მას შვილის დატირების საშუალებაც კი არ მისცეს. ყველაფერი ისე უცებ მოხდა! სახლი წამებში დაიწვა და ყელაფერი, რაც წლების განმავლობაში, მუხლჩაუხრელი შრომის ფასად შეიქმნა, ფერფლად იქცა. მაგრამ, რაღა მნიშვნელობა აქვს ამას, როდესაც ყველაზე გულკეთილი და მზრუნველი ადამიანი შეეწირა ამ ხანძარს?

ათი წლის გიგას, ამქვეყნად ყველაზე მეტად უყვარს ნაყინი. სულ რამდენჯერმე აქვს ნაჭამი, მაგრამ მისი გემო, ახლაც ელანდება სიზმარში. „ხანდახან მგონია, რომ დედიკოზე უფრო მეტად მიყვარს“, – ამბობს გიგა და თვალებს მალავს. რცხვენია, რომ ერთმანეთს ადარებს ტკბილეულისა და ყველაზე ძვირფასი ადამიანის სიყვარულს. მაგრამ, რა ქნას? ბავშვებს ხომ თვალთმაქცობა და ტყუილის თქმა არ შეუძლიათ.