ღმერთო, დაეხმარე ამ უნაზეს არსებას, მისი სახლის სახურავი რომ შეკეთდეს, საკუთრი ჭერი რომ ჰქონდეს თავზე!!! და ღმერთმა ნუ ქნას, საქართველოში სხვა ბავშვებსაც მოუწიოთ მშობლებისგან მსგავსი პრობლემების შესახებ მოსმენა!

ნათია (4 წლის): „მე მინდა სახურავი, მე და ჩემს დებს რომ არ გვაწვიმდეს! კიდევ, დიდი „საკატავებელი“ მანქანა მინდა! ა-ა-ა-ი ამხელა ! თოჯინები მინდა, ჩემი დაიკოებისთვის ნინასთვის და ინნასთვის. მინდა ა-ა-ა-ი ამხელა (ხელებით გვაჩვენებს) გასაბერი აუზი!”

პატარა ნათიას და მისი საყვარელი დაიკოების სახლი საშინლად გამიყურება და სახურავი არ უვარგა! თავად ნათიას საშინელი საფრთხობელა-თოჯინა უჭირავს ხელში. მას არავისი შურს, მაგრამ ძალიან უნდა, მასაც ლამაზი გასაბერი აუზი და “საკატავებელი” მანქანა რომ ჰქონდეს, ისეთი, როგორიც სახლებში აქვს თავისი პატარა მეგობრების სახლებში, მეზობლად.

კიდევ, ამ პატარა ქართველ მზე გოგოს ძალიან, ძალიან სტკივა ყელი და დაუსრულებელი ხველა ხელს უშლის, მშვიდად რომ ეძინოს და ხედავდეს სიზმრებს! საშინლად ახველებს, მის მშობლებს კი, ფული არ აქვთ ექიმთან რომ წაიყვანონ!

ნათია გულკეთილი გოგოა და ოცნებობს, მისი პატარა დაიკო ნინა რომ გამოჯანმრთელდეს! მადლობა ღმერთს, რომ პატარა ნინა ჯერ ვერ ხვდება, რაოდენ საშინელია მისი მდგომარეობა! ის არაფერს ითხოვს, რადგან ჯერ ლაპარაკი არ იცის! მაგრამ, ყელის ოპერაცია სასწრაფოდ სჭირდება, სანამ შეუქცევადი შედეგი დადგება! ოჯახს კი, ამის საშუალებაც არ გააჩნია!

ნინას ეს საშინელი სტომა დაბადებიდან ყელში აქვს. რომ დაიბადა,  ვერ სუნთქავდა. სტომა სასწრაფოდ ამოსაღებია, მაგრამ როგორ? თუ ოჯახს საკვებისა და წამლების ფულიც კი არ აქვს!

ამ მრავალშვილიანი ოჯახის სახლს სახურავი არ უვარგა, კედლები ქვის არის და ძალიან ცივია. ამ სახლში არ არის არც საჭმელი, არც თბილი ტანსაცმელი, ბავშვის ერთადერთი თოჯინა კი საფრთხობელას ჰგავს, ძველი და საშინელია. პატარა გოგონა კი ლამაზ ნივთებზე ოცნებობს.

არა, არა, მე-18 საუკუნის საქართველო არ გეგონოთ! და ეს ბავშვი არ არის მეფის ასული სამეფო აკვანში! თქვენს წინაშეა, ამაყი ქართველი ერის პატარა მოქალაქე თავის უძველეს, 100 წლის საწოლში! ღმერთო, ბედნიერი მომავალი მიეცი მას!

ამ “დიდებულ” სახლში, სადაც კეთილმა ადამიანმა, ჩვენმა თანამემამულემ, ცოტა ხნით შეიფარა ეს ოჯახი, (რისთვისაც ჩვენი ფონდის მთელი გუნდი და მისი მეგობრები დიდ მადლობას უხდის) რომლის არსებობაც ამქვეყნად არავის ადრდებს. საერთოდ არავის! ადგილობრივი ხელისუფლება მათ კეთროვნებად თვლის, ადამიანებად კი არა! კანონმა  სოციალურად დაუცველები უწოდა და ამიტომ, ქვეყნის ყველა თანამდებობის პირმა, როგორც საკუთარ შვილებზე ისე იზრუნოს მათზე! მაგრამ, არავინ აქცევს ყურადღებას, მეტიც, საქართველოში ასეთი საშინელების ხარჯზე მიღებული ანაზღაურებით ცხოვრობენ! მერები და ადგილობრივი დეპუტატები, კანონისა და კონსტიტუციის თანახმად, ყველა სოციალურად დაუცველის მიმართ მამობრივი მზრუნველობა უნდა გამოიჩინონ! მაგრამ, როგორც ჩანს, თვლიან, რომ ეს მათთვის ზედმეტი ტვირთია!

