რატი: ეს ყველაზე კარგი რამეა, რაც მაქვს! -კიდევ რას ისურვებდი, რატი? რატი: ბევრი „სასისკები“ და „პეჩენიები“. მეტი ალაფელი.

ზურა: შეხედე, ჩემზე სწრაფად დარბის! აქ უნდა დააჭირო, მერე პულტზე რგოლი დაატრიალო და ივლის! ისეთი ლამაზი „მწვანეფერია“! - მანქანის სანაცვლოდ კოცნას შეგვპირდი, გახსოვს? ზურა: არა, მაგრამ, მომე ლოყა. მაინც გაკოცებ!

გაიღიმეთ, მეგობრებო! თქვენ ბედნიერება აჩუქეთ პატარა ბორიას! ის თქვენ გიღიმით! აბა, ვინმემ სცადოს და დაეწიოს ჩემს მანქანას! ეს მსოფლიოში ყველაზე სწრაფი მანქანაა! ვჟ-ჟ-ჟ-ვჟ-ჟ-ჟ და უკვე სამზარეულოშია. მთავარია, არავინ დაადგას ფეხი და ჩემი ოცნება არ დამიმტვრიოს! ამიტომ, თამაშს რომ ვიწყებ, ყველას ვეუბნები: „აბა, ყველამ გაწიეთ ფეხები, ჩემი უსწრაფესი მანქანა გაატარეთ!“

გაიღიმეთ, მეგობრებო! თქვენ ბედნიერება აჩუქეთ პატარა ლიზის! ის პირადად თქვენთვის იღიმის! ლიზი: დედა მეუბნება, რომ ჩემი ახალი თოჯინა ჩემსავით ლამაზია! მე კი ვფიქრობ, რომ მსოფლიოში ყველაზე ლამაზია. ნახე, როგორი თვალები აქვს! მან მასწავლა ღიმილი! რომ ვუყურებ, უბრალოდ არ შემიძლია, არ გავიღიმო! სასეირნოდ რომ გავიყვან ხოლმე, ყველა გოგო მეკითხება: "რა ლამაზია, შეიძლება, მეც ვითამაშო?" მე კი ვეუბნები: "არა, ძილის დრო აქვს..."

ანასტასია: ეს თოჯინა როგორც კი დავინახე, მაშინვე შემიყვარდა! შეხედე, რა ლამაზია! ისეთივე თმა აქვს, როგორც მე! და ისეთივე თვალები! ღმერთო ჩემო! ასეთი ლამაზი თოჯინა არასდროს მინახავს! -რას დაარქმევ? ანასტასია: ტასოს! ჩემი დედიკო მეძახის ასე და ძალიან მომწონს. დიდი მადლობა! მადლობა ყველას, ვინც მაჩუქა. ასეთი სილამაზე არასდროს მქონია. ტასო ყველაზე ლამაზია ჩვენს სახლში! გპირდები, კარგად მოვუვლი. თმას დავვარცხნი და ვაბანავებ. ჩემს საწოლში დავაძინებ, მარტოს რომ არ შეეშინდეს. ოღონდ, სასეირნოდ არ წავიყვან, თორემ ვინმეს მოეწონება და შეიძლება ჭუჭყიანი ხელით შეეხოს!

იცით როგორია ცრემლის გემო? 8 წლის ლიზი გვიმტკიცებს, რომ საჩუქარი რომ მოუტანეს ტკბილი ცრემლით ტიროდა! ახლა უკვე თქვენც იცით, რომ ტკბილი ცრემლის გემო აქვს უზომო ბედნიერებას. უღრმესი მადლობა, მეგობრებო, პატარა ლიზი ხომ, თქვენ აქციეთ ნამდვილ პრინცესად!

