ჩვენი ბავშვები კალათბურთის პოპულარიზაციის პროექტში ჩაერთვნენ

მეგობრებო! ბიჭი ონკოლოგიასთან სამწლიანი ბრძოლით არის დატანჯული. მან ქიმიოთერაპიის 9 კურსი, 31 სხივური თერაპია და რამდენიმე რთული ოპერაცია გმირულად გადაიტანა — მარჯვენა თირკმელი ამოკვეთეს და ძვლის ტვინი გადაუნერგეს. თითქოს უკან მოიტოვა ეს ყველაფერი, უბედურება დასრულდა. მაგრამ რეციდივი მოხდა და კიბო დაბრუნდა. ნეირობლასტომა ძალიან სწრაფად იზრდება, მეტასტაზები სწრაფად ვრცელდება მთელ ორგანიზმში. ამიტომ ბიჭის დედამ სასწრაფოდ მიიღო გადაწყვეტილება, არ დაეკარგა ძვირფასი დრო, და სამკურნალოდ თურქეთში გადაფრინდნენ. ნიკოლოზის გადარჩენის ბოლო შანსი ძვირადღირებული ქიმიოთერაპიაა, რომლის ერთი კურსის ღირებულებაც 50 ათასი დოლარი არის! საჭიროა ხუთი ასეთი კურსის ჩატარება, რაც ნიშნავს იმას, რომ 250 ათასი დოლარის შეგროვებაა საჭირო! ეს მკურნალობა არის შანსი ბიჭის სიცოცხლის გადასარჩენად. მაგრამ ოჯახს ამხელა თანხის გადახდის საშულება არ აქვს! სიცოცხლის გადასარჩენად აუცილებელი ქიმიოთერაპიის ჩატარებაში თუ არ დავეხმარებით ამ ბიჭუნას, მის განაჩენს მოვაწერთ ხელს და გავწირავთ მტანჯველი სიკვდილისთვის. ჩვენი მხარდაჭერა ბავშვს ამ სასტიკ ბრძოლაში გამარჯვების შანსს მისცემს. გაჩერება არ შეიძლება! ნიკოლოზის ოჯახს მხოლოდ ღმერთის და გულისხმიერი ადამიანების იმედი აქვს!

ეს საბრალო ბავშვები ყოველდღე მადლობას სწირავენ უფალს, რომ საკუთარი დედისგან თავის დაღწევა მოახერხეს, რომელიც მათ სცემდა და შიმშილით ხოცავდა! რა საშინელებაა! მარიამი, ნიკოლოზი და თენგო ანტისანიტარიულ პირობებში, სრულიად მოუწესრიგებელ სახლში ცხოვრობდნენ, სადაც თითქმის არაფერი ჰქონდათ! ამ დროს მათი მამა ციხეში იჯდა, რადგან სწორედ ამ უმსგავსო დედამ ოჯახური ძალადობა დააბრალა და უჩივლა. მან არაფერი იცოდა ბავშვების მდგომარეობის შესახებ. ყოველივე ის, რაც ამ ბავშვებმა უამბეს ფონდის კორესპონდენტს, გულს მოგიკლავთ! მარიამი (11 წლის): „როგორ შეიძლება, იმ ქალს დედა რომ დავუძახოთ? მე მას დედად არ ვთვლი! ძალიან ცუდად მექცეოდა. გვცემდა, მეც და ჩემს უმცროს ძმებსაც! საჭმელს არ გვაჭმევდა, მხოლოდ პურითა და ჩაით ვიკვებებოდით ყოველდღე! გვშიოდა! მაცივარში პროდუქტები იდო, მაგრამ უფლება არ გვქონდა, გვეჭამა. ღამით მარტოებს გვტოვებდა ხოლმე და მეზობლებთან მიდიოდა. არც კი ვიცი, რას აკეთებდა იქ!“

ეს 10 წლის ელენეა. ბავშვს დაბადებიდან ხერხემლის თიაქარი აქვს. ამ ციცქნა გოგონას პატარა გულმა 9 ანესთეზიას გაუძლო. როცა პირველი ოპერაცია გაუკეთეს, სულ რაღაც ოთხი თვის იყო. მეორე ოთხი წლის ასაკში გაუკეთეს, ხოლო მესამე ოპერაცია — სულ რაღაც ერთი წლის წინ, 9 წლის ასაკში. ელენე იმედით შედიოდა ოპერაციაზე, მაგრამ ბოლო ოპერაცია საბედისწერო აღმოჩნდა გოგონასთვის. დიახ, სწორედ მესამე ოპერაცია აღმოჩნდა საბედისწერო პატარა ელენესთვის. ბავშვს ფეხებზე დამბლა დაემართა და შეგრძნება მთლიანად დაკარგა. ამასთან, ფეხები ისე გაუმრუდდა, რომ საბრალო გოგონა მუხლებს ვეღარ შლის და ძლივს დადის.