ნონა თოფურიასთვის, მისი გერი – სოფიო, საკუთარ შვილზე უტკბილესი და უსაყვარლესია. გვინდა ამ საოცარი ოჯახის ისტორია გაგაცნოთ.

ცხოვრების განმავლობაში, პატარა სანდროს ერთი სიტყვაც არ უთქვამს. ხოლო როცა ტკივილი გაუსაძლისი ხდება ის ტირის…

ამ თითქოსდა ომის შემდგომ ნანგრევებში ხუთი მშიერი ბავშვი ცხოვრობს, რომლებიც გათბობაზე და ჭამაზე ოცნებობენ… ოთახებში ისე ცივა, შეგიძლიათ, ქურთუკები არც კი გაიხადოთ. არადა, ზამთარი ჯერ კიდევ წინ არის!

ჯამბული: „როცა თითებს ვხრი, ხელებიდან სულ სისხლი მდის და მტკივა, ძალიან მტკივა… მაგრამ ყველაზე საშინელი სისხლი კი არა, ის არის, რომ შეტევების დროს სული მეხუთება. მეც ძალიან მეშინია და დედასაც ვაშინებ! ამას კი მუდმივი, საშინელი მუნიც ემატება!“
„ამის გამო ისე იტანჯება!“ – საუბარში ერთვება გულჩვილი დედა. – „ბავშვმა ასეთი ტანჯვა რით დაიმსახურა? ჩვენს ოჯახში ასე ვინ შესცოდა? ღმერთო, შენ გვიშველე! ნეტავ მის მაგივრად მე ვიტანჯებოდე…“
„ჭრილობები დიდხანს არ ხორცდება. xaზოგჯერ ის მალამო არ გვაქვს, რომელიც მშველის; ზოგჯერ გვაქვს… საღამოობით და ღამე ხელები ძალიან მექავება და არ მაძინებს… ზოგჯერ ტკივილისგან სუნთქვაც კი მიჭირს. ექიმები ამბობენ, რომ სისხლში სოკო მაქვს; იქ როგორ აღმოჩნდა, არც კი ვიცი…“

გვისმინე, იესო! დაეხმარე უბედურ ადამიანებს და ნუ დაგვტოვებ ჩვენც უპასუხოდ! ვის მივმართოთ? რა ცოდვის გამოა ამ მოსიყვარულე და ასე დაუმსახურებლად დატანჯულ ოჯახში სამი პატარა ქართველი ბავშვი დამცირებული და შიმშილობამდე მიყვანილი, ტანსაცმლისა და ფეხსაცმლის გარეშე? წარმოგიდგინე, უფალო, რომ ზუსტად ამ დღეებში, მას შემდეგ, რაც ბავშვი კინაღამ ასჯერ მოკვდა დედის თვალწინ, თანამდებობის პირთაგან ერთ-ერთმა ინება და გერმანიაში გადააგზავნა 6 წლის გრიგოლის ანალიზები, რომელიც საშინელი ეპილეფსიური კრუნჩხვებით იტანჯება!