იცით როგორია ცრემლის გემო? 8 წლის ლიზი გვიმტკიცებს, რომ საჩუქარი რომ მოუტანეს ტკბილი ცრემლით ტიროდა! ახლა უკვე თქვენც იცით, რომ ტკბილი ცრემლის გემო აქვს უზომო ბედნიერებას. უღრმესი მადლობა, მეგობრებო, პატარა ლიზი ხომ, თქვენ აქციეთ ნამდვილ პრინცესად!

და აი მოხდა სასწაული! დიდია უფალი! გამოჩნდა ადამიანი, რომელმაც თავისი ვინაობა არ გაამხილა, მაგრამ ერთ-ერთ ჩვენ პატარა ბენეფიციარს - ლუკას, ნანატრი ფეხსაცმლის თანხა გადაურიცხა! ლუკა ამ კეთილშობილ ადამიანს მადლობას აი ამ ნახატით უხდის და იგი ამას აკეთებს სრულიად გულწრფელად, ისე, როგორც ეს მხოლოდ ბავშვებს შეუძლიათ, ისინი კი ჩვენი სამშობლოს მომავალია! არაჩვეულებრივ ბიჭუნა ლუკას უერთდება ჩვენი ფონდის მთელი კოლექტივი! გთხოვთ, მოგვწეროთ თქვენი ვინაობა, კეთილშობილო ადამიანო, რათა გამოგიგზავნოთ ეს ნახატი. თქვენთვის ის იქნება როგორც ხატი და თქვენს ცხოვრებაში აუცილებლად მოხდება სასწაულები. ბიბლიის თანახმად, ღმერთმა ცალსახად თქვა: როცა ბავშვს დახმარების ხელს უწვდი, ეს ნიშნავს, რომ შენ მიწვდი მას მე!

„ვრუმ-ვრუ-უ-უ-უმ, შეხედე, როგორ გაფრინდეს! ნახე მატორი რომ დატრიალდება, რამხელა ქარი ამოვარდეს! რამხელა ხმა აქვს! ეს მართლა ჩემია? არ მძინავს? მიჩქმიტე, დედა! მართლა არ მძინავს? არ მჯერა, ტირილს დავიწყებ ეხლა!“ ეს უნდა გენახათ! ეს სიხარულის გამომხატველი სიტყვები ათბობს სამყაროს. ჩვენს პლანეტას, სწორედ ეს ემოციები ატრიალებს! გმადლობთ, ჩვენო ძვირფასებო! მადლობს გიხდით ამ ბედნიერებისთვის.

„ღმერთო! ღმერთო! ეს ყველაფერი ჩემია? თანაც ორ-ორი? მართლა? არასდროს მქონია ამდენი ახალი ნივთი! ზამთარშიც კი, სხვის ფეხსაცმლით დავდიოდი. ფეხები მეყინებოდა. ახლა კი, ეს სილამაზე მაქვს! შეიძლება ჩაგეხუტოთ? შეიძლება? ყველას მადლობა გადაეცით!“ 11 წლის ბარბარესთვის დიდი სიმდიდრეა ორი კაბა და ორი წყვილი ფეხსაცმელი. ის გაიზრდება, იცხოვრებს, იმუშავებს და ბევრ ლამაზ ტანსაცმელს იყიდის თავისთვის. მაგრამ, იცოდეთ, რომ ეს კაბები მისთვის ყოველთვის ყველზე ლამაზი, ყველაზე ძვირფასი და ყველაზე დაუვიწყარი იქნება. თქვენი ნაჩუქარია, მეგობრებო, ამიტომაც არის ყველაზე ძვირფასი!

„როდესაც ეს კაბა და ლამაზი, თბილი ჩექმები მაჩუქეს, დიდხანს ვიკრავდი გულში, მაშინაც კი, როცა მეძინა! წარმოვიდგინე, ვითომ მე და დედა წავედით მაღაზიაში და ეს კაბა მან შემირჩია. იცით რა ბედნიერი ვარ? დედაჩემი კი, ალბათ, იღიმის და ჩემზე უფრო უხარია! ასე ამბობს: "ჩემი ლამაზი გოგო"

„თქვენც გაიგეთ სიხარულისგან როგორ ვყვიროდით, როდესაც ძიამ მანქანა და თოჯინა მოგვიტანა? დედამ თქვა, რომ მთელმა საქართველომ გაიგო. ასე გვითხრა, ყვირილს თუ არ შევწყვეტთ, თქვენს საჩუქრებს უკან წაიღებენო - მაგრამ არავის წაუღია და ძალიან გაგვიხარდა! ხან მანქანას ვკოცნიდით, ხან თოჯინას, ხან ძიას და დედიკოს!"

სად იყიდეთ ასეთი მაგიდა? ჩვეულებრივ მაღაზიებში ხომ ასეთს ვერ ნახავ? სულ მინდა მასთან ვიჯდე, მუდმივად, ვიმეცადინო, დავხატო, ვჭამო! იმხელაა, ალბათ, ზედ დავიძინებდი კიდეც! ნახე, რა მაგარია. ყველა კეთილ ძიას და დეიდას მინდა მადლობა გადავუხადო! თქვენ ჩემი სურვილი გამოიცანით! მე თვითონ, ასეთ ლამაზ მაგიდას ვერ ავარჩევდი!

