რეგულარული გადახდების ფუნქცია ხელმისაწვდომია
ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს!
ტელეფონის ნომერი:
ფასი (გაითვალისწინეთ):
1 call - ₾2 GEL
მობილური პროვაიდერები
დაეხმარეთ! გააგზავნეთ სმს
თქვენ შეგიძლიათ გადაარჩინოთ ვინმეს სიცოცხლე და დაუახლოვდეთ ღმერთს! გაგზავნეთ SMS ნომერზე 97100 შეწირეთ ₾3 GEL
კოპირებულია
თვენახევრის განმავლობაში 18 ოპერაცია და 18 ნარკოზი გაუკეთდა. ფილტვები ნაწილ-ნაწილ ამოაჭრეს – ჯერ ერთი, მერე მეორე… ახლა ფილტვის მეოთხედიღა დარჩა. მან 18 სიკვდილი გადაიტანა, მაგრამ სიცოცხლეს ყოველ ჯერზე უბრუნდებოდა. ის ახლა ცოცხალია, თუმცა დრო შეზღუდული აქვს. მან ეს იცის… მისმა მშობლებმაც იციან… მაგრამ ეყოთ ძალა, რომ ამ სინამდვილეს შეჰგუებოდნენ.
Bank of Georgia
Ბანკის კოდი:
კოპირებულია
ნომერი:
კოპირებულია
TBC Bank
Ბანკის კოდი:
კოპირებულია
ნომერი:
კოპირებულია
Liberty Bank
Ბანკის კოდი:
კოპირებულია
ნომერი:
კოპირებულია
საქველმოქმედო ნომერი: ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს!
ტელეფონის ნომერი:
0901200270თვენახევრის განმავლობაში 18 ოპერაცია და 18 ნარკოზი გაუკეთდა. ფილტვები ნაწილ-ნაწილ ამოაჭრეს – ჯერ ერთი, მერე მეორე… ახლა ფილტვის მეოთხედიღა დარჩა. მან 18 სიკვდილი გადაიტანა, მაგრამ სიცოცხლეს ყოველ ჯერზე უბრუნდებოდა. ის ახლა ცოცხალია, თუმცა დრო შეზღუდული აქვს. მან ეს იცის… მისმა მშობლებმაც იციან… მაგრამ ეყოთ ძალა, რომ ამ სინამდვილეს შეჰგუებოდნენ.
რკინის ნერვები უნდა გქონდეს, იმ აზრს რომ შეეგუო, რომ შენი 16 წლის შვილი მოკვდება, რომ მისი განკურნება შეუძლებელია, რომ მალე ყველაფერი დამთავრდება… და ყველაფერი მხოლოდ იმაზეა დამოკიდებული, თუ რამდენად ძლიერია მისი გული.
„დიახ, ავად ვარ“, – ამბობს ირაკლი. – „უკვე საწოლიდანაც კი ვეღარ ვდგები, სუსტად ვარ… მაგრამ ბავშვობიდან ერთი ოცნება მაქვს. სულ ფულის დაგროვებაზე და ელექტრო მოპედის ყიდვაზე ვოცნებობდი. აი, თვალებს ვხუჭავ და წარმოვიდგენ, რომ ეზოში დგას; ვდგები, მასთან მივრბივარ, ვჯდები და ბრრრ! მივაქროლებ და ქარი სახეში მიბერავს… მაგრამ ახლა არც მოპედი მაქვს და აღარც ჯანმრთელობა. მალე კი აღარც ირაკლი იქნება… როგორ მინდა სიცოცხლის უკანასკნელი დღეები მაინც ვიცხოვრო ნორმალური ადამიანივით…“
მოითმინეთ, ცოტა ხნით სულს მოვითქვამთ, გონს მოვეგებით და მოყოლას გავაგრძელებთ… მოგიყვებით იმაზე, თუ როგორ ცხოვრობს 16 წლის ბიჭი სიკვდილის მოლოდინში. მოგიყვებით მის განცდებზე, იმაზე, თუ როგორ შეიძლება ყველაფერი ერთ წუთში დაკარგოს… თქვენ კი გამბედაობა მოიკრიბეთ და მოგვისმინეთ!
