რეგულარული გადახდების ფუნქცია ხელმისაწვდომია

სახლში / პროექტები /

მოითმინე, პატარავ, მოითმინე!..

calendar აგვისტო 18, 2020

ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს!

ტელეფონის ნომერი:

info

ფასი (გაითვალისწინეთ):

1 call - ₾2 GEL

მობილური პროვაიდერები

Mobile provider
Mobile provider
Mobile provider

დაეხმარეთ! გააგზავნეთ სმს

sms

თქვენ შეგიძლიათ გადაარჩინოთ ვინმეს სიცოცხლე და დაუახლოვდეთ ღმერთს! გაგზავნეთ SMS ნომერზე 97100 შეწირეთ ₾3 GEL

კოპირებულია

პოსტის გაზიარებაც დახმარებაა!

facebook google messanger viber telegram

სულ რაღაც ერთი წლისაა, მაგრამ კისკისის ნაცვლად, შიმშილისგან ტირის… ღმერთო, რა საშინელებაა! შიმშილი… თანაც არა ომის დროს, არამედ მშვიდობიან საქართველოში!

ჩვენი ფონდის ანგარიშები:

Bank of Georgia

Bank logo

Ბანკის კოდი:

BAGAGE22 BAGAGE22

კოპირებულია

ნომერი:

GE64BG0000000470458000 GE64BG0000000470458000

კოპირებულია

TBC Bank

Bank logo

Ბანკის კოდი:

TBCBGE22 TBCBGE22

კოპირებულია

ნომერი:

GE15TB7194336080100003 GE15TB7194336080100003

კოპირებულია

Liberty Bank

Bank logo

Ბანკის კოდი:

LBRTGE22 LBRTGE22

კოპირებულია

ნომერი:

GE42LB0115113036665000 GE42LB0115113036665000

კოპირებულია

საქველმოქმედო ნომერი: ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს!

ტელეფონის ნომერი:

0901200270

სულ რაღაც ერთი წლისაა, მაგრამ კისკისის ნაცვლად, შიმშილისგან ტირის… ღმერთო, რა საშინელებაა! შიმშილი… თანაც არა ომის დროს, არამედ მშვიდობიან საქართველოში! 


„მოითმინე, პატარავ, მოითმინე…“ – 22 წლის მაია, 2 მცირეწლოვანი შვილის – დავითისა (1 წლის) და გელას (5 წლის) დედა, შიშისაგან ხელებს თავზე იჭდობს. ქალს კისერი დასიებული აქვს, კეფა – ფორმაცვლილი და ეს ყველაფერი დაწყევილი დიაგნოზის გამო – ჰოჯკინის ლიმფომა (ლიმფური კვანძების სიმსივნე)! 
 საბრალო მაია საქართველოს ყველა კეთილ დედას და მამას მიმართავს – გადამირჩინეთ შვილები! გადამირჩინეთ ისინი შიმშილისგან! ჩემთვის არაფერს ვითხოვ. მხოლოდ ბავშვები! ეს ჩემი ერთადერთი თხოვნაა!

თქვენ ყოვლისშემძლე უფალი დაგაჯილდოვებთ, მე კი სხვას ვერაფერს შევძლებ, გარდა იმისა, რომ ყოველ დღე ვილოცებ თქვენი შვილებისთვის! მუდამ!

მე გამოვჯანმრთელდები! და მაშინვე სამუშაოდ წავალ… ოღონდაც მარტო ნუ დაგვტოვებთ გასაჭირში, გემუდარებით!“ – შიმშილისგან მტირალი ბავშვების შემხედვარე მაიამ ცრემლები ვეღარ შეიკავა. 
 


დედიკო, ღამე ვირთხები ხომ არ შეგვჭამენ?

22 წლის მაია ბალიაშვილს შიშისგან გული ეკუმშება, როდესაც 5 წლის ვაჟი, გელა, ამ შეკითხვას უსვამს. თანატოლებისაგან განსხვავებით, ის არც თვითმგორავზე ოცნებობს, არც ველოსიპედზე… პატარა ბიჭის ფიქრები შიშით არის მოცული, რომ მას ვირთხები უკბენენ, რომლებიც ჩამონგრეული ქოხის კედლის ხვრელებიდან ძვრებიან ხოლმე ღამღამობით.
მაია, თავის ორ შვილთან – გელასთან და 1 წლის დავითთან ერთად, ჩამოშლილი შენობის ერთ პატარა ოთახშია მიყუჭული. უზარმაზარი ხვრელები კედლებში – ეს იმ უბედურების ნახევარიც არაა, რაც ამ ავარიულ შენობას სჭირს… ჩამონგრეული ჭერი, ბეტონის იატაკები, მუყაოს საგმანი ფანჯრების ნაცვლად, არარსებული კარები – ასეთ პირობებში იზრდება ორი პატარა ქართველი! სიღარიბეს, სიცივესა და შიმშილს ისინი საკუთარი ცხოვრების გზის დასაწყისშივე ეზიარნენ.  
მაგრამ უფალს მაია არ მიუტოვებია, მეგობრებო! ის არასოდეს მიატოვებს მათ, ვისაც ჭეშმარიტად სჯერა უფლის ძალის და არასოდეს კარგავს იმედს. გაუსაძლის პირობებში ცხოვრებამ მარტო ჩვენი გმირის სული კი არა, მისი ჯანმრთელობაც დააზიანა. 22 წლის დედას საშინელი დიაგნოზი აქვს – ჰოჯკინის ლიმფომა – ლიმფური კვანძების სიმსივნე! და ახლა შიმშილით სიკვდილის შიში იმის შიშმა ჩაანაცვლა, რომ შესაძლოა, მისი შვილები ობლად დარჩნენ.  

– სიტყვებით ვერ გადმოვცემ დედის გულის ტკივილსა და შიშს… ექიმთან მაშინვე უნდა წავსულიყავი, როგორც კი ლიმფური კვანძების ანთება დამეწყო, მე კი იქამდე ვაჭიანურებდი, სანამ კისერი და კეფა არ დამისივდა და ფორმა არ შემეცვალა… შემომხედეთ, რას ვგავარ… ბედნიერი დედობის ნაცვლად, რაზეც ყველა ქალი ოცნებობს, თავზარდაცემული ველი ხვალინდელ დღეს… გამიგეთ, ბავშვებს მშივრებს ვერ დავტოვებდი და ექიმთან ვერ წავიდოდი! ისინი ისედაც მუდამ დამშეულები მყვანან… – ცრემლს ძლივს იკავებდა მაია, თავისი ამბის მოყოლა რომ დაიწყო…
– ჩვენ რით შეგვიძლია თქვენი დახმარება, მაია? 

