„ზამთარში ჩუსტებით უნდა ვირბინოთ. ნამდვილად გულსატკენია ამ ბავშვების მდგომარეობა! ანდრიას და ელენეს, ფეხსაცმელი დიდად არ ადარდებთ, მარი, ნინი და ანა კი, უკვე დიდი გოგოები არიან! აწუხებთ, რა თვალით შეხედავენ სხვა ბავშვები სკოლაში! გასაყიდიც კი აღარაფერი დარჩა ამ ოჯახს!
„მუდამ მშიერი ვარ და ძალიან მცივა. დეიდებო და ბიძიებო, შემთხვევით, ზედმეტი კანფეტი ან წინდები ხომ არ გაქვთ? შიმშილის მოთმენა უკვე ვისწავლე! მაგრამ, როდესაც ფეხები მაქვს გაყინული, ძალიან ცუდია!
ბებოს არ აქვს საშუალება ქურთუკი ან თბილი ტანსაცმელი რომ მიყიდოს, ჩემს მშობლებს კი, არ ვჭირდები
“ასე გავატარებთ ამ ზამთარს: ერთ ოთახში, გათბობის გარეშე, დახეული ტანსაცმლითა და ძველი საბნებით”
ნუ დავუშვებთ, რომ ათასობით ქართული ოჯახი გაიყინოს ამ ზამთარს!
„სკოლაში ჩუსტებით დავდივარ. არ მაქვს არც ფეხსაცმელი, არც ტანსაცმელი.“