მოსიყვარულე დედისთვის არ არსებობს იმაზე დიდი საშინელება, ვიდრე ექიმებისგან იმის მოსმენა, რომ მისი შვილი ჯანმრთელი ვერასოდეს იქნება! და იმაზე უფრო დიდი სიყვარულიც არ არსებობს, ვიდრე დედის, რომელიც მძიმედ დაავადებული შვილის ცხოვრებით ცხოვრობს!
კეთილო ადამიანო, დაუყოვნებლივ გააზიარე ეს პოსტი! დაეხმარე შენს მეგობრებსაც მონაწილეობა მიიღონ ღვთისნიერ საქმეში!
ვერ ხსნის, რა სტკივა, ამბობს, რომ ფეხებზე ცეცხლი ეკიდება! უკვე 14 წელია, დედა შვილთან ერთად იტანჯება, სულ ხელით დაჰყავს. ხანდახან, ეტლში ჯდომისას, ისეთ კრუნჩხვებში ვარდება, დედას ეშინია, ძვლები არ დაემტვრეს.
მადონა: მერაბი დღენაკლული დაიბადა, შვიდთვიანი, ორ კილოგრამსაც არ იწონიდა. ინკუბატორში დააწვინეს და მითხრეს, რომ ყველაფერი კარგად იქნება. მე კი, რატომღაც მეფიქრებოდა, რომ არაფერი გველოდა კარგი წინ. წლამდე გაუჩერებლად ტიროდა! ექიმებიც კი ვერ იგებდნენ, რა სჭირდა, რა აწუხებდა. მერე კი, დაუსვეს ყველაზე საშინელი დიაგნოზი - ბავშვთა ცერებრული დამბლა. აქ დაგვაიმედეს, რომ ოპერაცია უშველიდა, თურქეთში კი გვითხრეს, რომ ეს მხოლოდ დაამძიმებდა მდგომარეობას, რომ ცერებრული დამბლა არ იკურნება. ჩვენც შევეგუეთ ბედს...
- რა იგრძენით იმ მომენტში, როდესაც მიხვდით, რომ თქვენი შვილი ვერასდროს იქნება ჯანმრთელი, რომ ფეხზე ვერასდროს გაივლის?
მადონა: ყველა დედა კვდება იმ მომენტში, როდესაც იგებს, რომ მისი შვილი ჯანმრთელი ვერასდროს იქნება. მერე კი, ხელახლა იბადება მხოლოდ იმისთვის, რომ იზრუნოს მასზე. მეც რამდენიმე დღე ვტიროდი. მეგონა, რომ ცხოვრება დამთავრდა, მერე კი მივხვდი, რომ ჩემი შვილიც მოკვდება, დარდით თუ მოვიკლავ თავს! ამიტომ, თავი ხელში ავიყვანე და ღმერთს შევპირდი, რომ ჩემი ბიჭი სრულფასოვანი ცხოვრებით იცხოვრებს, რომ სახლში არ გამოვკეტავ და მისი ტარება ზურგითაც რომ მომიწიოს, ეს აუცილებლად უნდა შევძლო.
- როგორ ვითარდებოდა მერაბი?
მადონა: ყოველთვის სჭირდებოდა განსაკუთრებული მოვლა და ყურადღება. მისი პატარა სხეული ყველაზე უბრალო მოძრაობებსაც კი ვერ აკეთებს. მერაბი მისი თანატოლებივით ვერ დადიოდა, ვერ ჭამდა, ვერ თამაშობდა. პატარაობიდან დამოკიდებულია ჩემზე და ეტლზე. ჩემს გარეშე, ვერ იცოცხლებს ერთ დღესაც კი. ბაღში დამყავდა, სკოლაშიც მივიყვანე. ჩვეულებრივ სკოლაში, უნარშეზღუდული ბავშვებისთვის კი არა. ძალიან მიჭირს მისი ეტლით ტარება ყოველდღე, მერე ლოდინი და წამოყვანა გაკვეთილების შემდეგ, მაგრამ ჩემს შვილს მეგობრებთან ურთიერთობას და თანატოლებთან ერთად ყოფნის შესაძლებლობას ვერ მოვაკლებ.
მერაბი (13 წლის): სკოლა, დედიკო და ჩემი მეგობრები ძალიან მიყვარს. არასდროს არაფერი უწყენინებიათ ჩემთვის და ყოველთვის ვუყვარდი!
