პატარა სლავიკი შიმშილისგან ტირის. ბავშვი ისე ბჟირდება, ლამისაა დაიხრჩოს. საკვების საყიდელი ფული არ აქვს საბრალო დედას. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ სანამ სოციალური შემწეობის თანხას არ მიიღებს, მათ სახლში ერთადერთი საკვები ხმელი პური იქნება.

მას შემდეგ, რაც მისმა ქმარმა ოჯახი მიატოვა, დიანა მარტო დარჩა სამი პატარა შვილით. მას კი არც აინტერესებს ბავშვები ცოცხლები არიან თუ არა.

თავად დიანაც დედამ მიატოვა, ახალშობილი ჩააბარა ბავშვთა თავშესაფარში. ამას ხომ მტერსაც არ უსურვებ! მადლობა კეთილ ქალს, რომელმაც იშვილა. მაგრამ რამდენიმე წლის წინ ისიც გარდაიცვალა. ახლა დიანას არავინ ჰყავს ამქვეყნად.

სახლში გათბობა არ არის, ამიტომ ბავშვები ცივდებიან და მუდმივად ავადმყოფობენ. სულ ცოტა ხნის წინ ვასო საავადმყოფოდან გაწერეს, სადაც პნევმონიას მკურნალობდნენ, ახლა კი ისევ გაცივდა ბიჭი. სად უნდა იშოვოს საბრალო დედამ წამლების ფული, როცა სოციალური შემწეობით არსებობს და გადარჩენისთვის იბრძვის თავის პატარა ანგელოზებთან ერთად?!

უჰაერობის ყოველი მორიგი შეტევის დროს, გელა სიცოცხლეს ემშვიდობება. ხომ შეიძლება ერთ დღესაც სასწრაფომ მისი გადარჩენა ვერ მოასწროს?! ის იხრჩობა, არც ჩასუნთქვა შეუძლია, არც ამოსუთქვა. ჟანგბადის კონცენტრატორი გელას გადარჩენის ერთადერთი გზა არის! მაგრამ კაცს მისი ყიდვის საშუალება არ გააჩნია. შშმ პირის პენსია და სოციალური შემწეობის 30 ლარი წამლების საყიდლადაც კი არ ჰყოფნის და ამიტომ ყოველი შეტევის შემდეგ გელას სასწრაფო დახმარების ბრიგადა ასულიერებს. მეგობრებო, გელას ბავშვობიდან ერთი ბედნიერი დღეც კი არ ახსოვს. მეოთხე კლასში იყო, ავად რომ გაუხდა დედა და მას დააწვა მხრებზე ოჯახზე ზრუნვა. ძროხის წველა და საჭმლის მომზადება პატარა ბიჭს მოუწია. რთული გზა გამოიარა. მშვიდი სიბერე და ელემენტარული კომფორტი ნამდვილად დაიმსახურა. ჩვენ გარდა, მას ვერავინ დაეხმარება! ჩვენ შეგვიძლია, სიცოცხლის შანსი ვაჩუქოთ გელას!