„გაგვიმართლა, – ამბობს საბრალო დედა, ნინო – თუმცა თავიდან, მართალი გითხრათ, სრულიად სასოწარკვეთილი ვიყავი! რამდენიმე თვის წინ ხომ, პატრონმა მე და ჩემი შვილები მაწანწალა ძაღლებივით ქუჩაში გამოგვყარა! სხვათა შორის, სახლიდან, სადაც ვიხდიდით ქირას! და არავინ, საერთოდ არავინ გამოგვესარჩლა! იქ, ამაზე უარესი პირობებიც კი იყო. თავზე გვაწვიმდა და კედლებიდან ქვიშა იყრებოდა. ღრიჭოებიდან სახლში ვირთხები და გველები შემოდიოდნენ. აქ, ვერ შემოდიან მაინც.“

– რას ამბობთ, ნინო?! და ასეთ სახლში იხდიდით ქირას? რამდენი წელია, რაც ასეთ პირობებში ცხოვრობთ?

ნინო: არც კი ვიცი. ნათია იქ დაიბადა. ანუ ხუთ წელზე მეტი. აქაც ცუდი პირობებია, მაგრამ ჭერი მაინც გაქვს თავზე. თორემ ავადმყოფ ბავშვთან ერთად ქუჩაში ყოფნა, მართლაც საშინელება იქნებოდა.

აი, ასე გამოიყურება თურმე “ბედნიერი” ქართველი დედა! გველი ან ვირთხა მაინც რომ არ დაკბენს!მაგრამ სამწუხაროდ, მეგობრებო, ამ ოჯახის მთავარი გასაჭირი ეს არ არის! ყველაზე პატარას სასწრაფოდ სჭირდება დახმარება!

კეთილო ადამიანო, დაუყოვნებლივ გააზიარე ეს პოსტი! დაეხმარე შენს მეგობრებსაც მონაწილეობა მიიღონ ღვთისნიერ საქმეში!

ნინო: რაც ახლა ნახეთ და ასე ძალიან შეგაშფოთათ, ჩვენთვს „ლამაზი ცხოვრებაა“. რამდენიმე თვის წინ, ნაქირავები სახლიდან გამოგვყარეს, იქ კი, პირობები ამაზე უარესი იყო.

– ამ სახლშიც ქირას იხდით?

ნინო: არა, ცოტა ხნით შეგვიფარეს. ისიც არ ვიცი, აქედან როდის მოგვიწევს წასვლა.

– საკუთარი საცხოვრებელი არ გაქვთ?

ნინო: ჩემს ქმარს სახლი ჰქონდა. მაგრამ დიდი ხნის წინ მომხდარი სტიქიის დროს ჩავარდა სახურავი. დედამთილმა არაერთხელ დაწერა განცხადება, ითხოვა შეკეთება, მაგრამ, არავინ დაეხმარა. ახლა, ალბათ, სახურავიც რომ გაკეთდეს, იქ ცხოვრება შეუძლებელი იქნება. ჩვენც არაერთხელ მივმართეთ, მაგრამ როგორც ჩანს, არ ესმით ჩვენი.

– ღმერთო! ჩვენ მივმართავთ ყველა ინსატნციას! ეს საშინელებაა! ასე ცხოვრება არ შეიძლება. მეტიც, როგორც ვხედავ, თქვენი შვილიც არ არის ჯანმრთელად.

ნინო: აი, ხედავთ, სტომა აქვს ყელში ჩადგმული. დაბადებიდან ასეა. ვერ სუნთავდა და ასე გადაარჩინეს. ახლა მისი ამოღებაა საჭირო. ველოდებით დაფინანსებას. არ ვიცი, რა ეღირება. ექიმმა თქვა, რომ სახელმწიფომ უნდა დაფაროს ყველანაირი ხარჯი. თუ არ დაფარა, ხომ დაგვეხმარებით?

– აქ ვართ იმისთვის, ყველაფერში რომ დაგეხმაროთ.  ბავშვებს შედარებით მაინც ადამიანური პირობები რომ შევუქმნათ.

ნინო: ჩვენც ვცდილობთ, მაგრამ არაფერი გამოდის. ვიღებთ შემწეობას და პენსიას, მაგრამ, საკვებზეც კი არ გვყოფნის ეს თანხა. ასე ვიტანჯებით. ჩემი მეუღლეც ავად არის, მაგრამ ხანდახან, მწყემსად მუშაობს. შიმშილისგან ტირიან ბავშვები. ნათია, უფროსი, ძალიან ჭკვიანი გოგონა მყავს, საბავშვო ბაღში დადის. იქ თბილა მაინც და აჭმევენ.

– ასეთ ექსტრემალურ პირობებში როგორ ზრდით ბავშვებს? სად აბანავებთ, რას აჭმევთ?

ნინო: მართლაც რთულია. ზოგჯერ მეზობლებს მოაქვთ საჭმელი. ვბანაობთ ტაშტებში. აქ სისუფთავის შენარჩუნება შეუძლებელია. თითქოს კედლებიდან მოდის ეს ჭუჭყი. დღეს ლობიოს ვამზადებთ. ვფიქრობ, რამდენიმე დღე ვიმყოფინებთ. ვიცი, რომ ბავშვებს სხვანაირი საკვები სჭირდებათ. მაგრამ მათთვის ლობიოს წვნიანიც ფუფუნებაა!

– თქვენი მეზობლები დაგვიკავშირდნენ, თქვეს, რომ დახმარების გარეშე, დიდხანს არ გაძლებდით.

