ორი წლის წინ საბა სარალიძის დედამ შემთხვევით შეამჩნია, რომ მისი შვილი მხედველობას კარგავდა. ავტობუსში აჩვენა მონიტორი სადგურების დასახელებებით, მან კი ვერაფერი დაინახა. საბას ეგონა, რომ ადამიანების სილუეტებისა და ნივთების ბუნდოვნად, თითქოსდა ბროლის ჭიქაში დანახვა ნორმალურია. კერატოკონუსი ვერაგი დაავადებაა, ის მხედველობას თანდათანობით „ართმევს“. საბას ძალიან ცუდი მდგომარეობა აღმოაჩნდა — მარჯვენა თვალში 5% მხედველობა, მარცხენაში კი — 30%! ბევრი დრო დაიკარგა — ბავშვს ვერცერთ ქართულ კლინიკაში ვერ დაეხმარნენ. სასოწარკვეთის ზღვარზე მყოფმა ოჯახმა სწორედ ამ მომენტში მიმართა ჩერნოვეცკის ფონდს. გვსურს, სიხარულით გაგიზიაროთ კარგი ახალი ამბავი! ფონდისა და მისი მეგობრების ძალისხმევით, საბას თურქეთში მარჯვენა თვალზე ოპერაცია ჩაუტარდა და მხედველობის აღდგენის შანსი მიეცა! საბას ვერცერთ ქართულ კლინიკაში ვერ დაეხმარნენ, მერე კი, ჩერნოვეცკის ფონდის ძალისხმევით, თურქეთში ოპერაცია ჩაუტარდა. ოპერაციის შემდეგ მარჯვენა თვალის მხედველობა 5%-დან 70%-მდე ერთი წლის განმავლობაში უნდა აღდგეს.

უკვე 18 წელია, დედა თავისი ხელით აჭმევს უნარშეზღუდულ შვილს. ლუკას დაბადებიდან გონებრივი ჩამორჩენილობა აქვს. ბიჭს ლაპარაკიც არ შეუძლია. მხოლოდ ცალკეულ ბგერებს გამოთქვამს. განგებამ უბედურ დედას ერთი შვილის ავადმყოფობით გამოწვეული ტანჯვა არ აკმარა და მის 5 წლის გოგონას, მარიამსაც, გონებრივი ჩამორჩენილობა დაუდგინდა. ლაპარაკი მასაც უჭირს. ცხოვრებისგან დაჩაგრულ დედას კი შვილების ექიმთან წასაყვანი ფულიც არ აქვს. იტანჯება დედა და იტანჯებიან შვილები…

კეთილო ადამიანო, დაუყოვნებლივ გააზიარე ეს პოსტი! დაეხმარე შენს მეგობრებს, იპოვონ უფლის გზა! უფლის ხელები არ უშვებენ მირიანს, რომ ჩვენი სამყარო დატოვოს: ის ხან კვდება, ხან ცოცხლდება, ოღონდ უბედური დედის მწარე, მწარე ცრემლების ნიაღვარის ქვეშ! რამხელა მწუხარებაა! და არცერთ ექიმს საქართველოში, როგორც ეს, სამწუხაროდ, სულ უფრო ხშირად ხდება ფონდის პრაქტიკაში, არ შეუძლია უპასუხოს მთავარ კითხვას: იცოცხლებს ბავშვი თუ დატოვებს ამ სამყაროს? რატომ გაეთიშა თირკმელები ამ მშვენიერ და ადრე აბსოლუტურად ჯანმრთელ ბიჭს? ბავშვი ახლა დიალიზზეა. ეს ისეთი ძვირი და რთული, მტკივნეული პროცედურაა, რომელიც დროებით უნარჩუნებს მირიანს სიცოცხლეს! და რამდენი დღე ან თვეა ეს „დროებითი“, ვინ იტყვის?! საქართველოში ნამდვილად ვერავინ! მირიანის დედამ მხოლოდ ერთი რამ იცის: თუ ის ყოველდღიურად არ გაიკეთებს დიალიზს, თირკმელები გაეთიშება და მირიანი მოკვდება.

