნენ.

ნატალია: ახლა, ჩვენი ყველაზე დიდი პრობლემა არის ბავშვის საკვები. ხელოვნური კვების ფასი კატასტროფულია, ერთი კოლოფი კი, მხოლოდ სამი დღე გვყოფნის. პამპერსი გვჭირდება, რომელიც ასევე, ძალიან ძვირია. რაც შეეხება დანარჩენს, უბრალოდ შეხედეთ, როგორ ვცხოვრობთ. საწოლები გვჭირდება, ბავშვებისთვის ტანსაცმელი და ფეხსაცმელი, პროდუქტი და პატარა გაზის ბალონი. ძალიან მერიდება თხოვნა, მაგრამ, იქნებ იატაკზეც დავაგოთ რამე? არც კი ვიცი, რა.

         - ბავშვებს?

         რეზიკო: ჩვენ არაფერი გვჭირდება. აი, ტელევიზორი მუშაობს ცუდად, შეკეთება შეგიძლიათ?

 „სახლში ყველაზე ლამაზ ადგილას დავდგით, ის კი მაინც ულამაზოდ აჩვენებს“

***

         ნატალია ლაღაძიშვილის ოჯახი საშინელ მდგომარეობაშია. რა უნდა იყოს იმაზე საშინელი, ვიდრე იმის ცქერა, შიმშილით როგორ იტანჯებიან შენი შვილები? როდესაც ჩვილი ბჟირდება, შენ კი, საჭმელი არ გაქვს. მათი მამა ავად არის და ვერ მუშაობს. შენობა კი, რომელიც გასულ საუკუნეში აშენდა, ლამისაა დაენგრეთ თავზე. ოთხი ბავშვი საშინელ პირობებში ცხოვრობს და აბსოლუტურად ყველაფერს არიან მოკლებული!

ახლა, მათ ყველაზე მეტად სჭირდებათ ბავშვთა კვება და პამპერსი. გარდა ამისა, ელემენტარული საცხოვრებელი პირობები არ გააჩნიათ, არც ნორმალური საწოლები, არც კარადა, ყველაზე უბრალო ტექნიკაც კი. ბავშვები კი, ტელევიზორზე ოცნებობენ. ამ ოჯახს ნამდვილად უჭირს და ჩვენი თანადგომა ძალიან სჭირდება!

მათი ერთადერთი იმედი თქვენ ხართ! ბავშვები უნდა გადავარჩინოთ. შეხედეთ, რა კარგები არიან!

თუკი ვინმეს ექნება სურვილი, მოინახულოს და პირადად გაუწიოს მათ დახმარება, მათი მისამართია: საგარეჯო, ერეკლე მეორის ქ. ბინა 32

        ყოველ ჯერზე, როდესაც ვინმეს დახმარება შეგიძლიათ, უბრალოდ გააკეთეთ ეს და გიხაროდეთ, რომ ღმერთი თქვენი მეშვეობით პასუხობს ვიღაცის ლოცვებს!

გვჯერა, რომ ერთად შევძლებთ, გარდაუვალ დაღუპვას გადავარჩინოთ ისინი! 

არ დაგავიწყდეთ ამ პოსტის გაზიარება, რათა თქვენმა მეგობრებმაც შეიტყონ ამ ოჯახის გასაჭირის შესახებ! ეს ძალიან მნიშვნელოვანია!

მეგობრებო, კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს თქვენთან: თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს სჭირდება დახმარება, გთხოვთ, გამოიჩინოთ გულისხმიერება და მოგვწეროთ ამის შესახებ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge

ჩვენი ფონდის ანგარიში:

#GE15TB7194336080100003

#GE42LB0115113036665000

#GE64BG0000000470458000

(დანიშნულება: ნატალია ლაღაძიშვილი)

თანხის ჩარიცხვა ასევე შეგიძლიათ ჩვენი ვებ-გვერდის მეშვეობით

ასევე, თანხის ჩარიცხვა შესაძლებელია TBCpay და ExpressPay ტერმინალებიდან. მოძებნეთ ჩვენი ფონდი ქვეთავში “ქველმოქმედება“ (ფონდის დამატებით უფლება- მოვალეობებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus).

        ერთად, ჩვენ უკვე ათასობით გაჭირვებულს დავეხმარეთ. გავუმართოთ ხელი ამ ოჯახსაც! ვინ იცის, იქნებ სრულიად უცხო ადამიანების დახმარება ოდესმე თავადაც დაგვჭირდეს?! რადგან არავინ იცის, რას გვიმზადებს ცხოვრება ხვალ!

შესანიშნავი სიახლე გვაქვს! ახლა შეგიძლიათ ჩვენი ბენეფიციარების ისტორიების წაკითხვა ინსტაგრამზე: https://www.instagram.com/chernovetskyi.fund/ და ტელეგრამზე: https://t.me/ChernovetskyiFund

თქვენს მიერ სპეციალურ ნომერზე განხორციელებულ მხოლოდ ერთ ზარს კი, ადამიანის სიცოცხლის გადარჩენა შეუძლია: 0901 200 270!

დალოცვილები ყოფილიყავით!