რეგულარული გადახდების ფუნქცია ხელმისაწვდომია

სახლში / პროექტები /

პირველად 9 წლის ასაკში მოვკვდი, ახლა კი ხელახლა ვკვდები

calendar სექტემბერი 22, 2021

ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს!

ტელეფონის ნომერი:

info

ფასი (გაითვალისწინეთ):

1 call - ₾2 GEL

მობილური პროვაიდერები

Mobile provider
Mobile provider
Mobile provider

დაეხმარეთ! გააგზავნეთ სმს

sms

თქვენ შეგიძლიათ გადაარჩინოთ ვინმეს სიცოცხლე და დაუახლოვდეთ ღმერთს! გაგზავნეთ SMS ნომერზე 97100 შეწირეთ ₾3 GEL

კოპირებულია

პოსტის გაზიარებაც დახმარებაა!

facebook google messanger viber telegram

„ასეთი რამ როგორ შეიძლება?“ – იფიქრებთ თქვენ. მზია ძამუკაშვილმა ამ კითხვაზე პასუხი კარგად იცის. ის პირველად 9 წლის ასაკში მოკვდა, როცა დაბრმავდა. სამყარო გაუჩინარდა. ბავშვობა დასრულდა და დასრულდა სიცოცხლეც. მზიამ თავისი ოცნებები დამარხა და დაიტირა, მერე კი სხვა ცხოვრებისთვის აღდგა, – მარადიულ წყვდიადში. ცხოვრებას ხელის შეხებით სწავლობდა: სიარულს, კითხვას, ადამიანების ცნობას… სწავლობდა იმას, თუ როგორ არ სდომებოდა დიდი სიხარული… თუმცა ბოროტი დედინაცვალი-ბედი მისთვის სიყვარულის, დედობის სიხარულის და ბედნიერების მიცემას არც კი გეგმავდა.

ჩვენი ფონდის ანგარიშები:

Bank of Georgia

Bank logo

Ბანკის კოდი:

BAGAGE22 BAGAGE22

კოპირებულია

ნომერი:

GE64BG0000000470458000 GE64BG0000000470458000

კოპირებულია

TBC Bank

Bank logo

Ბანკის კოდი:

TBCBGE22 TBCBGE22

კოპირებულია

ნომერი:

GE15TB7194336080100003 GE15TB7194336080100003

კოპირებულია

Liberty Bank

Bank logo

Ბანკის კოდი:

LBRTGE22 LBRTGE22

კოპირებულია

ნომერი:

GE42LB0115113036665000 GE42LB0115113036665000

კოპირებულია

საქველმოქმედო ნომერი: ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს!

ტელეფონის ნომერი:

0901200270

„ასეთი რამ როგორ შეიძლება?“ – იფიქრებთ თქვენ. მზია ძამუკაშვილმა ამ კითხვაზე პასუხი კარგად იცის. ის პირველად 9 წლის ასაკში მოკვდა, როცა დაბრმავდა. სამყარო გაუჩინარდა. ბავშვობა დასრულდა და დასრულდა სიცოცხლეც. მზიამ თავისი ოცნებები დამარხა და დაიტირა, მერე კი სხვა ცხოვრებისთვის აღდგა, – მარადიულ წყვდიადში. ცხოვრებას ხელის შეხებით სწავლობდა: სიარულს, კითხვას, ადამიანების ცნობას… სწავლობდა იმას, თუ როგორ არ სდომებოდა დიდი სიხარული… თუმცა ბოროტი დედინაცვალი-ბედი მისთვის სიყვარულის, დედობის სიხარულის და ბედნიერების მიცემას არც კი გეგმავდა.

როგორც ჩანს, ზოგიერთ ადამიანს ჯერ კიდევ დედამიწაზე უწევს ჯოჯოხეთის ყველა წრის გავლა. მზია უკვე დაბერდა, მაგრამ მისი ტანჯვა ისევ გრძელდება. უსინათლობას ახლა მარტოობა და შიმშილიც დაემატა. „ნელი სიკვდილით ვკვდები“, – ამბობს მზია. – „შიმშილით და იმით, რომ ყველამ დამივიწყა.“

ნუთუ მას ახლა მაინც არ მივცემთ იმას, რასაც იმსახურებს და მის დღეებს სიყვარულით, მხარდაჭერით და მზრუნველობით არ გავაფერადებთ?!

„არ ვიცი, ამდენი განსაცდელი რატომ მერგო?“

– მზია, თქვენი ცხოვრების და პრობლემების შესახებ მოგვიყევით, ჩვენ კი თქვენი ხმის გამაძლიერებელი გავხდებით და ამ ამბავს მკითხველთა დიდ აუდიტორიას მივაწვდით, რომ მათ თქვენი დახმარება შეძლონ.

მზია: მძიმე რეალობის წინაშე სრულიად მარტო ვარ… ბრმა, უამრავი დაავადებით, მარტოხელა და ღარიბი… ბოლო პერიოდი ნახევრად ვშიმშილობ. დედაჩემის სიკვდილის შემდეგ მგონია, რომ აღარავის ვჭირდები. დედა ერთი წლის წინ გარდაიცვალა, ხანგრძლივი ავადმყოფობის და სამი ინსულტის შემდეგ. თითქოს ფეხქვეშ მიწა გამომეცალა. დედა ჩემთვის მთელი სამყარო იყო, მისი თვალებით ვხედავდი ყველაფერს. სულ რაღაცას მიყვებოდა, მასწავლიდა და მაკვირვებდა. საწყალი დედაჩემი… ღმერთმა აცხონოს მისი სული! ჩემი გადამკიდე ძალიან გაწამდა. ძალიან დიდი დარტყმა მიიღო, როცა გაიგო, რომ სამუდამოდ დავბრმავდი…

ეს როგორ მოხდა, მზია? მხედველობის შენარჩუნების შანსი საერთოდ არ იყო?

