ბარბარე: მალე ტარებას ვისწავლი და მერე „კუკას“ ჩავსვამ ამ „კალაქაში“. მერე, თუ რამეა, შენც. მაგრამ შენ არ ჩაეტევი. შეხედე, რამხელაა! გამიტეხავ, მე კი, „მიკალს“ ჩემი „ველისაპეტი“. - ესე იგი, მოგეწონა საჩუქარი? ბარბარე: ძალიან! შენ რა, არა? მაგრამ, მაინც არ გათხოვებ. მხოლოდ ჩემია!

„წარმოგიდგენია! რა ვიცოდი, რომ ამქვეყნად არსებობს ასეთი ლამაზი თოჯინები! შენ იცოდი? ღმერთო! რა ლამაზები არიან! ახლა, მე და ჩემს დაიკოს ნამდვილი ოჯახი გვეყოლება! შეხედე: დედა, მამა და შვილები! სიხარულით მთელი ღამე არ დამეძინება! სულ თოჯინებით ვითამაშებ! რა ბედნიერებაა! სხვებსაც აქვთ ასეთი თოჯინები? თუ მხოლოდ ჩვენთვის დაამზადეს? თქვენ შეუკვეთეთ ჩვენთვის, არა? დარწმუნებული ვარ, მსოფლიოში არავის აქვს ასეთი ლამაზი თოჯინები! როგორ შეშურდებათ ჩემს მეგობრებს. ისინი ხომ, თავიანთი თოჯინებით არ გვათამაშებდნენ. ჩვენ უნდა ვათხოვოთ? შენ როგორ ფიქრობ?!“ აი, რამდენიმე თოჯინამ, რამხელა ბედნიერება აჩუქა მათ! წარმოგიდგენიათ, ვინ ხართ თქვენ მათთვის? თქვენ ამ ბავშვებს თოჯინები კი არა, მთელი სამყარო აჩუქეთ. თქვენ მათ აჩუქეთ რწმენა და იმედი.

გაიღიმეთ, მეგობრებო! თქვენ ბედნიერება აჩუქეთ პატარა ნიკას! ის პირადად თქვენთვის იღიმის! ნიკა: გო-ო-ო-ოლ!!! ვერც კი წარმოიდგენთ, რა მოხდა! ჩემი ოცნება ახდენას იწყებს! ჩემი საყვარელი ფეხბურთელის, ხვიჩა კვარაცხელიას ბურთი და ფორმა მაქვს! ეს წარმოუდგენელია, ისეთი ბედნიერი ვარ, რომ სიტყვებით ვერ გამოვხატავ! უკვე, ნამდვილ ფეხბურთელად ვგრძნობ თავს! სიზმარში, ჩემს თავს მოედანზე ვხედავ, გოლები გამაქვს და ყველა ჩემს სახელს ყვირის! ახლა, ბურთი მაქვს, რომ ვივარჯიშო და ყველზე მაგარი ფეხბურთელი გამოვიდე! თქვენი წყალობით, ჩემი ოცნების ახდენას მივუახლოვდი. ბევრს ვივარჯიშებ ამ ბურთით და ფორმით, ვუყურებ და ვისწავლი, როგორ თამაშობენ ნამდვილი ვარსკვლავები. მხარდაჭერა ვიგრძენი და ახლა, საკუთარი თავის მჯერა. ახლა, ზუსტად ვიცი, რომ პატარა ნიკოლოზსაც შეუძლია დიდი ფეხბურთელი გამოვიდეს!

მილენა: ასე დაჯექი, მუსიკა ჩართე, ახლა, მოდების ჩვენებას მოგიწყობ! იმდენი ახალი ტანსაცმელი მაქვს! კაბები, თბილი ქურთუკი, სპორტული ფეხსაცმელი! ეს ყველაფერი სულ ახალია და მხოლოდ ჩემი! არასდროს მქონია ისეთი ტანსაცმელი, ზუსტად რომ მომერგოს - ყველაფერი მქონდა ან პატარა, ან ძალიან დიდი. ეს კი, ნახე, თითქოს მხოლოდ ჩემთვისაა შეკერილი. არც მიჭერს, არც საფრთხობელასავით არის ჩამოჩაჩული! სიგიჟემდე მიყვარს ეს ყვავილებიანი კაბა და ეს ბეწვიანი ქუდი. დედა მეუბნება, რომ ფიფქიას ვგავარ! შენ როგორ ფიქრობ? ალბათ, ყველას მოვეწონები ახლა!

ნინო: ასეთი ახალი და ლამაზი ნივთები ოჯახში ჯერ არ გვქონია. მე 11 წლის ვარ და ახალი და ლამაზი ფეხსაცმელი არასდროს მქონია, ჩანთებიც. ერთი გთხოვეთ და ორი მომიტანეთ! ხოლო ტელეფონი რომ მაჩუქეთ, დღემდე არ მჯერა! - კიდევ რა სურვილები დაგრჩა, ახალ წელს რომ ინატრებდი? ნინო: როგორ ფიქრობთ, ჩემსავით დიდი გოგოსთვის ველოსიპედზე ოცნება შეიძლება? ბავშვობიდან ვოცნებობ მასზე.