– მკურნალობაში დახმარებას არ ვითხოვ. ჩემთვის მთავარი – ბავშვებია. მე ტკივილსაც გავუძლებ, შიმშილსაც, სიცივესაც; ესენი – ვერა… გთხოვთ, დამეხმარეთ, რომ ჩემი ბიჭუნები შიმშილისგან არ დამეხოცონ… არ მახსოვს, ბოლოს როდის ჭამეს ნორმალურად… მხოლოდ წყალწყალა წვნიანების საშუალება გვაქვს, რასაც ბავშვები უკვე დასანახად ვეღარ იტანენ; უბრალოდ მათ სხვა არჩევანი არ აქვთ! ისინი საერთოდ არ არიან ჭირვეულები და ყველაფერს ჭამენ, რასაც მივცემ. სხვაგვარად, ნერვიულობისგან სულ მთლად გადავიდოდი ჭკუიდან. უმცროსი ვაჟი სულ რაღაც 1 წლისაა, ჯერ კიდევ საფენები სჭირდება… თუ შეძლებთ, იქნებ საწოლების შეძენაშიც დამეხმაროთ… ჩვენ რაც გვაქვს, იმაზე ძალიან მოუხერხებელია წოლა – მათ საწოლსაც ვერ უწოდებ. საყოფაცხოვრებო ტექნიკისა და ავეჯის გარეშე როგორმე გაძლებ ადამიანი, მაგრამ საწოლი უბრალოდ აუცილებლობაა…


– ასეთ რთულ მდგომარეობაში როგორ აღმოჩნდით? 

– არც კი ვიცი, საიდან დავიწყო… ჩვენ ყოველთვის ღარიბულად ვცხოვრობდით, ფული საკვებზე ძლივს გვყოფნიდა, მაგრამ მეუღლე გვერდით მყავდა და მეც და ბავშვებსაც ის უზრუნველგვყოფდა. სახლიც არ იშლებოდა ჩვენ თვალწინ… ახლა კი ღამღამობით ვიყინებით. წვიმის დროს წასასვლელი არსად გვაქვს – მე და ბავშვები მჟონავი სახურავის ქვეშ ვსხედვართ და ვსველდებით… იმის წარმოდგენაც კი მზარავს, ზამთარში რა იქნება… ღუმელის ანთებას აზრი არ აქვს – კედლების ღიობებიდან ქარი შემოდის. ფანჯრები და კარები ცუდად იკეტება, ქარი უბერავს და მუყაოს საგმანებს აცლის, რომლითაც კედლის უზარმაზარ ხვრელებს ვავსებ… არ იფიქროთ, რომ ვწუწუნებ… ეს სახლი თავაზიანად დაგვითმო ნაცნობმა. აქ ცხოვრების ნება დაგვრთო, ბავშვებთან ერთად, სრულიად უფასოდ, რისთვისაც მისი უზომოდ მადლიერი ვარ! ქუჩაში ცხოვრებას, ნამდვილად სჯობს… 

– თქვენი მეუღლე სად არის? ბავშვებს მარტო რატომ ზრდით? 

– მეუღლე – კარგი ადამიანია, მაგრამ უსიამოვნო ამბავში გაეხვია და არ ვიცი, როდის შევძლებ მის ნახვას… მჯერა, რომ მას აუცილებლად გაამართლებენ… მანამდე კი ჩემი შვილები მამის გარეშე იზრდებიან… და იმედი მაქვს, უფალი ჩემს თავს არ წაართმევს ჩემს ანგელოზებს… არ მინდა ჩემი ბიჭების დატოვება, თანაც ასეთ პატარა ასაკში… მათ ხომ არც კი ვემახსოვრები… 

– შეგიძლიათ, თქვენი დაავადების შესახებ მოგვიყვეთ? როგორ შეიტყვეთ დიაგნოზის შესახებ? მკურნალობის რა ეტაპზე ხართ ახლა? 

– გაციების შემდეგ ლიმფური კვანძების ანთება დამემართა. თავიდან ამას დიდი მნიშვნელობა არ მივანიჭე. მეგონა, თავისით გაივლიდა და ექიმებთან სიარულზე ფულის ხარჯვა საჭირო არ იყო, რადგან ჩვენთვის ყოველი თეთრი ძვირფასია! შემდეგ მკვეთრად დავიკელი წონაში, სიცხემ იმატა, დამეწყო სისუსტე, კისერი და კეფა დამისივდა. მიღებაზე რომ მივედი, ექიმები ჩემი მდგომარეობით გაოგნებული დარჩნენ. განაჩენი საშინელი აღმოჩნდა – ლიმფური სისტემის ონკოლოგია. ახლახან, დაავადების მე-3 სტადია დამიდგინეს და ქიმიოთერაპია დამინიშნეს. სახელმწიფო მკურნალობას 80%-ით აფინანსებს. წარმოდგენა არ მქონდა, დანარჩენი თანხა საიდან უნდა მომეტანა, მაგრამ ჩვენ ხომ საქართველოში ვცხოვრობთ?! აქ ყველაზე გულისხმიერი ხალხი ცხოვრობს, რომლებიც ადამიანს გასაჭირში არასოდეს მიატოვებენ! კლასელები და მეზობლები დამიდგნენ გვერდში. ჩემი გამოკვლევისთვის ფული მოაგროვეს, შემდეგ კი პირველი ქიმიოთერაპიისთვის ნაკლული თანხაც… უფალმა არ მიმატოვა და მხსნელები გამომიგზავნა! კურთხეულ იყოს მისი სახელი და დაე, მისი წყალობა და მადლი არ მოჰკლებოდეს მათ, ვინც ჩემზე იზრუნა და მხარი დაუჭირა ჩემს ოჯახს ცხოვრების ყველაზე რთულ ჟამს!  

გამოკვლევის ჩატარების შემდეგ იმედი მომეცა – ექიმები მაიმედებენ, ამბობენ, რომ კიდევ რამდენიმე ქიმიოთერაპიის კურსი და აუცილებლად გამოვჯანმრთელდები… სწორედ ამ იმედით ვცოცხლობ… არადა, ეს დაავადება რომ არა, მე აუცილებლად დავიწყებდი მუშაობას. ჯერჯერობით, ქიმიოთერაპიის შემდეგ, ფიზიკურად უბრალოდ არაფრის კეთება არ შემიძლია. ეს ისეთი ტკივილია, არავის ვუსურვებ…


– რა სახსრებით ცხოვრობთ?

