წაიკითხეთ დედის წერილი, რომელიც გემუდარებათ, მისი ერთადერთი შვილი გადაარჩინოთ. აგატირებთ!
„ჩემი გოგონა, მარიამი, მხოლოდ 2 წლისაა. იშვიათი დაავადება სჭირს — რბილი სასის ნაპრალი, ოპერაცია სასწრაფოდ სჭირდება. ენით აღუწერელია ის საშინელი გრძნობა, როდესაც საკუთარ შვილს ვერ ეხმარები მხოლოდ იმიტომ, რომ მკურნალობისთვის საჭირო თანხა არ გაგაჩნია. ღმერთო! გული მტკივა, ამ სიტყვებს რომ ვწერ, გული მიკვდება დარდით, ჩვენს სახლში ყოველდღე ტირილის და კივილის ხმა ისმის. გოგონას ნორმალურად არც ჭამა, არც წყლის დალევა არ შეუძლია, ტირილიც კი მისთვის საშიშია. საჭმელი და წყალი ცხვირიდან ამოდის და შეიძლება ნებისმიერ წუთს ყელში გაეჩხიროს. უბრალოდ წარმოიდგინეთ, ჩემი პატარა როგორ იტანჯება, საშინელი ხველებით იხრჩობა!“

ღმერთო, ღმერთო, შენი უსაზღვროდ მადლიერი ვართ! ვინ ვართ ჩვენ, მოკრძალებული თანამშრომლები, ფონდის მეგობრებთან ერთად, ასეთი მნიშვნელოვანი საკითხები რომ გადავწყვიტოთ?! სიკვდილ-სიცოცხლის საკითხები! გმადლობთ, უფალო, იმისთვის, რომ ეს საბრალო ოჯახი მოიყვანე ჩვენს ფონდში! აუცილებლად უნდა ვაჩვენოთ საქართველოში ჩვენს ასი ათასობით კეთილ მეგობარს, ამ დაავადებული ბავშვების, ბებიის და მათი გულმოკლული დედის ყოფა რაოდენ საშინელია.

ჩვენი ფონდი დათუნას და მის ოჯახზე იღებს მზრუნველობას! შემოგვიერთდით მეგობრებო! თქვენი მხარდაჭერის გარეშე ქართველი ბავშვები დაიღუპებიან. საქართველო ხომ ჩვენი, ამაყი ადამიანების ქვეყანაა. ერთად დავეხმაროთ დათუნას ნამდვილი მაღაზიების გზა ისწავლოს.

დაიწყევლოს სიღარიბე! ნახეთ, რა ლამაზები და რა ნაზები არიან! ამ პაწაწუნებს არაფერი უნდათ, მაგრამ მათ თვალებში უკვე დიდი სევდაა.. ინგა (დედა): ყოველ დღე ჩემი სამი შვილის მშიერ თვალებს ვუყურებ. ნუთუ არსებობს ამაზე საშინელი ჯოჯოხეთი? ღმერთმა დაგიფაროთ, კეთილო ხალხო!!! მაგრამ იცოდეთ, რომ ჩემს შვილებს ყოველ დღე შიმშილი და მუცლის ტკივილი აღვიძებს. ხმელი პური, წყალი და 500 გრამი მაკარონი ერთხელ დღეში, არის ჩემი სამი შვილის ყოველდღიური კვების რაციონი. ყველაზე უმცროსი, 4 წლის გიორგი, ბოლო დროს შიმშილისგან გონებას კარგავს… ღმერთო! ღმერთო!

ერთი წლის ანი სიცხისგან იწვის, დედას კი არ აქვს არც თერმომეტრი, არც მედიკამენტები, რათა შვილს როგორმე შეუმსუბუქოს ტანჯვა. ანის სიცხე აქვს, მაგრამ ვერ უზომავენ და არანაირი წამალი არ გააჩნიათ. ერთადერთი გამოსავალია, სასწრაფო გამოიძახონ ან დაელოდონ, როდის გაიღვიძებენ მეზობლები, სიცხის დამწევი რომ გამოართვან.

„დე, მშია!“ – ისმის პატარა ფატიმას განწირული ხმა. „დე, ნეჯოს ისევ შეტევა აქვს.“ – ყვირის რამაზანი. ნეჯო იატაკზე ფართხალებს. ასეთი საშინელი კრუნჩხვები, საბრალო პატარას ემართება თითქმის ყოველდღე. „დე, მარიამს პამპერსი აღარ აქვს!“ – ციალა დისთვის ახალ საფენებს ეძებს…