„მე ახლა კარადის გაღების არ მეშინია, თაგვები აღარ არიან, – ამბობს მარიამი. – ძველ კარადაში კი ცხოვრობდნენ და საზიზღრად წრიპინებდნენ, და ჩვენ შიგნით თაგვების საწინააღმდეგო წამალს ვყრიდით, რომ წასულიყვნენ. ახალში კი, ხედავ, მხოლოდ ჩვენი ლამაზი ტანსაცმელია – ახალი ჯინსები, ზედები, კომბინიზონები…“ „მე დაძინების მეტად აღარ მეშინია, – ამბობს მისი დაიკო ანანო. – ახალი საწოლი ღამით არ გადაიქცევა საშინელებათა ატრაქციონად. ფეხები არ ემტვრევა და არ ვარდება“.  საბრალო გოგონები! ბარბაქაძეების ოჯახმა დიდი შიმშილობა და სიღარიბე გადაიტანა, ვიდრე ჩერნოვეცკის ფონდს მიმართავდა. მეგობრებო, იქნებ, რომელიმე თქვენგანს აქვს შესაძლებლობა, რომ გოგონებს ზაფხულში დასვენება აჩუქოს? მარიამსა და ანანოს არასდროს არსად არ დაუსვენიათ და ამ ზაფხულსაც ჩახუთულ ქალაქში ატარებენ. იქნებ გამოვიდეს?! ისინი ოცნებობენ ამაზე! რაც უფრო შორეულია ოცნება, მით უფრო სასურველია ის.

— მე და ჩემი ოჯახი ჩემი ძამიკოს გამოჯანმრთელების იმედს არასდროს ვკარგავთ, — ამბობს ლიკუნა, იშვიათი გენეტიკური დაავადების, თავის ტვინის ატროფიის მქონე 7 წლის ომარის და. მადლობას გიხდით იმისთვის, რომ თქვენც გწამთ ამის და გვეხმარებით.გვინდა, რომ ომარიკოს ორგანიზმმა საკვები მიიღოს, წონაში მოიმატოს და ნაწოლები არ გაუჩნდეს, თავისუფლად სუნთქვა რომ შეძლოს. სტენდერი კი, რომელიც თქვენ აჩუქეთ, სწორედ ამაში გვეხმარება. ომარიკო თვალებით გვანიშნებს, როდესაც ადგომა უნდა და სტენდერზე ვაყენებთ. ჩემი სურვილია, ყველა ავადმყოფი ბავშვი ფეხზე დადგეს.ჩერნოვეცკის ფონდის მეგობრები და ბავშვის ოჯახი ყველაფერს აკეთებენ, რომ დაავადებამ უკან დაიხიოს

კრუნჩხვის დროს, პატარა იოსებს ძვლები ემტვრევა! ახლავე თუ არ დავეხმარებით, ამდენი ტანჯვის შემხედვარე, მისი ოჯახიც ყველაზე უბედური იქნება ამ ქვეყნად!
საბრალო იოსები საშინლად იტანჯება ეპილეფსიის შეტევის დროს. წელიწადნახევრის წინ კი, კრუნჩხვის მომენტში კუნთები იმდენად დაეჭიმა, რომ ფეხიც კი მოსტყდა… წარმოგიდგენიათ, რამხელა ტანჯვას და ტკივილს უძლებს ეს პატარა ბიჭუნა! ამას ხომ, ზოგი დიდიც ვერ აიტანდა! ისე ეჭიმება კუნთები, თითქოს „სურთ“, ყველა ძვალი რომ დაემტვრეს.
მისი ტანჯვის შემხედვარე კი, მისი დედიკო განიცდის ყველაზე საშინელ ტკივილს! ეს ხომ, არა მხოლოდ იოსების, არამედ დედის ტკივილიც არის! ამის ყურება უდიდესი სასჯელია ამ ქვეყნად!