ნანული საკუთარი თვალით უყურებდა თავისი 21 წლის შვილის დაკრძალვას. მას შემდეგ ჯოჯოხეთად იქცა საბრალო ქალის ცხოვრება. მუდმივი დარდისა და სტრესის გამო, ინსულტი დაემართა, რომელიც საბედისწერო აღმოჩნდა მისთვის. ის საწოლს არის მიჯაჭვული, განძრევაც კი არ შეუძლია – ენით აუწერელი საშინელებაა, რასაც მტერსაც კი არ უსურვებს ადამიანი.

9 წლის ნიკოლოზი ასე, საკუთარი ხელით აჭმევს საჭმელს ლოგინად ჩავარდნილ ბებოს. საბრალო ბავშვს თავადაც შია, სცივა, მაგრამ პურის უკანასკნელ ლუკმასაც კი ვერ იმეტებს საკუთარი თავისთვის და ბებოს აჭმევს.

წლების წინ საბრალო ქალს ინსულტი დაემართა – დიდი რაოდენობით სისხლი ჩაექცა თავის ტვინში. მთლიანად პარალიზებული ჰქონდა მარცხენა მხარე. 4 წელი ლოგინს იყო მიჯაჭვული, მეტყველებაც უჭირდა. ქალს პამპერსის საყიდელი ფულიც კი არ ჰქონდა. ამ გაუსაძლისმა გაჭირვებამ თითქოს ძალა შეჰმატა ნანული ბებოს და ცოტა ხანში შეძლო ლოგინიდან წამოდგომა. თუმცა დამოუკიდებლად გადაადგილებას მაინც ვერ ახერხებდა. სწორედ იმ დროს, როდესაც საბრალო ქალს იმედის ნაპერწკალი გაუჩნდა, რომ თანდათანობით ისევ შეძლებდა სიარულს, ბოროტად გადაიხარხარა მუხთალმა ცხოვრებამ და ახალი მზაკვრული „გეგმა“ შეადგინა, რათა კიდევ უფრო მეტად გაემწარებინა, ისედაც გამწარებული ქალი.

ზაქრო ცოცხალი რომ არის, ნამდვილი სასწაულია! უზარმაზარი ანევრიზმის გასკდომის შემდეგ, რასაც ტვინში სისხლის ჩაქცევა მოჰყვა, ახალგაზრდა მამაკაცი ეტლში აღმოჩნდა. მან ურთულესი ოპერაცია გადაიტანა, რომელიც რამდენიმე საათის განმავლობაში გაგრძელდა, ქირურგები იძულებული გახდნენ, ნახევარი თავის ქალა ამოეკვეთათ, მერე კი სპეციალური ბადე გადააკრეს თავის ტვინს. დიდი ხნის განმავლობაში ზაქრო კომაში იყო, მხოლოდ დედის ლოცვითა და უფლის წყალობით გადაურჩა სიკვდილს! გთხოვთ შეიბრალეთ დედა, რომელიც 12 წელია იტანჯება თავის მძიმედ დაავადებულ შვილთან ერთად! ის ევედრება უფალს, დღეები გაუხანგრძლივოს და ანახოს, მისი შვილი პირველ ნაბიჯებს დამოუკიდებლად როგორ გადადგამს! თუ წავა, ზაქრო მარტო დარჩება ამქვეყნად და არავინ ეყოლება, რომ ერთი ჭიქა წყალი მაინც მიაწოდოს! თუ პოსტი ბოლომდე წაიკითხეთ, აუცილებლად დაეხმარეთ ამ ოჯახს! უბრალოდ შეუძლებელია არ დაეხმაროთ მას შემდეგ, რაც ამხელა ადამიანური უბედურების შესახებ გაიგებთ! ილოცეთ ზაქროს ჯანმრთელობისთვის! ღმერთო, გადაარჩინე და დაიფარე!

შეგიძლიათ წარმოიდგინოთ, რომ მომაკვდავი, ჯერ კიდევ ახალგაზრდა, 41 წლის ქალი, სიკვდილის პირას მუდმივი 39–40 გრადუსი ტემპერატურით, საწოლიდან წამოდგომას თუ ახერხებს, ჯართის შესაგროვებლად მიდის, რათა წამლები და სულ ცოტა საკვები მაინც უყიდოს თავის მძიმედ დაავადებულ შვილებს?.. მათთვის, ბავშვებისთვის მაინც იყიდოს, რომლებიც საკუთარ სიცოცხლეზე მეტად უყვარს! ამ საშინელების გადმოცემა სიტყვებით შეუძლებელია! ნუ დაუშვებ, ღმერთო, რომ მსგავსი რამ გადავიტანოთ რომელიმემ!!! ფონდის მეგობრებო, გვხოვთ, გამოეხმაუროთ და გაითავისოთ ამ ოჯახის უბედურება! ყველაზე მთავარი, რაც ღმერთმა მოგვცა ამ ცხოვრებაში, ხომ ისაა, რომ გვერდი არ ავუაროთ სხვის გასაჭირს! უპირველესად, ვიზრუნოთ დედაზე, რადგან მას, ღმერთმა არ ქნას და რამე თუ დაემართა, საკუთარ თავს არ ვაპატიებთ! წარმოდგენაც კი რთულია, როგორ გაიტანენ თავს ავადმყოფი ბავშვები თავს დედის გარეშე. დედა მათთვის წმინდაა, ის ყველაფერია, რაც მათ გააჩნიათ.

ყოველთვის ვოცნებობდი, სამხედრო ვყოფილიყავი, სამშობლო დამეცვა! უფალმა ასეთი შესაძლებლობა მაჩუქა! მაგრამ დღეს, ავტომატსაც ვერ ვიჭერ ხელში! გთხოვთ, დამიბრუნეთ სიცოცხლე! მწყობრში უნდა ვიყო, ჩემი საყვარელი ოჯახის გვერდით! მხოლოდ თურქეთში ჩატარებული ოპერაციის იმედად ვცოცხლობ ამქვეყნად! ჩემი მეუღლე სოფიკო და ჩემი ულამაზესი გოგონა კი მმატებენ ძალას, თურქეთში წასვლამდე ვიცოცხლო. წამლების საყიდელი ფული რომ არ მაქვს, კრუნჩხვებში ვვარდები და ღმერთს ვთხოვ, ტანჯვისგან მიხსნას და თავისთან წამიყვანოს! ჩემი სისუსტე მომიტევეთ! მაგრამ წამლების გარეშე, ოპერაციას რომ ველოდები, საერთოდ ვერაფერს ვგრძნობ, ტკივილის გარდა!

ისე მოხდა, რომ ჩვენ, მეგობრებო, ამ მარტოხელა ცოლ-ქმრისთვის ყველაზე ახლობელი ადამიანები ვართ. მხოლოდ ჩვენი იმედი აქვთ, სხვა არავის. მძიმედ დაავადებულ დალის და აკაკის არც სახლი აქვთ, არც წამლები და არც საკვები. ყველაფერი რაც გააჩნდათ, მკურნალობისთვის გაყიდეს. იძულებული გახდნენ, ერთი სახლიდან მეორეში იხეტიალონ, რომ არ იხადონ ქირა. დალი (60 წლის): „ჩვენი მეზობლები რომ არა, დიდი ხანია აღარ ვიარსებებდით ამქვეყნად, შიმშილით ან სიცივით დავიხოცებოდით. ყველაზე გულკეთილი ქალია თეა, ლუკმა პურსა და შეშას გვიზიარებს. არადა, თავადაც ხომ ოჯახი ჰყავს, მრავალშვილიანი დედაა. ძალიან მადლობელი ვართ მისი. ღმერთმა დალოცოს! საკუთარი შვილები არ გვყავს, საერთოდ არავინ გვყავს, ვინც იზრუნებს ჩვენზე.“ განა, რამდენ ტკივილს და განსაცდელს შეიძლება გაუძლოს ადამიანმა?

კარის ზღურბლზე ფონდის კორესპონდენტი რომ დაინახა, ხატიამ ემოციები ვერ შეიკავა და ატირდა: „საწოლიდან ადგომა მინდა! დამეხმარე, გთხოვ, დამეხმარე! ყოველდღე მუხლებზე დაჩოქილი ვილოცებ შენთვის“. მეგობრებო, თქვენთვის ნათელი რომ იყოს, ქალი უკვე ერთი წელია, სახლიდან გასვლას ვერ ახერხებს და საწოლს არის მიჯაჭვული, რადგან მის მოხუც მშობლებს ძალა არ შესწევთ, რომ შვილი ხელში აიყვანონ და ეტლში ჩასვან. საგრძნობლად გაიზარდა ოჯახის ხარჯებიც – საწოლს მიჯაჭვული შვილის ყოველდღიური მოვლა, ნაწოლების პროფილაქტიკა, პამპერსი, საფენები, მალამოები… ესაა სიტუაცია, რომელთანაც შეუძლებელია დამოუკიდებლად გამკლავება.