შეხედეთ ამ ანგელოზ გოგონას, როგორი ცხარე ცრემლებით ტირის. გგონიათ, სათამაშო ძირს დაუვარდა ან კანფეტი უნდა და ამის გამო ტირის? ეჰ, ნეტა მართლა ასე იყოს. გოგონა იმის გამო ტირის, რომ ბოთლში რძე გაუთავდა და კიდევ შია. დიახ, კიდევ შია, მაგრამ… ღმერთო, როგორი ძნელია ამ სიტყვების დაწერა, მაგრამ სიტყვები საჭირო არც არის, რადგან ეს კადრები ყველა სათქმელზე მეტს ამბობს. ეს მანუკიანების მრავალშვილიანი ოჯახია. შვიდი მცირეწლოვანი ბავშვი… შვიდი პატარა ანგელოზი, უფლის მიერ დედამიწაზე მოვლენილი. შვიდი ბავშვის სევდიანი თვალები… რატომ? რატომ? დედამიწა, როგორ ითმენ ამდენ უსამართლობას?! ზოგს ყველაფერი იმდენად ბევრი აქვს, რომ სიხარულის შეგრძნებაც კი აქვთ დაკარგული. ზოგი ადამიანი კი მხოლოდ იმაზე ოცნებობს, რომ თბილი საწოლი ჰქონდეს. კეთილო ადამიანებო, ამ ბავშვების მთავარი ოცნება სათბურის გადახურვაა. იმ შემთხვევაში, თუ ამ მშრომელ ბავშვებს სათბური ექნებათ, მაშინ ოჯახისთვისაც მოიყვანენ პროდუქციას და მცირეოდენის გაყიდვასაც შეძლებენ. საარსებო წყარო გაუჩნდებათ მანუკიანებს და ვინ იცის, იქნებ ერთ დღეს ამ ბავშვებიდან რომელიმე ისეთი მეწარმე გამოვიდეს, რომ თავად დაეხმაროს გაჭირვებულ ბავშვებს. თუმცა მანამდე ჯერ ჩვენ უნდა გავუწოდოთ მანუკიანებს დახმარების ხელი. ეს ანგელოზი ბავშვები ამ სიკეთეს არასდროს დაგვივიწყებენ. და მერე, როცა მრავალი წელი გავა და ჩვენ სადღაც ზემოთ, სხვა სამყაროში, უფლის წინაშე წარვდგებით, მამა ღმერთი სასუფევლის კარს გაგვიღებს და იმ წამიდან მარადიულად უფლის მფარველობის ქვეშ ვიქნებით…

წარმოიდგინეთ გოგონას ემოციური განცდები! თანთც ის ხომ ცოლიც უნდა გახდეს და დედაც! ქალისთვის ინვალიდობა ყველაზე დიდი სასჯელია ამქვეყნად! ვინც ახლა კითხულობთ ამ პოსტს, ერთი წამით წარმოიდგინეთ, როგორ დაიტანჯებოდა თქვენი საყვარელი ქალიშვილი ასეთი საშინელი ფიზიკური დეფექტის გამო! მადლობა ღმერთს, თანამედროვე ტექნოლოგიებს შეუძლიათ ეს მშვენიერი გოგონა უნაკლო გახადონ! მაგრამ ამისთვის საჭიროა დასავლური ექიმები და ძალიან ძვირადღირებული მასალები. ანის ერიდება პროთეზირებისთვის დახმარების თხოვნა. „როგორ შევაწუხო უცხო ადამიანები?“ – წაიჩურჩულა გოგონამ და თავი დახარა, რომ მე, კორესპონდენტს, არ დამენახა მის თვალებზე მომდგარი ცრემლი. ძვირფასო მეგობრებო, ჩვენ, ფონდში, დარწმუნებულები ვართ, რომ ამ სიტყვების წაკითხვის შემდეგ გულკეთილი ადამიანები ამ სასიამოვნო გოგონაში საკუთარ ქალიშვილს, დას ან შვილიშვილსაც კი დაინახავენ. თუ გულმოწყალებას გამოვავლენთ, გადაჭარბების გარეშე ვამბობთ, ჩვენ სიცოცხლეს ვაჩუქებთ ან ლამაზ და მორცხვ ქართველ გოგონას! ის კი თავის შვილებს მოუყვება, რა კეთილი თანამემამულეები ჰყავს და, რაც ყველაზე მთავარია, უფალთან ხომ მხოლოდ კეთილი საქმეები მიგვიყვანს. ამაზე მეტს მთელ ქვეყნიერებაზე ვერც ერთი ადამიანი ვერ გააკეთებს ღვთისთვის! დაეხმარე, ღმერთო!