მადონა: კარგი თანაკლასელები ჰყავს მერაბს, მის გარეშე არ ჩაივლის არცერთი ღონისძიება. ექსკურსიაზეც კი მიჰყავთ და ზრუნავენ მასზე. ეხმარებიან გაკვეთილების შემდეგ.
- ალბათ, ყველა დედა ვერ შეძლებს, მთლიანად შვილის აღზრდას რომ მიუძღვნას თავი!
მადონა: საოცარ ძალას გვაძლევს უფალი. ყველაფერზე მზად ვარ, მისთვის განსაკუთრებული რომ გავხადო ყოველი დღე! არ დაიჯერებთ, ვმუშაობ კიდეც. გვიჭირს და შემწეობა არ გვყოფნის მერაბისთვის პამპერსისა და წამლების საყიდლად. მე და ჩემი მეუღლე სოციალური პროგრამის ფარგლებში ვმუშაობთ. როდესაც სახლში არ ვარ, მერაბს ჩემი მეუღლე უვლის, სამსახურშიც ძალიან მეხმარებიან გოგოები.
- რომელი მედიკამენტები სჭირდება მერაბს?
მადონა: ჩემი ბიჭი ძალიან იტანჯება სახსრებისა და ძვლების ტკივილით. დეფორმირებული აქვს ფეხები. დაძინების ეშინია. ძილის წინ თუ არ დავალევინე წამალი, საშინელი ტკივილი აღვიძებს. ყვირის: „დედა, ძვლები მეწვის, ფეხი მომტყდება ახლა!“ სხვაგვარად ვერ ხსნის თავის მდგომარებას. ჩემი შვილისთვის მხოლოდ დედა კი არა, ექთანიც ვარ, ფიზიოთერაპევტიც და საუკეთესო მეგობარიც. ერთხელაც არ შემისვენია, მისი ტკივილი ჩემი ტკივილია, მისი სიხარული კი, ჩემი სიხარული.
- მადონა, ასაკის მატებასთან ერთად, წონაშიც იმატებს მერაბი და ალბათ, მისი ხელით ტარებაც სულ უფრო გიჭირთ.
მადონა: დიახ, ხერხემალი ძალიან მტკივა. მაგრამ, მე მზად ვარ ჩემი შვილი სიცოცხლის ბოლომდე ვატარო ხელით და ეს უბრალოდ ლამაზი სიტყვები არ არის, ეს ქმედებაა, ჩემი დედობრივი სიყვარულის სიმბოლო. დედებს ხომ, პირდაპირი თუ გადატანითი მნიშვნელობით, მუდამ დაჰყავთ შვილები ხელით?
მერაბი: მგონია, რომ რაღაც გვაკავშირებს მე და დედიკოს! მუდამ ერთად ვართ, მაგრამ მაინც მენატრება.
- მერაბ, რა გინდა გქონდეს, დედა ასე ძალიან რომ არ გენატრებოდეს?
მერაბი: არ ვიცი. როდესაც ტელევიზორი მქონდა, მულტფილმებს ვუყურებდი ხოლმე. პლანშეტიც გვქონდა. დედიკო მეხმარებოდა, ვთხოვდი ხოლმე: „ჩამირთე თოფზე.“ და მირთავდა. ხელებს ვერ ვამოძრავებ. დედაა ჩემი ხელები. ვერც ფეხებს ვამოძრავებ, ჩემი ფეხებიც დედაა.
მადონა: ისეთი კარგი ბიჭი მყავს. ყველაფრისთვის მადლობას მიხდის. წამალს რომ დავალევინებ მადლობას მეუბნება, სკოლაში რომ მიმყავს, მაშინაც. ბავშვი კი არა, ნამდვილი ანგელოზია!
- მადონა, ამ ანგელოზსა და მის ფრთებს, ანუ თქვენ, რით შეგვიძლია შევუმსუბუქოთ ცხოვრება?
მადონა: მერაბს სჭირდება ახალი ეტლი. ძველში ჯდომა წამებად ექცა. ისედაც ყველაფერი სტკივა, ეს დანგრეული ეტლი კი, მხოლოდ დისკომფორტს უმატებს. კიდევ პამპერსი და მედიკამენტები სჭირდება. სოციალური შემწეობისა და პენსიის თანხა პროდუქტებზე მაქვს გათვლილი. ეკონომიურად ვყიდულობ ყველაფერს, მერე მთელი თვე შიმშილობა რომ არ მოგვიწიოს. რა თქმა უნდა, არ გვაქვს გემრიელი და ჯანსაღი კვება, მაგრამ არ ვშიმშილობთ. კიდევ მინდა, ჩემთვის და ჩემი შვილისთვის მოხერხებული საწოლი რომ გთხოვოთ, სულ ეს არის!