მზია: ექიმებს მიზეზი დროულად რომ ეპოვათ, დღეს ალბათ დაგინახავდით. ამ ყველაფრის მიზეზი თავში კისტა აღმოჩნდა, რის გამოც მხედველობა სწრაფად გამიუარესდა. მშობლებმა დაუყოვნებლივ რუსეთში წამიყვანეს, ბურდენკოს კლინიკაში, სადაც ურთულესი ოპერაცია გამიკეთეს, მაგრამ დავაგვიანეთ. საშინელმა დიაგნოზმა განაჩენივით გაიჟღერა, – თვალის ნერვის ატროფია. ჩემი ბავშვობა 9 წლის ასაკში დასრულდა და უკუნეთმა დაისადგურა…

საწყალი პატარა მზია. როგორია ამ ყველაფრის გადატანა 9 წლის ბავშვისთვის? გუშინ მთელი სამყარო შენი იყო, დიდი იმედები და ოცნებები გქონდა… და უცებ ყველაფერს გართმევენ და სიბნელეში გისვრიან…

მზია: ის პატარა გოგო ძალიან შეშინებული იყო. იატაკზე საათობით ვიწექი და ვტიროდი… და ვერავინ მამშვიდებდა. მშობლებს გული უკვდებოდათ, მე კი ვერაფრით ვხვდებოდი: რატომ? რისთვის? 1965 წლის ხუთ ოქტომბერს სკოლაში თვალხილული უკანასკნელად წავედი. მას შემდეგ წინ სულ სხვა ცხოვრება მელოდა.

რა გახსოვთ იმ საშინელ დღემდე, სანამ მხედველობას დაკარგავდით?

მზია: ერთიჩვეულებრივი ოჯახი ვიყავით: დედა, მამა, მე და ჩემი უმცროსი ძმა. მშობლები ბევრს მუშაობდნენ, ცდილობდნენ ჩვენთვის რაც აუცილებელი იყო, ყველაფერი მოეცათ. ცნობისმოყვარე და გულღია ბავშვი ვიზრდებოდი, ბევრს ვსეირნობდი, ვკითხულობდი… რაღაც მომენტში უარესად დავიწყე სწავლა. როგორც არ უნდა მეცადა, თანაბრად ვეღარ ვწერდი; კითხვის დროს მალე ვიღლებოდი; თავი მისკდებოდა, თვალები მეწვოდა და მეცრემლებოდა. მშობლები ძალიან განიცდიდნენ, ექიმები კი კონკრეტულს ვერაფერს ამბობდნენ… ეს დასასრულის დასაწყისი იყო, – გარდაუვალი სიბრმავის მომასწავებელი.

მთელი ეს წლები ბავშვობის მოგონებები დამყვება თან: ყველა სახე, რომელიც მინახავს, ადგილები, სადაც ვიყავი… უკანასკნელი ნათელი კადრები ქობულეთში გატარებული არდადეგებია, სადაც ბებიაჩემმა წამიყვანა: ზღვა განთიადისას, მშვიდი და გამჭვირვალე, ფერადი კენჭები სანაპიროზე, თოლიები… ბევრი მზემოკიდებული ადამიანი, ქოლგები, შეზლონგები… ცხელი, მარილიანი სიმინდი სანაპიროზე, გემები, რომლებიც ბათუმისკენ მოცურავდნენ, საღამოს კი მორთულ-მოკაზმული მოაგარაკეები ბულვარზე… ზღვა ზრდასრული ადამიანის თვალებით არ მინახავს.

ის ისეთივე უსასრულოა, როგორიც თქვენს ბავშვობაში, მზია…

მზია: კარგია, რომ ეს პატარა ბედნიერება მაინც დამამახსოვრდა.

თქვენი ცხოვრება მერე როგორ წარიმართა?

მზია: მშობლებს ჩემი თელავის №3 საჯარო სკოლიდან თბილისში, ავლაბრის უსინათლოთა სპეციალიზებულ სკოლაში გადაყვანა მოუწიათ. რა თქმა უნდა, ჩემს ოჯახს ახალ ვითარებასთან შეგუება ძალიან გაუჭირდა, მაგრამ სხვა გამოსავალი აღარ იყო. შეჩვევა მეც გამიჭირდა: მეგობრები, ძველი მასწავლებლები – ყველა თელავში დარჩა. ყველაფერს თავიდან ვიწყებდი, როგორც პირველკლასელი: ბრაილის შრიფტს ვსწავლობდი, ხმებს ვუსმენდი, ხელის შეხებით გადავადგილდებოდი. ეჰ, რა ჯიუტი ვიყავი თავიდან და მერე კიდევ ძალიან, ძალიან დიდხანს!.. ჩემთან ერთად დაბადებიდან უსინათლო ბავშვები სწავლობდნენ და მეგონა, რომ მათგან განსხვავებული ვიყავი. მე განსხვავებული ისტორია მქონდა, მე ხომ სულ ცოტა ხნის წინ ვხედავდი?! ვიცოდი, როგორ გამოიყურებოდა დედა, როგორი ტალღები იყო ზღვაზე, როგორი იყო მზის ჩასვლა… მათ კი არ იცოდნენ. ისინი მე ვერასოდეს გამიგებდნენ… მაგრამ გარკვეული დროის შემდეგ გავიაზრე, რომ მეც ისეთივე ბრმა ვიყავი, როგორიც ჩემი თანაკლასელები და ჩვენ შორის არანაირი განსხვავება არ იყო… და მორჩა, – უნდა შევგუებოდი, რომ ეს ყოველთვის ასე იქნებოდა!