– სახელმწიფო სოციალურ დახმარებას გვიხდის, თვეში 100 ლარის ოდენობით. ვცდილობთ, ამ მოკრძალებული თანხით ვიარსებოთ, მაგრამ ეხლა, როდესაც ყველაფერი გაძვირდა, ყველაზე პირველადი საკვები პროდუქტებიც კი არ გვაქვს… მაკარონის 5კგ-იანი ტომარა 20 ლარიც კი ღირს! მე კი ასე, ერთბაშად, ამხელა თანხას ვერ დავხარჯავ! კარტოფილის ყიდვა და წვნიანების გაკეთება მიწევს… მაგრამ ეს ხომ ბავშვების კუჭისთვის არაა?! თუ გაგვიმართლა და მეზობლებმა რამე მოგვიტანეს, მაშინ ნამდვილი წვეულება გვაქვს ხოლმე! 
– ნათესავები არ გეხმარებიან? 

– მე დედამ მარტომ გამზარდა. ის ეხლა 62 წლისაა და ჩვენზე უარესად ცხოვრობს…დედა ცდილობს, სურსათით დაგვეხმაროს ხოლმე მაგრამ თავისი პენსია არაფერზე ჰყოფნის. ამასთან ერთად, უკვე მხედველობის სერიოზული პრობლემები აქვს, დღითიდღე უფრო და უფრო ცუდად ხედავს… ბოლო დროს ხალხს საერთოდ ვეღარ ცნობს, რადგან მათ სახეებს ვეღარ არჩევს. ექიმთან წასასვლელი ფული მას არ აქვს… ვშიშობ, რომ დედა მალე დაბრმავდება… მისთვის ასეთი სიბერე არ მინდოდა, მაგრამ ღმერთია მოწმე, მე თვითონ ძალიან მძიმე მდგომარეობაში ვარ და მიუხედავად იმისა, რომ გულწრფელად მინდა, მისი დახმარება არ შემიძლია. 

მეუღლის ნათესავებთანაც ყველაფერი რთულადაა… ქმარი საშინელ პირობებში იზრდებოდა. 6 წლის იყო, დედა რომ გარდაეცვალა. მამამისმა დარდს ვერ გაუძლო და მოულოდნელად, ისიც დაიღუპა. ხვიჩა – ასე ჰქვია ჩემს მეუღლეს – ობლად იზრდებოდა დრომოჭმულ სახლში, შიმშილსა და სიცივეში, და-ძმასთან ერთად. ყველაზე მეტად ცხოვრებაში ის უნდოდა, რომ მის შვილებს ისეთივე სიღარიბე არ ენახათ, როგორიც თვითონ გამოიარა…


– თუ შეიძლება, ცოტა მეტი მოგვიყევით თქვენს მეუღლეზე. როგორ გაიცანით ერთმანეთი? მისმა რთულმა ბავშვობამ არ შეგაშინათ? 

– მისი სიღარიბის შესახებ დაქორწინების შემდეგ შევიტყვე. ერთმანეთი ფეისბუქით გავიცანით, საერთო ნაცნობების მეშვეობით. 17 წლის ვიყავი, როდესაც ჩემს ცხოვრებაში ხვიჩა გამოჩნდა. ბავშვები ვიყავით და ერთმანეთი გულწრფელად შეგვიყვარდა. გრძნობებს დავნებდით და მაშინვე ერთად გადავწყვიტეთ ცხოვრება. ის ჩემი პირველი და ერთადერთი სიყვარულია; და არც არაფერს ვნანობ – მე მშვენიერი შვილები მყავს. დიახ, ეხლა ძალიან გვიჭირს, მაგრამ ვცდილობ, სულით არ დავეცე… ამის გაკეთება ყველაზე მარტივია, მაგრამ როდესაც ორი შვილის დედა ხარ, სისუსტის უფლება აღარ გაქვს…
– რაში ხედავთ ხსნას, გამოსავალს თქვენი რთული მდგომარეობიდან?

– გამოვჯანმრთელდები და აუცილებლად წავალ სამუშაოდ. მჯერა, რომ მაგ დროისთვის მეუღლესაც გაამართლებენ და ერთად დავიწყებთ გეგმების დალაგებას. ჩვენ ხომ სრულიად სხვაგვარად წარმოგვედგინა მომავალი. გვინდოდა, მცირე მიწის ნაკვეთი შეგვეძინა და პატარა სახლი აგვეშენებინა; და ისე აღგვეზარდა ჩვენი ბიჭები, რომ სხვებისთვის სამაგალითოები ყოფილიყვნენ… ამის გაკეთება ჯერ კიდევ არის შესაძლებელი… მე ამის მჯერა…
იცით, ხშირად მინდება ხელების ჩამოშვება და დანებება, მაგრამ ჩემი შვილები არ მაძლევენ საშუალებას, რომ გავტყდე. ყოველ ჯერზე, როდესაც ჩემს ვაჟებს ვუყურებ თვალებში, ხელახლა ვივსები ძალებით და უკეთესი მომავლის იმედით. ის ფაქტიც კი, ახლა ჩემთან რომ საუბრობთ – იმედს მაძლევს და მამშვიდებს…  დარწმუნებული ვარ, რომ საქართველოში არ არსებობენ გულცივი ადამიანები, რომლებიც სხვის უბედურებას გვერდს აუვლიან, თქვენ ამიტომაც მოგმართეთ…

– ოდესმე გიფიქრიათ, რომ ასეთი უბედურება შეგემთხვეოდათ? 

– ასეთი რამ ყველაზე საშინელ სიზმარშიც კი არ დაგესიზმრება ადამიანს… რა თქმა უნდა, არ მიფიქრია… როდესაც სკოლას ვამთავრებდი, სტილისტის ან დალაქის საქმიანობის შესწავლაზე ვოცნებობდი… ფრჩხილების მოვლის სპეციალისტის კურსების გავლაც კი მინდოდა, ოღონდაც გოგონებს გალამაზებაში დავხმარებოდი! ძალიან მომოწონს მოვლილი ქალბატონები და ყოველთვის მინდოდა, ასეთი ვყოფილიყავი… მაგრამ ცხოვრებამ სხვაგვარად გადაწყვიტა… ჩემმა დაავადებამ კისრის ფორმა მთლიანად შემიცვალა და ახლა გარეთ გასვლაც კი მრცხვენია… სარკეში ჩახედვაც არასასიამოვნოა… ანარეკლში თავს ვერ ვცნობ.
– მაია, თქვენ აუცილებლად გამოჯანრმთელდებით და თქვენს ოცნებებს აუცილებლად შეასხამთ ფრთებს. უფალი თქვენს გვერდითაა და არ მიგატოვებთ. უფლის ხომ გწამთ? 

