«საშინელებათა წელიწადია… მაგრამ მე პატარა სოსოს სიცოცხლე გადავარჩინე, ახლა კი სრულიად უძლური ვარ… შეხედეთ, მის თვალებში საქართველოს სიყვარული იკითხება! აი, გაბრიელიც (3 წლის) თავის 75 წლის ბებია-ბაბუას ეხმარება…

მათ შობის დღესასწაულზეც ეშიებათ და შესცივდებათ; ხოლო როდესაც მეზობელი სახლებიდან შემწვარი გოჭის და ახლად გამომცხვარი ფუნთუშეულის გემრიელი სუნი გამოვა, ისინი ხელში პურს დაიჭერენ, თვალებს დახუჭავენ და წარმოიდგენენ, რაოდენ გემრიელია ეს ყველაფერი… ისინი ამას შეჩვეულები არიან. ისინი ყოველთვის ასე იქცევიან.
შიმშილის ატანაც შეიძლება და სიცივის გადატანაც… მაგრამ მერე რა იქნება? ვინ იქნებიან ბავშვები, როდესაც გაიზრდებიან? ვინ გახდებიან ისინი, თუ მათ ბავშვობა არ ჰქონიათ?