პატარა დიასახლისი ბარბარე!

ბარბარე: არა უშავს, დეიდა, ასე ნუ დარდობ და ნუ ნერვიულობ. მერე რა, რომ ფიცრებზე მძინავს. საწოლი ძვირი ღირს! ჩვენ კი, იმის ფულიც არ გვაქვს, წამლები რომ ვუყიდოთ ჩემს ძმას და მამაჩემს. დედა კი ამბობს, რომ მოკვდებიან წამლების გარეშე. მზად ვარ, მთელი ცხოვრება ასე მეძინოს, ოღონდ ისინი ცოცხლები იყვნენ. ძალიან კარგები არიან!.. არა უშავს, თოჯინას ან კაბას თუ გთხოვთ? ძალიან, ძალიან მინდა, ერთი თოჯინა და ერთი ლამაზი კაბა მაინც რომ მქონდეს! მე ხომ გოგო ვარ?! ქართველი გოგო...