– მწამს… მაგრამ მგონია, რომ უნდა, რაღაც მასწავლოს… მსგავსი ხომ ყველა 22 წლის გოგონას არ ემართება? უფალი არასდროს უგზავნის ადამიანს ისეთ გასაჭირს, რასაც ის თავს ვერ გაართმევს… და თუკი უგზავნის, მაშინ აუცილებლად დაეხმარება მის დაძლევაში… ძილის წინ, ჩემი შვილებისთვის უკეთეს ცხოვრებაზე ვევედრები უფალს… და მჯერა, რომ უფალი გვიცავს, ის ჩვენ გვერდითაა, მე ამას ვგრძნობ…
– უცხო ადამიანების სიკეთის თუ გჯერათ? 

– ჩემ ცხოვრებაში ბევრი კეთილი ადამიანია. ერთ ამბავს მოგიყვებით, რომელიც არც თუ ისე დიდი ხნის წინ მოხდა. საავადმყოფოში 3 გამოკვლევა და ტომოგრაფია დამინიშნეს. როდესაც ექიმმა ტომოგრაფიის ფასი დამისახელა, სახლში სრულიად დაბნეული დავბრუნდი. თავში მხოლოდ ერთი შეკითხვა მიტრიალებდა – სად ვიშოვო 900 ლარი? ეს ხომ ძალიან დიდი ფულია?! და როგორ გგონიათ? ჩემი თანაკლასელები დამეხმარნენ ამ წარმოუდგენელი თანხის აგროვებაში. ბედნიერებისგან ვტიროდი… შემიძლია მათ მადლობა გადავუხადო? მინდა, რომ ყველამ იცოდეს – ჩემს მადლიერებას საზღვარი არ აქვს… 
მეზობლებიც ხშირად გვეხმარებიან სურსათით, იციან, ახლა როგორ გვიჭირს… სწორედ ამაშია ადამიანის ძალა – დახმარების ხელი გაუწოდოს მას, ვისაც ეს ყველაზე მეტად სჭირდება. კიდევ ერთი სასიამოვნო შემთხვევა მქონდა ცხოვრებაში. მეგობარი მყავს, ნინო. როდესაც მან ჩემი დაავადების შესახებ შეიტყო, სურსათის მთელი შეკვრა მოიტანა და 200 ლარი გვაჩუქა – ჩემი მკურნალობისთვის. ავტირდი! ისე უხერხულად ვგრძნობდი თავს, ამ ფულს რომ ვართმევდი, მაგრამ სხვა გამოსავალი არ იყო… მთელი ცხოვრება მემახსოვრება! მის კეთილ გულს და გულუხვ სულს უფალი აუცილებლად დალოცავს!
– მიხარია, რომ თქვენს ცხოვრებაში კეთილი ადამიანები არსებობენ. ჩვენი ფონდის შესახებ როგორ შეიტყვეთ? 

– ჩემმა ნაცნობმა მირჩია, თქვენთვის მომემართა. ის იმ ადამიანის დედაა, ვინც ჩვენ შეგვიფარა. უნდა ვაღიარო, არვ ვიცოდი, რომ არსებობდნენ ფონდები, რომლებიც ადამიანებს ეხმარებიან, მაგრამ თქვენს ვებ-გვერდზე რომ შევედი, გაკვირვებული დავრჩი. თქვენ ნამდვილად ეხმარებით ყველა გაჭირვებულს! და მე იმედი მომეცა, რომ ჩემს ცხოვრებაში შეიძლება რამე შეიცვალოს…

– ფონდს ძალიან ბევრი მეგობარი ჰყავს. მათი გაცნობა თუ გინდათ? 

– თქვენ მეგობრებიც გყავთ? ამაზე უკეთესი რა უნდა იყოს? მე არც ისე ბევრი მეგობარი მყავს, ასე რომ ამ სიამოვნებაზე უარს არ ვიტყოდი. 
ბავშვებსაც გაუხარდებათ. ისინი ძალიან გულზიარი და თბილები არიან! განსაკუთრებით უფროსი – გელა. მას ძალიან უყვარს ხალხთან ურთიერთობა. 
– თქვენს შვილებზე ცოტა მეტი მოგვიყევით. როგორები არიან? 

– გელა ძალიან ნიჭიერია. ხატვაც ეხერხება და თავისუფლადაც კითხულობს. ღვთის მიერ გამოგზავნილი, ნიჭიერი ბიჭია! უმცროსი კი ჯერ ეხლა იწყებს ამ სამყაროს შეცნობას. ის ისეთი მოუსვენარია… საერთოდ არ მიჯერებს! ერთს ვეუბნები, სხვას აკეთებს – როგორც ყველა ბავშვი. ორივე ჯერ ძალიან პატარაა და არ იციან, წინ რა ელით… ეჰ, როგორ მინდა, რომ ჩემმა შვილებმა არ იცოდნენ, რა არის შიმშილი და სიღარიბე…

– მაია, თქვენი შვილებისთვის როგორ მომავალს ხედავთ? 

– მე… მე… მე მათთვის იმდენი რამ მინდა… მაგრამ არაფერი შემიძლია… 
მაიამ პასუხი ვერ დაასრულა… ირგვლივ მიმოიხედა და ტირილი აუტყდა. ოთახში მისმა უფროსმა ვაჟმა, გელამ შემოირბინა და მტირალი დედა რომ დაინახა, კითხვით მომმართა: 
გელა (5 წლის): დეიდა, დედიკო თქვენ გამო ტირის? 

– რას ამბობ, პატარა! ჩვენ არ გვინდოდა, შენს დედიკოს რომ ეტირა… ჩვენ თქვენი დახმარება გვინდა. მითხარი, დედას ხშირად ეხმარები ხოლმე? 

გელა (5 წლის): – ყოველთვის, დეიდა! დედიკო ძმას მე მიტოვებს, როდესაც ძალიან იღლება. მე მასთან ვთამაშობ ხოლმე, დედა კი საწოლზე წევს და ჩვენ გვიყურებს. 
– რითი გიყვარს თამაში? 