გულო, არ გაბედო და ფეთქვა არ შეწყვიტო!
2021 წლის პირველი იანვარი. ხმაური, ჟრიამული, მხიარულება… ხმამაღლა მღეროდნენ და ერთმანეთს ახალ წელს ულოცავდნენ. უცებ, ირაკლის განწირულმა ყვირილმა ყველა მხიარული ხმა გადაფარა: „დედა, ცუდად ვარ, დამეხმარე!“ და დაიწყო სისხლიანი ღებინება, პანიკა, ჯერ ერთი საავადმყოფო, მერე მეორე – ვერსად უშველეს. ბათუმში ფილტვი გაუხვრიტეს, რომ სუნთქვა შეძლებოდა და თბილისის საავადმყოფომდე ეცოცხლა…
თამილა: წელი ამ საშინელებით დაიწყო. სრულიად ჯანმრთელი შვილი ლამის ხელებში ჩამაკვდა. ჩემი ყველაზე ჯანმრთელი, კეთილი და ლამაზი ბიჭი… ეს როგორ დაგემართა?
ახლა ყველაფერი უფლის ხელშია
ირაკლი: დე, ნუ ტირი, არ გინდა დრამატიზება, ყველაფერი კარგად იქნება. გავუმკლავდები.
– ირაკლი, მოგვიყევი შენ შესახებ. თავს როგორ გრძნობ?
ირაკლი: ვისურვებდი, რომ უკეთ ვყოფილიყავი. ყველაფერი მტკივა, მაგრამ ვუძლებ. არ მინდა მშობლები ვანერვიულო. ავადმყოფობამდე ისე კარგად იყო ყველაფერი, ისე კარგად ვცხოვრობდით, ეჰ…
– და რა იყო ავადმყოფობამდე?
ირაკლი: სკოლაში დავდიოდი, მეგობრები მყავდა, დედასთან ერთად კაფეში ვმუშაობდი, ვეხმარებოდი და საოცნებო მოპედისთვის ფულს ვაგროვებდი… მაგრამ უცებ, ერთ დღეს, ყველაფერი დამთავრდა.
– ასე ნუ ამბობ, ირაკლი. ჯერ არაფერი დამთავრებულა!
ირაკლი: ჩვენი სახლი ხომ ნახეთ? აქამდე ფეხით რამდენი კილომეტრი გამოიარეთ? საშინელებაა იმის გაცნობიერება, რომ ცუდად გავხდები და მშობლები ისევ იმაზე დაიწყებენ ნერვიულობას, რომ ჩემი საავადმყოფოში წაყვანა არ შეუძლიათ. ვიცი, რომ დიდი ხნის სიცოცხლე არ მიწერია, მაგრამ ვოცნებობ, რომ დარჩენილი დრო ნორმალური გზის გვერდით, ნორმალურ გარემოში ვიცხოვრო, სადაც სასწრაფო დახმარების მანქანა უპრობლემოდ მოვიდოდა.
ვაითუ, სასწრაფომ ვერ მოუსწროს?!
– ავად გახდომამდე რაზე ოცნებობდი?
ირაკლი: ეჰ, რა მნიშვნელობა აქვს?.. ისე, მართლა გაინტერესებთ? მართლა? იცით, მას შემდეგ, რაც ცუდად გავხდი, მშობლების გარდა ყველა თავს მარიდებს. მეგობრებიც კი აღარ მყავს გვერდით. არადა, ზოგჯერ ისე გინდა, რომ უბრალოდ ვიღაცას დაელაპარაკო, რაღაცაზე იოცნებო…
– ირაკლი, შენი მეგობარი მე ვარ, ჩვენი მკითხველები არიან შენი მეგობრები. გაგვიზიარე, რაზე ოცნებობდი?
ირაკლი: ჩემი ყველაზე სანუკვარი ოცნება ელექტრო მოპედი იყო… და იცით, მასზე დღემდე ვოცნებობ. ვიცი, რომ სიარული არ შემიძლია, – ახლა ძალიან სუსტად ვარ. ვიცი, რომ უდიდესი ძალა მჭირდება, რომ უბრალოდ საწოლიდან წამოვდგე, მაგრამ რომ ვიცოდე, რომ ამ კარის უკან მოპედი დგას, ალბათ საწოლიდან წამოვხტებოდი და მასზე დავჯდებოდი… იცით, ამაზე როგორ ვოცნებობ?
