სულ რაღაც ერთი წლისაა, მაგრამ კისკისის ნაცვლად, შიმშილისგან ტირის... ღმერთო, რა საშინელებაა! შიმშილი... თანაც არა ომის დროს, არამედ მშვიდობიან საქართველოში!

დედისერთა ბიჭი, 10 წლის გიგი, საშინელ ტკივილებს უძლებს... უბედური დედა სულ მარტო დარჩა, მძიმე ავადმყოფი შვილით ხელში - ეს ნამდვილი ჯოჯოხეთია... დედისთვის. მხეც მამას ჯერ მისი მოკვლა უნდოდა, მერე ორივე მიატოვა...

- ეკითხება მამას 3 წლის მაია. მას არ ესმის, რატომ სტკივა დაიკოს მუცელი, რატომ შეშუპდა და მძიმედ სუნთქავს... სულ რატომ ტირის და არ ეთამაშება მას ?

3 წლის ნიკოლოზს ისე უნდა, რომ ხედავდეს... „დედიკო, უკვე ღამეა?.. ჯერ ისევ დღეა, პატარავ... ვაი, ეს რა საშინელება გვჭირს... უფალო, დაგვეხმარე! საქართველოვ, დაგვეხმარე!“ - 3 წლის ნიკოლოზის, ყველაზე ლამაზი ქართველი ბავშვის დედა - ლია ძულიაშვილი, მისთვის და საქართველოს ყველა ბავშვისთვის ლოცულობს.

მეორეს ჩემთვის დავიტოვებ... მე ხომ არ მტკივა... ეს უსამართლობაა, რომ მე მესმის და ვლაპარაკობ, ის კი ვერა!“

თითოეული შემოწირული ლარი, ამ ბავშვს სიცოცხლეს გაუხანგრძლივებს.

მამა გარდაიცვალა... ჩვენც მალე მივყვებით ალბათ. მე და დედა დავრჩით მარტო, არც ბებია-ბაბუა მყავს.

დროულად გაკეთებული ძვირადღირებული ოპერაცია მარიტას მხედველობას შეუნარჩუნებს.

უბრალო გაციება ეგონათ, მაგრამ მენინგიტი აღმოჩნდა. 3 წლის მამუკას გულყრები დაეწყო. საავადმყოფომდე ძლივს მიაღწიეს.

„თქვენ ვერც კი წარმოიდგენთ, როგორი წამებაა საკუთარი შვილის სიცოცხლის გამო, მუდმივი შიშის ქვეშ ცხოვრება!“ - უნუგეშოდ ტირის პატარა, 9 წლის მარიამის უბედური დედა, ქრისტინე (37 წლის). ბავშვს, დაბადებიდან, ქრონიკული დაავადება - ასთმა აწუხებს და მუდმივად სჭირდება წამლები.

შვიდი წლის პატარა ნინი ასე არ ფიქრობს. მას ხომ ნამდვილი ტორტი ექნება?! პურით და მურაბით გაკეთებული!

„მინდა, მამასავით, ჯარისკაცი ვიყო!“ - ამაყად აცხადებს გაბრიელი და წინკარიდან, მამის პორტრეტისაკენ მექაჩება. – „იცით, დეიდა, მამაჩემი გმირია. ის ომში იყო და მეც აუცილებლად გმირი გავხდები!“ - აგრძელებს გულღია ბიჭუნა. – „მამა ახლა ზეცაშია. არ იფიქროთ, რომ მიგვატოვა. ის უბრალოდ ანგელოზებმა წაიყვანეს თავისთან, იმიტომ რომ ასეთი კეთილი, მამაცი და კარგია!“

საბრალო დედა - ქრისტინა, ყოველდღე ხატების წინ დგას და ტირილით ავედრებს უფალს თავისი ოთხი შვილის: საბას (3 წლის), ლევანის (6 წლის), ვანოს (8 წლის) და გიორგის (10 წლის) კეთილდღეობას.

„იცი, რა არასასიამოვნოა, როდესაც გაკვეთილზე ზიხარ, შენი მუცელი კი უცებ ხმამაღლა იწყებს ბუყბუყს და პურის ნაჭერს გთხოვს! ბიჭები ჩემკენ ბრუნდებიან. ფიქრობენ, რომ უკულტურო ვარ... ყოველთვის ისე უდროოდ მთხოვს: „მომეცი, მომეცი“. მან ხომ არ იცის, რომ დღეს დილით ჩემი ძმების ჯერი იყო, ეჭამათ. ისინი პატარები არიან, - უხერხულად გვეუბნება 9 წლის მილენა, უცებ წითლდება (რამე სისულელე ხომ არ თქვა?) და თვალებს ხრის. - მე დიდი ვარ და შემიძლია, მოვითმინო. დათოს და დანის კი არ შეუძლიათ. არაფერი იფიქრო, დეიდა, ისინი კეთილები არიან, უბრალოდ ჯერ ვერ ხვდებიან, რომ მეც მშიერი ვარ, დედას კი ფული არ აქვს! მაგრამ შენ? ჩვენი საჩუქრების ფული შენ საიდან მოგაქვს? შენ არ გიბუყბუყებს? - გულუბრყვილოდ მეკითხება ბავშვი და რატრატს აგრძელებს: - მაგრამ სხვა რა გზაა? მე ხომ დიდი ვარ. დედას თანადგომა სჭირდება. მას ძალიან ვუყვარვართ და ყველაფერს აკეთებს იმისათვის, რომ კარგად ვიყოთ. დედის გარდა, ჩვენ არავინ გვყავს.“

„ცხოვრებაში აღარასოდეს არაფერს მოგთხოვ!“ - იყვირა პატარა მარიმ (6 წლის). მან თავისი სახელი ფონდის კორესპონდენტისა და დედის, თამუნას (38 წლის) საუბარშიგაიგონა, რომელმაც, მოულოდნელად ცხარედ ატირებულმა, იმის მოყოლა დაიწყო, რომ მის შვილს არ აქვს თოჯინა. პატარა გოგონა საყვარელ დედას მუხლებზე ააცოცდა, რომ თავისი პაწაწინა, თოჯინის მსგავსი, ნაზი ხელებით მზრუნველობით მოეწმინდა მისი სახიდანცრემლები...