– მანქანებით! მეზობელმა მაჩუქა და მართალია, ჩემი გატყდა, მაგრამ მე მას აუცილებლად შევაკეთებ. მე ხომ უკვე დიდი და ძლიერი ვარ! დედა ამბობს, რომ კარგად უნდა ვჭამო, რომ ძლიერი გავხდე! ამიტომ, ყოველთვის ბოლომდე ვჭამ ხოლმე დედას წვნიანებს, მაგრამ საიდუმლოდ გეტყვით (ჩურჩულით განაგრძო გელამ) – მე ისინი არ მიყვარს.
დეიდა, იქნებ კიდევ მოხვიდეთ ჩვენთან და ნამცხვრები მოგვიტანოთ? ისინი ისეთი ტკბილია… ერთხელ, ძალიან დიდი ხნის წინ, დედამ გვიყიდა და მე და დავითს ძალიან მოგვეწონა… კარგი იქნებოდა, კიდევ გვეჭამა… შემდეგ ჯერზე, რომ მოხვალთ, თუ შეძლებთ, ჩემს ძმას მოუტანეთ ნამცხვრები – მე უკვე დიდი ვარ… 5 წლის ვარ! ძლიერი ვარ. თუმცა… ორი ნამცხვარი თუ იქნება, მეც არ დამივიწყოთ… 
– აუცილებლად, პირობას გაძლევ! გელა, რომ გაიზრდები, რა გინდა, რომ გამოხვიდე? 

გელა (5 წლის): – ჯადოქარი! იმიტომ, რომ მათ ყველაფერი შეუძლიათ! ისინი ძალიან ძლიერები არიან და არაფრის ეშინიათ! 
– შენ თუ გეშინია რამის?

გელა (5 წლის): – მხოლოდ ვირთხების. ისინი ისეთი საშიშები არიან და კუდიც გრძელი და თმიანი აქვთ. ღამე გამოძვრებიან და ხმაურობენ ხოლმე. მეშინია, რომ ან მე მიკბენენ, ან ჩემს ძმას. დედიკომ თქვა, რომ ვირთხები არ იკბინებიან, მაგრამ მგონია, რომ ისინი ყველაფერს ჭამენ! 
– საშინელებაა, მათი მეც მეშინია! მითხარი, იქნებ რამე სათამაშოზე ან ველოსიპედზე ოცნებობ? 

– დეიდა, რას ამბობთ?! დედიკოს ჩემთვის ველოსიპედის საყიდლად ფული არ აქვს… მაგრამ მისი ტარება ვიცი. ჩემს მეზობელს აქვს ველოსიპედი და ხშირად მაძლევს ხოლმე სატარებლად. რომ მქონდეს, კარგი იქნებოდა. ერთმანეთს გასწრებაში შევეჯიბრებოდით…
– მაია, მითხარით, რითი შეუძლიათ ფონდის მეგობრებს თქვენი დახმარება? 

– ნეტავ იცოდეთ, როგორ მეუხერხულება თქვენი შეწუხება, მაგრამ მე მართლა არ მაქვს სხვა გამოსავალი… ძალიან გვჭირდება სურსათი, ბურღულეული, მაკარონი, კარტოფილი, ბავშვებს ხილ-ბოსტნეული სჭირდებათ ვიტამინებისთვის. ისინი სულ პატარები არიან და იმუნიტეტისა და ძვლების გამაგრება ესაჭიროებათ… ისინი თითქმის არაფერს ჭამენ… ბავშვებმა ხორცის გემოც კი არ იციან… ტკბილეულზე გიჟდებიან, მაგრამ ზედმეტი თეთრი არ მაქვს, რომ რამე ტკბილი ვუყიდო… თუ შეძლებთ, ავეჯითაც დაგვეხმარეთ – არ გვაქვს და თვითნაკეთ, უხეშ საწოლებზე ვწევართ, მერე კი წელი გვტკივა. საყოფაცხოვრებო ტექნიკის თხოვნას ვერც კი გავბედავ. დიახ, ჩემს მდგომარეობაში ძალიან მიჭირს ნივთების ხელით რეცხვა, დიდხანს ჯდომისა და რეცხვისაგან კისერი მიშეშდება და ხელები მიბუჟდება, მაგრამ თხოვნას ვერ გავბედავ… იმიტომ, რომ საშინლად მერიდება და მრცხვენია თქვენი შეწუხება… 
 მეგობრებო, ორი შვილის დედა, რომელსაც ნაზ მხრებზე  უბედურება დააწვა ტვირთად, შველას ითხოვს! ორ პატარა ვაჟს ის მარტო ზრდის, სიცოცხლისათვის საშიშ პირობებში. კედლები ცვივა, იატაკი ბეტონისაა, სახურავზე კი უზარმაზარი ხვრელებია – ის ფაქტობრივად აღარც არსებობს! წვიმის დროს ბავშვები შინ ქოლგის ქვეშ სხედან. ფანჯრებში შუშების ნაცვლად მუყაოა გაკრული. ბავშვებისთვის საკვების მომზადება კი მაიას ქუჩაში უწევს. ავადმყოფ ქალსა და ბავშვებზე არავინ ზრუნავს; სწორედ ამიტომ გამოგზავნა უფალმა ბალიაშვილების ოჯახი ჩვენთან, მეგობრებო! შესაძლოა თქვენ, ძვირფასო მეგობარო, საბრალო მაიას უკანასკნელი იმედი ხართ. 
დაურეკეთ მაიას, გაიგეთ, როგორ გრძნობს იგი თავს, გაამხნევეთ და მიეცით მას ხვალინდელი დღის იმედი. ტელეფონი: 598 17 46 07 

თქვენ შეგიძლიათ, ის პირადადაც გაიცნოთ და შეძლებისდაგვარად დაეხმაროთ მას, უფალი კი ამისათვის აუცილებლად დაგაჯილდოვებთ!
მისამართი: ქარელის რაიონი, სოფელი რუისი.

და აუცილებლად გააზიარეთ ჩვენი პოსტი, რომ ამ ოჯახის უბედურებაზე შესახებ შეიტყონ თქვენმა მეგობრებმაც! ეს ძალიან მნიშვნელოვანია!

