ვინ იცის, იქნებ მამა-შვილის უკანასკნელი ჩახუტება აღმოჩნდეს ეს…
12 წლის მაგდა საყვარელ მამიკოს ასე ეხუტება. თითქოს, ამ ჩახუტებით, ბავშვი ცდილობს, რომ სიკვდილს არ გაატანოს ის ადამიანი, რომელიც ყველაზე მეტად უყვარს ამ ქვეყნად.გოგონამ იცის, რომ გულის გადანერგვის გარეშე, სიკვდილი საყვარელ მამიკოს წაართმევს. მაგდას მამას, 49 წლის ჯუმბერს, დილატაციური კარდიომიოპათია დაუდგინდა. ამ საბრალო მშრომელ კაცს 3 წლის წინ აღმოაჩნდა გულის საშინელი დაავადება, მაგრამ უფულობის გამო ვერ იმკურნალა, ვერც შესაბამისი მედიკამენტების ყიდვა შეძლო. დღეს კი, უკვე დამებულია მისი მდგომარეობა. საბრალო კაცს ისეთი შეგრძნება აქვს, თითქოს ვიღაც ახრჩობს, ვერ სუნთქავს, ჰაერი არ ჰყოფნის, გული კი საშინლად სტკივა, პირდაპირი და ირიბი მნიშვნელობითაც. წყეული უფულობის გამო, მამა, რომელიც სიკვდილს ებრძვის, წამალს ვერ ყიდულობს. ნუთუ, ამაზე დიდი გულისტკივილი, რამე არსებობს?!

რიმას ჰიდროცეფალია აქვს. მან თავის ტვინის ოთხი უმძიმესი ოპერაცია გადაიტანა, მეხუთე თურქეთში ჩაუტარდა. თავში ჩაუდგეს შუნტი — სპეციალური მოწყობილობა, მისი მეშვეობით სითხის რაოდენობის რეგულირება ხდება, რომელიც მუდმივად გროვდება თავში. დარდით დატანჯულმა 26 წლის მარიამმა ჩვენს ფონდს მიმართა დახმარებისთვის. მდგომარეობა მართლაც საშინელია! ამჟამად თურქეთის ერთ-ერთ საავადმყოფოში იმყოფება დედასთან ერთად, მაგრამ თანხის გადახდის საშუალება არ გააჩნიათ. ადმინისტრატორები დღეში რამდენჯერმე შედიან პალატაში და ითხოვენ: „გადაიხადეთ, გადაიხადეთ, გადაიხადეთ“. კლინიკაში ერთი დღის ღირებულება დაახლოებით 1 000 ლარია. სად უნდა იშოვოს თანხა ღარიბმა ობოლმა გოგომ, რომელმაც ერთი წლის წინ დაასაფლავა ავტოკატასტროფაში დაღუპული მამა.

აი, ასე შუაზე გადატეხა ხმელი პურის ერთადერთი ნატეხი აფხაზეთის ომის ვეტერანმა. რობერტ ჯახია აფხაზეთის ომში ოთხჯერ დაიჭრა, მაგრამ არცერთხელ არ შეშინებია სიკვდილის, იმიტომ რომ მზად იყო, საკუთარი სიცოცხლე გაეწირა სამშობლოსთვის. დღეს კი ყველასგან დავიწყებული გმირი ამ ნანგრევებში ცხოვრობს. საბრალო კაცს წლების წინ მანქანა დაეჯახა. ხერხემალი დაუზიანდა და ოპერაცია ჩაუტარდა. ასევე ორჯერ ჩაუტარდა ოპერაცია თიაქარზე. მარცხენა ყურში საერთოდ არ აქვს სმენა, მარცხენა თვალშიც სრულიად დაკარგა მხედველობა აფხაზეთის ომში მიღებული ჭრილობის შედეგად.

