ჩვენი ფონდი დათუნას და მის ოჯახზე იღებს მზრუნველობას! შემოგვიერთდით მეგობრებო! თქვენი მხარდაჭერის გარეშე ქართველი ბავშვები დაიღუპებიან. საქართველო ხომ ჩვენი, ამაყი ადამიანების ქვეყანაა. ერთად დავეხმაროთ დათუნას ნამდვილი მაღაზიების გზა ისწავლოს.

„მე ახლა კარადის გაღების არ მეშინია, თაგვები აღარ არიან, – ამბობს მარიამი. – ძველ კარადაში კი ცხოვრობდნენ და საზიზღრად წრიპინებდნენ, და ჩვენ შიგნით თაგვების საწინააღმდეგო წამალს ვყრიდით, რომ წასულიყვნენ. ახალში კი, ხედავ, მხოლოდ ჩვენი ლამაზი ტანსაცმელია – ახალი ჯინსები, ზედები, კომბინიზონები…“ „მე დაძინების მეტად აღარ მეშინია, – ამბობს მისი დაიკო ანანო. – ახალი საწოლი ღამით არ გადაიქცევა საშინელებათა ატრაქციონად. ფეხები არ ემტვრევა და არ ვარდება“.  საბრალო გოგონები! ბარბაქაძეების ოჯახმა დიდი შიმშილობა და სიღარიბე გადაიტანა, ვიდრე ჩერნოვეცკის ფონდს მიმართავდა. მეგობრებო, იქნებ, რომელიმე თქვენგანს აქვს შესაძლებლობა, რომ გოგონებს ზაფხულში დასვენება აჩუქოს? მარიამსა და ანანოს არასდროს არსად არ დაუსვენიათ და ამ ზაფხულსაც ჩახუთულ ქალაქში ატარებენ. იქნებ გამოვიდეს?! ისინი ოცნებობენ ამაზე! რაც უფრო შორეულია ოცნება, მით უფრო სასურველია ის.

საბრალო, ულამაზესი სულის მქონე მარიამს არასდროს დაუდგამს ფეხი მიწაზე… 20 წლისაა და იმდენად გამრუდებული აქვს ხერხემალი, რომ მკერდით საკუთარ მუხლებს ეყრდნობა. ტერფები წყლულებით აქვს დაფარული, სისხლი სდის, სუნთქვა უჭირს, ყოველი მოძრაობის გაკეთება ძალიან უჭირს. ნამდვილად მებრძოლი გოგოა, მაგრამ ასეთ პირობებში ბრძოლა ძალიან რთულია… ორი ათწლეულის განმავლობაში, ხერხემლის გამრუდება და ეტლი, მისი ცხოვრების მნიშვნელი მაინც ვერ გახდა. თავად არის ურყევი ნებისყოფის სიმბოლო, რომელიც ძალას ჰმატებს გარშემომყოფებს, რომ ურთულესი გარემოებების მიუხედავად, საკუთარი ოცნებებისთვის ბრძოლა განაგრძონ.

ბერძნული მითოლოგიის გმირი – სიზიფე, რომელიც ზევსმა დასაჯა ცუდი საქციელების გამო, ბოროტი კაცი იყო, მკვლელი, მაგრამ ღმერთკაცს უდიდესი ძალა ჰქონდა. თქვენ წარმოიდგინეთ, მასაც კი არ განუცდია ის ტანჯვა, რომლის მოთმენაც ცხოვრების ბოლომდე მიუსაჯეს ქართველ სიზიფეს – ლევან ტოლიაშვილს ადგილობრივმა „ჩინოვნიკებმა“ თავიანთი გულგრილობით.

ორი წლის წინ საბა სარალიძის დედამ შემთხვევით შეამჩნია, რომ მისი შვილი მხედველობას კარგავდა. ავტობუსში აჩვენა მონიტორი სადგურების დასახელებებით, მან კი ვერაფერი დაინახა. საბას ეგონა, რომ ადამიანების სილუეტებისა და ნივთების ბუნდოვნად, თითქოსდა ბროლის ჭიქაში დანახვა ნორმალურია. კერატოკონუსი ვერაგი დაავადებაა, ის მხედველობას თანდათანობით „ართმევს“. საბას ძალიან ცუდი მდგომარეობა აღმოაჩნდა — მარჯვენა თვალში 5% მხედველობა, მარცხენაში კი — 30%! ბევრი დრო დაიკარგა — ბავშვს ვერცერთ ქართულ კლინიკაში ვერ დაეხმარნენ. სასოწარკვეთის ზღვარზე მყოფმა ოჯახმა სწორედ ამ მომენტში მიმართა ჩერნოვეცკის ფონდს. გვსურს, სიხარულით გაგიზიაროთ კარგი ახალი ამბავი! ფონდისა და მისი მეგობრების ძალისხმევით, საბას თურქეთში მარჯვენა თვალზე ოპერაცია ჩაუტარდა და მხედველობის აღდგენის შანსი მიეცა! საბას ვერცერთ ქართულ კლინიკაში ვერ დაეხმარნენ, მერე კი, ჩერნოვეცკის ფონდის ძალისხმევით, თურქეთში ოპერაცია ჩაუტარდა. ოპერაციის შემდეგ მარჯვენა თვალის მხედველობა 5%-დან 70%-მდე ერთი წლის განმავლობაში უნდა აღდგეს.

დედა ელენე: ბოდიშს გიხდით, ამდენი თხოვნით რომ გაწუხებთ, მაგრამ ეს ხომ ჩვენი საერთო საქმეა. არ დაგიმალავთ, თქვენი იმედი მაქვს. (იღიმის.) ყოველთვის გვჭირდება წამლები, პამპერსი, სველი ხელსახოცები, ასევე აბაზანისა და საპირფარეშოს საწმენდი საშუალებები. სამი მწოლიარე ბებიის მოსავლელად სპეციალურ გამწმენდ ქაფს ვიყენებ. იქნებ, ვინმეს მოუნდეს, ფორტეპიანო რომ აჩუქოს თავშესაფარს? შესაძლოა, ახალი არა, მაგრამ კარგ მდგომარეობაში. მეტი დადებითი ემოცია სჭირდებათ ბებიებს და ძალიან გაახარებდათ. ან იქნებ, ვინმემ კონცერტი ჩაატაროს? აი, ისეთი, ქართულ–გერმანული სკოლა „სხივის“ მოსწავლეებმა რომ ჩაატარეს. ოჰ, რა ლამაზი დღე იყო! გარდა ამისა, ვფიქრობ, რომ ის სივრცე, სადაც დღის განმავლობაში ჩვენი თავშესაფრის მაცხოვრებლები სხედან, წვიმისა და ქარისგან დაცული უნდა იყოს. მეტალოპლასტმასი საუკეთესო გამოსავალი იქნებოდა. ამ საკითხის მოგვარებაშიც გთხოვთ დახმარებას. თავშესაფარ „ლაზარეთს“ რეგულარულად ესაჭიროება მედიკამენტები, პამპერსი, ჰიგიენური საშუალებები და ქიმიკატები. ბებიების პირადად მონახულება ასევე შესანიშნავი აზრია! ძალიან გაუხარდებათ და დიდხანს ემახსოვრებათ ასეთი დღე!