მეგობრებო, თქვენთან კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს – თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს დახმარება ესაჭიროება, გთხოვთ, გამოიჩინოთ გულისხმიერება და მოგვწეროთ ამის შესახებ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge 
ჩვენი ფონდის ანგარიშია:
GE15TB7194336080100003
GE42LB0115113036665000
GE64BG0000000470458000
(დანიშნულება: მაია ბალიაშვილი) 

ასევე, თანხის გადმორიცხვა შეგიძლიათ ჩვენი საიტის მეშვეობით. 
თანხის ჩარიცხვა ასევე შესაძლებელია Nova Technology, TBCpay, ExpressPay ტერმინალებიდან. ქვეთავში “ქველმოქმედება“ მოძებნეთ ჩვენი ფონდი (ფონდის დამატებით უფლება-მოვალეობებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus ).
ჩვენ, თქვენთან ერთად, უკვე მრავალ გაჭირვებულს დავეხმარეთ! მოდით, მაიასაც გავუმართოთ ხელი, უბედურებისგან ხომ დაზღვეული არავინაა?! ვინ იცის, იქნებ სრულიად უცხო ადამიანების დახმარება ოდესმე თავადაც დაგვჭირდეს!
ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს – 0901 200 270

რა ცოტა სჭირდება ადამიანს ბედნიერებისათვის

შიმშილით ომის დროს კი არა, მშვიდობიან საქართველოშიც კი ვეღარავის გააკვირვებ, ასეთი ოჯახებიკი ჩვენ გარშემო იმდენია! ჩვენ მათზე საუბრით არ ვიღლებით და ყოველ ჯერზე გვაოცებს რამდენი ხართ – ჭეშმარიტად კეთილი ადამიანები, რომლებსაც გული გახსნილი გაქვთ უფლისათვის!

ალბათ გახსოვთ, როგორ მიმართა უბედურმა და მძიმედ სნეულმა ქალმა, მაიამ საქართველოს ყველა კეთილ დედ-მამას თხოვნით, რომ მისი შვილები შიმშილს გადაერჩინათ! ის თვითონაც საშინელი დაავადებით – ლიმფომით იტანჯებოდა, მაგრამ თავისთვის წამლებს არ ითხოვდა. აი, ნამდვილი ქართველი დედა! მისთვის შვილები პირველ ადგილზე დგანან, საკუთარი ჯანმრთელობა კი არაფერია!

დაათვალიერეთ მათი სურათები, გაიხარეთ ჩვენთან და მაიასთან ერთად! იმ სითბოს და სიხარულს თქვენც იგრძნობთ, რასაც ჩვენ განვიცდით, როდესაც ჩვენი საყვარელი ბენეფიციარების ბედნიერ სახეებს ვხედავთ. ჩვენ მათ მანამდეც ვხედავთ და შემდეგაც – და იცით, ეს სრულიად განსხვავებული ადამიანები არიან! ეს არიან ადამიანები, რომლებსაც რწმენა და იმედი გაუჩნდათ…

მეგობრებო, უღრმესი მადლობა ყველას იმისთვის, რომ გვაძლევთ საშუალებას ეს სიხარული სხვებსაც გავუზიაროთ! ღმერთმა დაგლოცოთ!

მაია, მოგვიყევით, როგორ შეიცვალა თქვენი ცხოვრება მას შემდეგ, რაც თქვენ შესახებ პოსტი გამოვაქვეყნეთ?

მაია: თქვენი პოსტის წყალობით უამრავი მეგობარი შევიძინეთ; მარტოობის შეგრძნება აღარ გვაქვს და ცხოვრება ყოველმხრივ შეიცვალა – რა თქმა უნდა, უკეთესობისკენ! დიდი მადლობა თქვენ და თქვენს მკითხველებს! თქვენი მხარდაჭერის წყალობით ბევრი შიში დავძლიე და რწმენა შემემატა, რომ გამოვჯანმრთელდები და ყველაფერი კარგად იქნება. და რა თქმა უნდა, თქვენ ჩემს შვილებს ღიმილი აჩუქეთ, ეს კი ჩემთვის ყველაზე ძლიერმოქმედი წამალია. პატარებს ახალ ლოგინში შიშის გარეშე სძინავთ, რადგან დარწმუნებულები არიან, რომ იქ ვირთხები ვეღარ მისწვდებიან. ტელევიზორი კი… სახლში მუსიკა ისმის და ბავშვებს შეუძლიათ მულტფილმებს საათობით უყურონ. აღარაფერს ვამბობ ჩემს ახალ, ერთგულ მეგობარზე – სარეცხ მანქანაზე, რომელიც ფაქტობრივად ყოველდღე მეხმარება. დიდი მადლობა თქვენ და თქვენს მკითხველებს! თქვენი პუბლიკაცია რომ არა, ეს ყველაფერი არ მოხდებოდა და არც კი ვიცი, ჩვენ თუ ვიქნებოდით… თქვენ წინაშე ქედს ვიხრი. უფალმა დაგლოცოთ!

მაია, ახალი მეგობრებიდან ვინმეს განსაკუთრებით ხომ არ აღნიშნავდით? მათი სახელები თუ გახსოვთ?

მაია:მინდა, გამონაკლისის გარეშე, ყველას მადლობა გადავუხადო, ვინც ჩვენ შესახებ წაიკითხა და უყურადღებოდ არ დაგვტოვა. ტელეფონი გაუთავებლად რეკავს, ჩემი ჯანმრთელობისა და ჩვენი პრობლემების შესახებ მეკითხებიან, ჯანმრთელობას გვისურვებენ და ცდილობენ გვერდში დაგვიდგნენ. მათი წყალობით ვგრძნობ, რომ მარტოობა წარსულს ჩაბარდა. განსაკუთრებით აღვნიშნავდი ახალგაზრდა ბიჭებს გორიდან; მინდა მათ ბოდიში მოვუხადო, რადგან მათი სახელები აღარ მახსოვს. (ავადმყოფობის გამო მეხსიერების სერიოზული პრობლემა მაქვს.) მოვიდნენ, სურსათი და შეშა მოგვიტანეს, შემდეგ, ახალ წელს ისევ გვესტუმრნენ და ბავშვებს საჩუქრები – სათამაშოები და ტკბილეული მოუტანეს, მათთან ერთად ითამაშეს; ნამდვილი დღესასწაული გვაჩუქეს! უღრმესი მადლობა მათ! მათი მშობლების წინაშე ქედს ვიხრი იმისთვის, რომ ასეთი ღირსეული ბიჭები აღზარდეს. ჩემს შვილებს ყოველთვის მათ მაგალითს მოვუყვან. მინდა კიდევ ერთხელ გადავუხადო მადლობა მათ, ვინც გვესტუმრა და ბოდიში მოვუხადო იმისთვის, რომ ჩემი დაავადების გამო მათი სახელები ვერ დავიმახსოვრე. ყველა ეს ადამიანი ჩემს გულში სამუდამოდ დარჩება და დარწმუნებული ვარ, როცა გამოვჯანმრთელდები, მათი სახელები აუცილებლად გამახსენდება, მათი სახეები კი ისედაც სულ თვალწინ მიდგას და უფალს ყოველდღე ვევედრები, რომ მათ წყალობა არ მოაკლოს!

