როგორ ფიქრობთ, მეგობრებო, სადაა უკეთესი, იყოს ქართველი ლამაზმანის – ვერას პატარა, საყვარელი ანგელოზი: მის მუცელში, თუ სჯობს, სამყაროს მოევლინოს?
ვერა ფიქრობს, რომ – მუცელში. და ჩვენ როგორ ამოვხსნით ამ „საშინელ გამოცანას“?
ძველი, გახვრეტილი ლეიბი ნესტიან და ცივ აავროფარეხში ანაცვლებს ამ უალამაზესი ოჯახისთვის საწოლსაც, სკამებსაც, მაგიდასაც, სავარძელსაც და სხვა ავეჯსაც ბინაში. წარმოიდგინეთ, მასზე ეტევა ექვსი ადამიანი: ვერა, მისი მუცელში მყოფი პატარა და კიდევ ოთხი ულამაზესი ბავშვი! იქაურობას, ხოლოდ ქმარი აკლია… მაგრამ ის საზღვარგარეთ გაიქცა და ახლა სადაა კაციშვილმა არ იცის. ვერა კი, ბავშვებთან ერთად, შიმშილით სიკვდილისთვის გაიმეტა. კარგია, რომ ხატები მაინც არ მოიპარა! როგორი არამზადაა! როგორ იტევს დედამიწა ასეთ ხალხს?! შემინდე, უფალო, – ამატებს ვერა, უღმერთო, ყოფილი ქმრის მიმართ წარმოთქმული ამ სიტყვების შემდეგ!
სწორედ მის გამო ავადმყოფობენ ბავშვები გამუდმებით და ვერ დადიან სკოლასა და ბაღში. მათ, არამც თუ სათამაშოები, ნორმალური ფეხსაცმელი და ტანსაცმელიც კი არ აქვთ…
„დამეხმარეთ, დამეხმარეთ!“ – შემოგვძახის უბედური დედა და ხელებს ცისკენ აღაპყრობს. დახმარებისა და სასწაულის გარეშე, შეიძლება, ბავშვები ჩამომართვან და რომელიღაც ინტერნატში წაიყვანონ. და იქ დატანჯონ! მე კი, ჩემი განძი მინდა საქართველოს ვაჩუქო. ჩემი შვილები ისეთი კარგები არიან, ყველაზე ლამაზები და ჭკვიანები მთელს მსოფლიოში. მე ხომ აბორტით არავინ მომიკლავს! აი, ახლა მეხუთეც დაიბადება. მუცელში პაწაწინა თბილადაა. დედა მის სხეულს ყველა მხრიდან ეფარება, მაგრამ, სიმართლე რომ გითხრათ, მიუხედავად იმისა, რომ ყველაფერზე მეტად მისი ლამაზი თვალების დანახვა და გულში ჩაკვრა მინდა, ზოგჯერ, ვფიქრობ, რომ მისთვის უკეთესია, ჩემს მუცელში დარჩეს: იქ სითბოა და არ მოშივდება.
ძველი, მიტოვებული ფარეხი ოთხი პატარა ანგელოზისთვის და მათი ორსული დედისთვის ბინად იქცა. ბავშვები შიმშილობენ! მათთვის ყველაზე გემრილი საჭმელი არის სოციალურად დაუცველი ადამიანების სასადილოში მომზადებული საკვები, რომელსაც საკვებსაც ვერ ვუწოდებთ.
ბავშვები გულში იკრავენ სასადილოდან აღებულ საჭმლის ქილებს და კანფეტებზე ოცნებობენ.
-ვერა, მოგვიყევით როგორ აღმოჩნდით ფარეხში? ვის ეკუთვნის ის?