მერაბი: შეიძლება, პლანშეტი და ტელევიზორი რომ გთხოვოთ? წინააღმდეგი თუ არ იქნება დედა. სხვა არაფერი შემიძლია. სათამაშოებით ვერ ვთამაშობ, ველოსიპედსაც ვერ ვატარებ, ვერც ვხატავ. მხოლოდ ყურება შემიძლია, ისიც, დედიკოს დახმარებით.
მოგიწოდებთ, გვერდში დავუდგეთ მათ, ვისაც ჩვენი დახმარება სჭირდება. ერთად, ჩვენ შეგვიძლია მათ ცხოვრებას ნათელი მოვფინოთ და უკეთესობისკენ შევცვალოთ ის. მოყვასის კეთილდღეობაზე პასუხს ყველანი ვაგებთ და ერთობლივი ძალისხმევით შეგვიძლია, მათი ტკივილი იმედად ვაქციოთ. როდესაც ჩვენი გულები სავსეა სიყვარულით და თანაგრძნობით, ეს არის გადარჩენის ჭეშმარიტი გზა. ბიბლიაში ხომ, ნათქვამია: „ღატაკის მწყალობელი უფალს სესხს აძლევს და ის გადაუხდის მას მისი კეთილი საქმისთვის.“ (იგავნი 19:17) სწორედ ეს არის ჩვენი მისიის არსი - ვაჩუქოთ სითბო და სიყვარული მათ, ვისაც სჭირდება და შესაბამისად, საკუთარი სულის ხსნის შესაძლებლობა მოვიპოვოთ.
მოყვასის დახმარება საკუთარი სულის ხსნის გზაა. სიყვარულითა და თანადგომით, ჩვენ ვქმნით სინათლეს, იმედს ვჩუქნით მათ, ვინც იტანჯება და ვიხსნით საკუთარ სულს.
თუ გსურთ, მოინახულოთ ოჯახი და დახმარება პირადად გაუწიოთ, მათი მისამართია: წალენჯიხის მუნიციპალიტეტი, სოფელი ეწერი.
ყოველ ჯერზე, როდესაც ვინმეს დახმარება შეგიძლიათ, უბრალოდ დაეხმარეთ და გაიხარეთ, რომ ღმერთი თქვენი მეშვეობით პასუხობს ვიღაცის ლოცვებს!
გვჯერა, რომ ერთად ნამდვილად შევძლებთ მათ გადარჩენას!
არ დაგავიწყდეთ ამ პოსტის გაზიარება, რათა თქვენმა მეგობრებმაც შეიტყონ ამ ოჯახის გასაჭირის შესახებ! ეს ძალიან მნიშვნელოვანია!
მეგობრებო, კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს თქვენთან: თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს სჭირდება დახმარება, გთხოვთ, გამოიჩინოთ გულისხმიერება და მოგვწეროთ ამის შესახებ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge
ჩვენი ფონდის ანგარიში:
საქართველოს ბანკი GE64BG0000000470458000
თი ბი სი ბანკი GE15TB7194336080100003
ლიბერთი ბანკი GE42LB0115113036665000
(დანიშნულება: მერაბ ციმინტია)
თანხის ჩარიცხვა შესაძლებელია ჩვენი ვებგვერდის მეშვეობით: „საქართველოს ბანკი“ (e-commerce), „TBC ბანკი“ (GeoPay), „ლიბერთი ბანკი“ (PayGe), PayPal.
თანხის ჩარიცხვა ასევე შესაძლებელია ტერმინალებიდან: ExpressPay, TBCpay, PayBox (OPPA). ჩვენს ფონდს იპოვით ქვეთავში “ქველმოქმედება“. ინფორმაციას ფონდის დამატებითი უფლება-მოვალეობების შესახებ შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე: https://goo.gl/GY2Gus
ერთად, ჩვენ დავეხმარეთ უკვე ათასობით შეჭირვებულს. გავუმართოთ ხელი ამ ოჯახსაც! ვინ იცის, იქნებ სრულიად უცხო ადამიანების დახმარება ოდესმე თავადაც დაგვჭირდეს?! რადგან არავინ იცის, რას გვიმზადებს ცხოვრება ხვალ!
სპეციალურ ნომერზე: 0901200270 განხორციელებულ მხოლოდ ერთ ზარს ადამიანის სიცოცხლის გადარჩენა შეუძლია! დალოცვილები ყოფილიყავით!
მსგავსი პროექტები:
