„ნუ გეშინია, ნუ გეშინია, მართლა კი არ ტირის ჩემი დედიკო, ეს თამაშია, – ამბობს 4 წლის ნინა. – „დედა-შვილობანას“ ვთამაშობთ, ოღონდ ახლა, დედაა ჩემი შვილი. ადრე კი, შვილი მე ვიყავი… ის ახლა, პატარა ბაიასავით არის. საერთოდ ვერ დადის და ძალიან ნელა ლაპარაკობს, ზუსტად ისე, როგორც პატარა ბაია, მაგრამ მე მისი მესმის. წყალი უნდა დავალევინო, საწოლზეც ვერ წვება თვითონ… ასე ვთამაშობთ ხოლმე.“
პატარა ულამაზესი ნინა ეშმაკობს, უბრალოდ არ უნდა, ფონდის ჟურნალისტს გული რომ ეტკინოს. დაიღალა იმით, რომ ყველა ტირის მის გარშემო! ბოლო ერთი წლის განმავლობაში, დეიდებისგან და ბიძიებისგან ისმენს მხოლოდ იმას, თუ როგორ ეცოდებათ იმის გამო, რომ მისი საყვარელი დედიკო, რომელიც სულ ცოტა ხნის წინ ხელში აყვანილს დაატარებდა, ცუდად არის, ძალიან ავად გახდა და სასოწარკვეთილებისგან, მხოლოდ კვნესა შეუძლია.

სულ ცოტა ხნის წინ საგურამოში, ბერძენიშვილების ოჯახში, 4 მცირეწლოვანი ბავშვის თვალებში სევდა და შიში იყო ჩამდგარი. პატარა ანგელოზები ხმელ პურს ჭამდნენ. 11 წლის დაჩი სკოლაში ძველი ტანსაცმელით დადიოდა. საოცარი გოგონები, მისი დები — ბარბარე, ნინი და ანასტასია, სათამაშოებსა და ახალ კაბებზე ოცნებობდნენ. ბავშვებს დაჟანგებულ საწოლზე ეძინათ და ძვლები სტკიოდათ. ბავშვების მამა ავადმყოფობს და ვერ მუშაობს, დედა კი პატარებს მარტო ვერ ტოვებდა. ამიტომ მათ სახლში სიღარიბეს ისე ღრმად გაედგა ფესვები, რომ ოთხი პატარა ანგელოზის თვალებიდან მხოლოდ უიმედობა გამოსჭვიოდა. დღეს კი მათი თვალები ბედნიერებისგან პირველად ბრწყინავს, რადგან სასწაული მოხდა და მათი ყველა ოცნება ახდა. გიზიარებთ ფოტოკოლაჟს, რომელიც კიდევ ერთხელ დაგვარწმუნებს, რომ ადამიანის სიკეთე უფლის მადლია. ყოველი ჩვენი კეთილი საქმით კი სულ უფრო მეტად ვუახლოვდებით უფალს.