ცხრა წლის ასაკში მზიას ბრაილის შრიფტის სწავლა მოუწია, რომ კითხვა ისევ შესძლებოდა

სკოლის დამთავრების შემდეგ სწავლის გაგრძელება ძალიან მინდოდა. ივანე ჯავახიშვილის სახელობის უნივერსიტეტში, ფილოლოგიურ ფაკულტეტზე ჩავაბარე. წითელი დიპლომი მაქვს. მერე უსინათლოთა კავშირში ვმუშაობდი, ასევე, ადგილობრივ რადიოში „კვანძი“ მთავარ რედაქტორად. წლების შემდეგ, როცა რადიო დაიხურა, კულტურის ცენტრში ლიტერატურულ წრეს ვხელმძღვანელობდი. სამსახურს მაშინ დავანებე თავი, როცა დედა ავად გახდა და ჩაწვა. მინდოდა მასთან ერთად ცოტა მეტი დრო გამეტარებინა, რადგან ძმის და მამის გარდაცვალების შემდეგ ისღა დამრჩა, – ერთადერთი ახლობელი ადამიანი.

მზია, ნათესავები გყავთ?

მზია: შეიძლება ასეც ითქვას. (ოხრავს.) ფორმალურად მყავს, მაგრამ ჩემთან ურთიერთობა აღარ აქვთ. მე მათ არაფერში ვჭირდები. წელიწადში ერთხელ მოვალეობის მოხდის მიზნით მირეკავენ. არანაირი მხარდაჭერა და დახმარება. აღარც ველოდები. არც არავის ვადანაშაულებ. მესმის, რომ ყველას თავისი ცხოვრება აქვს და მოხუცი, ბრმა ქალის სახით თავისტკივილი არავის სჭირდება. მაგრამ ძალიან მწყინს, რომ საყვარელმა ძმისშვილმა, ჩემი ძმის ერთადერთმა გოგომ დამივიწყა. აღარც მოდის, აღარც მირეკავს, ჩემთან ურთიერთობა აღარ უნდა. აი, ასე დავრჩი მარტო! საკუთარი ოჯახის შექმნა ვერ შევძელი და არასასურველი, ყველასგან დავიწყებული, სიცოცხლის უკანასკნელ დღეებს მარტოობაში, შიმშილში და სიცივეში ვატარებ. ეჰ, ნეტა ადამიანს ასეთი სიბერე რაში სჭირდება? სატანჯველად?

დიდი ხანია სახლის ძველ ტელეფონზე აღარავინ რეკავს

მზია, ნეტა იცოდეთ, რა მტკივნეულია ასეთი მწარე სიტყვების მოსმენა! რამხელა სასოწარკვეთამდე მიდის ხალხი! მართალია, ნათესავებიც არ იქცევიან კარგად, მაგრამ სუსტი ადამიანების საჭიროებებზე ზრუნვა ხომ სახელმწიფოს პირდაპირი მოვალეობაა?! მათგან რაიმე სახის დახმარებას თუ იღებთ?

მზია: რაღაცას კი ვიღებ, მაგრამ ამ თანხაზე ცხოვრება როგორ შეიძლება?! პენსია 250 ლარი მაქვს, წელიწადში ერთხელ კი მერიისგან 100 ლარი მერიცხება წამლებისთვის. იმის იქით, – რაც გინდა, ის გიქნია! ეს 250 ლარი საჭმელზე, კომუნალურებზე და წამლებზე უნდა გადავანაწილო. რა ვიცოდი, რომ სიბერეში ვალებში ვიქნებოდი ან მაღაზიაში სურსათის თხოვნა მომიწევდა? მეშინია ცუდი არაფერი დამემართოს. ჩემი დიაბეტის გადამკიდე, ჩემთვის შიმშილი არ შეიძლება, საშიშია. მე კი მშიერი ხშირად ვარ. ახლა სახსრების ტკივილიც დამემატა, წნევებიც მითამაშებს. ექიმთან ვარ წასასვლელი, მაგრამ შესაძლებლობა არ მაქვს. თქვენ მოგმართეთ და დიდი იმედი მაქვს, რომ კეთილი ადამიანები დამეხმარებიან…

პური, კიტრი და პამიდორი – აი, ჩემი ერთი დღის მენიუ!

მზია, ადამიანთა სიკეთის გჯერათ?

მზია: მჯერა, მაგრამ ყველა ერთნაირად კეთილი არ არის. (ოხრავს.) ბოლო წლებში ჩემი ახლობლებით ძალიან იმედგაცრუებული ვარ. ძალიან მწყინს, რომ ბედის ანაბარა მიმატოვეს… მაგრამ უფლის მადლობელი ვარ, – ჩემ გვერდით საუკეთესო მეზობლები არიან. ნათესავების მაგივრობას ისინი მიწევენ. მიუხედავად იმისა, რომ მაკას, სედას და ლაურას თავისი ოჯახები ჰყავთ და ბევრი საზრუნავი აქვთ, დროს ჩემთვისაც პოულობენ. ერთი დასალაგებლად მოდის, მეორე ნაგავს ყრის, მესამეს სასეირნოდ გავყავარ…  ასეთი მზრუნველობისთვის და სიყვარულისთვის მათი უზომოდ მადლიერი ვარ!

