„გუშინ ბაზრობაზე ვიყავით მე და დედიკო. მაგრამ, შავი ქვედაბოლო და თეთრი პერანგი ვერ მიყიდა სკოლისთვის, ფული არ ეყო. გამყიდველმა ფასი არ დაგვიკლო“ – 7 წლის ფიქრია სკოლაში ვერ წავა. კეთილო ადამიანებო, დრო ჯერ კიდევ გვაქვს. ჩვენ შეგვიძლია, მამისგან მიტოვებულ გოგონას ნამდვილ დღესასწაულად ვუქციოთ სკოლაში წასვლის დღე.

კეთილო ადამიანო, დაუყოვნებლივ გააზიარე ეს პოსტი! დაეხმარე შენს მეგობრებს, იპოვონ უფლის გზა!

ამ გატეხილ ტაშტში ბანაობს 7 წლის ფიქრია. შეხედეთ ბავშვის ნაღვლიან თვალებს

ეს 7 წლის ფიქრიაა, სოფელ ორთაშენიდან. ბავშვი 4 წლის იყო, მამამ რომ მიატოვა. ფიქრიას უმცროსი ძამიკო 2 წლის იყო მაშინ. ბიჭი დღემდე ავადმყოფობს, მაგრამ მარტოხელა დედას მკურნალობისთვის ფული არ აქვს. გონიერი გოგონა ხვდება, რომ მისი ძამიკო უფულობის გამო არის ავად, ამიტომ თავად, დედას არაფრის ყიდვას სთხოვს. არადა, ბავშვს გული სტკივა, ძალიან სტკივა… სკოლაში სწავლა იწყება მალე. გოგონას კი, ერთი წყვილი ნორმალური ფეხსაცმელი და კაბა არ აქვს სკოლაში წასასვლელად. სკოლის პირველ დღეს, როდესაც ეზოში საზეიმო ცერემონია იმართება, ძირგავარდნილი ფეხსაცმლით როგორ უნდა მივიდეს გოგონა? საბრალო ბავშვმა პირველი კლასიც ისე დაამთავრა, რომ თბილი ქურთუკი არ სცმია და ფეხსაცმელშიც წყალი შესდიოდა. ის ფუფუნების საგნებზე არ ოცნებობს. ბავშვის ბედნიერებისთვის, ახალი თოჯინაც საკმარისია. სამწუხაროდ, გოგონას არასდროს ჰქონია ახალი სათამაშო.

ფიქრია (7 წლის): გუშინ, ბაზრობაზე ვიყავით მე და დედიკო, შავი ქვედაბოლო და თეთრი პერანგი უნდა ეყიდა სკოლისთვის. მაგრამ, ფული არ გვეყო. გამყიდველმა ფასი არ დაგვიკლო. არ მაქვს არანაირი ფეხსაცმელი, მხოლოდ ძირგავარდნილი. ვოცნებობ, რომ სხვა ბავშვებივით ლამაზად ჩაცმული წავიდე სკოლაში. კიდევ ვოცნებობ, რომ ველოსიპედი მქონდეს. ბევრს „ვიკატავებდი“ ჩემს სოფელში და ჩემსავით გაჭირვებულ ბავშვებსაც „ვაკატავებდი“. ჯინსის ახალი შარვალი არასდროს მქონია. არადა, როგორ მომწონს, თეთრი სპორტული ფეხსაცმელი და ჯინსის შარვლები რომ აცვიათ გოგონებს. ნეტავ, მხოლოდ ერთი დღე მაინც ისევე ლამაზად მეცვას. ყველაზე მეტად კი, ტელეფონზე ვოცნებობ. სკოლაში ყველა ბავშვს აქვს ჩემ გარდა. ოღონდ, არ იფიქროთ, რომ მშურს მათი, მაგრამ ლამაზ ბუნებაში ფოტოების გადაღება ძალიან მინდა. ეს ჩემი ყელაზე დიდი ოცნებაა, მაგრამ ვიცი, რომ არასდროს ამიხდება. ჩემს დედიკოს ექიმთანაც კი ვერ მიჰყავს ჩემი 5 წლის ძამიკო საბა და მე როგორ მიყიდის ტელეფონს? არც არასოდეს მითხოვია. მხოლოდ ჩემს ოცნებებშია ტელეფონი და ეს ოცნება, პირველად თქვენ გაგიმხილეთ, დეიდა (მიმართავს ფონდის კორესპონდენტს). „კიდევ ერთი ოცნება მაქვს, მაგრამ მრცხვენია, რომ ვთქვა“ – ეს სიტყვები თქვა ბავშვმა და მართლაც, ჩახარა თავი. ბოლოს კი, სევდიანად ამოიხრა: „აი, ამ ტაშტში ვბანაობ, დეიდა, ზამთარშიც. ვიყინები, მერე კი ავად ვხდები. არ გვაქვს სააბაზანო. ახლა კი, ეს ტაშტიც გაიბზარა.“

კეთილო ადამიანებო, მამისგან მიტოვებულ 7 წლის ფიქრიას ჩვენ მაინც ნუ მივატოვებთ. ბავშვს იმედი ერთხელ უკვე გაუცრუვდა, ჩვენ კი, საბრალო გოგონას ცრემლიან თვალებში ვარსკვლავების ანთება შეგვიძლია.

ჩვენი ფონდის ანგარიში:

საქართველოს ბანკი GE64BG0000000470458000

თი ბი სი ბანკი GE15TB7194336080100003

ლიბერთი ბანკი GE42LB0115113036665000

(დანიშნულება: ფიქრია თინიკაშვილი)

თანხის ჩარიცხვა შესაძლებელია ჩვენი ვებგვერდის მეშვეობით: „საქართველოს ბანკი“ (e-commerce), „TBC ბანკი“ (GeoPay), „ლიბერთი ბანკი“ (PayGe), PayPal.

თანხის ჩარიცხვა ასევე შესაძლებელია ტერმინალებიდან:  ExpressPay, TBCpay, PayBox (OPPA). ჩვენს ფონდს იპოვით ქვეთავში “ქველმოქმედება“. ინფორმაციას ფონდის დამატებითი უფლება-მოვალეობების შესახებ შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე: https://goo.gl/GY2Gus