– საშიში არ არის?
ირაკლი: არა, რას ამბობთ?! გინდათ გასწავლოთ? დამპირდით, რომ თუ გამოვჯანმრთელდი და მოპედი მექნება, აუცილებლად მოხვალთ და მე ტარებას გასწავლით! შევთანხმდით?
– რა თქმა უნდა, ირაკლი! ამაზე უარს როგორ გეტყვი? ჩვენ ხომ მეგობრები ვართ! თანაც მოპედის ტარების სწავლა ძალიან მინდა!
ირაკლი: ისე მიხარია! სასიამოვნოა ამის მოსმენა!
– მეგობარო, წინააღმდეგი ხომ არ ხარ, რომ ახლა დედაშენს გავესაუბრო?
ირაკლი: არა! ახლა ისე შთამაგონეთ…
როცა ავად ხარ, გვერდით არავინ გყავს… მეგობრებსაც კი აღარ სჭირდები
– თამილა, რა კარგი შვილი გყავთ! როგორი ძლიერი და ოპტიმისტია…
თამილა: დიახ. ყველაზე რთული სწორედ ამის ყურებაა. ის ყოველთვის ყურადღების ცენტრში იყო… ბოლო ოპერაციის წინ პალატაში შესვლაზე უარი განაცხადა. ექიმს არწმუნებდა, რომ მისთვის სიმართლე ეთქვა, სიმართლე კი საშინელი იყო: „შენი განკურნება შეუძლებელია. იცოცხლებ მანამდე, სანამ შენი გული შეძლებს მუშაობას“. ირაკლი კინაღამ ფანჯრიდან გადახტა. კედელს მუშტებს ურტყამდა, ტიროდა, მაგრამ მერე თავი ხელში აიყვანა და თქვა: „კარგი, თუ ასეა, ვიბრძოლებ იქამდე, სადამდეც ძალა მეყოფა და სანამ ცოცხალი ვარ!“
– წარმომიდგენია, რა დღეში იქნებოდა… თქვენთვის კი… სიტყვები არ მყოფნის…
თამილა: მე და ირაკლის მამინაცვალი, რომელიც მისთვის მშობელი მამასავითაა, მას გვერდიდან არ ვშორდებით. მისი ოპერაციისთვის ყველაფერი გავყიდეთ: ტექნიკა, ავეჯი, ძვირფასეულობა… ახლა ფული საკვებისთვისაც კი არ გვყოფნის. წარმოგიდგენიათ, რა საშინელებაა? მხოლოდ კეთილი ხალხი გვეხმარება. ნახეთ, სად ვცხოვრობთ: ნორმალურ გზამდე 7 კილომეტრია. აქ ცხოვრება ჯანმრთელ ადამიანსაც კი გაუჭირდება, არათუ მძიმედ ავადმყოფი შვილით…
ცუდ ამინდში, ირაკლის სახლამდე მისასვლელად, ფეხით 7 კილომეტრი უნდა გაიარო!
– და სახელმწიფო?
თამილა: სახელმწიფომ ჩემს შვილს 50 ლარიანი დახმარება დაუნიშნა, პენსია – არა.
– თამილა, ამ წუთისთვის ყველაზე მეტად რა გჭირდებათ?
თამილა: ერთადერთი, რაც ახლა ძალიან დაგვეხმარებოდა, დასახლებულ პუნქტში დასახლებაა, სადაც, – ჩემი შვილი ცუდად რომ გახდეს, – სასწრაფო დახმარების მანქანა ადვილად მოვიდოდა. ჟანგბადის ბალონი და სურსათიც ძალიან გვჭირდება.
– არც რაიმე სახის ტექნიკა გაქვთ…
თამილა: ამაზე როგორ ვისაუბრო? შეიძლება მალე შვილი აღარ მყავდეს…
„შეიძლება მალე შვილი აღარ მყავდეს“
– თამილა, რაზე ოცნებობთ?