ლიანასთვის ყოველი დღე სიცოცხლისთვის ბრძოლაა. ყოველი მოძრაობა მას ტკივილს აყენებს – ფიზიკურსაც და მორალურსაც, მაგრამ არ ნებდება. ჯოჯოხეთი მას შემდეგ დაიწყო, რაც ქალმა იგრძნო, რომ რაღაც ბურთულასავით გაუჩნდა მკერდში. გამოკვლევის შედეგებმა შოკში ჩააგდო – ექიმებმა აღმოაჩინეს, რომ მას მეოთხე სტადიის კიბო ჰქონდა…

ლიანა (59 წლის): „არაერთხელ ვიწექი საავადმყოფოში. გამუდმებით მიკეთებდნენ გადასხმებსა და ნემსებს. გარდა ამისა, სეფსისი დამემართა – სისხლის მოწამვლა, მაგრამ სასწაულებრივად გადავურჩი სიკვდილს! მართალია, ერთ-ერთი კლინიკის რეანიმაციაში მკურნალობისთვის ჯერ კიდევ დავალიანება მაქვს დარჩენილი – 700 ლარი. წარმოდგენა არ მაქვს, როგორ უნდა გადავიხადო. გარდა ამისა, მჭირდება საკონტროლო გამოკვლევების ჩატარება, მაგრამ ფული არ მაქვს. 30 წელი ვიმუშავე კინოლოგად, მაგრამ ახლა ძალა აღარ შემწევს, რომ ვიმუშაო. ჩემი ერთადერთი იმედი თქვენი ფონდია და კეთილი ადამიანების თანადგომა“.

ლიანას სხივური თერაპიის ათი კურსი აქვს ჩატარებული. თუმცა სიმსივნე იმდენად აგრესიული აღმოჩნდა, რომ თავსა და ძვლებში გავრცელდა მეტასტაზები.

ლიანას მდგომარეობა დღითი დღე მძიმდება. ყოველი წუთი მნიშვნელოვანია. ქალი ტკივილითა და სისუსტით იტანჯება…

ქალი პრაქტიკულად ვერ დგება საწოლიდან. ძლიერი თავბრუსხვევის გამო, მას დახმარების გარეშე გადაადგილება არ შეუძლია. თითქმის სამი თვეა, ლიანას მზის შუქი არ უნახავს…

ბავშვებმა პურითა და წყლით რამდენ ხანს უნდა იარსებონ? ორი წლის ილიასა და ხუთი წლის გიოს დედა ამ საზარელ კითხვას უსვამს საკუთარ თავს. მეგობრებო, ჩვენი ბენეფიციარები ლაგოდეხის რაიონის სოფელ ბაისუბნიდან უკიდურეს გაჭირვებაში ცხოვრობენ, შეიძლება ითქვას, გადარჩენისთვის იბრძვიან. აზა ორ მცირეწლოვან ვაჟს მარტო ზრდის. მამისგან ბავშვები არც მატერიალურ დახმარებას იღებენ და არც სულიერ სითბოს. სოციალური შემწეობა კი საკვების საყიდლად არ ჰყოფნით, ამიტომ მაღაზიიდან პროდუქტების ვალად აღება უწევთ. უკვე 800 ლარი დაგროვდა, რომლის გადახდასაც ვერ ახერხებენ.

აზა, დედა (29 წლის): „გიოს თიაქარი აქვს. ბავშვს მუცლის ქვედა ნაწილში ძლიერი ტკივილი ხშირად აწუხებს, ტირის, მე კი ვერ ვამშვიდებ. ყველაზე ცუდი ის არის, რომ ფული არ მაქვს, ჩემი შვილი ექიმთან წავიყვანო ან წამალი ვუყიდო. არ ვიცი, რა გავაკეთო“.

აზა: „გიო ჩემი მთავარი დამხმარეა, იმის გაფიქრებაც კი მტკივნეულია, რომ ნებისმიერ მომენტში შეიძლება რამე დაემართოს. გთხოვთ, დამეხმარეთ, რომ გამოკვლევები ჩავუტარო“.

უბრალოდ წარმოიდგინეთ, დედა-შვილი რა კოშმარში ცხოვრობენ ახლა. თქვენი დახმარებით, ის შეიძლება მალე დასრულდეს! კეთილ საქმეს ნუ გადადებთ, გიოს ახლავე დაეხმარეთ!