გაიღიმეთ, მეგობრებო! თქვენ ბედნიერება აჩუქეთ პატარა ანდრიას! ის თქვენ გიღიმით! ამდენი სათამაშო ერთად, მაღაზიაშიც კი არასდროს მინახავს! ოთხი და და ერთი ძმა მყავს და ყველას სათამაშოები რომ მოგვიტანეს, სათამაშოების მაღაზიის დირექტორი მეგონა ჩემი თავი. ახლა, თავისი სათამაშოებით თამაშობს ყველა. მერე კი, რომ დაიღლებიან, ყველას ერთად მოვაგროვებ და ლამაზად დავალაგებ. რა მაგარი იქნება!

სანდრო: ეს ვინ დახატა? მართლა ჩემთვის შეკერეს? ჯერ არ გავხსნათ! ისე ვუყურებ, კარგი? - ბევრმა კეთილმა ქართველმა გაიგო, რომ სპაიდერმენის თეთრეული ძალიან გჭირდებოდა და შეაკერინეს შენთვის. სანდრო: რა ყოჩაღები არიან, ეს კეთილი ქართველი ადამიანები. რა მაგარია, ეს რომ გააკეთეს! მადლობა!

გაიღიმეთ, მეგობრებო! თქვენ ბედნიერება აჩუქეთ პატარა სალომეს! ის თქვენ გიღიმით! სალომე: რა მაგარია! არც ვიცოდი, ასეთი ლამაზი თოჯინები საერთოდ თუ არსებობდნენ! შენ იცოდი? ღმერთო! რა ლამაზია! სულ უნდა ვეთამაშო ხოლმე! რა ბედნიერებაა! სხვებსაც აქვთ ასეთი თოჯინები? რა დავარქვა? ნანა დავარქვათ. ან ნინო... კარგი, მერე მოვიფიქრებ. შეიძლება, ორი სახელი რომ ერქვას? ნანანინო?

ანი: აი, ჩემი ლელა! ჩემი საუკეთესო მეგობარია. როგორ ფიქრობთ, ისევე ვეყვარები, როგორც მე მიყვარს? ვაიმე! რა ლამაზია! და როგორი თმა აქვს! ხომ მგავს? სად ნახეთ? - შენთვის თოჯინას ვეძებდით, როგორც გვთხოვე და შენმა ლელამ რომ შეგვამჩნია, თვითონ გვთხოვა, შენთან წამოგვეყვანა! ამიტომ მოგიყვანეთ! ანი: აუ, რა მაგრები ხართ! მადლობა! იცით, მასთან ერთად რა ტკბილად დამეძინება? ვერც კი წარმოიდგენთ!

გაიღიმეთ, მეგობრებო! თქვენ ბედნიერება აჩუქეთ პატარა ანას! ის თქვენ გიღიმით! არასოდეს მიოცნებია, ორი თოჯინა მქონოდა ერთად! ახლა კი, ნახეთ რამდენი სათამაშო გვაქვს! ოთხი და ვართ. თამარა ყველაზე პატარაა და ჩვენს თოჯინებს თმით თუ არ ათრევს, შეგვიძლია, „დედა-შვილობანა“, „სკოლობანა“, „ექიმობანა“ რომ ვითამაშოთ. მოდით, თქვენც ითამაშეთ ჩვენთან ერთად. ახლა, სათამაშოები ყველას გვეყოფა!

ნია: ისეთი კარგი და ფუმფულაა, საბავშვო ბაღშიც კი არ მინდა წასვლა. მინდა, რომ სულ ჩავეხუტო! შეხედე, ლოყას ასე დაადებ და შეგიძლია დაიძინო. იცი როგორი თბილია? ყველას გისურვებთ, ასეთი ბაჭიის ყოლას! – კიდევ რას ისურვებდი? ნია: ერთი „გემრიელი“ საწოლი მინდა, მოსახერხებელი და თბილი, ჩემთვის და ჩემი ბაჭიასთვის. რომ დავწვე და ლამაზი სიზმრები დამესიზმროს. და მორჩა!