თქვენს გასაჭირს ადგილობრივი ხელისუფლება თუ გამოეხმაურა? რაიმე სახის რეაგირება თუ მოახდინეს?

მაია:ადგილობრივი ხელისუფლებისთვის სხვადასხვა პრობლემით ბევრჯერ მიმიმართავს, მაგრამ ისინი ჩემს არსებობას არც კი ამჩნევდნენ. თქვენი პოსტის გამოქვეყნების შემდეგ კი სურსათით სავსე პარკები უკვე ორჯერ მოგვიტანეს. მინდა მათ ამისთვის მადლობა გადავუხადო.  

რას ნიშნავს ეს დახმარება და მხარდაჭერა პირადად თქვენთვის?

მაია:ბევრის თქმა არაფრის თქმის ტოლფასია. პანდემიით გამოწვეულ, არსებულ კრიზისულ ვითარებაში თქვენი დახმარების გარეშე ზამთარს ვერ გადავიტანდით. როცა პირველად გვესტუმრეთ და გვკითხეთ, ყველაზე მეტად რა გვჭირდებოდა, სირცხვილით დამწვარმა, საწოლი გთხოვეთ, რადგან ჩვენი ხელნაკეთი საწოლი მთლად დაზიანებული იყო და ფაქტობრივად იატაკზე გვეძინა. იმ დროს საოჯახო ტექნიკაზე ფიქრიც კი არ შემეძლო. ჩემმა ბიჭმა სწორად აღნიშნა: თქვენ და თქვენი მკითხველები ნამდვილი ჯადოქრები ხართ! გაზის გამათბობელი სითბოს გვჩუქნის,  სარეცხი მანქანა ჩემს ჯანმრთელობაზე ზრუნავს – რეცხვისას წელი და კისერი აღარ მტკივა; ტელევიზორი კარგ განწყობაზე გვაყენებს და ბავშვებსაც ართობს; მიქსერი, ხორცსაკეპი მანქანა და ტოსტერი ჩემი პატარა დამხმარეები არიან, რომლებიც საჭმლის სწრაფად და მარტივად მომზადებაში მეხმარებიან. მაცივარი ჩვენს სურსათს უსაფრთხოდ ინახავს. ყველაფერს ვერც კი ჩამოვთვლი. თქვენ ჩვენი უბადრუკი საცხოვრებელი მყუდრო სახლად აქციეთ. მძიმე ზამთარი გადავიტანეთ, მაგრამ მალე გაზაფხულდება და დარწმუნებული ვარ, რომ ყველაფერი კარგად გვექნება. ეს მტკიცე რწმენა კი თქვენ გვაჩუქეთ. კიდევ ერთხელ, უღრმესი მადლობა! უფალმა დაგლოცოთ!

ბავშვებო, თქვენ რა საჩუქრები მოგეწონათ ყველაზე მეტად?

გელა (5 წლის): ყველაფერი მომეწონა, თქვენ ნამდვილი ჯადოქრები ხართ!

და მაინც, ყველაზე მეტად რა გაგიხარდა, გელა?

გელა:ყველაზე მეტად – ტელევიზორი და ტკბილეული.

ტელევიზორის ყურება გიყვარს?

გელა:მულტფილმების ყურება და სიმღერების მოსმენა მიყვარს.

და რაზე ოცნებობ?

გელა:რომ დედა მალე გამოჯანმრთელდეს!

იქნებ კიდევ გაქვთ რაიმე სახის პრობლემა, რომლის გადაჭრაში დახმარებასაც ჩვენს მკითხველებს შეუძლიათ?

მაია: თქვენ ჩვენთვის იმდენი გააკეთეთ, არც კი მჯერა, რომ ეს ყველაფერი მე შემემთხვა. საწოლი გთხოვეთ, თქვენ კი ყველაფერი გვაჩუქეთ, რაზეც ოცნებას ვერც კი ვბედავდი. იცით, მაინც გავბედავ და ერთი თხოვნით მოგმართავთ, რომელიც უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე საფენები და საჭმელი, რაც ყოველთვის გვაკლია. ერთი ქალი გავიცანი, რომელსაც ჩემზე მეტი პრობლემა აქვს – ძალიან ავად არის და მარტოხელაა; ხათუნა აჩილაშვილი ჰქვია, ახალქალაქში ცხოვრობს. ისე მინდა რამით დავეხმარო, მაგრამ როგორც იცით, შესაძლებლობა არ მაქვს… მაგრამ ყველაზე მთავარი, რისი თქმაც მინდა – დიდი მადლობა! უფალი გფარავდეთ! ქედს ვიხრი თქვენ და თქვენი მკითხველების წინაშე! თქვენ ხალხს რწმენას და იმედს აძლევთ. უფალმა დაგლოცოთ!

მეგობრებო, დიდი მადლობა ყველას, ვინც ბალიაშვილების ოჯახს დაეხმარა! იმედი მაქვს, რომ ამ მშვენიერ ოჯახს კიდევ არაერთხელ დავუჭერთ მხარს, რადგან მათ ჯერ კიდევ ბევრი პრობლემა აქვთ. ოჯახს ესაჭიროება საკვები, საფენები და წამლები, მაგრამ ისინი ამ მდგომარეობაშიც კი იმას ცდილობენ, რომ სხვისი პრობლემები საკუთარ პრობლემებზე წინ დააყენონ.

ჩვენერთადბევრი ღვთისთვის სათნო საქმის კეთებას ვახერხებთ, მაგრამ მიუხედავად ამისა, გვინდა კიდევ ერთხელ მივმართოთ ყველას: წაიკითხეთ ჩვენი პოსტები, მოუყევით მათ შესახებ თქვენს მეგობრებს; სხვების გასაჭირს გვერდს ნუ აუვლით, რადგან ამ ცხოვრებაში სამი ჭეშმარიტად ღირსეული საქმე არსებობს და ეს არ არის „ხის დარგვა, სახლის აშენება და ბავშვის აღზრდა“. ეს არის: პირველი – იმის დახმარება, ვისაც დახმარება სჭირდება, მეორე – იმის დაცვა, ვინც დაუცველია და ყველაზე მთავარი – იმედის მიცემა მისთვის, ვისაც ის დაკარგული აქვს!

და თუკი გიმძიმთ ყოფითი სირთულეებისა და გადაუჭრელი საკითხების გამო, რამდენიმე წამით გადაიტანეთ თქვენი ყურადღება ჩვენ FB პოსტებზე; ან უმჯობესია, დაურეკოთ ჩვენს ნებისმიერ ბენეფიციარს და ყველა თქვენი პრობლემა უმნიშვნელოდ მოგეჩვენებათ იმათთან შედარებით, ვისაც მისი ცხოვრების ყველაზე მძიმე წუთებში დაეხმარეთ.

