ღმერთო, ამ კოშმარისგან თავის დაღწევა შეუძლებელია! წამება შეიძლება ნებისმიერ წამს დაიწყოს. ელისო საშინელ კრუნჩხვებში ფართხალებს და სანამ აზროვნების უნარი ჯერ კიდევ შესწევს, სასწრაფოში დარეკვას ცდილობს. თუ ვერ მოასწრებს – მოკვდება. თუ კომა ნახევარ საათზე მეტხანს გაგრძელდა და შვილმა დროზე ვერ მიუსწრო, მაშინ… ეს მხოლოდ ერთ-ერთი კოშმარია… ამ ოჯახის ცხოვრებაში კი იმდენია, რომ არც ვიცი, საიდან დავიწყო.

ლევანი ქორწილში წავიდა, ლანჩხუთში. ახალგაზრდა, ლამაზი და მხიარული, 18 წლის, უნივერსიტეტში სწავლობდა, მეორე კურსზე. როდისღა უნდა დატკბეს ცხოვრებით? ღამით კი, დედასთან, ოლიასთან მივიდნენ ახლობლები: „ოღონდ არ ინერვიულო, ოლია, რაღაც უნდა გითხრათ. ლევანი…“ – „ვაიმე, რას ამბობს ეს ხალხი! გაჩუმდით, გაჩუმდით! ეს ტყუილია, არ-ა-ა! ჩემი სიკვდილი გინდათ?! რა სჭირს მის ლევანს? სად უნდა წავიდეს, რატომ?!“

საქართველოში ცხოვრობს ათასობით ასეთი უბედური ადამიანი… ქალები, ვინც კიბოს შიშველი ხელებით ებრძვის, უსახსროდ, ყოველგვარი მხარდაჭერის გარეშე. ქალები, რომლებიც მარტონი დარჩნენ, და არჩევანის წინაშე დადგნენ – ბოლომდე ძლიერნი დარჩნენ, თუ სული ტანჯვაში ამოხდეთ.

უკვე 13 წელია, რაც თავის საწოლში წევს, რომელიც მისთვის მთელი სამყარო გახდა. სამყარო რომლიდანაც დასაბრუნებელი გზა არ არსებობს, რომლიდანაც შეუძლებელია თავის დაღწევა! ახლა, ის 59 წლისაა. იმის მტკიცებულება კი, რომ ის ცოცხალია, და ოდესღაც ბედნიერად ცხოვრობდა, არის მხოლოდ სურათების ალბომი. „ვინ დაიჯერებს იმას, რომ სულ რამდენიმე წლის წინ, ზურგზე ჩანთა მოკიდებულმა, მთელი საქართველო ფეხით შემოვიარე? იმას, რომ ლამაზი ვიყავი და მიხაროდა ყოველი დღის გათენება? არავინ! მგონი, უკვე, მეც ვეღარ ვიჯერებ“.

„არ მოგვეკარო, ელამი ხარ, რომ გადაგვედოს? ბრმა! მახინჯო!“ – ორმოც წელიწადზე მეტია გასული, მაგრამ, ზეინაბს დღემდე ახსოვს ეს სიტყვები. ახსოვს, პატარა რომ იყო, მასხრად როგორ იგდებდნენ, ის კი ვერ სცემდა პასუხს, ტიროდა და უარესად დასცინოდნენ ამის გამო. არ ეუბნებოდა მშობლებს. სახლიდან მოშორებით დაჯდებოდა, ცრემლად დაიღვრებოდა, რომ დამშვიდდებოდა, სახლში ბრუნდებოდა. არ უნდოდა, დედას და მამას რომ გული სტკენოდათ.

თითქოს კედლებიც ვეღარ იტევს ამ სახლში დატრიალებულ უბედურებას. ქუჩაში შორს ისმის სულის შემძვრელი კივილის და ყმუილის ხმა. ამ კივილისგან თმა ყალყზე დგება… ქალის ხმა და ტირილიც ისმის: „გეხვეწები, დაწყნარდი შვილო, გეხვეწები, დაწყნარდი რა“.