„მე ახლა კარადის გაღების არ მეშინია, თაგვები აღარ არიან, – ამბობს მარიამი. – ძველ კარადაში კი ცხოვრობდნენ და საზიზღრად წრიპინებდნენ, და ჩვენ შიგნით თაგვების საწინააღმდეგო წამალს ვყრიდით, რომ წასულიყვნენ. ახალში კი, ხედავ, მხოლოდ ჩვენი ლამაზი ტანსაცმელია – ახალი ჯინსები, ზედები, კომბინიზონები…“ „მე დაძინების მეტად აღარ მეშინია, – ამბობს მისი დაიკო ანანო. – ახალი საწოლი ღამით არ გადაიქცევა საშინელებათა ატრაქციონად. ფეხები არ ემტვრევა და არ ვარდება“. საბრალო გოგონები! ბარბაქაძეების ოჯახმა დიდი შიმშილობა და სიღარიბე გადაიტანა, ვიდრე ჩერნოვეცკის ფონდს მიმართავდა. მეგობრებო, იქნებ, რომელიმე თქვენგანს აქვს შესაძლებლობა, რომ გოგონებს ზაფხულში დასვენება აჩუქოს? მარიამსა და ანანოს არასდროს არსად არ დაუსვენიათ და ამ ზაფხულსაც ჩახუთულ ქალაქში ატარებენ. იქნებ გამოვიდეს?! ისინი ოცნებობენ ამაზე! რაც უფრო შორეულია ოცნება, მით უფრო სასურველია ის.