მხოლოდ დიადი სულის მქონე ადამიანებს შეუძლიათ ბედნიერება აჩუქონ ბავშვებს!

კარის ზღურბლზე ფონდის კორესპონდენტი რომ დაინახა, ხატიამ ემოციები ვერ შეიკავა და ატირდა: „საწოლიდან ადგომა მინდა! დამეხმარე, გთხოვ, დამეხმარე! ყოველდღე მუხლებზე დაჩოქილი ვილოცებ შენთვის“. მეგობრებო, თქვენთვის ნათელი რომ იყოს, ქალი უკვე ერთი წელია, სახლიდან გასვლას ვერ ახერხებს და საწოლს არის მიჯაჭვული, რადგან მის მოხუც მშობლებს ძალა არ შესწევთ, რომ შვილი ხელში აიყვანონ და ეტლში ჩასვან. საგრძნობლად გაიზარდა ოჯახის ხარჯებიც – საწოლს მიჯაჭვული შვილის ყოველდღიური მოვლა, ნაწოლების პროფილაქტიკა, პამპერსი, საფენები, მალამოები… ესაა სიტუაცია, რომელთანაც შეუძლებელია დამოუკიდებლად გამკლავება.

სიცივისგან გაყინულმა ობოლმა ბავშვებმა ეს ნესტიანი შეშა ნახეს და სახლში მიაქვთ, რომ ღუმელი დაანთონ. სანამ მამა ცოცხალი იყო, მას მიჰქონდა სახლში შეშა და დილით, სკოლაში წასვლის წინ, ბავშვებს თბილ ღუმელს ახვედრებდა. საყვარელი მამიკოს დაღუპვის შემდეგ კი ყველაფერი შეიცვალა გულიშვილების ოჯახში. ლაღი ბავშვობა თითქოს ერთ წამში გაქრა და ახლა ეს პატარა ანგელოზებიც მძიმე ცხოვრების ფერხულში ჩაებნენ. კეთილო ადამიანებო, ალბათ, თავად დარწმუნდით, რომ ეს კეთილშობილი ბავშვები ნამდვილად შეასრულებენ თავიანთ სიტყვას და როდესაც გაიზრდებიან, გვერდში დაუდგებიან შეჭირვებულ ადამიანებს, მაგრამ ახლა ამ პატარა ანგელოზებს თავად სჭირდებათ ჩვენი დახმარება. ბავშვები დანგრეულ სახლში ცხოვრობენ და ნატრობენ, რომ გაზის გამათბობელი ჰქონდეთ. ობოლ ბავშვებს დამტვრეულ საწოლზე სძინავთ და ლოგინში გადაბრუნებაც კი არ შეუძლიათ, რათა საწოლი საბოლოოდ არ ჩაიმტვრეს. უმამოდ დარჩენილ ბავშვებს ფეხსაცმელში წყალი შესდით და გემრიელი ვახშმის ნაცვლად, ჩაის სვამენ და ხმელი პურის ნატეხს ატანენ. ზამთრის ყინვიან ქარს კი ოთახშიც ვერ „ემალებიან“, რადგან გატეხილი ფანჯრები და ძველი ხის კარი, რომელიც ნორმალურად არც იხურება, ყინვასა და ქარს ბავშვების ოთახში „ეპატიჟება“. თითქოს მთელმა სამყარომ პირი შეკრა ობლების წინააღმდეგ. ვინ იცის, ალბათ, ბავშვების საბრალო მამა საფლავში ბრუნავს, მისი შვილები ასეთ გასაჭირში რომ არიან. მაგრამ, არა! ჩვენ ეს არ უნდა დავუშვათ! უმამოდ დარჩენილი პატარა ანგელოზების ერთადერთი იმედი მხოლოდ თქვენ ხართ, კეთილო ადამიანებო! 

უკვე სამი თვეა, გიო კომაშია. სიცოცხლის ერთადერთი ნიშანწყალი ისაა, რომ თვალებს ახელს და ხუჭავს. დაფიქრდით, რაოდენ აუტანელ მდგომარეობაშია – 21 წლის ბიჭი იძულებულია, მთელი დღეები საავადმყოფოს საწოლს მიჯაჭვულმა გაატაროს და აპარატის მეშვეობით ისუნთქოს. წყალი და საკვები კი ზონდის მეშვეობით მიიღოს. მაგრამ ყველაზე საშინელება არის კრუნჩხვები, რომლებიც გიოს ტანჯავს. შეტევები იმდენად ძლიერია, რომ მკლავები და ფეხები ეკრუნჩხება. როგორ უძლებს ამხელა ტანჯვას? როგორ ახერხებს, სიცოცხლე შეინარჩუნოს? დედა მუდმივად მის გვერდით არის, 24 საათის განმავლობაში: შვილს გულში იკრავს, სანამ შეტევა არ დასრულდება. გულმოკლული ქალი შვილის ხელს მაგრად უჭერს და გამუდმებით ელაპარაკება იმის იმედით, რომ გაიგებს მის სიტყვებს: „გიო, შვილო! გონს მოდი!“ გიოს ახალგაზრდულ და ბედნიერ ცხოვრებას წამში მოეღო ბოლო. 2024 წლის 15 სექტემბერს ბიჭი საშინელ ავარიაში მოყვა გერმანიაში, სადაც სამუშაოდ იყო ჩასული. სხეულისა და ორგანოების მრავალი დაჟეჟილობა არც ისე საშიში აღმოჩნდა, როგორც გულმკერდის არეში დარტყმა. მას გული გაუჩერდა. გადარჩენის შანსს, გარანტიას ან ცრუ იმედებს არავინ იძლეოდა. სასწაული მოხდა. გიო გადარჩა. გერმანელმა ექიმებმა ბიჭის „საიქიოდან“ დაბრუნება მოახერხეს. გული ამუშავდა, მაგრამ გონს ვერ მოვიდა და კომაში ჩავარდა. დიაგნოზი არასანუგეშოა – თავის ტვინის ინფარქტი. საბედნიეროდ, გიოს აქვს შანსი, სიცოცხლეს დაუბრუნდეს, რადგან მთავარი ბრძოლა უკვე მოიგო. გთხოვთ, ეს ახალგაზრდა ბიჭი გადაარჩინოთ! თქვენი დახმარების გარეშე, ვერ გაუმკლავდება!