„გთხოვთ… მეც თქვენნაირი ვარ, სიარული მიჭირს, ფეხები და ზურგი მტკივა, მაგრამ ამის ატანა შემიძლია. იცით, ყველაზე მტკივნეული რა არის? როდესაც შენკენ თითს იშვერენ და იცინიან… მეუბნებიან, რომ ჩემთან თამაში არ სურთ, რადგან მათსავით კარგად ვერ ვსწავლობ, რადგან სიარული მიჭირს… თავს ვიკავებ, რომ არ ავტირდე; მაგრამ როცა შინ ვბრუნდები და ვერავინ მხედავს, ბალიშში თავჩარგული ვტირი.“

14 წლის მარიამის ყველაზე დიდი ოცნებაა ავტომატიზირებული ეტლი, რომელიც მისცემს მას შესაძლებლობას, ბოლოსდაბოლოს ნახოს არა მხოლოდ ოთახის გაქუცული კედლები, არამედ უფლის მიერ შექმნილი ნათელი სამყაროც, მზიანი ბათუმის ცა, ზღვა და ტალღები, ლამაზი სანაპირო.

„მე ის ისე ძალიან მენატრება… ისე ძალიან მინდა, რომ ჩავეხუტო და ვეთამაშო. იქ, მასთანაც ცივა. აქ კი, მე და დედასაც გვცივა…“
პატარა თეას მამა ძალიან ენატრება. ჯანმრთელი ადამიანი მოულოდნელად გარდაიცვალა და თავისი გოგონები, – მეუღლე, ლია და 6 წლის ქალიშვილი, თეა, – სრულიად მარტო დატოვა. მათ არავინ ჰყავთ… მათ არაფერი აქვთ…
„აი, ასე საუბრობს მამამისზე მთელი დღეები. მის სურათებთან ზის და უყვება, დღემ როგორ ჩაიარა. ის მას ძალიან იყო მიჯაჭვული, ძალიან უყვარდა. ჩემზე მეტადაც კი. მამიკოს გოგოა! მეც ძალიან მიჭირს. წარმოიდგინეთ, ერთ კვირაში, სრულიად ჯანმრთელი ადამიანის დაკარგვა როგორია? მთელი ჩემი სამყარო თავდაყირა დადგა, ფეხქვეშ მიწა გამომეცალა. რა ვქნა, რა გავაკეთო?.. ვცდილობ, თავი შევიკავო და გრძნობებს არ ავყვე. ვიცი, რომ ის ზეციდან გვიყურებს და დაგვეხმარება.“

– საგონებელშია პატარა ლილე (3 წლის) და კითხვებით: რატომ? რატომ არ შეუძლია მას ჩემთან თამაში? – დაუსრულებლად გულს უფლეთს დედას, მარიკას (22 წლის).
პატარა დენისი 1 წლის და 3 თვისაა, მაგრამ მას არც ჯდომა შეუძლია, არც სიარული, არც საუბარი, ჭამითაც – ბოთლით ჭამს. მის საბრალო დედას – მარიკას, მანანის ფაფის გარდა, მისთვის სხვა საჭმელი არაფერი აქვს. არადა, საკვების გარდა, მის ვაჟს მუდმივად სჭირდება სამედიცინო დახმარება! დაუსრულებელი ანალიზები, გამოკვლევები, პროცედურები – ეს ყველაფერი ძვირი ჯდება!

– პატარა ანჟელას, რიგით მეოთხე ოპერაცია ელის, და ძალიან ეშინია. პატარას ყველაფერი ესმის, სადღაც გაუგია, რომ ვიღაც ბიჭმა მეორე ნარკოზის შემდეგ, ვეღარ გაიღვიძა და ახლა დედიკოს სულის შემძვრელ შეკითხვებს უსვამს… მან უკვე სამი ოპერაცია გადაიტანა… სამი ოპერაცია და სამი ნარკოზი, გოგონა კი მხოლოდ 7 წლისაა, მეგობრებო! – ნეტავ რამდენი ტანჯვის ატანა მოგიხდა, პატარავ? – პასუხი იცის მხოლოდ ღმერთმა…

„ვოცნებობ, რომ დედა ყოველთვის იღიმოდეს, ის კი სულ ტირის და ტირის“, – სევდიანად ამბობს 12 წლის ბიჭი, იურა.
და მყისვე, საუბარში პატარა ანა ერთვება:
„ჩვენი დედიკო ძალიან, ძალიან გვიყვარს! მოდი, გასწავლი, თითების გათბობას როგორ გვასწავლის. იცი?”
„ამის ცოდნა რაში მჭირდება?“ – ვეკითხები გოგონას.
„რა სასაცილო ხარ! უკვე დიდი ხარ და არ იცი! სიცივე თუ იქნება, ისინი შეიძლება დაგემტვრეს; თუ თითები არ გჭირდება?“
„უბედურება, პირდაპირ, თან მდევს, – მწარედ ტირის საბრალო დედა, არაქსი. – ქმარმა მომიტაცა, შემდეგ კი მიღალატა და მიმატოვა, მშობლებმაც ზურგი მაქციეს… ერთი წლის წინ კი მამა გარდამეცვალა, რომელიც ჩემი ერთადერთი საყრდენი და მფარველი იყო… ამ ქვეყნად სრულიად მარტო ვართ და საერთოდ არავის ვჭირდებით!“