ვერა: ჩვენ სახლს ვქირაობდით და ნორმალურად ვცხოვრობდით. ქმარი სახლის ყიდვას გვპირდებოდა, მაგრამ დანაპირებების სია იზრდებოდა, ცხოვრება კი უფრო რთული ხდებოდა. შემდგომ უკვე ყველაფერი ჩვენს ცხოვრებაში თავდაყირა დადგა, ბინის ქირას ვეღარ ვიხდიდით და მე, ჩემს ბავშვებთან ერთად გარეთ აღმოვჩნდი. მეზობლებს შევეცოდეთ- დაე დალოცოს ღმერთმა ისინი- და აქ შეგვაფარეს. აქ არ არის ფანჯრები, სინესტეა, მაგრამ თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ მაქვს თავშესაფარი და სახურავის ქვეშ ვცხოვრობ. თავიდან იატაკზე გვეძინა, შემდეგ ეს ლეიბი ვიპოვე, ალბათ ვინმემ გადააგდო და ახლა მასზე გვძინავს.
-ვერა, ცოტა უხერხული კითხვა უნდა დაგისვათ. რატომ არ გეხმარებიან ნათესავები ან ახლობლები?
ვერა: დედაჩემის, იზას, დამსახურებაა, რომ დღემდე ცოცხალი ვარ. ის ჩვენთან ერთად ცხოვრობს. მას არ აქვს ერთი ხელი და იმის მაგივრად, რომ მე შევძლო და მოვუარო მას, ის მეხმარება პატარების მოვლაში. ასევე მყავს ძმა, რომელიც ციხეში ზის. მრცხვენია ამის თქმა, მაგრამ ის ჩემი ბავშვების გამო არის იქ. მაშინ, როდესაც მათ შიოდათ, მას გულმა ვერ გაუძლო და მოუწია ასეთი საქციელის ჩადენა, რათა არ ენახა მშიერი ბავშვების სევდიანი თვალები.
-ალბათ, მხოლოდ უფლისადმი რწმენა გეხმარებათ ამქვეყნად ცხოვრებაში.
ვერა: რწმენა უფლისადმი და კეთილი ადამიანების რწმენა! ჩემი ბავშვები დღესაც რომ ჩემ გვერდით არიან და რომ გასაჭირში კეთილი ადამიანები ჩემ გვერდით ჩნდებიან მხოლოდ ღმერთის დამსახურებაა. ყველაფერი, რასაც თქვენ აქ ხედავთ, კეთილმა ადამიანებმა გვაჩუქეს.
-შეიძლება ბავშვებს რამდენი კითხვა დავუსვა? არ მოგერიდოთ, მითხარით რაზე ოცნებობთ?
თამარი(13 წლის): მე მიყვარს მათემატიკა და ჭადრაკი, მე ვოცნებობ, რომ ისეთივე დიადი მოჭადრაკე გამოვიდე, როგორიც ნონა გაფრინდაშვილია და ვასახელო ჩემი ქვეყანა და დედიკო!
თიკო(11 წლის): მე ვიცი, რომ ახალ წელს ყველა ბედნიერი ხვდება და მინდა, რომ ჩემი დედიკოც ბედნიერი იყოს. არ მინდა, რომ მან იტიროს… მსურს, რომ ჩემი დაიკო ან ძამიკო ჯანმრთელი დაიბადოს და ჩვენს ცხოვრებას ბედნიერება და ხალისი შესძინოს.
-ძალიან მაგარი გოგო ხარ. და შენ რაზე ოცნებობ?
ნინო(4 წლის): მე რვეულები და ფანქრები მინდა,კიდევ რამე გემრიელი, მაგალითად კანფეტი, პეჩენია ან კარაქიანი პური…
-ვერა, თქვენ ხომ იცით, რომ ამ სტატიებს თითქმის მთელი საქართველო კითხულობს. ასევე ეცნობიან მათ მთავრობის წევრები. რას ეტყოდით ჩვენს მკითხველებს?