იყო შემთხვევა, როცა აფთიაქში წამლისთვის ფული აღარ მეყო და უცნობმა ახალგაზრდა კაცმა მიყიდა… თქვენც იმ იმედით მოგმართეთ, რომ კეთილი ადამიანები დამეხმარებიან. თქვენ იმდენი გულისხმიერი მკითხველი გყავთ… სულ მარტო ვარ, დაკარგულივით. აღარ ვიცი, სად წავიდე ან ვის მივმართო, ვინ დამეხმარება? მაგრამ რატომღაც მგონია, რომ შემიძლია თქვენი იმედი მქონდეს. ხომ დამეხმარებით, არა?

რა თქმა უნდა! ჩვენი მკითხველები აუცილებლად დაგეხმარებიან. აი, ნახავთ! და თქვენს ყველა წყენას სიყვარულით და ყურადღებით განკურნავენ.

მზია: ღმერთმა ქნას! თორემ ერთმა ადამიანმა რამდენს უნდა გაუძლოს? ეჰ… მწარე ხვედრი მარგუნა ბედმა…

მზია, რა გეხმარებათ და რა არ გაძლევთ იმედის დაკარგვის საშუალებას? მორწმუნე ხართ?

მზია: რწმენა რომ არა, განა აქამდე მოვატანდი სულს? როცა ადამიანს ასეთი უბედურება შეგემთხვევა, დიდ სასოწარკვეთაში ვარდები. რწმენის წყალობით თავმდაბლობა და სულიერი სიმშვიდე მოვიპოვე, შევძელი საკუთარი თავი მიმეღო და მადლობელი ვყოფილიყავი იმ ყველაფრისთვის, რაც ცხოვრებაში მქონია, მაქვს და მექნება.  რა თქმა უნდა, მე სხვა ბედზე ვოცნებობდი. ავადმყოფობამ ყველა ოცნება დამიმსხვრია, ყველაფერს ხაზი გადაუსვა. სულ სხვა რეალობაში აღმოვჩნდი, მაგრამ ვიპოვე ძალა, რომ ცხოვრება გამეგრძელებინა. ღმერთმა დამლოცა, როცა საუკეთესო, გულისხმიერი და მზრუნველი მშობლები მაჩუქა. მათ სიყვარულით ბნელი გზა გამინათეს. ყველაზე რთულ დღეებში ვგრძნობდი, რომ ღმერთი ჩემთან იყო!

„ყველასგან დავიწყებული, სიცოცხლის ბოლო დღეებს მარტოობაში ვატარებ.“

ახლა ყველაზე მეტად რა გჭირდებათ? რას სთხოვდით ჩვენს მკითხველებს?

მზია: როგორც ხედავთ, ძალიან მოკრძალებულად ვცხოვრობ. ფული საჭმელზეც კი ძლივს მყოფნის, წამლებზე და მკურნალობაზე აღარაფერი მრჩება… ვნერვიულობ და ძალიან განვიცდი. არ ვიცი, ზამთარს როგორ გადავიტან. კომუნალური გადასახადები გაორმაგდება და საჭმელზე აღარაფერი დამრჩება.

ტელევიზორზე ვოცნებობ. ჰო, არ გაგიკვირდეთ! მიუხედავად იმისა, რომ გამოსახულებებს ვერ ვხედავ, ძალიან მინდა გადაცემებს, ფილმებს და კონცერტებს მაინც მოვუსმინო. ყოველგვარ სიხარულს მოკლებული ვარ. ძალიან მოწყენილი ვარ, სულ მარტო, ტელევიზორი კი მძიმე ფიქრებისგან ყურადღებას გადამატანინებდა. არც წყლის გამაცხელებელი (ავზი) მაქვს. ჭურჭელს გაყინულ წყალში ვრეცხავ, – ჩემი სახსრების გადამკიდე! მაცივარი მეზობელმა სედამ მათხოვა და ასე გამაქვს როგორღაც თავი… ნებისმიერი დახმარებისთვის მადლობელი ვიქნები! მეზობელ მაკას ჩემი ტანჯვის ყურება უკვე აღარ შეეძლო და მირჩია თქვენთვის მომემართა. ახლა მთელ იმედებს თქვენზე ვამყარებ. გევედრებით, დამეხმარეთ! ძალიან გთხოვთ! გვერდს ნუ ამივლით!

***

გესმით, მეგობრებო?! გესმით, რამდენი მწუხარება, შიში და ტკივილია ამ მოკრძალებულ მომართვაში?! მზიამ იმდენი რამ გადაიტანა!.. მას ზედმეტად ბევრი ტანჯვა ერგო წილად! მარტოხელა და სნეული მზია ძამუკაშვილი ნახევრად შიმშილობს. ის ყველამ დაივიწყა და მიატოვა. მას თავის მოვლა დღითიდღე უფრო და უფრო უჭირს, რადგან მისი ფიზიკური მდგომარეობა უარესდება, ფული კი საჭმელზეც კი არ ჰყოფნის. ჩვენ შეგვიძლია მას ის მივცეთ, რაც ასე ძალიან სჭირდება: საჭმელი, წამლები და საყოფაცხოვრებო ტექნიკა… და ისიც, რაც დიდი ხანია არ ჰქონია: სიხარული, სიყვარული და ყურადღება.