გაიღიმეთ, მეგობრებო! თქვენ ბედნიერება აჩუქეთ პატარა თამარს! ის თქვენ გიღიმით! ოჯახში თამარი ყველაზე პატარაა, მას ჰყავს სამი უფროსი და და ორი ძმა. მან არ იცის, რას ნიშნავს "არა". აქვს ყველა სათამაშოს აღების, ყველა კაბის ჩაცმის და ყველა მანქანით თამაშის უფლება. სხვები ამის გამო, უფროსებისგან შენიშვნას იღებენ, თამარი კი ნამდვილი პრინცესაა, რომელსაც ყველაფრის უფლება აქვს!

ნიაკო, 3 წლის: „მე ძალიან მიყვარს ხინკალი. ძალიან მიყვარს, მაგრამ სახლში არ გვაქვს. ახალ სათამაშოებზე ვოცნებობ. ჩემი ყველა სათამაშო ძველია. მე თოჯინებზეც ვოცნებობ.

გაიღიმეთ, მეგობრებო! თქვენ ბედნიერება აჩუქეთ პატარა ბარბარეს! ის პირადად თქვენთვის იღიმის! ბარბარე: ერთი, ორი, სამი, რვა... ათი... უკვე სათვალავიც კი ამერია! შეხედე! ამდენი სილამაზე თუ გინახავს ერთად? ალბათ, მხოლოდ მაღაზიაში! ახლა, ჩემს ახალ საწოლს შეხედე, სადაც ეს ლამაზი კაბები, ქურთუკები და სვიტერები დევს - ჩემია ეს ყველაფერი! არც დახეულია და არც არავის სცმია - სულ ახალია! გესმის? პირდაპირ მაღაზიიდან! იარლიყებიც კი ჰქონდა! არც კი მჯერა! ყველას გეუბნებით დიდ მადლობას - იმდენს რამდენი ახალი ტანსაცმელიც მაქვს - „ათასმილიონს“!

სალომე: მე ყველაზე ჩასახუტებელი დათუნია მყავს, შენც კარგი გოგო ხარ, მაგრამ ასეთი ფუმფულა - არა. - თოვლის ბაბუას რას სთხოვდი სალომე? სალომე: პლანშეტს ვთხოვდი, რომ დათუნიასთან ერთად მულტფილმებს ვუყურო. *** მადლობა მეგობრებო, რომ არ დატოვეთ სალომე მეგობრის გარეშე. ღმერთმა აგისრულოთ ყველა კეთილი სურვილი. ზუსტად ვიცით, რომ ასეც იქნება. ნახეთ, როგორ ჩააფრინდა თავისი პაწაწუნა ხელებით ახალ მეგობარს. ახლა ისინი სულ ასე იქნებიან.

გაიღიმეთ, მეგობრებო! თქვენ ბედნიერება აჩუქეთ პატარა ლიზის! ის თქვენ გიღიმით! გახსოვს, ჩემი თოჯინა რას ჰგავდა, ძაღლმა რომ დაგლიჯა? მერე საერთოდ დავკარგე და ვტიროდი. ახლა კი... ღმე-ე-ერთო ჩე-ე-ე-ემო! რამდენი სათამაშო გვაქვს! რამდენი ლამაზი სათამაშო! არც კი ვიცი, როგორ ვითამაშო ამდენით ერთად. მაგრამ, არა უშავს, მე და ჩემი დები უცებ გავარკვევთ. მადლობა ყველას, ვისაც ჩვენთვის ახალი სათამაშოები არ დაენანა და გაგვახარა ასე ძალიან!

მარიამი (6 წლის): ვოცნებობ, ჩემს სახლში ისევე თბილოდეს, როგორც ჩემი მეგობრების სახლებში თბილა. იქ რაღაც გამათბობელი არის კედელთან. დედას რომ ვკითხე, ასე მითხრა, შემდეგ ზამთარს ვიყიდიო. როდის მოვა შემდეგი ზამთარი? ისე მცივა, ვერ ვიძინებ. ჩემს დათუჩას ვეხუტები, რომ გავთბე. სულ ასე ჩახუტებული დამყავს. მასაც ვათბობ. დათუჩასაც ხომ სცივა. მეგობრებს ჩემს სახლში მოსვლა არ უნდათ, რადგან აქ ცივა და ვერ ძლებენ. გუშინ, ეზოდან ამომყვა 2 ბავშვი.

თამარი: ახლა, ამ ლამაზ კაბებს და ფეხსაცმელს ჩავდებ ჩემს ლოგინში და მთელი ღამე ჩავიკრავ გულში! ნახეთ, რა სილამაზეა! საინტერესოა, ვინ აარჩია და იყიდა ჩემთვის? ალბათ, მასაც გოგონა-შვილები ჰყავს. - ჩვენ ყველა შენი სურვილი ავასრულეთ. ახლა მითხარი, კიდევ რა გინდა? თამარა: ლამაზი ფერადი ფანქრები და სახატავი ალბომი, სკოლისთვის. მერე, კიდე გეტყვი!