„იატაკზე ვგდივარ, პირიდან დუჟი გადმომდის, თვალებს ვახელ და ვხედავ, რომ დედაჩემი და ჩემი ძმა თავზე მადგანან და ტირიან… მაშინვე ვხვდები, რომ ისევ შეტევა მქონდა. პირველი, რასაც ამ დროს ვაკეთებ, – პირჯვარს ვიწერ და ვამბობ: მადლობა ღმერთს, რომ სახლში ვიყავი!“