მოდი ეს იმედი მას ახლავე, დღესვე მივცეთ!

მზიას პირადად გაცნობა და დახმარება შეგიძლიათ მისამართზე: ქვემო ფონიჭალა, რუსთავის გზატკეცილი, სახლი 12ა.

აუცილებლად გააზიარეთ ჩვენი პოსტი, რომ  მზია ძამუკაშვილის გასაჭირის შესახებ თქვენმა მეგობრებმაც შეიტყონ! ეს ძალიან მნიშვნელოვანია!

მეგობრებო, თქვენთან კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს – თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს დახმარება სჭირდება, გთხოვთ გამოიჩინოთ გულისხმიერება და ამის შესახებ მოგვწეროთ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge        

ჩვენი ფონდის ანგარიშია:

#GE15TB7194336080100003

#GE42LB0115113036665000

#GE64BG0000000470458000

(დანიშნულება: მზია ძამუკაშვილი).

თანხის გადმორიცხვა შეგიძლიათ ჩვენი ვებ-გვერდის მეშვეობითაც.

ასევე, თანხის გადმორიცხვა შესაძლებელია TBCpay და ExpressPay ტერმინალებიდან. ქვეთავში “ქველმოქმედება“ მოძებნეთ ჩვენი ფონდი (ფონდის დამატებით უფლება-მოვალეობებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus).

ერთად ჩვენ უკვე მრავალ გაჭირვებულს დავეხმარეთ. მოდი ამ ოჯახსაც გავუმართოთ ხელი! ვინ იცის, იქნებ სრულიად უცხო ადამიანების დახმარება ოდესმე თავადაც დაგვჭირდეს?!

თქვენთვის შესანიშნავი სიახლე გვაქვს! ახლა შეგიძლიათ ჩვენი ბენეფიციარების ისტორიები წაიკითხოთ ინსტაგრამზე: https://www.instagram.com/chernovetskyi.fund და ტელეგრამზე: https://t.me/ChernovetskyiFund.

ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს – 0901 200 270

   
უსინათლო ვარ მაგრამ, კარგად ვხედავ თქვენს სიკეთეს!!!
კეთილო ადამიანო, დაუყოვნებლივ გააზიარე ეს პოსტი! დაეხმარე შენს მეგობრებსაც, მონაწილეობა მიიღონ ღვთისნიერ საქმეში!