ისე მოხდა, რომ ჩვენ, მეგობრებო, ამ მარტოხელა ცოლ-ქმრისთვის ყველაზე ახლობელი ადამიანები ვართ. მხოლოდ ჩვენი იმედი აქვთ, სხვა არავის. მძიმედ დაავადებულ დალის და აკაკის არც სახლი აქვთ, არც წამლები და არც საკვები. ყველაფერი რაც გააჩნდათ, მკურნალობისთვის გაყიდეს. იძულებული გახდნენ, ერთი სახლიდან მეორეში იხეტიალონ, რომ არ იხადონ ქირა. დალი (60 წლის): „ჩვენი მეზობლები რომ არა, დიდი ხანია აღარ ვიარსებებდით ამქვეყნად, შიმშილით ან სიცივით დავიხოცებოდით. ყველაზე გულკეთილი ქალია თეა, ლუკმა პურსა და შეშას გვიზიარებს. არადა, თავადაც ხომ ოჯახი ჰყავს, მრავალშვილიანი დედაა. ძალიან მადლობელი ვართ მისი. ღმერთმა დალოცოს! საკუთარი შვილები არ გვყავს, საერთოდ არავინ გვყავს, ვინც იზრუნებს ჩვენზე.“ განა, რამდენ ტკივილს და განსაცდელს შეიძლება გაუძლოს ადამიანმა?

კარის ზღურბლზე ფონდის კორესპონდენტი რომ დაინახა, ხატიამ ემოციები ვერ შეიკავა და ატირდა: „საწოლიდან ადგომა მინდა! დამეხმარე, გთხოვ, დამეხმარე! ყოველდღე მუხლებზე დაჩოქილი ვილოცებ შენთვის“. მეგობრებო, თქვენთვის ნათელი რომ იყოს, ქალი უკვე ერთი წელია, სახლიდან გასვლას ვერ ახერხებს და საწოლს არის მიჯაჭვული, რადგან მის მოხუც მშობლებს ძალა არ შესწევთ, რომ შვილი ხელში აიყვანონ და ეტლში ჩასვან. საგრძნობლად გაიზარდა ოჯახის ხარჯებიც – საწოლს მიჯაჭვული შვილის ყოველდღიური მოვლა, ნაწოლების პროფილაქტიკა, პამპერსი, საფენები, მალამოები… ესაა სიტუაცია, რომელთანაც შეუძლებელია დამოუკიდებლად გამკლავება.

უკვე სამი თვეა, გიო კომაშია. სიცოცხლის ერთადერთი ნიშანწყალი ისაა, რომ თვალებს ახელს და ხუჭავს. დაფიქრდით, რაოდენ აუტანელ მდგომარეობაშია – 21 წლის ბიჭი იძულებულია, მთელი დღეები საავადმყოფოს საწოლს მიჯაჭვულმა გაატაროს და აპარატის მეშვეობით ისუნთქოს. წყალი და საკვები კი ზონდის მეშვეობით მიიღოს. მაგრამ ყველაზე საშინელება არის კრუნჩხვები, რომლებიც გიოს ტანჯავს. შეტევები იმდენად ძლიერია, რომ მკლავები და ფეხები ეკრუნჩხება. როგორ უძლებს ამხელა ტანჯვას? როგორ ახერხებს, სიცოცხლე შეინარჩუნოს? დედა მუდმივად მის გვერდით არის, 24 საათის განმავლობაში: შვილს გულში იკრავს, სანამ შეტევა არ დასრულდება. გულმოკლული ქალი შვილის ხელს მაგრად უჭერს და გამუდმებით ელაპარაკება იმის იმედით, რომ გაიგებს მის სიტყვებს: „გიო, შვილო! გონს მოდი!“ გიოს ახალგაზრდულ და ბედნიერ ცხოვრებას წამში მოეღო ბოლო. 2024 წლის 15 სექტემბერს ბიჭი საშინელ ავარიაში მოყვა გერმანიაში, სადაც სამუშაოდ იყო ჩასული. სხეულისა და ორგანოების მრავალი დაჟეჟილობა არც ისე საშიში აღმოჩნდა, როგორც გულმკერდის არეში დარტყმა. მას გული გაუჩერდა. გადარჩენის შანსს, გარანტიას ან ცრუ იმედებს არავინ იძლეოდა. სასწაული მოხდა. გიო გადარჩა. გერმანელმა ექიმებმა ბიჭის „საიქიოდან“ დაბრუნება მოახერხეს. გული ამუშავდა, მაგრამ გონს ვერ მოვიდა და კომაში ჩავარდა. დიაგნოზი არასანუგეშოა – თავის ტვინის ინფარქტი. საბედნიეროდ, გიოს აქვს შანსი, სიცოცხლეს დაუბრუნდეს, რადგან მთავარი ბრძოლა უკვე მოიგო. გთხოვთ, ეს ახალგაზრდა ბიჭი გადაარჩინოთ! თქვენი დახმარების გარეშე, ვერ გაუმკლავდება!