„მთელი ძალებით ვცდილობ, გადავრჩე!“ – ამბობს 58 წლის მადონა. ის უკიდურეს სიღარიბეში ცხოვრობს… საბრალო ქალს სიცივე, შიმშილი და ჯოჯოხეთური ტკივილები ტანჯავს და მოსვენებას არ აძლევს.
9 ნაბიჯის სიგრძე, ნესტიანი, ცივი სენაკი გატანჯული ქალის თავშესაფრად იქცა. აქ მხოლოდ ერთი საწოლი ეტევა. ჩვენ, ფონდის მრავლისმნახველი თანამშრომლებიც კი უბრალოდ შევძრწუნდით, როდესაც მისი სახლის – პატარა, ნესტიანი, ცივი ოთახის ზღურბლს გადავაბიჯეთ, სადაც ის იძულებით არის შეყუჭული.

ყოველ დილით, 90 წლის გიორგი თვალებს ახელს და ცდილობს მიხვდეს, ცოცხალია თუ მკვდარი? ის ხომ სრულიად უსინათლოა?! გარშემო კი ჯოჯოხეთურად ცივა, როგორც სამარეში!
ცოცხალი ადამიანი ცოცხლად არის დამარხული… და გარშემო საერთოდ არავინ არის! ნუთუ, ჩვენც დავხუჭავთ თვალს იმ მოხუცის უზარმაზარ ადამიანურ მწუხარებაზე, რომელიც შეიძლებოდა, ჩვენი შვილების ბაბუა ყოფილიყო?
„არ მინდა იმქვეყნად უსინათლო წავიდე. დამეხმარეთ, ერთხელ მაინც დავინახო მზე! ამის შესახებ უფალს აუცილებლად მოვუყვები!“

87 წლის დინარა სრულიად მარტოა… ამ კეთილი ქართველი ქალის თვალებში მხოლოდ ტკივილი და უიმედობა იკითხება.

გემუდარებით, სიკვდილს გადამარჩინეთ!
სანამ ჩემი მეუღლე ცოცხალია, იმქვეყნად ვერაფრით წავალ! 40-ზე მეტი ოპერაცია აქვს გადატანილი და სრულიად უმწეოა, – ტირილით მოთქვამს გულით ავადმყოფი მეუღლე – ნინო

როგორც აღმოჩნდა, საქართველოსთვის კი არა, საბჭოთა კავშირისთვის ვიბრძოდი – ასეთი პასუხი გამცა ჩვენმა მთავრობამ.

მტერსაც არ ვუსურვებდით იმას, რის გადატანაც მოუხდა თავისი ცხოვრების განმავლობაში ზინაიდა ბალანჩივაძეს!