         ახლა, მარტო აღარ ვიგრძნობ თავს
         ამბობენ, უსინათლოები ყველაფერს ორმაგად გრძნობენ და განიცდიანო. მზია ის ქალბატონია, რომელიც 9 წლის ასაკიდან სიბნელეში ცხოვრობს. ის სამყაროს მხოლოდ ხელის შეხებით და სმენით აღიქვამს. მიუხედავად ამისა, მზიას განსაკუთრებულმა უნარმა, რომელსაც წარმოსახვა ჰქვია, მას საშუალება მისცა, თქვენს სიკეთეს ჩახუტებოდა, ეგრძნო და მის მეხსიერებაში სამუდამო, დაუვიწყარი, ემოციური კვალი დაეტოვებინა.
https://chernovetskyifund.ge/ge/projects/finished/774-dzamukashvili/ 
        ახლა, მის ცხოვრებაში გამოჩნდა სინათლის სხივი, რომელსაც მისი თქმით, ჩვენი ფონდის სახელი დაარქვა.
 ახლა, ის აღარ გრძნობს თავს მარტოსულად და იცით, რატომ? იმიტომ, რომ თქვენი სიკეთე მოეფინა მის სახლს, მის კედლებს.  უკვე რადიო აქვს, რომელსაც ამდენი ხანი ნატრობდა,  რათა სიმარტოვე ისე მძაფრად აღარ ეგრძნო. ახლა, მის სახლში, ცხელი წყალი მოდის და როგორც თვითონ ამბობს, ყოველდღე წყლის გამაცხელებელს ხელით ეფერება და გლოცავთ თითოეულ თქვენგანს. მართლაც, რა არის იმაზე დიდებული, ვიდრე ცხოვრებაზე ხელჩაქნეულ ადამიანს დახმარების ხელს რომ გაუწვდი და მის ყოველდღიურობას უკეთესს გახდი.         
          -მზია, გვიამბეთ, როგორ შეიცვალა თქვენი ცხოვრება მას შემდეგ, რაც თქვენ შესახებ პოსტი  გამოვაქვეყნეთ?
        მზია:  იცით, ამ კითხვაზე, პატარა ბავშვივით გული მიჩუყდება… რადგან  მიწევს იმის გახსენება, თუ როგორი იყო ჩემი ცხოვრება თქვენს გამოჩენამდე.  უსინათლო ადამიანისთვის, ზოგადად, არ არსებობს გუშინდელი, ან ხვალინდელი დღე, არსებობს მხოლოდ წყვდიადი, რომელიც სულ ერთნაირია. თანაც, წლებია, სულ მარტოდ-მარტო ვცხოვრობ. როდესაც თქვენ გამოჩნდით, მაშინ, პირველად ამდენი წლის განმავლობაში ვიგრძენი, რომ მარტო არ ვარ, რომ ვიღაც ჩემით ინტერესდება, შემდეგ კი, ამ ინტერესს ამჟღავნებს სიკეთითა და სიყვარულით. შინაგანად გავცოცხლდი, ჩემი ამ სამყაროში ყოფნის არსი ვიგრძენი, ხვალინდელი დღის სტიმული მომეცა და ნეტავ იცოდეთ, როგორი ხალისით დამაჯილდოვეთ. ახალი დღის დაწყებას აზრი მიეცა. ახლა ვიცი, რომ შემიძლია რადიო ჩავრთო და დაღამებამდე ვუსმინო, გავიგო, ახალი რა ხდება სამყაროში. მე ხომ მისი დანახვა არ შემიძლია… რადიო კი, ჩემი განუყოფელი ნაწილია, სულ ჩართული მაქვს, რომ ამ სიბნელეს ყურადღება არ მივაქციო და მართლაც, ძალიან მშველის… თბილი წყალი ხომ, ნამდვილი შვებაა ჩემთვის. ზამთარში, ჩემს სახლში ისევე ცივა, როგორც გარეთ და ამ დროს, ცივ წყალში ხელის შეყოფა უბრალოდ მტკივნეულია. შეიძლება ვინმეს გაუკვირდეს კიდეც, ჩემი ამხელა სიხარული და ბედნიერება, და თქვას: რადიომ და ცხელმა წყალმა ასე როგორ გაახარაო… მაგრამ ჩემნაირი ადამიანებისთვის, ეს უდიდესი სიხარულია. ბედნიერებისთვის სულ ცოტა გვყოფნის. დანარჩენი თავად განსაზღვრეთ… დღე და ღამე გლოცავთ!!! დღე და ღამე ხალხნო!!. სულ თქვენთვის ვლოცულობ, ამხელა სიკეთე და სიყვარული რომ გამოიჩინეთ ჩემს მიმართ.
         – მზია, დარწმუნებული ვარ ძალიან გაახარებთ ამ სიტყვებით ჩვენს მკითხველს. ახლა კი, მითხარით ახალი მეგობრები ხომ არ გაგიჩენიათ? 
         მზია: იცით, დღეს ყველაფერი ინტერნეტში ხდება, დრო შეიცვალა… მოკითხვაც, დახმარებაც და ყველაფერი…  მე არ მაქვს მობილური ტელეფონი და ჩემთან დაკავშირებას, სავარაუდოდ ვერ შეძლებდნენ… მაგრამ, ჩემმა ძველმა მეგობარმა მითხრა, რომ ჩემს შესახებ პოსტის გამოქვეყნების შემდეგ, ხალხი კომენტარებს წერდა და ბევრ თბილ სიტყვას. ეს რომ გავიგე, ისე მესიამოვნა, მთელი დღე სიხარულისგან ერთ ადგილას ვერ ვჩერდებოდი… მინდა ვისარგებლო ამ მომენტით, და ყველას უდიდესი მადლობა გადავუხადო. თქვენი დამსახურებაა, რომ ახლა, ცოცხალ ადამიანად ვგრძნობ თავს. 
         აქვე, აუცილებლად მინდა გავიხსენო თქვენი ფონდის თანამშრომელი ვისთანაც საუბარი მიწევდა, ნანა ჰქვია, გვარი ჭიღლაძეა, თუ სწორად მახსოვს. ისეთი ყურადღებიანი, თბილი და კარგი ადამიანია, შეუძლებელია, არ აღვნიშნო. რადგან პირადად ვესაუბრებოდი, თავს უფლებას მივცემ, თამამად გადავუხადო მადლობა და მოვესიყვარულო.

„ასე მოვდივარ, ხელს ვკიდებ და ვეფერები ხოლმე“

         – ადგილობრივი ხელისუფლება თუ გამოეხმაურა ჩვენს პოსტს? რაიმე სახის რეაგირება თუ მოახდინეს?
        მზია: იცით, პერიოდულად ერთჯერად დახმარებას გვიგზავნიან ხოლმე, მაგალითად: მედიკამენტების 100-ლარიან ვაუჩერს გვაძლევენ (4 თვეში ერთხელ),  მაგრამ, მხოლოდ ერთი ჩემი წამალი (ტრეპარინი) 110 ლარი ღირს. აბა, რა გითხრათ სხვა?..
       ფულადი სოციალური დახმარებაც კი მომიხსნეს. რაც დედა დამეღუპა, ქულები მომიმატეს და ასე მითხრეს, აღარ გეკუთვნისო… წარმოგიდგენიათ? უსინათლო, უსახსრო, ასეთ პირობებში მცხოვრებ ადამიანს, ამას რომ გაუკეთებ?  ძალიან გულნატკენი ვარ, ძალიან… ისეთი დაუცველობის შეგრძნება მაქვს, ვერ აგიხსნით… 