ვერა: ერთადერთი, რისიც მეშინია, არის ის, რომ სოციალურმა მუშაკებმა არ წამართვან ბავშვები. ასევე, ვღელავ იმაზეც, რომ აქ მაქვს საშუალება გადავიხადო მშობიარობის ფული და იმედი მაქვს, რომ ვინმე დამეხმარება.
-თუ შეიძლება, ჩვენს მკითხველს მიმართეთ.
ვერა: მე ვიცი, რომ დამეხარებით, კეთილო ადამიანებო! მე არაერთ ოჯახზე მსმენია, რომლებსაც თქვენ მიეცით საშუალება გაეგრძელებინათ ცხოვრება და გადაარჩინეთ სიკვდილს. დამდეგ შობას გილოცავთ და გისურვებთ უფლის შემწეობით სწორ, ნათელ გზაზე გევლოთ.
მეგობრებო, ჩერნოვეცკის ფონდი იწყებს აქციას შაშიაშვილების ოჯახის დასახმარებლად. როგორც მოგეხსენებათ, ფონდი არ კმაყოფილდება ერთჯერადი დახმარებით.
თქვენ შეგიძლიათ, გაიცნოთ ეს ოჯახი პირადად და გაუწიოთ საჭირო დახმარება! ესტუმრეთ მათ თქვენს შვილებთან ერთან, ამისათვის უფალი დაგლოცავთ და ასმაგად გადაგიხდით სიკეთეს! ეს მათი საკონტაქტო ნომერია: 598 27 25 21. მისამართი: თბილისი, გურამიშვილის გამზირი 175ა (მეტრო სარაჯიშვილის პირდაპირ)
და აუცილებლად გააზიარეთ ეს პოსტი! დაე, თქვენმა მეგობრებმაც შეიტყონ ამ ოჯახის უბედურების შესახებ! ეს ძალიან მნიშვნელოვანია!
უფალი გვაძლევს შესაძლებლობას, დავეხმაროთ ადამიანებს, რომლებსაც თავად არ აქვთ შესაძლებლობა. გვერდი არ აუაროთ სხვის უბედურებას! უბედური ადამიანები უფლისგან არიან გამოგზავნილნი, რათა ჩვენ, არა მხოლოდ სიტყვებით, არამედ საქმითაც შევძლოთ დავამტკიცოთ უფლისადმი რწმენა.
მეგობრებო, ჩვენ გვაქვს კიდევ ერთი სათხოვარი: თუ თქვენ იცით, რომ მეზობელი, ან ნაცნობი გასაჭირშია, გააკეთეთ კეთილი საქმე და მოგვწერეთ შემდეგ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge
ჩვენი ფონდის ანგარიშის ნომერია: GE15TB7194336080100003, GE42LB0115113036665000, GE64BG0000000470458000 – (დანიშნულება – შაშიაშვილების ოჯახი)
თანხის გადარიცხვა, ასევე, შესაძლებელია ჩვენი საიტიდან.
თანხის გადარიცხვა შესაძლებელია სწრაფი გადახდის ტერმინალებიდან: Nova Technology, TBCpay, ExpressPay. ქველმოქმედების განყოფილებაში მოძებნეთ ჩვენი ფონდი.
(ფონდის დამატებითი უფლებებისა და მოვალეობების ინფორმაციის სანახავად, ეწვიეთ ბმულს: https://goo.gl/GY2Gus).
და ბოლოს, მეგობრებო, აუცილებლად გამონახეთ დრო და მიულოცეთ კეთილი სიტყვებით, ან ბარათებით გაჭირვებულ ქართველებს ახალი წელი, შემგდომ კი – შობა, ბავშვებს აჩუქეთ სათამაშოები და ტკბილეული. ჩვენ კი, მათ ღიმილს „გამოგიგზავნით“. ჩვენ ხომ ერთი ოჯახი ვართ. ჩვენ ცოტანი ვართ, მაგარამ ჩვენ ხომ ქართველები ვართ!