თამილა: იმაზე, რომ გული არ გაჩერდეს…
(ამ სიტყვების შემდეგ თამილამ ცრემლები ვეღარ შეიკავა და ატირდა… ირაკლიმ გვთხოვა: „საკმარისია, აღარ გინდათ! დედა ძალიან განიცდის და ამის ყურება აღარ შემიძლია“.)
– ირაკლი, შენ რას ისურვებდი?
ირაკლი: ერთი, მაგრამ ეშმაკური სურვილი მაქვს. მინდა ჩემი მოპედის ტარება გასწავლოთ. ხედავთ? ეს იმას ნიშნავს, რომ გამოვჯანმრთელდები, სიარულს შევძლებ და თქვენი დაჭერის ძალაც მექნება. ეს იმასაც ნიშნავს, რომ ნორმალურ ადგილზე ვიცხოვრებ. მართლა იმეგობრებთ ჩემთან, სანამ ცოცხალი ვარ?
– ირაკლი, ამ ამბის გამოქვეყნების შემდეგ შენ უამრავ მეგობარს შეიძენ!
ირაკლი: უბრალოდ ბედნიერი ვიქნები! მართლა!
* * *
მეგობრებო, თქვენ ირაკლის ისე სჭირდებით, როგორც სხვას არავის! მას ჩვენი დახმარება და გვერდში დგომა სჭირდება.
შეგიძლიათ ჩვენი გმირი თავად მოინახულოთ და მისი ნამდვილი მეგობარი გახდეთ, რომელიც მას ყველაზე მეტად სჭირდება! მისი მისამართია: ოზურგეთის მუნიციპალიტეტი, სოფ. შრომა.
მას ახლა ყველაზე მეტად საცხოვრებლის შეცვლა სჭირდება. მეგობრებო, იქნებ რომელიმე თქვენგანმა შეძლოს და მას ბინა შესთავაზოს ან ბინის ქირა გადაუხადოს?
ასევე, იმისთვის, რომ მისთვის ცხოვრება ტანჯვად არ იქცეს, ირაკლის სუნთქვა სჭირდება! მისი ფილტვების მეოთხედს გამკლავება უჭირს, ამიტომ ჩვენ მისთვის ჟანგბადის ბალონის, წამლების, მყუდრო საწოლისა და საყოფაცხოვრებო ტექნიკის ფულს ვაგროვებთ! და რა თქმა უნდა – ელექტრო მოპედის ფულს! უფალი განგვსჯის, თუკი სიკვდილისთვის განწირული, მაგრამ მამაცი ქართველის ოცნება არ ახდება! მას ხომ მხოლოდ ის უნდა, რომ მოპედის ტარება გვასწავლოს და სიცოცხლით დატკბეს!
დიახ, დიაგნოზი არასანუგეშოა, მაგრამ ამ მშვენიერი ბიჭისთვის ჩვენ შეუძლებელსაც კი შევძლებთ, ხომ ასეა? ვინ დაგვეხმარება ამაში? რა თქმა უნდა, უფალი! ამ ამბის ბოლომდე წასაკითხად ხომ სწორედ მან გამოგგზავნათ!
აუცილებლად გააზიარეთ ჩვენი პოსტი, რომ ამ ოჯახის გასაჭირის შესახებ შეიტყონ თქვენმა მეგობრებმაც! ეს ძალიან მნიშვნელოვანია!
მეგობრებო, თქვენთან კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს – თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს დახმარება სჭირდება, გთხოვთ გამოიჩინოთ გულისხმიერება და ამის შესახებ მოგვწეროთ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge
ჩვენი ფონდის ანგარიშია:
#GE15TB7194336080100003
#GE42LB0115113036665000
#GE64BG0000000470458000
(დანიშნულება: ირაკლი ადეიშვილი).
თანხის გადმორიცხვა შეგიძლიათ ჩვენი ვებ-გვერდის მეშვეობითაც.
ასევე, თანხის გადმორიცხვა შესაძლებელია TBCpay და ExpressPay ტერმინალებიდან. ქვეთავში “ქველმოქმედება“ მოძებნეთ ჩვენი ფონდი (ფონდის დამატებით უფლება-მოვალეობებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus).
ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს: 0901 200 270
მადლობა ყოველი ახალი დღისთვის!
სულ ხარჯები:
15639.52₾დარჩა:
0₾