ხმოვანი წნევის აპარატი, ჩემი განუყოფელი ნაწილი გახდა

       – მზია, იმედი მაქვს, მალე გამოსწორდება ყველაფერი. მანამდე კი, მინდა გკითხოთ, თუ რას ნიშნავს ეს დახმარება და მხარდაჭერა პირადად  თქვენთვის?
       მზია: ეს დახმარება?.. ჩემთვის, ეს ამ სამყაროში დარჩენის მიზეზია… გესმით ხომ, რასაც ვამბობ?  რათ გვინდა ისეთი სიცოცხლე, სადაც არავინ არის, ვერაფერს ხედავ, არავის ახსოვხარ, არავინ გკითხულობს… სიმარტოვე, ისედაც საშინელი რამაა.  მაგრამ, როდესაც ამას ემატება უსინათლობაც, ნამდვილ ჯოჯოხეთს ემსგავსება ცხოვრება. აქვე მინდა გავიხსენო ერთი გულდასაწყვეტი ისტორია, რომელიც ეხება ჩემს გარდაცვლილ ძმას და მის ყოფილ ოჯახს. ჩემი ძმა 15 წლის დაშორებული იყო მის ოჯახთან, ძალიან იყო გაბრაზებული მის ყოფილ ცოლზე და სიკვდილის წინაც გამაფრთხილა, რომ მისთვის არაფრის დატოვებას არ აპირებდა. ბევრი არაფერი ჰქონდა ჩემს ძმას, ერთი სახლის გარდა, რომელიც თელავში იყო. მაგრამ, ჩემი ძმა რომ გარდაიცვალა, მის ცოლ-შვილზე დავფიქრდი და ძალიან მეტკინა გული, რომ ასე, სულ უარაფროდ დატოვა ისინი. მიუხედავად იმისა, რომ 15 წლის დანგრეული ოჯახი იყო, მაინც მეთანაღებოდა გული და გადავწყვიტე, ის სახლი მაინც მიმეცა მათთვის… ამას რატომ გიყვებით, იცით? რამდენი წელია გასული და არსად ჩანან, არც მკითხულობენ, არც მნახულობენ… ვიხვეწებოდი, მომაკითხეთ და საფლავზე მაინც წამიყვანეთ-თქო. ხან რას იმიზეზებდნენ, და ხან რას. ასე მომექცნენ და მიმაგდეს მარტო, როდესაც მე, მთელი გული ჩავდე მათ კეთილდღეობაში. 
 აქედან გამომდინარე, ეს დახმარება ჩემთვის იმ მივიწყებული გრძნობების გაღვიძება იყო, რომელსაც ზრუნვა ჰქვია, და სიყვარული. ასევე, თქვენმა დახმარებამ გამახსენა დედის და ძმის მზრუნველობა… როდესაც ისინი გვერდში მედგნენ.. აი ეს, იყო და არის დახმარება, როდესაც სიხარული შეაღწევს შენს გულში, დაგამშვიდებს და შავ-ბნელი ოთახიდან გამოგიყვანს ცოტა ხნით. არა ერთჯერადი… არამედ  ხანგრძლივი და სამუდამოც კი… რადგან ყოველთვის მემახსოვრება, როგორ დამიდექით გვერდში სრულიად უცხო ადამიანები. ამას რა დამავიწყებს…  ნამდვილად დასაფასებელია და საამაყო, რომ ჩვენს ქვეყანაში, ჯერ კიდევ არსებობს ხალხი, ვისზეც დგას საქართველო…
        – იქნებ კიდევ გაქვთ რაიმე პრობლემა, რომლის გადაჭრაშიც ჩვენი ფონდის მეგობრებს შეუძლიათ თქვენი დახმარება?
        მზია: პრობლემები… პრობლემები-ი.. ე-ეჰ… არ დაილევა არასდროს, სულ რომ მილიონერი და ჯანმრთელი იყო, მაინც გამოჩნდება რაღაც პრობლემა, მაინც რაღაც გამოყოფს თავს… კი გესაუბრეთ ჩემს პრობლემებზე… ძირითადად, მორალურად ვარ მოშლილი და ყურადღება მაკლია ძალიან… 
რაც შეეხება საყოფაცხოვრებო პრობლემებს, ეგენიც მაქვს, რა თქმა უნდა, როგორ მოგატყუოთ არ მაქვს-თქო… მაგალითად, სახლში ძალიან საშიში და ძველი გაზქურა მიდგას. რამდენიმეჯერ  სპეციალისტები იყვნენ მოსული, გამაფრთხილეს, რომ შეიძლება გაჟონოს გაზმა და კატეგორიულად მომთხოვეს ამ გაზქურის აღება. მაგრამ, რომ ავიღო, ახალი საიდან მოვიტანო… ფაქტობრივად, სიკვდილ-სიცოცხლის საკითხია, მაგრამ, რა ვქნა?.. 
         კიდევ, რაც ძალიან მაკლია, არის მაცივარი, რომ ის პროდუქტი მაინც შევინახო კარგად და უსაფრთხოდ, რომელიც არც თუ ისე ხშირად მაქვს. თან, ზაფხული მოვიდა, დაცხა და ყველაფერი ეგრევე ფუჭდება. ამ ორი პრობლემის მოგვარებაზე, ვერც ვიოცნებებდი, მაგრამ რადგან მკითხეთ, შევეცადე მეც ბოლომდე გულგახსნილი ვყოფილიყავი და თავს უფლება მივეცი, ცოტა-ცოტა  ვიოცნებო.
   

