- უშედეგო აღმოჩნდა ოპერაცია?

მაია: მგონი, პირიქით, დაამძიმა მდგომარეობა. ოპერაციის დროს, ქირურგს ჯირკვლის ფორმა არ მოეწონა, დათესა და საშინელმა პასუხმაც არ დააყოვნა: აღმოჩნდა, რომ ჩემს შვილიშვილს სიმსივნე აქვს და მეტასტაზები მთელს ორგანიზმშია გავრცელებული. არც მახსოვს, ამ შოკთან როგორ შევძელი გამკლავება. ალბათ, მხოლოდ ლოცვამ გადამარჩინა. რვა თვე გავატარეთ საავადმყოფოში. ამ პერიოდში კი, ჩემი მეუღლეც ნერვიულობით დაავადმყოფდა. არ ვიცი, ეს რამდენად შესაძლებელია, მაგრამ ამის გამო, ლეიკემია განუვითარდა და რამდენიმე თვეში ჩაიფერფლა. მოკვდა... დამტოვა მძიმედ დაავადებულ შვილიშვილთან და ვეებერთელა პრობლემების პირისპირ.

ლაშა (16 წლის): მამასავით მიყვარდა ბაბუა. მისგან ბევრი რამ ვისწავლე. მისი გარდაცვალება დიდი ტრაგედიაა ჩემთვის.

- ლაშა, შენ უკვე დიდი ბიჭი ხარ და ალბათ, ყველაფერი იცი, შენს დაავადებაზე.

ლაშა: ვერ ვიჯერებდი. ამის შესახებ არ მინდოდა არაფერის წაკითხვა. ბებოს ვთხოვე, მოყოლა, რა მელოდება... როდის მოვკვდები? ვიცი, რომ კიბო ძალიან ცუდი დაავადებაა, განსაკუთრებით ის ფორმა, რომელიც მე მაქვს - ხოჯკინის ლიმფომა. ამაზე ლაპარაკი არ მიყვარს. სულ რაღაც ორი წლის წინ, ვოცნებობდი ველოსიპედზე, მინდოდა, ფეხბურთელი გამოვსულიყავი, მეგობრებთან ერთად მიყვარდა სეირნობა... ახლა კი, ღმერთს მხოლოდ იმას ვთხოვ, რომ არ მოვკვდე, აღარაფერი მინდა. მთავარია თავი არ მტკიოდეს და ძვლებში არ მამტვრევდეს.

მაია: ყველაფერი იქნება კარგად! სისულელეებს ნუ ამბობ! ქიმიო და სხივური თერაპიის მერე, თითქოს უკან დაიხია დაავადებამ. ხშირად გვჭირდება ანალიზებისა და კვლევების ჩატარება, ჩემი შვილიშვილის პენსიითა და ჩემი დამლაგებლის ხელფასით კი, ეს შეუძლებელია. მეზობლებისა და უცხო ადამიანების გულკეთილობა რომ არა, ერთ გამოკვლევასაც კი ვერ ჩავიტარებდით.

- სახელმწიფო არ გაფინანსებთ?

მაია: ჩემი მეუღლის გარდაცვალების მერე, სოციალური დაუცველობის სტატუსიც კი მოგვიხსნეს. არ ვიცი, ვინ და როგორ აფასებს იქ, ვინ იმსახურებს სახელმწიფოსგან შემწეობას და ვინ არა. სანამ ჩემი მეუღლე ცოცხალი იყო, ის მუშაობდა და არაფერს გვაკლებდა. მაგრამ ახლა, იმის საშუალებაც კი არ გვაქვს, რომ თბილისში ექიმთან წავიდეთ.

- მაია, რით შეგვიძლია, რომ დაგეხმაროთ?

მაია: ახლა, დეკემბერში, ლაშას სრული გამოკვლევის ჩატარება სჭირდება. ჩემთვის კი, ტომოგრაფიაც მიუწვდომელია. ვინმე თუ არ დამეხმარა, ცხოვრების ბოლომდე ვერ შევაგროვებ ამხელა თანხას.

- რა თანხას გულისხმობთ?

მაია: სავარაუდოდ, დაახლოებით 3 000 ლარი დაგვჭირდება. ვიცი, რომ ზოგისთვის ეს შეიძლება სულაც არ იყოს დიდი თანხა, მაგრამ მარტოხელა ბებიისთვის წარმოუდგენელია მისი შეგროვება.

ლაშა: გული მწყდება, ამას რომ ვამბობ. როგორ იცვლება ყველაფერი... სანამ ავად გავხდებოდი, არასდროს ვიღლებოდი, ახლა კი უბრალოდ სკოლაში წასვლაც მიჭირს. 

- იქნებ, გულის სიღრმეში გაქვს რამე ოცნება, რომელიც გაგახარებდა, აგიმაღლებდა განწყობას?

ლაშა: ალბათ, ბებო მომკლავს, მაგრამ მაინც გეტყვით: ტელეფონსა და კომპიუტერზე ვოცნებობ. მათი დახმარებით, სახლიდან გაუსვლელად შევძლებდი ჩემს მეგობრებთან საუბარს.

მეგობრებო, ეს ახალგაზრდა ბიჭი, დიდ გასაჭირში ჩავარდა. მან შეიძლება წააგოს სიკვდილთან უთანასწორო ბრძოლა, ჩვენ თუ არ დავეხმარეთ. კიბომ დააუძლურა და ნორმალური ცხოვრებით ცხოვრების შესაძლებლობა წაართვა. მას ჩვენი დახმარება სჭირდება! ლაშას სჯერა, რომ თქვენ მას გასაჭირში არ მიატოვებთ და დაეხმარებით. ნუ გამოიჩენთ გულგრილობას! გულთან ახლოს მიიტანეთ ამ საბრალო ბიჭს გასაჭირი!

ლაშას გამოკვლევის ჩატარება ძალიან სჭირდება, მაგრამ მისი ბებია ამხელა თანხას დამოუკიდებლად ვერ შეაგროვებს. გარდა ამისა, ლაშა ოცნებობს ლეპტოპსა და ტელეფონზე. ჩვენ ხომ, ამის გაკეთება შეგვიძლია ბიჭისთვის, რომელმაც არაერთხელ ჩახედა სიკვდილს თვალებში!

თუ გსურთ, მოინახულოთ ოჯახი და დახმარება პირადად გაუწიოთ, მათი მისამართია: ტყიბულის მუნიციპალიტეტი, სოფელი ორპირი.