„თბილი საბანი და ამქვეყნად ყველაზე რბილი ბალიში მოგვიტანეს! ადრე ქურთუკები გველაგა თავქვეშ და საბნის ნაცვლადაც ვიფარებდით. ძალიან მოუხერხებელი და ცივი იყო. ახლა კი ყველაფერი გვაქვს! იცით, იმდენად საშინელ სიზმრებსაც აღარ ვხედავთ და ერთმანეთს აღარ ვეკრობით. ყველას საკუთარ ბალიშზე და საკუთარი საბნის ქვეშ სძინავს. ეს ისეთი ლამაზია და სასიამოვნო!

„წარმოგიდგენია! რა ვიცოდი, რომ ამქვეყნად არსებობს ასეთი ლამაზი თოჯინები! შენ იცოდი? ღმერთო! რა ლამაზები არიან! ახლა, მე და ჩემს დაიკოს ნამდვილი ოჯახი გვეყოლება! შეხედე: დედა, მამა და შვილები! სიხარულით მთელი ღამე არ დამეძინება! სულ თოჯინებით ვითამაშებ! რა ბედნიერებაა! სხვებსაც აქვთ ასეთი თოჯინები? თუ მხოლოდ ჩვენთვის დაამზადეს? თქვენ შეუკვეთეთ ჩვენთვის, არა? დარწმუნებული ვარ, მსოფლიოში არავის აქვს ასეთი ლამაზი თოჯინები! როგორ შეშურდებათ ჩემს მეგობრებს. ისინი ხომ, თავიანთი თოჯინებით არ გვათამაშებდნენ. ჩვენ უნდა ვათხოვოთ? შენ როგორ ფიქრობ?!“ აი, რამდენიმე თოჯინამ, რამხელა ბედნიერება აჩუქა მათ! წარმოგიდგენიათ, ვინ ხართ თქვენ მათთვის? თქვენ ამ ბავშვებს თოჯინები კი არა, მთელი სამყარო აჩუქეთ. თქვენ მათ აჩუქეთ რწმენა და იმედი.

„მე... ჩვენ არასოდეს ვყოფილვართ ბედნიერები მას შემდეგ, რაც დედა გარდაიცვალა. ალბათ, ახლა, ჩვენთან ერთად მასაც უხარია. ვცდილობთ, ფრთხილად ვიაროთ, მამა რომ არ ვანერვიულოთ. თორემ, ძალიან განიცდის, თუ გადმოვვარდებით. შენც გქონდა ბავშვობაში ველოსიპედი? ხო? მაშინ, ალბათ არ გჭირდება იმის ახსნა, რამხელა ბედნიერება არის! რომ დავინახეთ, ჩვენი ყველა სხვა სურვილი გადაგვავიწყდა, მართლა!“ ობლებს, რომლებმაც დაკარგეს დედა, ჩვენგან ბევრად მეტი ყურადღება სჭირდებათ, ვიდრე ვინმე სხვას. მთელმა საზოგადოებამ უნდა შევუვსოთ ეს სიცარიელე და დანაკარგი. ჩვენი აზრით, ვეკუების ოჯახის შემთხვევაში, ეს გამოგვივიდა. თითოეული მათი ღიმილი, მათი სიცილი და მათი ნატკენი მუხლებიც კი, გარკვეულწილად საამაყოა ჩვენთვის.

„ნიკა, შენ კიდევ არ გჯეროდა, ველოსიპედს რომ გვაჩუქებენ?! ახლა დაიჯერე? მოდი, ჯერ შენ გაისეირნე, საბოლოოდ რომ დაიჯერო. აუ, წარმოიდგინე, ყველა როგორ შემოგვხედავს! აუ-უ! კი-ი, შეგვეხვეწებიან: „მათხოვე, მეც გამასეირნე“. ჩვენ კი ვეტყვით: „არა, მხოლოდ ჩვენია!“ შეხედე, რომ გავიზრდებით, მაშინაც მოგვერგება. მთავარია, მანამდე არ გაგვიფუჭდეს“. ვერც კი წარმოიდგენთ ამ ბავშვების ბედნიერ შეძახილებს, მათ უსაზღვრო ემოციებს. სულ რამდენიმე თვის წინ, მათ საერთოდ არაფრის არ სწამდათ. ეგონათ, რომ ოცნებები, შესაძლოა ხდება კიდეც, მაგრამ მხოლოდ სხვებისთვის და არა მათთვის... ახლა კი, სჯერათ. სჯერათ, რომ საქართველოში უამრავი „ოცნების ამსრულებელია“ და ძალიან ბევრია ისეთი ადამიანი, ვისაც აბედნიერებს სხვების - სრულიად უცნობი ბავშვების გახარება!

„გაიღიმე, ახლა ჩიტი გამოფრინდება! ნახე, აქ მაშინვე გამოჩნდება, რა ლამაზად გამოხვედი! სურათებს ვიღებ და მგონი უკვე ვიცი, ვინ გამოვალ, რომ გავიზრდები, შესაძლოა სიარული ვერასოდეს შევძლო, მაგრამ, ალბათ შევძლებ, საყვარელი საქმე რომ ვაკეთო“. თქვენ როგორ ფიქრობთ? გახდება, თუ არა ამ პატარა სურვილის ასრულება, მარისთვის ტრამპლინი, ყველა მისი სანუკვარი ოცნების ასახდენად? ხომ საკმარისია, ირწმუნო ერთხელ, რათა დაიჯერო, რომ ყველაფერი გამოგივა. მთავარია გჯეროდეს, რომ ეს ასე ხდება, რომ მთავარია, გულით მოინდომო და ღმერთი გამოგიგზავნის ისეთ ადამიანებს, ვინც ყველა ოცნებას აგიხდენს!