ცხელი წყალი რადგან მაქვს, ახლა აღარაფრის მეშინია

***
      მეგობრებო! ამ საყვარელ, თბილ და კეთილშობილ ქალბატონს, თქვენ მიეცით მიზეზი იმისა, რომ ცხოვრება სხვა მოტივაციით განაგრძოს. ალბათ, დამეთანხმებით იმაშიც, რომ უსინათლო ადამიანებს, ბევრად მეტის დანახვა შეუძლიათ, ვიდრე ბევრ ჯანმრთელ, ლამაზთვალება ადამიანს… მიუხედავად იმისა, რომ მზია რადიოთიც კმაყოფილი და ბედნიერია,  შევეცადოთ, მისთვის მეტი გავაკეთოთ. ის, მაცივარს და გაზქურას ოცნებას ეძახის, დაე ასრულდეს მისი ეს ოცნებაც… თუკი ეს მას კიდევ უფრო ბედნიერს გახდის… დამეთანხმებით, რომ ამას ნამდვილად იმსახურებს.
            გარდა ამისა, მზიას გახარება და გაბედნიერება, მასთან სტუმრობითაც შეგიძლიათ, დარეკვით და მოკითხვით, გამხნევებით და ყურადღების გამოხატვით. სიკეთე უკვალოდ არასდროს ქრება… მისი კვალი, სამუდამოდ რჩება ჩვენს მეხსიერებაში…
         მზიას პირადად გაცნობა და დახმარება შეგიძლიათ მისამართზე: ქვემო ფონიჭალა, რუსთავის გზატკეცილი, სახლი 12ა.
         აუცილებლად გააზიარეთ ჩვენი პოსტი, რომ  მზია ძამუკაშვილის გასაჭირის შესახებ თქვენმა მეგობრებმაც შეიტყონ! ეს ძალიან მნიშვნელოვანია!
         მეგობრებო, თქვენთან კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს – თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს დახმარება სჭირდება, გთხოვთ გამოიჩინოთ გულისხმიერება და ამის შესახებ მოგვწეროთ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge       
ჩვენი ფონდის ანგარიში:
#GE15TB7194336080100003
#GE42LB0115113036665000
#GE64BG0000000470458000
(დანიშნულება: მზია ძამუკაშვილი).
        თანხის ჩარიცხვა, ასევე შეგიძლიათ ჩვენი ვებ-გვერდის მეშვეობით:
https://chernovetskyifund.ge/ge/projects/finished/774-dzamukashvili/
        ასევე, თანხის ჩარიცხვა შესაძლებელია TBCpay და ExpressPay ტერმინალებიდან. ქვეთავში “ქველმოქმედება“ მოძებნეთ ჩვენი ფონდი (ფონდის დამატებით უფლება-მოვალეობებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus).
        ერთად, ჩვენ უკვე მრავალ გაჭირვებულს დავეხმარეთ. მოდით, გავუმართოთ ხელი ამ ოჯახსაც! ვინ იცის, იქნებ სრულიად უცხო ადამიანების დახმარება, ოდესმე თავადაც დაგვჭირდეს?!
         თქვენთვის შესანიშნავი სიახლე გვაქვს! ახლა შეგიძლიათ ჩვენი ბენეფიციარების ისტორიები წაიკითხოთ ინსტაგრამზე: https://www.instagram.com/chernovetskyi.fund და ტელეგრამზე: https://t.me/ChernovetskyiFund.
       თქვენს მიერ სპეციალურ ნომერზე განხორციელებულ მხოლოდ ერთ ზარს კი, ადამიანის სიცოცხლის გადარჩენა შეუძლია: 0901 200 270! დალოცვილები ყოფილიყავით!

თარიღი
სახელი
თანხა
სტატუსი
2021 ოქტ 22
გაზის წყლის გამაცხელებელი
509.00₾
2021 ნოე 04
რადიო
65.00₾
2021 ნოე 19
პროდუქტები
20.30₾
2021 ნოე 30
ფონდის ზედნადები ხარჯები
210.00₾
2021 დეკ 23
სამზარეულოს და აბაზანის ონკანი
247.70₾
2022 თებ 17
წნევის აპარატი
220.00₾
2022 ივლ 29
ფონდის ზედნადები ხარჯები
90.00₾
2022 ოქტ 24
გაზქურა
520.00₾
2023 ოქტ 25
თერმომეტრი
60.00₾
2023 ოქტ 25
გლუკომეტრი
100.00₾

სულ ხარჯები:

2042.00₾

დატოვა:

20.73₾
შემოწირულობის გაღება
თანხა
კეთილი გული
25.12.2023 13:45:13
₾20.00
ქიტიაშვილი თინა
17.10.2023 20:00:00
₾20.00
სამუშია ცოტნე
17.10.2023 20:00:00
₾20.00
ბაჩიძე მიხეილ
17.10.2023 20:00:00
₾50.00
არჩილ ჭანტურია
13.10.2023 20:00:00
₾50.00
კეთილი გული
23.02.2023 10:32:49
₾20.00
კეთილი გული
18.12.2022 17:27:34
₾10.00
დიასამიძე ზურაბ
23.10.2022 20:00:00
₾1.00
'მარინე მამულია
23.10.2022 20:00:00
₾100.00
'მედეა შამილიშვილი
23.10.2022 20:00:00
₾20.00
'ნინო საჯაია
23.10.2022 20:00:00
₾1.00
'უჩა ყაულაშვილი
23.10.2022 20:00:00
₾16.00
'ნანა სიმონიშვილი
23.10.2022 20:00:00
₾5.00
'გიორგი ციციშვილი
23.10.2022 20:00:00
₾100.00
'შორენა მენაბდე
23.10.2022 20:00:00
₾5.00
'მონიკა ბედნოვი
23.10.2022 20:00:00
₾5.00
'შალვა ჩაკვეტაძე
23.10.2022 20:00:00
₾2.00
'გიორგი სანოძე
23.10.2022 20:00:00
₾15.00
'თათია ქარჩხაძე
23.10.2022 20:00:00
₾1.00
კეთილი გული
17.08.2022 09:58:39
₾20.00

შემოწირულია:

₾2,062.73

128 დონორი

აირჩიეთ თანხა:

Გადახდის საშუალება:

გამოწერა:

შემოწირულია:

₾2,062.73

128 დონორი

დასრულებული!

მათ ძალიან სასწრაფოდ სჭირდებათ თქვენი დახმარება