მათ პრობლემებთან შედარებით ჩვენი პრობლემები არაფერია! აი, ნამდვილი გაჭირვება! ის თქვენ წინაშეა! უფალს მადლობა შესწირეთ იმისთვის, რაც გაგაჩნიათ! თქვენ უბედნიერესი ადამიანი ხართ! გახსოვდეთ ეს და დაეხმარეთ გაჭირვებულებს!

სამწუხაროდ, ამ და კიდევ უამრავი სხვა ოჯახის პრობლემები არ დასრულებულა, ამიტომ დროდადრო დაათვალიერეთ ხოლმე ამ საბრალო ხალხის ისტორიები ჩვენს ვებ-გვერდზე და ესაუბრეთ მათ. ყოველ ჯერზე, როცა მორიგი უბედური ადამიანის ნომერს აკრეფთ, თქვენ აუცილებლად იგრძნობთ უფლის კურთხევას! აუცილებლად! გთხოვთ, განაგრძოთ ამ ოჯახების დახმარება. სწორედ ეს არის საუკეთესო ღვთისმსახურება!

თქვენი სიკეთე – ეს არის შესაძლებლობა, რომ თავადაც ყველაფერში ბედნიერი იყოთ!

კიდევ ერთხელ, დიდი მადლობა თითოეულ თქვენგანს, მეგობრებო!

ჩვენი ფონდის ანგარიშია:

#GE15TB7194336080100003

#GE42LB0115113036665000

#GE64BG0000000470458000.

(დანიშნულება: ბალიაშვილების ოჯახი).

თანხის გადმორიცხვა შეგიძლიათ ჩვენი ვებ-გვერდის მეშვეობითაც: https://chernovetskyifund.ge/ge/projects/614-baliashvili/.

თანხის ჩარიცხვა შესაძლებელია OPPA, TBCpay, ExpressPay ტერმინალებიდანაც. ქვეთავში “ქველმოქმედება“ მოძებნეთ ჩვენი ფონდი (ფონდის დამატებით უფლება-მოვალეობებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus).

ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს – 0901 200 270

დაფიქრდით იმაზე, რომ ჩვენ სწორედ გაჭირვებულთა დახმარებით და მათი ტკივილის გაზიარებით ვზრუნავთ საკუთარ სულზე და ვუახლოვდებით უფალს!

თარიღი
სახელი
თანხა
სტატუსი
2020 სექ 15
ავეჯი
700.00₾
2020 სექ 22
საყოფაცხოვრებო ტექნიკა
2200.00₾
2020 სექ 24
პამპერსები
144.00₾
2020 ოქტ 30
ფონდის ზედნადები ხარჯები
1215.00₾
2020 ნოე 02
ბლენდერი
140.00₾
2020 ნოე 02
მედიკამენტები
388.76₾
2020 ნოე 10
გაზის გამათბობელი
360.00₾
2020 ნოე 30
ფონდის ზედნადები ხარჯები
190.00₾
2020 დეკ 03
საყოფაცხოვრებო ტექნიკა
400.00₾
2021 იან 04
ფონდის ზედნადები ხარჯები
220.00₾
2021 იან 29
ხორცსაკეპი მანქანა
175.00₾
2021 იან 29
პამპერსები მამულაშვილებისთვის
152.00₾
2021 თებ 25
მედიკამენტები შაქარაშვილისთვის
200.01₾
2021 მარ 10
მედიკამენტები შაქარაშვილისთვის
100.00₾
2021 მარ 18
პამპერსები შაქარაშვილებისთვის
85.00₾
2021 მარ 18
პროდუქტები შაქარაშვილებისთვის
103.09₾
2021 მარ 25
ტოსტერი
65.00₾
2021 აპრ 06
მედიკამენტები,პამპერსები შაქარაშვილებისთვის
199.78₾
2021 აპრ 28
პროდუქტები
100.00₾
2021 ივლ 08
ველოსიპედი
200.00₾
2021 აგვ 16
ელექტრო ღუმელი შაქარაშვილებისთვის
90.00₾
2021 ოქტ 19
პროდუქტები შაქარაშვილებისთვის
149.68₾
2021 ოქტ 29
ველოსიპედი
260.00₾
2021 დეკ 03
მედიკამენტები მამულაშვილი
100.01₾
2021 დეკ 16
პროდუქტები მამულაშვილისთვის
390.00₾

სულ ხარჯები:

8327.33₾

დატოვა:

0₾
შემოწირულობის გაღება
თანხა
კეთილი გული
30.08.2021 11:46:00
₾5.00
მარინე მამულია
26.08.2021 20:00:00
₾5.00
ტერმინალი
02.05.2021 20:00:00
₾30.00
ივანიძე გელა
30.04.2021 20:00:00
₾20.00
ჩადუნელი ნატო
30.04.2021 20:00:00
₾10.00
საბა ჭეღელიძე
29.04.2021 20:00:00
₾3.00
ირაკლი ლომთაძე
29.04.2021 20:00:00
₾20.00
აბრამიშვილი ნიკა
28.04.2021 20:00:00
₾2.00
გიორგი ნატრაძე
28.04.2021 20:00:00
₾10.00
სერგო სარალიძე
28.04.2021 20:00:00
₾10.00
ჭინკაძე დათო
26.04.2021 20:00:00
₾5.00
ხრიკაძე ნოდარი
25.04.2021 20:00:00
₾5.00
ხუციშვილი თეონა
25.04.2021 20:00:00
₾2.00
ნინო ნიშნიანიძე
25.04.2021 20:00:00
₾3.00
კერელეიშვილი ბესიკი
24.04.2021 20:00:00
₾8.00
ცომაია ნოდარ
24.04.2021 20:00:00
₾1.00
ნესტანი ჯუმუშაძე
24.04.2021 20:00:00
₾5.00
ლეკიაშვილი ვერიკო
23.04.2021 20:00:00
₾10.00
ჩადუნელი ნატო
31.03.2021 20:00:00
₾10.00
მარინე მამულია
02.03.2021 20:00:00
₾5.00

შემოწირულია:

₾8,327.03

600 დონორი

აირჩიეთ თანხა:

Გადახდის საშუალება:

გამოწერა:

შემოწირულია:

₾8,327.03

600 დონორი

დასრულებული!

მათ ძალიან სასწრაფოდ სჭირდებათ თქვენი დახმარება