ჩერნოვეცკის საქველმოქმედო ფონდი

ბაგალიშვილების ოჯახში ხუთი მცირეწლოვანი ბავშვია, მეექვსე სადაცაა დაიბადება. ოთხი მათგანი ავადაა, მაგრამ ჯერჯერობით სასიკვდილოდ არა; თუმცა მალე იქნებიან. როცა შვილების გამოსაკვებად და ჩასაცმელად ფული არ გაქვს, ვერც ექიმის, ანალიზების, საავადმყოფოში წასასვლელი და წამლების ფულის გამონახვას ახერხებ. ყოველთვიური სოციალური დახმარება ან ფქვილზე და იაფფასიან სურსათზე გეყოფა, ან ერთი ბავშვის მკურნალობაზე. 35 წლის დედა, ნუნუ, სწორედ ამ საშინელებებზე მესაუბრა... და წარმომიდგენია, რა არჩევანის გაკეთება უწევს საბრალო ქალს ყოველდღიურად. „თითქოს ხელში იარაღი მომცეს და მითხრეს: „აირჩიე, ვის მოკლავ!“ თუ გინდა, რომ თამარს და თენგოს უმკურნალო, - თემური, თიკა და თორნიკე შიმშილით მოკვდებიან; ხოლო თუ გინდა, რომ ბავშვები დანაყრებულები იყვნენ (დანაყრებულები - ხმამაღალი ნათქვამია!), მაშინ მათი მკურნალობა არ გამოგივა. აი, ასე!“ ოდესმე მსგავსი არჩევანის წინაშე თქვენ თუ დამდგარხართ? რა აირჩიეთ? იქნებ გვირჩიოთ!

„კარგამინდში, ჩემისაწოლიდანვარვსკვლავებითმოჭედილცასვხედავ“ - გვეუბნება 11 წლისგიორგი. დაესარარისხუმრობა. მეცშემომთავაზა: წამოწექიდაშეხედეო. მართალიაახლაარარისღამედაცაზევარვსკვლავებიარ ჩანს, მაგრამამისწარმოდგენაშემიძლია. იმწუთიდან, რაცამსახლშიშემოვდგიფეხი, ხვრელებსვითვლიჭერსადაიატაკზე.

შეიძლება თქვენთვის ბედნიერება რაღაც განუზომელი, ენით აღუწერელი და მიუღწეველია. მარტივი რაღაცების სიტყვებით ახსნა ზოგჯერ ძალიან რთულია, მაგრამ რვა წლის დემურიმ ზუსტად იცის, რა არის ბედნიერება. ეს არის სახლი, პელმენები და ველოსიპედი! მას მხოლოდ ერთი და უბრალო ოცნება აქვს - იცხოვროს ისე, როგორც სხვა ბავშვები ცხოვრობენ.

გოჩა ვერ ლაპარაკობს. ამის გამო მას საშინელი რაღაცები ემართება. ერთხელ ბრმა ნაწლავი ისე გაუსკდა, რომ მისმა მშობლებმა და და-ძმამ ვერაფერი გაიგეს. ვერც მეორედ გაიგეს და მას ფილტვების ანთება დაემართა. თუ ვერაფერს იგებენ, ბავშვი რეანიმაციაში ხვდება, ამიტომ მშობლები ყოველთვის ფხიზლად არიან. თუ ცუდადაა, ბიჭი მხოლოდ სუსტად კრუსუნებს, რადგან ხელებითაც კი არ შეუძლია იმის ჩვენება, რომ რაღაც აწუხებს. როცა ასე ხდება, დედამისი მის თავს მკერდზე იდებს, გულის მხარეს; ამას კი ხშირად აკეთებს, რადგან ბიჭი ცუდად ხშირადაა. დიდი ხანია დედას გული სტკივა და ექიმთან არის წასასვლელი...

დედა, ირინე და მისი სამი შვილი: 12 წლის საბა, 10 წლის თოგო და 2 წლის მარიამი აუტანელ პირობებში ცხოვრობენ. სახლის დამპალი კედლები ობითაა დაფარული, რომელიც ჰაერში დაფრინავს და მერე ფილტვებში ილექება. ბავშვები მთელ დროს ამ შენობაში ატარებენ, ამ ჰაერს სუნთქავენ და დამპალი იატაკის ნახვრეტებზე ფეხის წამოკვრაც ჩვეულებრივი ამბავია. მათ ჯანმრთელობას რა მოუვა? ამაზე ფიქრიც კი საშინელებაა, მაგრამ ნეტა მხოლოდ ეს იყოს პრობლემა..

ერთ საათზე მეტია, რაც ექვსი წლის გიორგი პირსახოცით ხელში დგას. მას ძალიან ეძინება, რადგან უკვე ღამის ათი საათია, მაგრამ ვერ იძინებს. „ველოდები. აბაზანაში ჩემს რიგს უნდა დაველოდო. ეს ხომ უსამართლობაა?! როცა საპირფარეშოში შესვლა ან ბანაობა გინდა, შენს რიგს შენც დიდხანს ელოდები?“ - მეკითხება ბიჭი და ჩემგან სერიოზულ პასუხს ელის.