ჯუმბერი უსინათლო, სნეული და მარტოხელაა… სასაფლაომდე ხელის ცეცებით მიდის, რომ მუხლებზე დადგეს, მიწას მიეფეროს და თავის ტანიუშას ესაუბროს. „გგონიათ გავგიჟდი?“ – ფიქრებიდან ყურადღება ჩვენზე გადმოაქვს და არაფრისმხედველი თვალებით გვიყურებს. – „რად მინდა სიცოცხლე? უპრეტენზიო მჭამელი ვარ: პური მაქვს, წყალი მაქვს – ამისთვისაც მადლობელი ვარ. მას აქ მარტო ვერ დავტოვებ, ხომ გესმით?“ – და ისევ ტირილს […]