ნინო: კი, ძალიან დარდობენ ჩვენს გამო. ძალიან კეთილი ადამიანები არიან. თავადაც არ ულხინთ, მაგრამ ჩემს შვილებს ეხმარებიან. ზოგჯერ, შეიძლება სრულიად უცხო ადამიანების იმედი უფრო მეტად გქონდეს, ვიდრე საკუთარი ოჯახის წევრების.

– ნათესავები არ გეხმარებიან?

ნინო: პატარა ვიყავი, მშობლები რომ გარდამეცვალა. მყავს და-ძმა, მაგრამ მათთან მრავალი წელია ურთიერთობა არ მაქვს. არც ვიცი მათი ამბავი. მათ კი არ იციან ჩემი. დაწვრილებით არ მინდა ამაზე საუბარი, მაგრამ, ასეთი გადაწყვეტილება მივიღე!

– გასაგებია. ანუ, ბედნიერი ბავშვობა არც თქვენ გქონიათ.

ნინო: არა! ბავშვობიდან კარგს ვერაფერს გავიხსენებ. ასე ვიტყოდი, ადამიანი იბადება ტანჯვისთვის. მეც ამისთვის დავიბადე და ჩემი ქმარიც. ჩემი შვილებიც, ალბათ, ასევე დაიტანჯებიან. რა სიკეთე უნდა ნახონ ამ ორმოში? რა შემიძლია მივცე? დაობებული საჭმელი, სიცივე, ჭუჭყი, ავადმყოფობა… მე ასე გავიზარდე და ასე იზრდებიან ჩემი შვილებიც. არ მჯერა, რომ შესაძლებელია რაიმეს შეცვლა.

– ძალიან ლამაზი შვილები გყავთ. საქართველო გაერთიანდება და ყველანი ერთად ვეცდებით, რომ უკეთესობისკენ შევცვალოთ მათი ცხოვრება, ბავშვობის რაიმე კარგი მოგონება მაინც რომ ჰქონდეთ. უპირველეს ყოვლისა, ვფიქრობ, რომ თქვენი საცხოვრებელი პირობები უნდა გაუმჯობესდეს, ნინას კი გამოკვლევები ჩაუტარდეს. შემდეგ კი საზოგადოების თანადგომით, ყველანაირად ვეცდებით, პატარებმა უფრო ხშირად რომ გაიღიმონ და ფერადი მოგონებები დარჩეთ!

ნათიას, ნინას და ინას ოჯახი მაგალითია უხილავ მტერთან ბრძოლის, როდესაც ყოველი დღე ახალი განსაცდელია. მათთვის ადამიანური პირობების შექმნა ჩვენი საზოგადოებისთვის უნდა იყოს პრიორიტეტული. გავჩერდეთ და დავფიქრდეთ, როგორ დავეხმაროთ ამ ოჯახს და ბევრ სხვას, რომლებიც მათ მსგავსად რთულ ვითარებაში აღმოჩნდნენ. მხოლოდ ერთობლივი ძალისხმევით შეგვიძლია უკეთესობისკენ შევცვალოთ მათი ცხოვრება და მივცეთ იმედი მომავლისა, რომელიც ამჟამად მათთვის არ არსებობს. დავამტკიცოთ, რომ ეს ადამიანები არავის დავიწყებია, რომ ისინი არ არიან მარტონი და ჩვენ, ქართველები, ჩვენიანებს გასაჭირში არ მივატოვებთ. მზრუნველობისა და თანადგომის დრო დადგა!

თუ გსურთ, მოინახულოთ და დახმარება პირადად გაუწიოთ ამ ოჯახს, მათი მისამართია: თელავი, მშვიდობის ქ. № 111.

 ყოველ ჯერზე, როდესაც ვინმეს დახმარება შეგიძლიათ, უბრალოდ დაეხმარეთ და გაიხარეთ, რომ ღმერთი თქვენი მეშვეობით პასუხობს ვიღაცის ლოცვებს!

გვჯერა, რომ ერთად ნამდვილად შევძლებთ მათ გადარჩენას!

არ დაგავიწყდეთ ამ პოსტის გაზიარება, რათა თქვენმა მეგობრებმაც შეიტყონ ამ ოჯახის გასაჭირის შესახებ! ეს ძალიან მნიშვნელოვანია!

მეგობრებო, კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს თქვენთან: თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს სჭირდება დახმარება, გთხოვთ, გამოიჩინოთ გულისხმიერება და მოგვწეროთ ამის შესახებ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge

ჩვენი ფონდის ანგარიში:

საქართველოს ბანკი GE64BG0000000470458000

თი ბი სი ბანკი GE15TB7194336080100003

ლიბერთი ბანკი GE42LB0115113036665000

 (დანიშნულება: ნათია ჯავარაშვილების).

თანხის ჩარიცხვა შესაძლებელია ჩვენი ვებგვერდის მეშვეობით: „საქართველოს ბანკი“ (e-commerce), „TBC ბანკი“ (GeoPay), „ლიბერთი ბანკი“ (PayGe), PayPal.